|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2009) 2 ΑΑΔ 170
3 Mαρτίου, 2009
[ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΦΩΤΙΟΥ, ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ/στές]
ΝΙΚΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ,
Εφεσείων,
v.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 232/2008)
Ποινική Δικονομία ― Διαταγή για κράτηση υποδίκου μέχρι τη δίκη του από το Κακουργιοδικείο, λόγω της ύπαρξης κινδύνου μη προσέλευσής του στη δίκη ― Παράγοντες που λαμβάνονται υπόψη κατά την αξιολόγηση του κατά πόσο υπάρχει κίνδυνος μη προσέλευσης ― Προσωπικές περιστάσεις ― Ποια βαρύτητα προσδίδεται στις οικογενειακές περιστάσεις των υποδίκων ― Έφεση εναντίον σχετικής διαταγής ― Εφετείο δεν διαπίστωσε λόγο επέμβασης στη διακριτική ευχέρεια του Κακουργιοδικείου ― Διαφοροποίηση της παρούσας υπόθεσης από την υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας v. Σιδερένιου κ.ά. (2008) 2 A.A.Δ. 319.
Στις 12.12.2008 το Κακουργιοδικείο διέταξε την κράτηση του εφεσείοντος μέχρι τις 4.3.2009, ημέρα κατά την οποία αναμένετο η εκδίκαση των εναντίον του κατηγοριών για κατοχή 200 γραμμαρίων κοκαΐνης, καθώς και για κατοχή της ίδιας ποσότητας με σκοπό την προμήθεια σε άλλα πρόσωπα. Ο εφεσείων εφεσιβάλλει την διαταγή του Κακουργιοδικείου για την κράτησή του, υποστηρίζοντας ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν απέδωσε τη δέουσα βαρύτητα στις προσωπικές του περιστάσεις, ήτοι, την ευθύνη που αυτός είχε για την φροντίδα των δύο τυφλών γονιών του, για τη μεταφορά του πατέρα του στο γιατρό επί καθημερινής βάσης λόγω καρδιακών προβλημάτων και για την φροντίδα των δύο ανήλικων παιδιών του, την οποία μοιραζόταν με την πρώην σύζυγό του. Ο συνήγορος του εφεσείοντος, επικαλούμενος την απόφαση στην Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας v. Σιδερένιου κ.ά. (2008) 2 A.A.Δ. 319, υπέβαλε ότι, στην υπόθεση εκείνη η οποία πάλι αφορούσε κατοχή και εμπορία ναρκωτικών, πολύ μεγαλύτερης κλίμακας, αποφασίστηκε ότι οι προσωπικές περιστάσεις δικαιολογούσαν επιβολή όρων εγγύησης, παρά κράτηση. Τέλος επισημάνθηκε ότι δεν ελήφθη ουσιαστικά υπ' όψιν ότι σε αριθμό άλλων υποθέσεων ο εφεσείων παρουσιαζόταν κανονικά στο δικαστήριο.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Το Δικαστήριο ορθώς έκρινε ότι οι προσωπικές συνθήκες του εφεσείοντος δεν δικαιολογούσαν διαφορετική προσέγγιση του εφεσείοντος από την προσέγγιση στην απόφαση του Εφετείου στη Νικολάου v. Αστυνομίας (2008) 2 A.A.Δ. 790, επί της οποίας αυτό βασίστηκε. Το Δικαστήριο εξηγεί, μάλιστα με λεπτομέρεια, γιατί κατέληξε στο συμπέρασμα αυτό.
2. Η παρούσα υπόθεση διαφοροποιείται από την υπόθεση Σιδερένιος (ανωτέρω), αφού εδώ τα ανήλικα παιδιά μπορούν να τύχουν φροντίδας από την τέως σύζυγο του εφεσείοντος και οι γονείς του από την αλλοδαπή οικιακή βοηθό που διαθέτουν, κάτι που δεν συνέβαινε στην υπόθεση Σιδερένιος. Η υπόθεση Σιδερένιος δεν θέτει οποιαδήποτε γενική αρχή ως προς τις προσωπικές συνθήκες υποδίκων.
3. Δεν κατατέθηκε οποιαδήποτε μαρτυρία για τη συμπεριφορά του εφεσείοντος σε σχέση με προηγούμενες ποινικές υποθέσεις.
Η έφεση απορρίφθηκε.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Νικολάου v. Αστυνομίας (2008) 2 A.A.Δ. 790,
Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας v. Σιδερένιου κ.ά. (2008) 2 A.A.Δ. 319.
Έφεση εναντίον Διατάγματος Kράτησης.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης του Kακουργιοδικείου Λάρνακας (Παναγή, Π.E.Δ., Zωμενής, A.E.Δ., Δαυΐδ, E.Δ.), (Ποινική Yπόθεση Aρ. 15956/08), ημερομηνίας 12/12/2008 με την οποία διατάχθηκε η κράτησή του μέχρι την ημερομηνία της δίκης του ενώπιον του Kακουργιοδικείου στις 4/3/09.
Σ. Αγγελίδης, για τον Εφεσείοντα.
Π. Ευθυβούλου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, με Ηρ. Κυριακίδη, για την Εφεσίβλητη.
O Εφεσείων είναι παρών.
Cur. adv. vult.
ΔIKAΣTHPIO: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου απαγγέλλεται από το Δικαστή Νικολαΐδη.
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Στις 12.12.2008 το Μόνιμο Κακουργιοδικείο Λάρνακας διέταξε την κράτηση του εφεσείοντα μέχρι την εκδίκαση των εναντίον του κατηγοριών για κατοχή 200 γραμμαρίων κοκαΐνης, καθώς και κατοχή της ίδιας ποσότητας με σκοπό την προμήθεια σε άλλα πρόσωπα. Η εκδίκαση της υπόθεσης αναμένεται να αρχίσει στις 4.3.2009.
Με την παρούσα έφεση υποστηρίζεται ότι το πρωτόδικο δικαστήριο λανθασμένα δεν απέδωσε τη δέουσα βαρύτητα στις προσωπικές περιστάσεις του εφεσείοντα. Αγνόησε ότι είναι υπεύθυνος για τη φροντίδα των δύο τυφλών γονιών του, ότι μεταφέρει σχεδόν καθημερινά τον πατέρα του σε γιατρό λόγω καρδιακών προβλημάτων, ενώ τα δύο ανήλικα παιδιά του φροντίζονται μόνο από τον ίδιο και την πρώην σύζυγό του, οι γονείς της οποίας υπήρξαν θύματα της πρόσφατης αεροπορικής τραγωδίας.
Ο συνήγορος του εφεσείοντα υποστηρίζει ότι τα πιο πάνω είναι επιπρόσθετα στοιχεία που δεν είχαν ληφθεί υπ' όψιν στην απόφαση του Εφετείου στη Νικολάου ν. Αστυνομίας (2008) 2 A.A.Δ. 790, επί της οποίας βασίστηκε το πρωτόδικο δικαστήριο, τα οποία διαφοροποιούν τις προσωπικές περιστάσεις και αιτιολογούν διαφορετική αντιμετώπιση.
Περαιτέρω, δεν ελήφθη υπ' όψιν νομολογία (Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας ν. Σιδερένιου κ.ά. (2008) 2 A.A.Δ. 319), όπου σε παρόμοια, πολύ μεγαλύτερης κλίμακας, υπόθεση αποφασίστηκε ότι οι προσωπικές περιστάσεις δικαιολογούσαν επιβολή όρων εγγύησης, παρά κράτηση.
Τέλος, επισημαίνεται ότι δεν ελήφθη ουσιαστικά υπ' όψιν ότι σε αριθμό άλλων υποθέσεων ο εφεσείων παρουσιαζόταν κανονικά στο δικαστήριο, συμπεριφορά την οποία το Κακουργιοδικείο παραγνώρισε, θεωρώντας την αναφορά γενική και αόριστη.
Η έφεση θα πρέπει να απορριφθεί. Είναι φανερό ότι το Κακουργιοδικείο συνυπολόγισε το σύνολο των προσωπικών περιστάσεων, όπως αυτές τέθηκαν ενώπιόν του, αλλά και τα γεγονότα στην ολότητά τους, όπως αυτά είχαν τεθεί και στην Νικολάου ν. Αστυνομίας, ανωτέρω.
Το Εφετείο στην υπόθεση εκείνη, σαφώς αναφέρει ότι, εν όψει της σοβαρότητας των κατηγοριών και της πιθανότητας μη προσέλευσης του εφεσείοντα στη δίκη, η ύπαρξη των παιδιών και η ευθύνη των υπερήλικων γονιών του δεν ήταν δεδομένα αρκετά για να κλίνουν την πλάστιγγα υπέρ της απόλυσής του. Μάλιστα τα στοιχεία αυτά κρίθηκαν ότι δεν είναι αρκούντως ιδιάζοντα, αλλά εγγενή και πιθανά για κάθε Κύπριο που αντιμετωπίζει ποινική δίωξη. Ως απάντηση στο επιχείρημα ότι ενώπιον του δικαστηρίου στην υπόθεση εκείνη δεν τέθηκε θέμα τυφλότητας των γονιών του, ελέχθη ότι την πρωταρχική ευθύνη για την ορθή παρουσίαση των προσωπικών δεδομένων υπόδικου φέρει ο ίδιος και η απόφαση του πρωτόδικου δικαστηρίου, κατ' έφεση, εξετάζεται στη βάση του υπάρχοντος τότε ενώπιόν του υλικού.
Το γεγονός ότι το πρωτόδικο δικαστήριο φαίνεται να βασίστηκε ιδιαίτερα στην υπόθεση Νικολάου, δεν αδυνατίζει το συνυπολογισμό του συνόλου των προσωπικών περιστάσεων του εφεσείοντα, περιλαμβανομένων, όχι μόνο αυτών που είχαν τεθεί ενώπιον του Εφετείου, αλλά και όσων επιπροσθέτως τέθηκαν υπ' όψιν του Κακουργιοδικείου. Το δικαστήριο έκρινε ότι οι προσωπικές συνθήκες του εφεσείοντα δεν ήταν στο σύνολό τους τέτοιες που να δικαιολογούν διαφορετική προσέγγιση. Εξηγεί, μάλιστα με λεπτομέρεια, γιατί κατέληξε στο συμπέρασμά του αυτό.
Η αναφορά από τον εφεσείοντα στις υποθέσεις Γενικός Εισαγγελέας ν. Σιδερένιου κ.ά., ανωτέρω, έγινε για δύο βασικά σκοπούς. Για να φανεί ο συσχετισμός των προσωπικών συνθηκών, όπου δύο κατηγορούμενες, λόγω της ύπαρξης ανήλικων παιδιών που χρειάζονταν φροντίδα, δεν κρατήθηκαν, αλλά και για να τονιστεί ο δεσμός του εφεσείοντα με την Κύπρο, μια και η ύπαρξη των τυφλών γονιών του από τη μια και των ανήλικων παιδιών του από την άλλη, αποτρέπει κατ' ισχυρισμόν σκέψεις αποφυγής εμφάνισής του στη δίκη.
Κατ' αρχάς η υπόθεση Σιδερένιος δεν θέτει οποιαδήποτε γενική αρχή ως προς τις προσωπικές συνθήκες υποδίκων. Το δικαστήριο λαμβάνοντας υπ' όψιν όλες τις συνθήκες της υπόθεσης κατέληξε ότι, αφού τόσο ο πατέρας, όσο και ο σύζυγος των δύο επίσης κατηγορουμένων γυναικών, θα τελούσαν υπό κράτηση μέχρι τη δίκη τους, τα ανήλικα παιδιά της οικογένειας θα παρέμεναν χωρίς φροντίδα. Εκεί, αν ολόκληρη η οικογένεια εκρατείτο, τα ανήλικα παιδιά δεν θα είχαν απολύτως κανένα να τα φροντίζει. Αυτό δεν ισχύει στην παρούσα περίπτωση. Εδώ τα ανήλικα παιδιά μπορούν να τύχουν φροντίδας από την τέως σύζυγο του εφεσείοντα και οι γονείς του από την αλλοδαπή οικιακή βοηθό που διαθέτουν.
Όσον αφορά τον αποκλεισμό διαφυγής του εφεσείοντα λόγω ακριβώς των οικογενειακών του υποχρεώσεων, το επιχείρημα δεν είναι πειστικό, ιδιαίτερα αν κάποιος σκεφτεί ότι σε περίπτωση καταδίκης του αυτός πιθανόν να παραμείνει μακράν των παιδιών και των γονιών του για μεγάλο, ίσως, χρονικό διάστημα.
Τέλος, συμφωνούμε με την κατάληξη του δικαστηρίου ότι η αναφορά του εφεσείοντα στη στάση του σε σχέση με προηγούμενες ποινικές υποθέσεις είναι γενική και αόριστη, αφού, απλώς κατατέθηκαν αριθμοί υποθέσεων και αποτέλεσμα της δίκης, χωρίς οποιαδήποτε μαρτυρία για τη συμπεριφορά του.
Η έφεση απορρίπτεται.
Η έφεση απορρίπτεται.