|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2010) 2 ΑΑΔ 455
23 Σεπτεμβρίου, 2010
[KΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΦΩΤΙΟΥ, ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ/στές]
ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΤΩΡΙΔΗΣ,
Eφεσείων,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 77/2009)
Αμελής οδήγηση ― Οδηγός αυτοκινήτου κτύπησε πεζό σε διασταύρωση πεζών, όταν το φως της διασταύρωσης ήταν πράσινο ― Επικύρωση καταδικαστικής απόφασης για αμελή οδήγηση κατ' έφεση.
Η υπόθεση αυτή αφορά τροχαίο ατύχημα κατά το οποίο ο παραπονούμενος κτυπήθηκε από το αυτοκίνητο του εφεσείοντος σε διασταύρωση πεζών.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο καταδίκασε τον εφεσείοντα για αμελή οδήγηση αυτοκινήτου. Ο εφεσείων καταχώρησε έφεση, υποστηρίζοντας ότι η καταδίκη του είναι εσφαλμένη, ιδιαίτερα, εφόσον αυτή στηρίχθηκε σε αριθμητικής φύσης μικροσκοπικούς υπολογισμούς, σε σχέση με αποστάσεις και ταχύτητα, κατά παραγνώριση της νομολογίας ότι το Δικαστήριο δεν πρέπει να παρασύρεται προς τέτοιες κατευθύνσεις.
Αποφασίστηκε ότι:
Το τελικό συμπέρασμα του Δικαστηρίου πως ο εφεσείων είναι επίσης ένοχος αμέλειας είναι συσχετισμένο μόνο με τις κινήσεις άλλων δύο αυτοκινήτων τα οποία βρίσκονταν μπροστά και δεξιά από τον εφεσείοντα, τα οποία σταμάτησαν στη διάβαση πεζών ενώ το φως της διάβασης ήταν πράσινο. Ο εφεσείων όφειλε να υποψιαστεί ότι ενδεχομένως υπήρχε απρόσεκτος πεζός που διασταύρωνε και να μειώσει την ταχύτητα των 40-50μ.α.ω. του οχήματός του πριν εισέλθει στη διασταύρωση. Όταν πλέον εισήλθε στη διασταύρωση, ήταν αργά για να αποφύγει το κτύπημα, παρά το ότι χρησιμοποίησε τα φρένα του και επεχείρησε να στρίψει αριστερά.
Η έφεση απορρίφθηκε.
Έφεση εναντίον Καταδίκης και Ποινής.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Κατσικίδης, Πρ. Ε.Δ.), (Ποινική Υπόθεση Αρ. 29630/2007), ημερομηνίας 3/4/2009.
Α. Δράκος, για τον Εφεσείοντα.
Μ. Πασιαρδή, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
Ex tempore
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Το πρωτόδικο Δικαστήριο καταδίκασε τον εφεσείοντα για αμελή οδήγηση αυτοκινήτου πάνω στη βάση της δικής του εκδοχής όπως την έκρινε αξιόπιστη και αφού απέρριψε την εκδοχή του παραπονούμενου τον οποίο έκρινε αναξιόπιστο.
Κατά τις διαπιστώσεις του πρωτόδικου Δικαστηρίου, ο παραπονούμενος επεχείρησε να διασταυρώσει διάβαση πεζών όταν τα φώτα που την έλεγχαν ήταν κόκκινα από την πλευρά του, με αποτέλεσμα να κτυπηθεί από το αυτοκίνητο του εφεσείοντα, που εισήλθε στη διάβαση ενώ τα φώτα από τη δική του πλευρά ήταν πράσινα.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος για τον εφεσείοντα υποστήριξε πως στη βάση αυτών των δεδομένων δεν υπήρχε περιθώριο για καταδίκη του εφεσείοντα, ιδιαίτερα εφόσον αυτή στηρίχθηκε σε αριθμητικής φύσης μικροσκοπικούς υπολογισμούς, σε σχέση με αποστάσεις και ταχύτητα, κατά παραγνώριση του όγκου της νομολογίας μας πως δεν πρέπει να παρασύρεται το Δικαστήριο προς τέτοιες κατευθύνσεις.
Έχουμε μελετήσει την πρωτόδικη απόφαση και δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε πως περιέχει τέτοιο σφάλμα. Το πρωτόδικο Δικαστήριο προσέγγισε την υπόθεση πάνω στη βάση των δικών του διαπιστώσεων, όπως τις έχουμε συνοψίσει και το τελικό του συμπέρασμα πως ο εφεσείων είναι επίσης ένοχος αμέλειας δεν είναι συσχετισμένο προς οτιδήποτε αφορά σε υπολογισμούς αποστάσεων ή ταχύτητας. Μπροστά και δεξιά από τον εφεσείοντα, δηλαδή στη δεξιά από τις δύο λωρίδες του δρόμου, οδηγούντο άλλα δύο αυτοκίνητα. Αυτά τα αυτοκίνητα ελάττωσαν ταχύτητα και σταμάτησαν πριν τη διάβαση πεζών, ενώ το φως της διάβασης ήταν πράσινο. Ο εφεσείων είδε ή όφειλε να είχε δει αυτές τις κινήσεις και επομένως έπρεπε να είχε υποπτευθεί ότι υπήρχε ενδεχομένως απρόσεκτος πεζός που διασταύρωνε. Ο εφεσείων, αντί να μεριμνήσει αναλόγως, προχώρησε ως να μη συνέβαινε οτιδήποτε, διατήρησε σταθερή την ταχύτητα των 40-50 μ.α.ω., που ο ίδιος είπε ότι είχε και, όταν πλέον εισήλθε στη διασταύρωση, ήταν αργά για να αποφύγει το κτύπημα, πάρα το ότι χρησιμοποίησε τα φρένα του και επεχείρησε να στρίψει αριστερά.
Σε συμφωνία προς τα συμπεράσματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου, καταλήγουμε πως, ανεξάρτητα από την αμέλεια του πεζού, ήταν αμελής για το λόγο που εξειδικεύθηκε και ο εφεσείων. Επομένως η έφεση απορρίπτεται.
Η έφεση απορρίπτεται.