|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2008) 2 ΑΑΔ 252
10 Απριλίου, 2008
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π., ΚΡΑΜΒΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
ΝΙΚΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ,
Εφεσείων,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Aρ. 236/2006)
Ένταλμα έρευνας ― Έρευνα η οποία διεξάγεται σε ακίνητη περιουσία χωρίς την εκ των προτέρων έκδοση από το Δικαστήριο εντάλματος ερεύνης, είναι παράνομη ― Το προϊόν τέτοιας έρευνας δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο κατηγορίας εναντίον κατηγορουμένου.
Με την παρούσα έφεσή του ο εφεσείων αμφισβητεί την ορθότητα της καταδίκης του σε κατηγορία - την οποία είχε παραδεχθεί - για παράνομη κατοχή αρχαιοτήτων συγκεκριμένα έξι αρχαίων νομισμάτων, κατά παράβαση των Άρθρων 2 και 33 (1), (3), (6) του περί Αρχαιοτήτων Νόμου, Κεφ.31, όπως τροποποιήθηκε. Στους λόγους έφεσης κάνει ειδική αναφορά στο γεγονός πως η έρευνα που διενεργήθηκε στο διαμέρισμα, όπου βρέθηκαν τα αρχαία νομίσματα ήταν παράνομη γιατί δεν είχε εκδοθεί από το Δικαστήριο σχετικό ένταλμα έρευνας.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Μετά την έκδοση της υπό έφεση απόφασης εκδικάστηκε κατηγορία εναντίον του εφεσείοντος για είσοδο σε ξένη περιουσία με σκοπό να ενοχλήσει τον κάτοχό της. Η ξένη αυτή περιουσία είναι η ίδια με την ακίνητη περιουσία που αφορά στην υπό εξέταση υπόθεση και συγκεκριμένα είναι το διαμέρισμα 101 στη λεωφόρο Κέννεντυ αρ.26. Ο εφεσείων αθωώθηκε στην κατηγορία αυτή. Το Δικαστήριο είχε διαπιστώσει, από τη μαρτυρία της ίδιας της Κατηγορούσας Αρχής, πως ο εφεσείων είχε νόμιμη κατοχή του διαμερίσματος, για το οποίο κρατούσε και κλειδί.
2. Τα νομίσματα, αντικείμενο της υπό εξέταση υπόθεσης, ανευρέθηκαν κατόπιν έρευνας η οποία έγινε με τη γραπτή συγκατάθεση της ιδιοκτήτριας στο προαναφερθέν διαμέρισμα για εξιχνίαση άλλου αδικήματος και χωρίς την έκδοση από το Δικαστήριο εντάλματος ερεύνης. Επομένως, με δεδομένη την κρίση του Δικαστηρίου πως ο εφεσείων είχε νόμιμη κατοχή του διαμερίσματος, η έρευνα η οποία έγινε στο διαμέρισμα και βρέθηκαν και παραλήφθηκαν τα αρχαία νομίσματα, αντικείμενο της υπό συζήτηση κατηγορίας, ήταν παράνομη. Το προϊόν της, ως εκ τούτου, δεν μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο κατηγορίας εναντίον του εφεσείοντος.
Η έφεση επιτράπηκε. Ο εφεσείων αθωώθηκε και απαλλάχθηκε της κατηγορίας.
Έφεση εναντίον Kαταδίκης και Ποινής.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Δαυίδ, E.Δ.), (Ποινική Yπόθεση Aρ. 10932/05), ημερομηνίας 19/9/06.
Ο Eφεσείων παρουσιάζεται προσωπικά.
Χρ. Κυθραιώτου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Eφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΔIKAΣTHPIO: Την ομόφωνη απόφαση του δικαστηρίου θα δώσει ο Αρτεμίδης, Π..
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π.: Ο εφεσείων κατηγορήθηκε ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας για, (α) παράνομη κατοχή περιουσίας, κατά παράβαση των Άρθρων 309 και 29 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154. (β) Παράνομη κατοχή αρχαιοτήτων κατά παράβαση των Άρθρων 2 και 33(1),(3),(6) του περί Αρχαιοτήτων Νόμου, Κεφ. 31, όπως τροποποιήθηκε, και (γ) δύο κατηγορίες για απόπειρα εξασφάλισης χρημάτων με ψευδείς παραστάσεις, κατά παράβαση των Άρθρων 297, 367, και 35 του Ποινικού Κώδικα.
Η κατηγορούσα Αρχή διέκοψε τη διαδικασία αναφορικά με τις κατηγορίες 3 και 4, που σχετίζονται με την απόπειρα εξασφάλισης χρημάτων με ψευδείς παραστάσεις. Το Δικαστήριο απάλλαξε και αθώωσε τον εφεσείοντα στην 1η κατηγορία, κρίνοντας πως δεν υπήρξε καμιά μαρτυρία που οδηγούσε σε ασφαλή κρίση του Δικαστηρίου, στη βάση του αντικειμενικού κριτηρίου, πως υπήρχαν εύλογες υποψίες ότι το ποσό των £5,000 που βρέθηκε στο διαμέρισμα αρ. 101, στην οδό Κέννεντυ αρ. 26 Λευκωσία, ήταν το αντικείμενο κλοπής. Ο εφεσείων παραδέχθηκε τη δεύτερη κατηγορία, που συζητούμε στην παρούσα έφεση, για παράνομη κατοχή αρχαιοτήτων, συγκεκριμένα έξι αρχαία νομίσματα για τα οποία ο εφεσείων παρέλειψε να υποβάλει σχετικό κατάλογο στο Διευθυντή Αρχαιοτήτων, μήτε και ήταν δηλωμένα σε οποιοδήποτε κατάλογο στο ίδιο Τμήμα. Εφόσον ο εφεσείων παραδέχθηκε την κατηγορία το Δικαστήριο του επέβαλε ποινή προστίμου £175, διέταξε δε τη δήμευση των αρχαίων νομισμάτων, εκτός αν μέσα σε δύο μήνες ο εφεσείων εξασφάλιζε τις απαραίτητες από το Νόμο άδειες για την κατοχή τους.
Με την υπό συζήτηση έφεση ο εφεσείων αμφισβητεί την ορθότητα της καταδίκης του, έστω και αν παραδέχθηκε τη σχετική κατηγορία. Στους λόγους έφεσης κάνει ειδική αναφορά στο γεγονός πως η έρευνα που διενεργήθηκε στο διαμέρισμα, όπου βρέθηκαν τα αρχαία νομίσματα, ήταν παράνομη γιατί δεν είχε εκδοθεί από το Δικαστήριο σχετικό ένταλμα έρευνας. Για να στηρίξει δε την εισήγηση του αυτή αναφέρθηκε στην ποινική υπόθεση αρ. 11554/05, που καταχωρίστηκε εναντίον του και εκδικάστηκε την 1 Αυγούστου 2007, μετά δηλαδή την έκδοση της υπό έφεση απόφασης, που εκδόθηκε στις 19.9.2006.
Ο εφεσείων έχει δίκαιο. Στην ποινική υπόθεση αρ. 11554/05, κατηγορείτο για είσοδο σε ξένη περιουσία με σκοπό να ενοχλήσει τον κάτοχο της. Η ξένη αυτή ιδιοκτησία καθορίζεται στις λεπτομέρειες αδικήματος ως το διαμέρισμα 101 στη λεωφόρο Κέννεντυ αρ. 26, η ίδια δηλαδή ακίνητη ιδιοκτησία που αφορά στην υπόθεση που εξετάζουμε. Ο εφεσείων αθωώθηκε στην κατηγορία αυτή. Το Δικαστήριο είχε διαπιστώσει, από τη μαρτυρία της ίδιας της Κατηγορούσας Αρχής, πως ο εφεσείων είχε νόμιμη κατοχή του διαμερίσματος, για το οποίο κρατούσε και κλειδί. Το Δικαστήριο αναφέρεται μάλιστα και στα γεγονότα της ποινικής υπόθεσης αρ. 10932/05, αντικείμενο της παρούσας έφεσης, λέγοντας τα εξής:
«Υπάρχει ακόμα ένα δεδομένο που οδηγεί σε παρόμοια κατάληξη το Δικαστήριο και σχετίζεται με την θέση της Κατηγορούσας Αρχής στην υπόθεση με αρ. 10932/05 που δεν έχει αμφισβητηθεί και μάλιστα προήλθε και από την ίδια ότι ο κατηγορούμενος μπορούσε να διακινείται δικαιωματικά στο διαμέρισμα 101 όπου βρέθηκε ένα χρηματικό ποσό. Έχω την αντίληψη ότι για να βασιστεί το Δικαστήριο στην υπόθεση εκείνη στο ότι μπορούσε ο κατηγορούμενος να διακινείται δικαιωματικά στο διαμέρισμα αυτό, όπου και κρίθηκε ότι νόμιμα βρέθηκε το ποσό των £5000, τούτο οφείλεται σε αποδοχή εκ μέρους της Κατηγορούσας Αρχής ότι ο κατηγορούμενος δικαιούτο να χρησιμοποιεί τον χώρο εκείνο κατά τον επίδικο χρόνο. Κατ' επέκταση η αντιφατική αντιμετώπιση της Κατηγορούσας Αρχής στην υπόθεση εκείνη και στην παρούσα όπου η Κατηγορούσα Αρχή θεωρεί ότι ο κατηγορούμενος παράνομα παρέμενε στην επίδικη περιουσία θα πρέπει να οδηγήσει στην μη κλήση του σε απολογία από το Δικαστήριο.»
Στην έκθεση των γεγονότων από το δημόσιο κατήγορο στην παρούσα υπόθεση, προτού επιβληθεί ποινή, αναφέρθηκαν τα εξής:
«Κατόπιν γραπτής συγκατάθεσης της ιδιοκτήτριας που αναφέρθηκε πιο πάνω διεξήχθη έρευνα και κατά τη διάρκεια της έρευνας σε κλειδωμένο δωμάτιο αναβρέθηκαν αντικείμενα στα οποία αναβρέθηκε και το χρηματικό ποσό των £5,000.»
Είναι δε στην ίδια έρευνα που βρέθηκαν και τα νομίσματα, αντικείμενο της υπόθεσης που εξετάζουμε. Δεν είχε εκδοθεί από το Δικαστήριο ένταλμα ερεύνης. Κάποια Ελίνα ΧατζηΓεωργίου, που ισχυριζόταν πως είχε νόμιμη κατοχή του διαμερίσματος, έδωσε τη συγκατάθεση της για την έρευνα στα πλαίσια καταγγελιών της εναντίον του εφεσείοντος, από τις οποίες προέκυψαν και οι κατηγορίες που αντιμετώπισε και στις δύο υποθέσεις. Όπως έχουμε ήδη αναφέρει το Δικαστήριο στην ποινική υπόθεση αρ. 11554/05, έκρινε πως ο εφεσείων είχε νόμιμη κατοχή του διαμερίσματος. Η έρευνα, επομένως, η οποία έγινε στο διαμέρισμα και βρέθηκαν και παραλήφθηκαν τα αρχαία νομίσματα, αντικείμενο της κατηγορίας που συζητούμε, ήταν παράνομη. Το προϊόν της, ως εκ τούτου, δεν μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο κατηγορίας εναντίον του εφεσείοντος.
Ενόψει αυτών που αναφέρουμε στην απόφαση μας, η καταδίκη του εφεσείοντος παραμερίζεται, και απαλλάσσεται και αθωώνεται της κατηγορίας.
H έφεση επιτρέπεται. O εφεσείων αθωώνεται και απαλλάτεται της κατηγορίας.