|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2011) 2 ΑΑΔ 146
13 Μαΐου, 2011
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Π., ΚΡΑΜΒΗΣ, ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ/στές]
ΑΝΔΡΕΑΣ ΦΡΑΝΤΖΙΔΗΣ,
Εφεσείων,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 145/2010)
Ποινή ― Διάρρηξη κατοικίας (14 κατηγορίες) ― Κλοπή από κατοικία (14 κατηγορίες) ― Κλοπή (15 κατηγορίες) ― Απόπειρα διάρρηξης κατοικίας (2 κατηγορίες) ― Απόπειρα κλοπής (2 κατηγορίες) ― Κατοχή ναρκωτικής ουσίας (μία κατηγορία) ― Εφεσείων εβαρύνετο με τρεις προηγούμενες καταδίκες για παρόμοια αδικήματα ― Σε κάθε μια από τις καταδίκες αυτές, λήφθηκαν υπόψη και αρκετές άλλες υποθέσεις, είτε ως εκκρεμούσες στο αρχείο της αστυνομίας, είτε ως υποθέσεις Δικαστηρίου ― Εφεσείων είναι νεαρό άτομο του οποίου οι γονείς χώρισαν όταν αυτός ήταν πολύ μικρός, στη συνέχεια σε ηλικία 11 ετών έχασε τη μητέρα του, έμεινε απροστάτευτος και τέθηκε υπό την κηδεμονία του Γραφείου Ευημερίας ― Παραδοχή διάπραξης των αδικημάτων και παραδοχή ενοχής ενώπιον του Δικαστηρίου ― Συνεργασία με τις αστυνομικές αρχές για εξιχνίαση όλων των κατηγοριών ― Συνολικό ποσό των κλοπιμαίων ανέρχεται στις €36.423 και το μεγαλύτερο μέρος του δεν ανευρέθηκε, ούτε και οι ιδιοκτήτες τους αποζημιώθηκαν ― Επιβολή ποινής φυλάκισης 4 ετών και 3 ετών αντίστοιχα στις κατηγορίες για διάρρηξη κατοικίας και για κλοπή από κατοικία, 2 ετών στις κατηγορίες για κλοπή, 18 μηνών στις κατηγορίες για απόπειρα διάρρηξης κατοικίας και για απόπειρα κλοπής και 4 ετών στην κατηγορία για κατοχή ναρκωτικής ουσίας ― Επικυρώθηκαν κατ' έφεση.
Με την έφεσή του αυτή, την οποία ο εφεσείων χειρίστηκε αυτοπροσώπως, θεωρεί ότι η ποινή των 4 ετών φυλάκισης που επέβαλε σε αυτόν το πρωτόδικο Δικαστήριο, είναι έκδηλα υπερβολική. Υποστήριξε ότι σε παρόμοιες υποθέσεις οι κατηγορούμενοι τιμωρήθηκαν με ελαφρότερες ποινές φυλάκισης, χωρίς όμως να δίδει περισσότερα στοιχεία ή αναφορά.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Ο εφεσείων, από την όλη του συμπεριφορά, δίδει την εντύπωση ότι επέλεξε τον εύκολο δρόμο της παρανομίας. Δεν μπορεί να εξηγηθεί άλλως πως το γεγονός ότι κάθε φορά που αποφυλακίστηκε, μετά από πολυετή φυλάκιση, επανήλθε στα ίδια συνεχίζοντας τις διαρρήξεις και κλοπές. Η επαναλαμβανόμενη συμπεριφορά του είναι τέτοια, που αφήνει πολύ λίγα περιθώρια για διαμόρφωση της ποινής που του επιβλήθηκε. Κάτι τέτοιο θα ήταν ανακόλουθο με την πάγια νομολογία μας για την ανάγκη προστασίας του κοινωνικού συνόλου από άτομα που επιδίδονται κατ' επανάληψη σε διαρρήξεις κατοικιών και κλοπές, οι οποίες, λόγω της έξαρσης που παρατηρείται, έχουν ως αποτέλεσμα να κλονίζουν την ασφάλεια που θα πρέπει να αισθάνεται κάθε πολίτης ενός εύνομου κράτους.
2. Το Δικαστήριο έχει κατ' επανάληψη επισημάνει τη συνεχιζόμενη αυξητική τάση των διαρρήξεων και κλοπών, χωρίς σημεία κάμψης. Ιδιαίτερα όταν τα αδικήματα διαπράττονται από υπότροπο, η ευχέρεια του Δικαστηρίου για τη μη επιβολή αποτρεπτικής ποινής περιορίζεται σημαντικά.
3. Το πρωτόδικο Δικαστήριο αξιολόγησε ορθά τα στοιχεία που τέθηκαν ενώπιόν του και έδωσε την πρέπουσα βαρύτητα στα ελαφρυντικά του εφεσείοντος και ιδιαίτερα τις δυσμενείς συνθήκες που αυτός ενηλικιώθηκε. Όντως, αυτός χρήζει βοήθειας. Όμως ο ίδιος πρέπει να την αναζητήσει μέσω της διεύθυνσης των φυλακών.
4. Οι ποινές που επιβλήθηκαν στον εφεσείοντα δεν είναι υπερβολικές ενόψει του ανωτάτου ορίου ποινής που προβλέπεται από το Νόμο και του μεγάλου αριθμού αδικημάτων που αυτός διέπραξε μέχρι σήμερα σε συνάρτηση με τα ελαφρυντικά του, ώστε να επιβάλλεται η παρέμβαση του Εφετείου επί του θέματος των ποινών.
Η έφεση απορρίφθηκε.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Φραντζίδης ν. Δημοκρατίας (2002) 2 Α.Α.Δ. 77,
Φραντζίδης ν. Αστυνομίας (2008) 2 Α.Α.Δ. 158,
Παναγιώτου ν. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 138.
Έφεση εναντίον Ποινής.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Παντελή, Ε.Δ.), (Ποινική Υπόθεση Αρ. 19017/10), ημερομηνίας 24/9/10.
Ο Εφεσείων εμφανίζεται προσωπικά.
Ν. Κέκκος, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Π.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Δικαστή Γ. Ερωτοκρίτου.
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.: Ο κατηγορούμενος παραδέχτηκε ενοχή συνολικά σε 48 κατηγορίες, ήτοι 14 κατηγορίες για διάρρηξη κατοικίας, 14 κατηγορίες για κλοπή από κατοικία, 15 κατηγορίες για κλοπή, 2 κατηγορίες για απόπειρα διάρρηξης κατοικίας, 2 κατηγορίες για απόπειρα κλοπής και 1 κατηγορία για κατοχή ναρκωτικής ουσίας, Τάξεως Β.
Σύμφωνα με τα γεγονότα που τέθηκαν ενώπιον του πρωτόδικου δικαστηρίου, μετά από καταγγελία της Μαρίας Κολασμένου, η αστυνομία μετέβη στην οικία της και διαπίστωσε ότι αυτή, μεταξύ 18 και 19 Μαρτίου 2010, διερρήχθη και κλάπηκαν διάφορα αντικείμενα. Μετά από έρευνες της αστυνομίας, εντοπίστηκε δίπλα από την οικία της παραπονούμενης δερμάτινο σακάκι, εντός του οποίου υπήρχε φωτογραφία του Εφεσείοντος, ο οποίος θεωρήθηκε ύποπτος. Περαιτέρω έρευνες, οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι ο Εφεσείων ενέχετο και σε άλλες υποθέσεις που αφορούσαν τις κατηγορίες 41-45.
Ο Εφεσείων τελικά συνελήφθη στις 20.7.2010 στο αεροδρόμιο Λάρνακας, προερχόμενος από Ελλάδα. Κατά τη σύλληψή του ανέφερε ότι επέστρεψε στην Κύπρο για να ξεκαθαρίσει όλες τις εκκρεμούσες υποθέσεις του με την αστυνομία. Στη συνέχεια, προέβη σε ομολογία ότι ενέχετο σε όλες τις υποθέσεις που αναφέρονται στο κατηγορητήριο.
Αναφέρθηκε στο Δικαστήριο ότι ο Εφεσείων βαρύνεται με τρεις προηγούμενες καταδίκες. Πρόκειται για τις υποθέσεις:- (α) 12455/00 στην οποία στις 26.9.2001 του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 3 ετών για το αδίκημα της διάρρηξης και ενός έτους για το αδίκημα της κλοπής από κατοικία (βλ. Ανδρέας Φραντζίδης ν. Δημοκρατίας (2002) 2 Α.Α.Δ. 77), (β) 446/04 στην οποία στις 17.2.2004 του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 3 ετών για το αδίκημα της διάρρηξης και (γ) 18031/07 στην οποία στις 7.9.2007 του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 4 ετών για το αδίκημα της νυχτερινής διάρρηξης (βλ. Ανδρέας Φραντζίδης ν. Αστυνομίας (2008) 2 Α.Α.Δ. 158). Επίσης, σε κάθε μια από τις καταδίκες αυτές, λήφθηκαν υπόψη και αρκετές άλλες υποθέσεις, είτε ως εκκρεμούσες στο αρχείο της αστυνομίας, είτε ως υποθέσεις Δικαστηρίου. Στην υπόθεση 12455/00, πιο πάνω, λήφθηκαν υπόψη άλλες 14 υποθέσεις οι οποίες αφορούσαν αδικήματα διάρρηξης και κλοπής από κατοικία, ενώ στις άλλες δύο υποθέσεις, 446/04 και 18031/07, αν και δεν λήφθηκαν υπόψη επιπλέον υποθέσεις, διαπιστώθηκε ότι αφορούσαν μεγάλο αριθμό κατηγοριών διαρρήξεων και κλοπών από κατοικία.
Ο συνήγορος του Εφεσείοντος που εμφανίστηκε στην πρωτόδικη διαδικασία, έθεσε ενώπιον του πρωτόδικου δικαστηρίου τις προσωπικές περιστάσεις του Εφεσείοντος, τονίζοντας ιδιαίτερα ότι αυτός είναι νεαρό πρόσωπο, οι γονείς του οποίου χώρισαν όταν αυτός ήταν πολύ μικρός. Στη συνέχεια και όταν ήταν 11 χρονών, έχασε τη μητέρα του, με αποτέλεσμα να μείνει απροστάτευτος και να τεθεί υπό την κηδεμονία του Γραφείου Ευημερίας.
Ο πρωτόδικος δικαστής έλαβε υπόψη από τη μια τους πιο πάνω μετριαστικούς παράγοντες και από την άλλη την όλη δράση του Εφεσείοντος, καθώς και τη σοβαρότητα και τον μεγάλο αριθμό αδικημάτων που διέπραξε. Επίσης, ότι ο Εφεσείων παραδέχθηκε ενοχή σε όλες τις κατηγορίες και συνεργάστηκε με τις αστυνομικές αρχές για εξιχνίαση όλων των κατηγοριών, αρκετές από τις οποίες είχαν καταχωρηθεί ανεξιχνίαστες. Έλαβε επίσης υπόψη, ότι ο Εφεσείων χρησιμοποίησε τις πιστωτικές κάρτες που έκλεψε από κάποιες από τις κατοικίες που διέρρηξε. Επίσης, ότι το συνολικό ποσό των κλοπιμαίων ανέρχεται στις €36.423 και το μεγαλύτερο μέρος τους δεν ανευρέθηκε, ούτε και οι ιδιοκτήτες τους αποζημιώθηκαν. Τέλος, έλαβε υπόψη τον μεγάλο αριθμό προηγούμενων καταδικών, σημειώνοντας την αρνητική αντίληψη και στάση του Εφεσείοντος στους νόμους της πολιτείας και στο κοινωνικό σύνολο γενικά. Σταθμίζοντας όλους τους πιο πάνω παράγοντες, επέβαλε στον Εφεσείοντα 4 χρόνια φυλάκιση στις 14 κατηγορίες για διάρρηξη κατοικίας, 3 χρόνια φυλάκιση στις 14 κατηγορίες για κλοπή από κατοικία, 2 χρόνια φυλάκιση στις 15 κατηγορίες για κλοπή, 18 μήνες φυλάκιση στις 2 κατηγορίες για απόπειρα διάρρηξης κατοικίας και στις 2 κατηγορίες για απόπειρα κλοπής και 4 χρόνια φυλάκιση στη μία κατηγορία για κατοχή ναρκωτικής ουσίας.
Ο Εφεσείων, κατά την ενώπιον μας διαδικασία, επέλεξε να μην επιζητήσει τις υπηρεσίες δικηγόρου, αλλά να παρουσιάσει την έφεση μόνος του. Από το γραπτό χειρόγραφο σημείωμα που καταχώρησε, επανέλαβε τις προσωπικές του περιστάσεις, προσθέτοντας κάποιες λεπτομέρειες που ο ίδιος θεωρούσε σημαντικές και οι οποίες, όπως ανέφερε, δεν τέθηκαν ενώπιον του πρωτόδικου δικαστηρίου από το συνήγορό του. Αναφέρθηκε στις συνθήκες κάτω από τις οποίες η επί επτά χρόνια Ουκρανή σύζυγος του δεν τον δέχθηκε πίσω μετά την αποφυλάκισή του, ότι είναι αλκοολικός και εθισμένος στην κοκαΐνη και ότι ο λόγος που οδηγήθηκε στη διάπραξη των αδικημάτων, ήταν το γεγονός ότι ήταν άστεγος χωρίς καμιά υποστήριξη από οποιονδήποτε. Αναγνώρισε τα λάθη του και διατύπωσε παράπονα κατά των κρατικών υπηρεσιών μέριμνας, ότι δεν του παρείχαν την απαιτούμενη ψυχολογική και υλική βοήθεια, ώστε να αλλάξει τρόπο ζωής.
Θεωρεί την ποινή των 4 χρόνων που του επέβαλε το πρωτόδικο δικαστήριο ως έκδηλα υπερβολική. Προς υποστήριξη της θέσης του, σημειώνει τα ονόματα προσώπων σε παρόμοιες υποθέσεις, χωρίς οποιαδήποτε άλλα στοιχεία ή αναφορά, στα οποία, όπως ισχυρίζεται, επιβλήθηκαν από το Επαρχιακό Δικαστήριο πολύ μικρότερες ποινές από αυτή που επιβλήθηκε στον ίδιο για τα ίδια αδικήματα. Παρά την έρευνά μας, δεν καταφέραμε να εντοπίσουμε τις υποθέσεις, αφού ο Εφεσείων δεν έδωσε τις απαραίτητες αναφορές.
Έχουμε εξετάσει τις ποινές που επιβλήθηκαν στον Εφεσείοντα και δεν συμφωνούμε ότι αυτές είναι έκδηλα υπερβολικές, ώστε να χρήζει η παρέμβασή μας. Δεχόμαστε ότι ο Εφεσείων βίωσε δυσκολίες. Όμως οι προηγούμενες καταδίκες του, όπως ορθά υποδεικνύει το πρωτόδικο δικαστήριο, καταδεικνύουν μια πολύ αρνητική συμπεριφορά εκ μέρους του Εφεσείοντος και έλλειψη σεβασμού στο κοινωνικό σύνολο. Αυτό εξ' άλλου του επισημάνθηκε και από το Εφετείο στις δύο προηγούμενες περιπτώσεις στις οποίες εφεσίβαλε τις ποινές που του είχαν επιβληθεί (βλ. Ανδρέας Φραντζίδης ν. Αστυνομίας (2002) 2 Α.Α.Δ. 77 και Αντρέας Φραντζίδης ν. Αστυνομίας (2008) 2 Α.Α.Δ. 158).
Ο Εφεσείων ανέφερε ότι στην ουσία δεν είχε επιλογή, αφού δεν είχε οποιαδήποτε βοήθεια. Δεν συμφωνούμε. Ο Εφεσείων φαίνεται άτομο που διαθέτει την απαιτούμενη ευφυΐα για να αντιληφθεί ότι παρά τις δυσκολίες που ένας μπορεί να αντιμετωπίζει στη ζωή, πάντοτε υπάρχει και η επιλογή του έντιμου βίου. Όμως ο Εφεσείων μας δίδει την εντύπωση ότι επέλεξε τον εύκολο δρόμο της παρανομίας. Δεν μπορεί να εξηγηθεί άλλως πως το γεγονός ότι κάθε φορά που αποφυλακίστηκε, μετά από πολυετή φυλάκιση, επανήλθε στα ίδια συνεχίζοντας τις διαρρήξεις και κλοπές. Η επαναλαμβανόμενη συμπεριφορά του είναι τέτοια, που μας αφήνει πολύ λίγα περιθώρια για διαμόρφωση της ποινής που του επιβλήθηκε. Κάτι τέτοιο θα ήταν ανακόλουθο με την πάγια νομολογία μας για την ανάγκη προστασίας του κοινωνικού συνόλου από άτομα που επιδίδονται κατ' επανάληψη σε διαρρήξεις κατοικιών και κλοπές, οι οποίες, λόγω της έξαρσης που παρατηρείται, έχουν ως αποτέλεσμα να κλονίζουν την ασφάλεια που θα πρέπει να αισθάνεται κάθε πολίτης ενός εύνομου κράτους. Το Δικαστήριο μας κατ' επανάληψη επισήμανε τη συνεχιζόμενη αυξητική τάση των διαρρήξεων και κλοπών, χωρίς σημεία κάμψης (βλ. Παναγιώτου ν. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 138). Ιδιαίτερα όταν τα αδικήματα διαπράττονται από υπότροπο, η ευχέρεια του δικαστηρίου περιορίζεται σημαντικά. Τα σχόλια του δικαστή Νικήτα, στην Φραντζίδης ν. Αστυνομίας (2002) 2 Α.Α.Δ. 77, στη σελίδα 79, στην οποία έκαμε αναφορά ο ευπαίδευτος πρωτόδικος δικαστής και που αφορά τον ίδιο τον Εφεσείοντα, είναι απόλυτα σχετικά και τα παραθέτουμε:-
«Είναι επιτακτική ανάγκη αυτού του είδους η εγκληματικότητα να ανακοπεί γιατί έχει κλονίσει σοβαρά την εμπιστοσύνη του κοινού στους θεσμούς της δημόσιας ασφάλειας. Η αυστηρότητα των ποινών είναι ένας τρόπος πάταξης του φαινομένου.»
Κατά την κρίση μας, το πρωτόδικο δικαστήριο αξιολόγησε ορθά τα στοιχεία που τέθηκαν ενώπιον του και έδωσε την πρέπουσα βαρύτητα στα ελαφρυντικά του Εφεσείοντος και ιδιαίτερα τις δυσμενείς συνθήκες που αυτός ενηλικιώθηκε. Δεν διαφωνούμε ότι χρήζει βοήθειας. Όμως ο ίδιος πρέπει να την αναζητήσει μέσω της διεύθυνσης των φυλακών. Έχοντας υπόψη το ανώτατο όριο ποινής που προβλέπεται από το Νόμο, το μεγάλο αριθμό αδικημάτων που διέπραξε μέχρι σήμερα ο Εφεσείων, σε συνάρτηση με τα ελαφρυντικά του, δεν διαπιστώνουμε οποιοδήποτε σφάλμα αρχής στην επιβολή της ποινής, ούτε και οι ποινές που επιβλήθηκαν στις 48 κατηγορίες είναι έκδηλα υπερβολικές, ώστε να επιβάλλεται η παρέμβασή μας.
Η έφεση απορρίπτεται.
Η έφεση απορρίπτεται.