|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2012) 2 ΑΑΔ 42
30 Ιανουαρίου, 2012
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Π., ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ/στές]
ΠΑΝΙΚΟΣ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΥ,
Εφεσείων,
v.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 75/2011)
Ποινή ― Διάρρηξη αποθήκης στρατοπέδου και κλοπή εκρηκτικών υλών, κατοχή εκρηκτικών υλών και μεταφορά τους άνευ άδειας ― Επέμβαση εφετείου σε επιβολή διαφοροποιημένης ποινής μεταξύ συγκατηγορουμένων ― Παραμερισμός πρωτόδικης κρίσης περί δευτερεύουσας σημασίας συμμετοχή του δεύτερου κατηγορουμένου ― Μείωση ποινής οκταετούς φυλάκισης σε τετραετή ως η επιβληθείσα στον άλλο κατηγορούμενο ― Η ποινή των τεσσάρων χρόνων χαρακτηρίστηκε από το Εφετείο επιεικής που όμως ως μη εφεσιβληθείσα αποτελούσε μέτρο και για τη ποινή του εφεσείοντα.
Ο εφεσείων εφεσίβαλε το ύψος ποινής που του επιβλήθηκε αφού εκρίθη ένοχος ύστερα από παραδοχή του σε κατηγορίες για διάρρηξη αποθήκης στρατοπέδου και κλοπή εκρηκτικών υλών, κατοχή των εκρηκτικών υλών και μεταφορά άνευ άδειας των εν λόγω αντικειμένων. Επρόκειτο για εκρηκτικές ύλες βάρους 172 κιλών, περιουσία της Εθνικής Φρουράς.
Στον εφεσείοντα επιβλήθηκαν ποινές οκτώ και τεσσάρων χρόνων, ενώ για τα ίδια αδικήματα επιβλήθηκαν σε συγκατηγορούμενο του - ο οποίος εκρίθη ένοχος κατόπιν Ακρόασης- ποινές δύο και τεσσάρων χρόνων επειδή ο ρόλος του εκρίθη δευτερεύων.
Το Κακουργιοδικείο θεώρησε μεταξύ άλλων τον εφεσείοντα ως τον εμπνευστή της υπόθεσης.
Ο εφεσείων προσέβαλε το ύψος της ποινής προβάλλοντας μεταξύ άλλων ότι η διαφορά στη συμμετοχή του κάθε εμπλεκομένου κατηγορούμενου δεν δικαιολογούσε την τεράστια αυτή διαφοροποίηση στην ποινή.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Οι λόγοι έφεσης ευσταθούσαν. Επιπρόσθετα δεν δόθηκε καμία σημασία στο παραδεκτό γεγονός πως ο εφεσείων υπέδειξε και το χώρο που είχαν τοποθετηθεί τα κλοπιμαία ως αποτέλεσμα των οποίων η μεγαλύτερη ποσότητά τους ανευρέθη από την Αστυνομία.
2. Ήταν εσφαλμένη η θέση ότι η συμμετοχή του 4ου κατηγορούμενου σε σύγκριση με εκείνη του εφεσείοντα ήταν δευτερεύουσας σημασίας, αλλά αντίθετα υπήρξε συνεργασία παρά την ανάληψη διαφορετικών ρόλων, ενώ δεν θα έπρεπε να λησμονείτο και το γεγονός ότι ο άλλος κατηγορούμενος καταδικάστηκε ύστερα από Ακρόαση.
3. Παρά το ότι, ίσως ο εφεσείων να ήταν ο εμπνευστής της διάπραξης των αδικημάτων, δεν εδικαιολογείτο η διαφοροποίηση της ποινής μεταξύ των δύο.
4. Το ύψος της ποινής που επιβλήθηκε στον 4ο κατηγορούμενο, που ενδεχομένως να ήταν επιεικής, δεν απετέλεσε αντικείμενο έφεσης και ήταν το μέτρο σύγκρισης για να κριθεί η αρμόζουσα για τον άλλο κατηγορούμενο ποινή.
Η έφεση επετράπη και οι ποινές φυλάκισης αντικαταστάθηκαν με ποινές 2, 4 και 4 χρόνων.
Έφεση κατά της Ποινής.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης του Κακουργιοδικείου Λεμεσού (Σταματίου, Π.Ε.Δ., Καουτζιάνη, Α.Ε.Δ., Αμπίζα, Ε.Δ.), (Ποινική Υπόθεση Αρ. 27212/10), ημερομηνίας 18/4/11.
Χρ. Χ''Λοΐζου, για τον Εφεσείοντα.
Α. Κανναουρίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
Εφεσείων παρών.
Ex tempore
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Π. Αρτέμη, Π..
ΑΡΤΕΜΗΣ, Π.: Ο εφεσείων-κατηγορούμενος 1 ενώπιον του Κακουργιοδικείου βρέθηκε ένοχος σε διάφορες κατηγορίες και καταδικάστηκε τελικά, μεταξύ άλλων, στην 3η κατηγορία για διάρρηξη αποθήκης στρατοπέδου και κλοπή εκρηκτικών υλών, στην 4η κατηγορία για κατοχή των εκρηκτικών υλών και στη 5η κατηγορία για μεταφορά άνευ άδειας των εν λόγω αντικειμένων.
Το συνολικό βάρος των εκρηκτικών υλών ήταν 172 κιλά και η αξία τους €21.244,75, περιουσία της Εθνικής Φρουράς.
Συγκατηγορούμενος του εφεσείοντα, ο κατηγορούμενος 4, καταδικάστηκε μετά από ακρόαση για τα ίδια αδικήματα και ενώ στον 1ο κατηγορούμενο, τον εφεσείοντα, είχε επιβληθεί ποινή 4, 8, και 8 χρόνων φυλάκισης αντίστοιχα, σε αυτόν, με βάση το ότι το Κακουργιοδικείο κυρίως θεώρησε ως δευτερεύοντα το ρόλο του, επιβλήθηκαν ποινές 2, 4 και 4 ετών αντίστοιχα. Ας σημειωθεί ότι ο εφεσείων καταδικάστηκε μετά από δική του παραδοχή στις κατηγορίες.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο, εξετάζοντας ποιες ήταν οι αρμόζουσες ποινές για τους δύο κατηγορούμενους, επεσήμανε τη διαφορά στους ρόλους που διαδραμάτισαν, θεωρώντας τον εφεσείοντα ως τον εμπνευστή της υπόθεσης και το άτομο που διαδραμάτισε τον καθοριστικό ρόλο στη διοργάνωση και εκτέλεση, ενώ, όπως τόνισε, η εμπλοκή του κατηγορούμενου 4 περιορίστηκε σε παροχή βοήθειας. Ας σημειωθεί ότι η παροχή βοήθειας, όπως την επεξήγησε το Δικαστήριο, ήταν η μεταφορά των δραστών στο μέρος, αναμονή, μεταφορά τους μετά την τέλεση της διάρρηξης της αποθήκης και της κλοπής, αλλά και η μεταφορά των εκρηκτικών υλών στο σημείο που του υποδείχθηκε.
Τίθεται θέμα στην παρούσα περίπτωση, όπως επιχειρηματολόγησε ο ευπαίδευτος συνήγορος του εφεσείοντα, ότι οποιαδήποτε και αν ήταν η διαφορά στη συμμετοχή του κάθε εμπλεκομένου κατηγορούμενου αν εδικαιολογείτο η τεράστια αυτή διαφοροποίηση στην ποινή, στην οποία κατέληξε το πρωτόδικο Δικαστήριο.
Οι θέσεις του συνηγόρου μας βρίσκουν σύμφωνους. Κατά την άποψή μας δεν σχολίαστηκε και δεν φαίνεται να δόθηκε καμία σημασία στο παραδεκτό γεγονός πως ο εφεσείων-κατηγορούμενος 1 υπόδειξε και το χώρο που είχαν τοποθετηθεί τα κλοπιμαία ως αποτέλεσμα των οποίων η μεγαλύτερη ποσότητά τους ανευρέθη από την Αστυνομία.
Επίσης, μας βρίσκει ασύμφωνους η θέση ότι η συμμετοχή του 4ου κατηγορούμενου σε σύγκριση με εκείνη του εφεσείοντα ήταν δευτερεύουσας σημασίας. Κατά την άποψή μας, ήταν μία περίπτωση στην οποία υπήρξε συνεργασία για την διάπραξη του αδικήματος, παρόλο ότι ανελήφθησαν διαφορετικοί ρόλοι από τους εκτελεστές της διάρρηξης και τους διαπράξαντες τα αδικήματα, για τα οποία καταδικάστηκαν.
Εν πάση όμως περιπτώσει, όποια και αν ήταν η συμμετοχή του 4ου κατηγορούμενου, δεν πρέπει να λησμονείται ότι εκείνος δεν παραδέχθηκε τις κατηγορίες και καταδικάστηκε μετά από ακρόαση, ενώ ο εφεσείων απάλλαξε το Δικαστήριο από τη διαδικασία αυτή, αφού παραδέχθηκε ενώπιον του Κακουργιοδικείου τις προσαφθείσες εναντίον του κατηγορίες, γεγονός το οποίο, όπως τονίζει και η νομολογία, πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη στο μέγεθος της ποινής, με σκοπό την ενθάρρυνση αδικοπραγούντων να συνεργάζονται με τις αστυνομικές αρχές.
Κάτω από τις πιο πάνω συνθήκες και λαμβάνοντας υπόψη όσα εκθέσαμε, παρόλο ότι ίσως να ήταν ο εμπνευστής της διάπραξης των αδικημάτων ο εφεσείων, με βάση τις λοιπές μας παρατηρήσεις, καταλήγουμε πως δεν εδικαιολογείτο η διαφοροποίηση της ποινής μεταξύ των δύο.
Σημειώνουμε, πως δεν αποτελεί αντικείμενο της έφεσης γενικά το ύψος της ποινής που επιβλήθηκε στον 4ο κατηγορούμενο, που ενδεχομένως να ήταν επιεικής, αλλά εκείνη ήταν το μέτρο σύγκρισης για να κριθεί η αρμόζουσα για τον άλλο κατηγορούμενο ποινή.
Ως αποτέλεσμα η έφεση επιτυγχάνει. Οι ποινές που επιβλήθηκαν στον εφεσείοντα παραμερίζονται και αντικαθίστανται με ποινές φυλάκισης 2 ετών στην 3η κατηγορία, 4 ετών στην 4η κατηγορία και 4 ετών στην 5η κατηγορία.
Η έφεση επετράπη και οι ποινές φυλάκισης αντικαθίστανται με ποινές 2, 4 και 4 χρόνων.