|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2008) 2 ΑΑΔ 60
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Ποινική Έφεση Αρ. 52/2007)
23 Ιανουαρίου, 2008
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στές]
MAHRAD MOHAMAD REZA BEYKI,
Εφεσείοντας,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
_________________________
Τ. Άνιφτου (κα.), για τον Εφεσείοντα.
Π. Ευθυβούλου (κα.), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
__________________________
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο
Δικαστής Νικολάτος.
_______________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Ο εφεσείων παραδέχθηκε ενοχή σε τέσσερις κατηγορίες, εκείνες της παράνομης κατοχής ελεγχομένου φαρμάκου, τάξεως Α, της παράνομης κατοχής ελεγχομένου φαρμάκου, τάξεως Β, του καπνίσματος ελεγχομένου φαρμάκου, τάξεως Α και της παράνομης εισόδου στην Κυπριακή Δημοκρατία. Το πρωτόδικο δικαστήριο επέβαλε συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 3 ετών στην πρώτη κατηγορία, 9 μηνών στη δεύτερη κατηγορία, 2 μηνών στην τρίτη κατηγορία και 6 μηνών στην τέταρτη κατηγορία.
Με την παρούσα έφεση προσβάλλονται οι ποινές που επιβλήθηκαν στον εφεσείοντα και ειδικά εκείνη των 3 χρόνων φυλάκισης, που αφορούσε στην πρώτη κατηγορία, ως έκδηλα υπερβολική.
Ο εφεσείων, ο οποίος είναι Ιρανός, ήλθε στη Δημοκρατία από το κατεχόμενο λιμάνι της Κερύνειας και στη συνέχεια πέρασε στις ελεύθερες περιοχές. Μετά από παρακολούθηση ανακόπηκε για έλεγχο από την Αστυνομία και σε σωματική έρευνα που του έγινε βρέθηκαν στην κατοχή του 12.1311 γραμμάρια οπίου και 2.0659 γραμμάρια ρυτίνης κάνναβης. Ο εφεσείων προέβη αμέσως σε θεληματική κατάθεση στην οποία παραδέχθηκε ότι τα ανευρεθέντα ναρκωτικά είναι δικά του και ότι τα είχε για δική του χρήση.
Ο εφεσείων είναι ηλικίας 41 ετών, λευκού ποινικού μητρώου, νυμφευμένος και με ένα ανήλικο παιδί ηλικίας 6½ χρόνων, κατά το χρόνο της πρωτόδικης απόφασης. Άφησε την οικογένεια του στο Ιράν και ήλθε στην Κύπρο σε αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής. Είναι χρήστης ναρκωτικών και δηλώθηκε ενώπιον του Εφετείου ότι, ανκαι δεν συμμετέχει στο πρόγραμμα απεξάρτησης, των Φυλακών, τον επισκέπτονται στις Φυλακές ψυχίατρος και ψυχολόγος και ότι του παρέχουν ηρεμιστικά, προφανώς με σκοπό να μπορέσει να αντιμετωπίσει το στερητικό σύνδρομο που αντιμετωπίζει εξαιτίας της μη χρήσης ναρκωτικών μέσα στις φυλακές.
Το πρωτόδικο δικαστήριο, στην απόφαση του, ανέφερε πως τα αδικήματα που παραδέχθηκε ο εφεσείων είναι «από τα σοβαρότερα της ποινικής έννομης τάξης», εφόσον αφορούν στην παράνομη κατοχή φαρμάκων, τάξεως Α και Β και σε κάπνισμα ελεγχομένου φαρμάκου, τάξεως Α, καθώς επίσης και σε παράνομη είσοδο από μη εγκεκριμένο λιμάνι της Κυπριακής Δημοκρατίας. ΄Εκρινε, ο ευπαίδευτος πρωτόδικος Δικαστής, πως η σοβαρότητα των αδικημάτων που παραδέχθηκε ο εφεσείων προκύπτει τόσο από τις ανώτατες προβλεπόμενες, από το Νόμο, ποινές όσο και από τις ποινές που καθιέρωσε η νομολογία. Τόνισε και την ανάγκη για επιβολή αυστηρότερων ποινών, ενόψει των διαστάσεων που έχει πάρει στη χώρα μας το φαινόμενο των ναρκωτικών.
Στην επιμέτρηση της ποινής το πρωτόδικο δικαστήριο ανέφερε ότι έλαβε υπόψη του τις προσωπικές και οικογενειακές συνθήκες του εφεσείοντα, την παραδοχή του, τη συνεργασία του με την Αστυνομία και το γεγονός ότι αυτός είναι χρήστης και όχι έμπορος ναρκωτικών. Έλαβε ακόμα υπόψη του και το λευκό ποινικό μητρώο του εφεσείοντα παρόλο που αυτός ζει στην Κυπριακή Δημοκρατία από το 2002. Καθοδηγήθηκε, το πρωτόδικο δικαστήριο, από τη νομολογία και ειδικά από την απόφαση στην Ποινική Έφεση 24/06, Γεωργίου ν. Αστυνομίας, ημερ. 11.9.06, στην οποίαν το Εφετείο μείωσε την ποινή φυλάκισης από 3 σε 2 χρόνια για το αδίκημα της κατοχής ναρκωτικών, τάξεως Α, δηλαδή για κατοχή 4 περίπου γραμμαρίων κοκαϊνης. Στην υπόθεση εκείνη το Εφετείο έλαβε υπόψη πως ο εφεσείων ήταν χρήστης ναρκωτικών, ο οποίος με δική του θέληση ακολούθησε πρόγραμμα απεξάρτησης, με επιτυχία, και, επίσης, ότι η ποσότητα των ναρκωτικών που είχε στην κατοχή του ήταν μικρή. Σημείωσε συναφώς ότι στην προκείμενη υπόθεση το στοιχείο της απεξάρτησης δεν ήταν δεδομένο ενώπιον του δικαστηρίου και ότι η ποσότητα των ναρκωτικών στην παρούσα υπόθεση ήταν η τριπλάσια απ΄ εκείνη στην Γεωργίου (ανωτέρω).
Στην υπόθεση Afroughi v. Αστυνομίας (2001) 2 Α.Α.Δ. 174 το Εφετείο μείωσε την ποινή φυλάκισης 3 ετών που είχε επιβληθεί για κατοχή ναρκωτικών τάξεως Α, δηλαδή 22.243 γραμμαρίων οπίου, σε φυλάκιση 18 μηνών. Ο εφεσείων ήταν επίσης Ιρανός, ηλικίας 24 ετών, με λευκό ποινικό μητρώο, χρήστης ναρκωτικών ο ίδιος, ο οποίος παραδέχθηκε ενοχή και βοήθησε στη διερεύνηση των εγκλημάτων. Στην υπόθεση εκείνη το Εφετείο έκαμε αναφορά και στην προηγούμενη απόφαση Παγιαβλάς ν. Αστυνομίας (1998) 2 Α.Α.Δ. 240, στην οποίαν υπογραμμίστηκε η διάκριση μεταξύ της σοβαρότητας των εγκλημάτων κατοχής και χρήσης ναρκωτικών, από τη μια, και εμπορίας ναρκωτικών, από την άλλη, χωρίς βέβαια να παραγνωρίζεται ότι είναι οι χρήστες που συντηρούν την εμπορία ναρκωτικών.
Είναι θεμελιωμένο ότι τα ναρκωτικά αποτελούν σοβαρότατο κίνδυνο για τον άνθρωπο, ο οποίος κίνδυνος πρέπει να καταπολεμηθεί. Οι αυστηρές ποινές που επιβάλλονται για αδικήματα σχετιζόμενα με ναρκωτικά είναι το μέσο που έχουν τα δικαστήρια για την επίτευξη του σκοπού αυτού. Γι΄ αυτό και οι ποινές που συνήθως επιβάλλονται για τέτοια αδικήματα ενέχουν και το στοιχείο της αποτροπής. Όμως, θεμελιωμένη είναι και η αρχή της διάκρισης της σοβαρότητας των αδικημάτων που αφορούν σε εμπορία ναρκωτικών και εκείνων που αφορούν σε κατοχή και χρήση. Οι έμποροι ναρκωτικών, όπως λέχθηκε στην Afroughi (ανωτέρω), καθιστούν επάγγελμα τους τη διασπορά του θανάτου και ως εκ τούτου είναι δύσκολο να ανευρεθούν ερείσματα για μετριασμό των ποινών που επιβάλλονται σ΄ αυτούς. Για τους χρήστες ναρκωτικών, όμως, υπάρχει κάποιο περιορισμένο περιθώριο για επίδειξη επιεικείας, το οποίον (περιθώριο) σχετίζεται με την αδυναμία του ανθρώπου και ειδικά των χρηστών ναρκωτικών, ανάλογα βέβαια με τις περιστάσεις της κάθε υπόθεσης.
Στην προκείμενη περίπτωση, αφού λάβαμε υπόψη όλα τα στοιχεία της υπόθεσης και ιδιαίτερα το είδος αλλά και τη μικρή ποσότητα των ναρκωτικών, το ότι ο εφεσείων είναι χρήστης ναρκωτικών ο οποίος δέχεται ψυχιατρική και ψυχολογική στήριξη για να ξεπεράσει το στερητικό σύνδρομο που αντιμετωπίζει μέσα στη Φυλακή και το ότι είναι λευκού ποινικού μητρώου, παραδέχθηκε αμέσως την ενοχή του και συνεργάστηκε πλήρως με τις Αστυνομικές Αρχές, κρίνουμε ότι όντως η ποινή των 3 ετών φυλάκισης που του επιβλήθηκε στην πρώτη κατηγορία είναι έκδηλα υπερβολική και ότι θα πρέπει να μειωθεί σε ποινή φυλάκισης 2 ετών. Οι υπόλοιπες ποινές που επιβλήθηκαν στον εφεσείοντα θεωρούμε ότι θα πρέπει να παραμείνουν ως έχουν.
Εν όψει των προαναφερομένων η ποινή που επιβλήθηκε στον εφεσείοντα στην πρώτη κατηγορία μειώνεται από 3 χρόνια σε 2 χρόνια φυλάκισης. Κατά τα άλλα η πρωτόδικη απόφαση παραμένει ως έχει.
Δ.
Δ.
Δ.
/ΕΑΠ.