|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2012) 2 ΑΑΔ 116
22 Φεβρουαρίου, 2012
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Π., XATZHXAMΠΗΣ, ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ/στές]
HRISTO YORDANOV KONSTADINOV,
Εφεσείων,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 186/2010)
Ποινή ― Επιμέτρηση ― Έφεση εναντίον επιβολής ποινής φυλάκισης δύο, τριών και ενός χρόνων για καταρτισμό, κυκλοφορία πλαστού εγγράφου και κλοπή χρημάτων από πιστωτικές κάρτες ― Επικύρωση καταδίκης κατ' έφεση ― Πρόκειται για σοβαρά αδικήματα που παρουσιάζονται με συχνότητα και επηρεάζουν την ασφάλεια των συναλλαγών.
Ο εφεσείων παραδέχθηκε ενοχή σε 50 κατηγορίες που αφορούσαν παράνομη δραστηριότητα σχετικά με χρήση πλαστών πιστωτικών καρτών.
Η δραστηριότητα του εφεσείοντα κάλυψε μία περίοδο μερικών ημερών με κατάληξη τον επ' αυτοφώρω εντοπισμό και τη σύλληψη του.
Ο εφεσείων κατάφερε να αποσπάσει με τη χρήση 14 συνολικά πλαστών καρτών, ποσό €5.480. Ακολούθως έδωσε κατάθεση στην οποία παραδέχθηκε τη διάπραξη των αδικημάτων.
Το Δικαστήριο έλαβε υπόψη του την παραδοχή του, τη συνεργασία του με την αστυνομία, - παρατηρώντας όμως συγχρόνως ότι ουσιαστικά είχε συλληφθεί σχεδόν επ' αυτοφώρω - το γεγονός ότι τα κλαπέντα ποσά είχαν ανευρεθεί ώστε να μην υπήρχε κατάλοιπο ζημιάς, την απουσία προηγούμενων καταδικών και τις επιπτώσεις που θα είχε η ποινή στον εφεσείοντα και τα ανήλικα παιδιά του ως επίσης και το νεαρό της ηλικίας του (23 χρόνων).
Επέβαλε ποινές άμεσης φυλάκισης δύο ετών στις κατηγορίες που αφορούσαν στον καταρτισμό πλαστού εγγράφου, 3 ετών στην κυκλοφορία του και 1 έτους στις κατηγορίες που αφορούσαν την κλοπή.
Με την έφεση ο εφεσείων υποστήριξε ότι η ποινή ήταν έκδηλα υπερβολική κάνοντας αναφορά στα δεδομένα της υπόθεσης την οποία παρουσίασε μόνος του.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Δύσκολα μπορούσε να διακριθεί οποιοσδήποτε συγκεκριμένος λόγος μείωσης της ποινής ως εκδήλως υπερβολικής, συμπέρασμα το οποίο προέκυπτε από νομολογία.
2. Τα αδικήματα αυτά θεωρούνται σοβαρά εν όψει και της συχνότητας με την οποία διαπράττονται τα τελευταία χρόνια και των συνεπειών που έχουν στην ασφάλεια των συναλλαγών μέσω πιστωτικών καρτών.
Η έφεση απορρίφθηκε.
Αναφερόμενη Υπόθεση:
Rares κ.ά. v. Αστυνομίας (2008) 2 Α.Α.Δ. 699.
Έφεση κατά της Ποινής.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Αμμοχώστου (Θωμά, Ε.Δ.), (Ποινική Υπόθεση Αρ. 4260/10), ημερομηνίας 16/11/10.
Ο Εφεσείων παρουσιάζεται αυτοπροσώπως.
Χρ. Κυθραιώτου (κα), εκ μέρους τους Γενικού Εισαγγελέα, για την Εφεσίβλητη.
Ex tempore
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Δ. Χατζηχαμπή, Δ..
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων παρεδέχθη ενοχή σε 50 κατηγορίες που αφορούν δραστηριότητα συνδεόμενη με τη χρήση πλαστών πιστωτικών καρτών. Μία σειρά κατηγοριών αφορά τον καταρτισμό των πλαστών καρτών, άλλη σειρά τη χρήση τους, ως κυκλοφορίας, τρίτη σειρά αφορά την κλοπή χρημάτων από αυτόματες ταμειακές μηχανές και η τέταρτη σειρά αφορά την αφαίρεση των προσωπικών δεδομένων από τις γνήσιες κάρτες και τη μεταφορά τους στη πλαστές.
Η δραστηριότητα του εφεσείοντα εκάλυψε μία περίοδο μερικών ημερών με κατάληξη τον ουσιαστικά επ' αυτοφόρω εντοπισμό και τη σύλληψη του στην τελευταία προσπάθεια του να αφαιρέσει χρήματα από ταμειακή μηχανή με τη χρήση πλαστής πιστωτικής κάρτας. Όλα τα χρήματα που ο εφεσείων κατάφερε να αποσπάσει με τη χρήση 14 συνολικά πλαστών καρτών, συμποσούμενα σε €5.480, ανευρέθησαν στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του. Ο εφεσείων, και αφού τα χρήματα όπως και άλλες κάρτες και συσκευή επεξεργασίας και ανάγνωσης μαγνητικών ταινιών ανευρέθησαν, έδωσε κατάθεση στην οποία παραδέχθηκε τη διάπραξη των αδικημάτων και αποκάλυψε ότι η δραστηριότητά του ήταν σε συνεργασία με Ρώσσο, ο οποίος του έδωσε τα δεδομένα των καρτών στη Βουλγαρία, από όπου κατάγεται ο εφεσείων, και ο οποίος θα έπαιρνε ποσοστό 80% των ποσών που θα εκλέπτοντο με το υπόλοιπο 20% να το επωφελείται ο εφεσείων.
Το Δικαστήριο έλαβε υπόψη του την παραδοχή του εφεσείοντα και τη συνεργασία του με την αστυνομία, παρατηρώντας όμως συγχρόνως ότι ουσιαστικά ο εφεσείων είχε συλληφθεί σχεδόν επ' αυτοφόρω. Έλαβε ακόμη υπόψη του το γεγονός ότι τα κλαπέντα ποσά είχαν ανευρεθεί ώστε να μην υπήρχε κατάλοιπο ζημιάς σε οποιοδήποτε πρόσωπο και ο εφεσείων να μην είχε προσποριστεί όφελος. Περαιτέρω, ελήφθησαν υπόψη η απουσία προηγούμενων καταδικών και οι επιπτώσεις που θα είχε η ποινή στον εφεσείοντα και την οικογένειά του, αφού έχει συμβία και παιδιά ηλικίας 3½ και 2 ετών. Σημείωσε επίσης το Δικαστήριο ότι πρόκειται για νεαρό άτομο 23 ετών.
Υπό αυτές τις συνθήκες, το Δικαστήριο θεώρησε ως πρέπουσα ποινή εκείνη της άμεσης φυλάκισης των 2 ετών στις κατηγορίες που αφορούσαν τον καταρτισμό πλαστού εγγράφου, 3 ετών στις κατηγορίες που αφορούσαν την κυκλοφορία του και 1 έτους για κατηγορίες που αφορούσαν την κλοπή, μη επιβάλλοντας ποινή στις κατηγορίες που αφορούσαν την απόσπαση και μεταφορά προσωπικών δεδομένων.
Εφεσιβάλλοντας την ποινή ως εκδήλως υπερβολική, ο εφεσείων, ο οποίος παρουσίασε μόνος του την υπόθεση, έδωσε στο Δικαστήριο γραπτή αναφορά των λόγων για τους οποίους θεωρεί ότι η ποινή είναι υπερβολική και θα πρέπει να μειωθεί. Πέραν της αναφοράς του σε όλα τα δεδομένα που αναφέραμε ότι έχουν ληφθεί υπόψη από το Δικαστήριο, θέτει το θέμα του υπερβολικού της ποινής σε συνάρτηση με παρόμοιες υποθέσεις στις οποίες, όπως αναφέρει, έχουν επιβληθεί μικρότερες ποινές μέχρι και 2 χρόνια. Σημειώνει ακόμη ότι βρίσκεται στη φυλακή για 18 μήνες τώρα και θεωρεί ότι τούτο συνιστά επαρκή τιμωρία.
Ότι το Δικαστήριο έλαβε υπόψη του όλους τους παράγοντες που θα έπρεπε να προσμετρήσουν στην εκτίμηση της ποινής είναι προφανές από την απόφαση. Το ερώτημα που τίθεται από τον εφεσείοντα στο Δικαστήριο είναι κατά πόσο η ποινή, και δη η ποινή των 3 ετών που είναι η μεγίστη που του επεβλήθη, αντανακλά δεόντως τη σημασία των παραγόντων αυτών.
Η ευπαίδευτη συνήγορος για τη Δημοκρατία μας έχει παραπέμψει σε νομολογία, και δη την υπόθεση Butucaru Rares κ.ά. v. Αστυνομίας (2008) 2 Α.Α.Δ. 699, όπου το Εφετείο επικύρωσε ποινή φυλάκισης 3 ετών για κατηγορίες κυκλοφορίας πλαστού εγγράφου, εισηγούμενη ότι τα γεγονότα είναι πανομοιότυπα της παρούσας υπόθεσης.
Αυτό είναι ορθό και μας είναι δύσκολο να διακρίνουμε οποιοδήποτε συγκεκριμένο λόγο για τον οποίο η ποινή θα μπορούσε να μειωθεί ως εκδήλως υπερβολική, έχοντας υπόψη ότι τα ποσά που αφαιρέθησαν στην περίπτωση αυτή ήσαν περίπου διπλάσια από ότι στην υπόθεση Butucaru Rares. Το ανώτατο όριο της ποινής που προβλέπεται για τον καταρτισμό και την κυκλοφορία είναι μέχρι 14 χρόνια και τα αδικήματα αυτά θεωρούνται σοβαρά εν όψει και της συχνότητας με την οποία διαπράττονται τα τελευταία χρόνια και των συνεπειών που έχουν στην ασφάλεια των συναλλαγών μέσω πιστωτικών καρτών. Τα ίδια ισχύουν για τις ποινές των 2 ετών και του 1 έτους που επιβλήθησαν στις άλλες κατηγορίες.
Η έφεση απορρίπτεται.
Η έφεση απορρίπτεται.