|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2014:B405
(2014) 2 ΑΑΔ 406
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πoινική ΄Εφεση αρ. 120/2014)
18 Ioυνίου, 2014
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, ΠΑΝΑΓΗ, ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ/στες
ΑΝΔΡΕΑΣ ΟΝΟΥΦΡΙΟΥ
Εφεσείων
ν.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ
Εφεσίβλητης
- - - - - - - - -
Αιτητής παρών προσωπικά.
Ανδρ. Χ΄Κύρου, - δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη
- - - - - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(Εx-tempore)
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη.
-----------------------
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων μαζί με άλλα δύο άτομα, αντιμετώπιζε μεταξύ άλλων και 4 κατηγορίες απόπειρας φόνου, στο πλαίσιο της ποινικής υπόθεσης 10798/14, η οποία εκκρεμεί προς εκδίκαση ενώπιον του Κακουργιοδικείου Λεμεσού.
Στις 6 Ιουνίου 2014 όταν η υπόθεση ήταν ενώπιον του Κακουργιοδικείου για πρώτη εμφάνιση, δηλώθηκε μη παραδοχή, και προγραμματίστηκε για ακρόαση στις 10 Ιουνίου 2014. Στις 6 Ιουνίου 2014 ζητήθηκε από την Κατηγορούσα Αρχή η παραμονή του εφεσείοντα υπό κράτηση, μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης. Το Κακουργιοδικείο έκαμε το αίτημα αποδεκτό.
Ο εφεσείων καταχώρησε την παρούσα έφεση στις 10 Ιουνίου 2014 αμφισβητώντας την ορθότητα της απόφασης ημερ. 6 Ιουνίου 2014 για κράτηση του. Στο μεταξύ, όπως διεφάνη από το νέο πρακτικό του Δικαστηρίου το οποίο τέθηκε ενώπιον μας σήμερα, στις 10 Ιουνίου 2014, που ήταν προγραμματισμένη η υπόθεση για ακρόαση, αυτή αναβλήθηκε καθότι υπήρχε πρόβλημα με τη νομική εκπροσώπηση των άλλων δύο συγκατηγορουμένων του εφεσείοντα και η υπόθεση προγραμματίστηκε εκ νέου για ακρόαση στις 20 Ιουνίου 2014. Εκδόθηκε εκ νέου διάταγμα κράτησης του εφεσείοντα, το οποίο δεν έχει εφεσιβληθεί. Αυτό το στοιχείο το θέσαμε εξ αρχής στον εφεσείοντα για να ακούσουμε τη δική του θέση επί του προκειμένου. Ο εφεσείων παραδέχθηκε ότι δεν υπάρχει έφεση εναντίον της απόφασης ημερ. 10 Ιουνίου 2014 πλην, όμως, υποστήριξε ότι επιθυμεί τη συνέχιση της έφεσης του καθότι αμφισβητεί τα ευρήματα του Κακουργιοδικείου τα οποία, σε περίπτωση μη ανατροπής τους, θα υπάρχουν ως εμπόδιο, κατά την έκφραση του, στην αμφισβήτηση νέων διαταγμάτων κράτησης, που ενδεχομένως, θα ακολουθήσουν.
Το θέμα της ανυπαρξίας έφεσης σε δεύτερο διάταγμα κράτησης μέχρι τη δίκη, εξετάστηκε πρόσφατα από το εφετείο στην υπόθεση Πατατάρης ν. Αστυνομίας, Ποινική ΄Εφ. αρ.30/2012, ημερ. 7 Φεβρουαρίου 2012, η οποία είναι επί παρομοίων γεγονότων, όπως και η παρούσα. Το εφετείο επισημαίνει ότι, όταν η κράτηση του εφεσείοντα συνεχιστεί και μετά την εκπνοή της περιόδου κράτησης για την οποία παραπονείται, με άλλο διάταγμα κράτησης, το οποίο δεν εφεσιβλήθηκε, η έφεση επί του αρχικού διατάγματος, έχει ουσιαστικώς απολέσει το αντικείμενο της. Τούτο συμβαίνει και στην προκείμενη υπόθεση, αφού η κράτηση που επιβλήθηκε στις 10 Ιουνίου 2014 δεν εφεσιβλήθηκε.
Παρόλα αυτά θεωρούμε σκόπιμο να σχολιάσουμε τα παράπονα, τα οποία έχει θέσει ενώπιον μας ο εφεσείων, που ουσιαστικώς εστιάζονται στην, κατ΄ισχυρισμό, αντιφατική μαρτυρία που τέθηκε ενώπιον του Κακουργιοδικείου αναφορικά με πόσες ριπές, διαπιστώθηκε από τους εμπλεκόμενους αστυνομικούς, ότι ρίφθηκαν, όπως επίσης και στην ανυπαρξία μαρτυρίας ως προς τον εντοπισμό στο σπίτι της μητέρας του εφεσείοντα, αριθμού σφαιρών. Ο εφεσείων δήλωσε ότι, «αυτά τα λάθη», τα οποία διαπιστώνει ο ίδιος ότι υπάρχουν, καταδεικνύουν τη λανθασμένη προσέγγιση του Κακουργιοδικείου επί του προκειμένου.
Το Κακουργιοδικείο έκαμε αναφορά στους παράγοντες που επενεργούν ώστε να κάμπτεται ο κανόνας που επιβάλλει την αποφυγή κράτησης ενός κατηγορουμένου μέχρι τη δίκη του.
Τα κριτήρια αυτά αναλύθηκαν και στην υπόθεση Houssein ν. Αστυνομίας (2009) 2 Α.Α.Δ. 34. Ο κίνδυνος μη προσέλευσης, η πιθανότητα διάπραξης νέου αδικήματος και η πιθανότητα επηρεασμού μαρτύρων. Επισημαίνεται στην εν λόγω απόφαση, επιβεβαιώνοντας παλαιότερη νομολογία ότι, οποιοσδήποτε από τους λόγους αυτούς αν διαπιστωθεί ότι υπάρχει, είναι αρκετός για την έκδοση διατάγματος κράτησης ενός κατηγορουμένου μέχρι τη δίκη του. (βλ. επίσης Νικήτα ν. Δημοκρατίας (2011) 2 Α.Α.Δ. 54). Στην προκείμενη περίπτωση το αίτημα της κατηγορούσας αρχής στηρίχθηκε στους δυο πρώτους λόγους.
Το ενδεχόμενο της μη προσέλευσης κατά τη δίκη εξετάζεται στο πλαίσιο του κατά πόσο πληρούνται οι προϋποθέσεις ήτοι: η σοβαρότητα των αδικημάτων, η πιθανότητα καταδίκης και η ποινή η οποία ενδεχομένως θα επιβληθεί, δημιουργούν, ευλόγως, κίνδυνο μη προσέλευσης. Το Κακουργιοδικείο στην εμπεριστατωμένη απόφαση του κάνει αναφορά στη σοβαρότητα των αδικημάτων που αντιμετωπίζει ο εφεσείων και της προβλεπόμενης ποινής στο αδίκημα της απόπειρας φόνου. Ελήφθησαν υπόψη, από το Κακουργιοδικείο, τα γεγονότα δύο συγκεκριμένων ημερομηνιών, ήτοι 24 Απριλίου 2014 όπου η Αστυνομία επιχείρησε να ερευνήσει την οικία του εφεσείοντα που τελικά οδήγησε στην, κατ΄ισχυρισμό, διαφυγή του, κάνοντας εμπεριστατωμένη αναφορά με παράθεση σχετικών αποσπασμάτων από τη μαρτυρία που το αφορά. Περαιτέρω, αναλύονται τα γεγονότα που έλαβαν χώρα 29 Απριλίου 2014 και πάλι με αναφορά στην υπάρχουσα μαρτυρία.
Το παράπονο του εφεσείοντα αναφορικά με τον αριθμό των ριπών όπλου που ρίφθηκαν, δεν διαφοροποιεί τα δεδομένα, λαμβάνοντας υπόψη ότι το εύρος και η ανάλυση τους θα τύχουν ενδελεχούς ανάλυσης και ο εφεσείων θα έχει, κατά τη διάρκεια της δίκης, τη δυνατότητα αμφισβήτησης τόσο των διαπιστώσεων αυτών από τους εμπλεκόμενους αστυνομικούς, όσο και τη δυνατότητα να τους αντεξετάσει. Το ίδιο θα μπορούσαμε να πούμε και για την, κατ΄ισχυρισμό, ανεύρεση αριθμού σφαιρών στο σπίτι της μητέρας του εφεσείοντα.
Το Κακουργιοδικείο επίσης αναφέρεται και στο έτερο κριτήριο αυτό της πιθανότητας διάπραξης άλλου αδικήματος, σε περίπτωση που θα αφηνόταν ελεύθερος ο εφεσείων. Η πιθανότητα αυτή δεν απαιτείται να αποδειχτεί με την αυστηρή του όρου έννοια, αλλά η πιθανολόγηση σε τάση, για τη συγκεκριμένη συμπεριφορά ενός κατηγορούμενου, είναι αρκετή. Δεν θεωρούμε ότι έσφαλε το Κακουργιοδικείο, επί τούτου, λαμβάνοντας υπόψη τις προηγούμενες καταδίκες του εφεσείοντα, αναγόμενες μεν σε μεγάλο χρονικό διάστημα πριν την εξέταση της παρούσας υπόθεσης, αλλά υπάρχουσας περαιτέρω σε συνδυασμό με τα γεγονότα που έλαβαν χώρα μεταξύ των ημερ. 24 Απριλίου και 29 Απριλίου 2014. Θεωρούμε ότι η κατάληξη του Κακουργιοδικείου ήταν εύλογη υπό τις περιστάσεις.
Με γνώμονα τα πιο πάνω η έφεση απορρίπτεται.
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.
ΠΑΝΑΓΗ, Δ.
ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.