|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Δεν έχει εντοπιστεί νομοθεσία ή απόφαση ή δικονομικός θεσμός στον οποίο να κάνει αναφορά η απόφαση αυτή
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
(2012) 2 ΑΑΔ 7
24 Ιανουαρίου, 2012
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Π., ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ/στές]
ΑΝΤΡΕΑΣ ΑΝΤΡΕΟΥ,
Εφεσείων,
v.
1. VANGEL ART LTD,
2. ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΧΑΡΗ,
Εφεσιβλήτων.
(Ποινική Έφεση Αρ. 246/2009)
Ποινικός Κώδικας ― Έκδοση επιταγής μη εξοφληθείσας ως ανακληθείσας κατά παράβαση του Άρθρου 305( Α) (2) του Ποινικού Κώδικα ― Η υπεράσπιση του Άρθρου 305(Α)(2) περί εύλογης αιτίας στο πλαίσιο της ποινικής διαδικασίας ― Δεν προσφέρεται για την επακριβή διάγνωση μιας διαφοράς που έχει στη γένεση και στην ουσία της αστική μορφολογία, αλλά και ως βασική παράμετρο την ένοχη πρόθεση παρά την αντικειμενική ορθότητα της πράξης ― Επιδιώκει να αντισταθμίσει την άλλως αυστηρή ευθύνη που διέπει το Άρθρο 305(Α)(2), εισάγοντας, έστω και υπό τη μορφή υπεράσπισης, ένα στοιχείο που ουσιαστικά ανάγεται στο mens rea.
Εφετείο ― Παρατήρηση Εφετείου αναφορικά με το μη επιθυμητό της πεισματικής προσφυγής στη διαδικασία της ιδιωτικής ποινικής υπόθεσης, χωρίς την προσφυγή στην αστική διαδικασία προς πλήρη και οριστική επίλυση της διαφοράς.
Ο εφεσείων αμφισβήτησε την ορθότητα πρωτόδικης απόφασης με την οποία η εφεσίβλητη εταιρεία και ο εφεσίβλητος διευθυντής της απαλλάγηκαν και αθωώθηκαν από την κατηγορία της έκδοσης επιταγής της εφεσίβλητης προς τον εφεσείοντα η οποία δεν εξοφλήθη, ως ανακληθείσα κατά παράβαση του Άρθρου 305(Α)(2) του Ποινικού Κώδικα.
Σύμφωνα με την υπεράσπιση που προβλήθηκε, η πληρωμή της επίδικης επιταγής ανακλήθηκε λόγω μη τήρησης από τον εφεσείοντα, συμφωνίας για την οποία δόθηκε ως αντάλλαγμα.
Συγκεκριμένα, επειδή ο τελευταίος δεν παρέδωσε στους εφεσίβλητους όλα τα γαϊδούρια που οι τελευταίοι συμφώνησαν να αγοράσουν από τον εφεσείοντα στη βάση προφορικής συμφωνίας.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε τη μαρτυρία του εφεσίβλητου πιο ειλικρινή από εκείνη του εφεσείοντα και κατέληξε ότι οι εφεσίβλητοι είχαν καλό λόγο να μην τιμήσουν την επιταγή και πέτυχαν στην υπεράσπιση της εύλογης αιτίας να προκαλέσουν τη μη εξόφληση της που παρέχει το Άρθρο 305(Α)(2).
Με έξι λόγους έφεσης ο εφεσείων υποστήριξε ότι υπήρξε κατά κύριο λόγο ότι υπήρξε λανθασμένη αξιολόγηση της μαρτυρίας.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Δεν αποκαλύφθηκε έδαφος για παρέμβαση του Εφετείου στη βάση των πάγιων αρχών της νομολογίας.
2. Το κρίσιμο ερώτημα για σκοπούς της υπεράσπισης του Αρθρου 305(Α)(2) δεν αφορούσε μάλλον στη θετική διαπίστωση του σχετικού όρου της προφορικής συμφωνίας, δεδομένης της εκ διαμέτρου διαφωνίας των διαδίκων ως προς τούτο, παρά στην κρίση του εύλογου της ενέργειας των Εφεσιβλήτων να προκαλέσουν τη μη εξόφληση, εν όψει ακριβώς της έντονης διαφωνίας τους με τον Εφεσείοντα ως προς τον κρίσιμο όρο για τον αριθμό των γαϊδουριών που επωλήθησαν.
3. Παρέμενε ορθή η πρωτόδικη κρίση ότι, εφ' όσον η διαφορά που είχαν τα μέρη δεν είχε επιλυθεί, οι Εφεσίβλητοι ενήργησαν καλόπιστα ώστε να είχαν την υπεράσπιση της εύλογης αιτίας.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Έφεση κατά της Αθωωτικής Απόφασης.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας (Γεωργίου-Αντωνίου, Ε.Δ.), (Ποινική Υπόθεση Αρ. 13581/08), ημερομηνίας 2/12/09.
Ν. Νικηφόρου, για τον Εφεσείοντα.
Ε. Χαρή, Εφεσίβλητος Αρ. 2, προσωπικά και για την Εφεσίβλητη Αρ. 1.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Π.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από το Δικαστή Χατζηχαμπή.
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Ο Εφεσείων κατεχώρησε ιδιωτική ποινική υπόθεση εναντίον της Εφεσίβλητης εταιρείας και του Εφεσίβλητου ως διευθυντή της σε σχέση με την έκδοση επιταγής της Εφεσίβλητης προς τον Εφεσείοντα η οποία δεν εξοφλήθη ως ανακληθείσα κατά παράβαση του Άρθρου 305(Α)(2) του Ποινικού Κώδικα. Όπως προέκυψε κατά την ακρόαση, είχαν εκδοθεί δύο επιταγές για €860 η κάθε μία. Η πρώτη επληρώθη, όχι όμως η δεύτερη. Το ποσό των επιταγών ήταν το τίμημα για την πώληση γαϊδουριών από τον Εφεσείοντα στον Εφεσίβλητο βάσει προφορικής συμφωνίας. Ο Εφεσίβλητος στη μαρτυρία του ευθέως εξήγησε ότι ανεκάλεσε την πληρωμή της δεύτερης επιταγής καθ' όσον ο Εφεσείων δεν του παρέδωσε όλα τα γαϊδούρια που είχαν συμφωνήσει. Κατά την εκδοχή του, η συμφωνία ήταν για έξι γαϊδούρια και του παραδόθησαν μόνο τέσσερα. Ο Εφεσείων από την άλλη ισχυρίζετο ότι η συμφωνία ήταν για τα τέσσερα γαϊδούρια μόνο που είχαν παραδοθεί.
Η ευπαίδευτη πρωτόδικη Δικαστής έκρινε τη μαρτυρία του Εφεσίβλητου ως πιο ειλικρινή από εκείνη του Εφεσείοντα και ως εκ τούτου ηύρε ότι οι Εφεσίβλητοι είχαν καλό λόγο να μην τιμήσουν την επιταγή, ώστε να απέδειξαν ότι είχαν την υπεράσπιση της εύλογης αιτίας να προκαλέσουν τη μη εξόφληση της που παρέχει το Αρθρο 305(Α)(2).
Εφεσιβάλλοντας την αθώωση των Εφεσιβλήτων, ο Εφεσείων παραπονείται ουσιαστικά για λανθασμένη αξιολόγηση της μαρτυρίας. Με έξι λόγους έφεσης, εν πολλοίς επαναλαμβάνοντας, παραπέμπει λεπτομερώς στις επί μέρους πτυχές της απόφασης για να καταδείξει ότι η κατάληξη του Δικαστηρίου επί της αξιολόγησης της μαρτυρίας είναι ελλιπής, αντίθετη με τη μαρτυρία και αναιτιολόγητη. Δεν έχουμε πεισθεί ότι οι εισηγήσεις του αποκαλύπτουν έδαφος για παρέμβαση μας στη βάση των πάγιων αρχών της νομολογίας. Θα παρατηρήσουμε δε περαιτέρω ότι εν πάση περιπτώσει το κρίσιμο ερώτημα για σκοπούς της υπεράσπισης του Άρθρου 305(Α)(2) δεν αφορά μάλλον στη θετική διαπίστωση του σχετικού όρου της προφορικής συμφωνίας, δεδομένης της εκ διαμέτρου διαφωνίας των διαδίκων ως προς τούτο, παρά στην κρίση του εύλογου της ενέργειας των Εφεσιβλήτων να προκαλέσουν τη μη εξόφληση εν όψει ακριβώς της έντονης διαφωνίας τους με τον Εφεσείοντα ως προς τον κρίσιμο όρο για τον αριθμό των γαϊδουριών που επωλήθησαν. Εξ άλλου, η ποινική διαδικασία, στερούμενη του δικογραφικού πλαισίου της αστικής διαδικασίας, και τοσούτο μάλλον αφού έχει άλλο σκοπό, όχι μόνο δεν προσφέρεται για την επακριβή διάγνωση μιας διαφοράς που έχει στη γένεση και στην ουσία της αστική μορφολογία, αλλά και έχει ως βασική παράμετρο την ένοχη πρόθεση παρά την αντικειμενική ορθότητα της πράξης. Η υπεράσπιση της ευλόγου αιτίας φαίνεται ακριβώς να έχει αυτή την κατεύθυνση και να επιδιώκει να αντισταθμίσει την άλλως αυστηρή ευθύνη που διέπει το Άρθρο 305(Α)(2), εισάγοντας, έστω και υπό τη μορφή υπεράσπισης, ένα στοιχείο που ουσιαστικά ανάγεται στο mens rea.
Με αυτά υπ' όψη, ασφαλώς παραμένει ορθή η κρίση του Δικαστηρίου στην καταληκτική παράγραφο της απόφασης ότι, εφ' όσον η διαφορά που είχαν τα μέρη δεν είχε επιλυθεί, οι Εφεσίβλητοι ενήργησαν καλόπιστα ώστε να είχαν την υπεράσπιση της εύλογης αιτίας.
Έχουμε όμως και μια άλλη ευρύτερη παρατήρηση. Εδώ και τρία χρόνια ο Εφεσείων ακολούθησε πεισματικά την προσφυγή στη διαδικασία της ιδιωτικής ποινικής υπόθεσης με την αδιέξοδη κατάληξη που προκύπτει και χωρίς να έχει προσφύγει στην αστική διαδικασία προς πλήρη και οριστική επίλυση της διαφοράς του με τους Εφεσίβλητους, προφανώς θεωρώντας ότι η ποινική δίωξη θα ενεργούσε ως μοχλός πίεσης υπέρ του. Αυτό δεν είναι επιθυμητό σε ένα σύστημα δικαίου στο οποίο οι ουσιαστικά αστικές διαφορές επιλύονται σε καλά θεσμοθετημένα πλαίσια που διασφαλίζουν την ορθή απονομή της δικαιοσύνης σε συνάρτηση με τα υπό του νόμου καθοριζόμενα ως προς δικαιώματα και υποχρεώσεις αστικής μορφής.
Η έφεση αποτυγχάνει. Ο Εφεσείων θα καταβάλει τα έξοδα των Εφεσιβλήτων όπως αυτά θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.