|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2008) 2 ΑΑΔ 124
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Ποινική Έφεση Αρ. 15/2007)
31 Ιανουαρίου, 2008
[ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ/ΣΤΕΣ]
ΚΥΠΡΟΣ Μ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ,
Εφεσείοντας,
v.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
Μ. Γεωργίου, για τον Εφεσείοντα.
Λ. Ουστά (κα), για την Εφεσίβλητη.
H ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Δικαστή Γ. Ερωτοκρίτου.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.: Ο εφεσείων παραδέχθηκε ενοχή στις πιο κάτω τέσσερις κατηγορίες: (α) κατοχή ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως 'Α', ήτοι 1910 δισκίων ecstasy, συνολικού βάρους 373,1873 γρ., (β) παράνομη κατοχή του ιδίου φαρμάκου με σκοπό την προμήθεια σε άλλο πρόσωπο, (γ) προμήθεια ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως 'Α', ήτοι 80 δισκίων ecstasy, σε άγνωστα πρόσωπα και (δ) παράνομη χρήση ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως 'Α', ήτοι δισκίων ecstasy. Όλα τα αδικήματα αφορούσαν παραβάσεις του περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου του 1977 (Ν. 29/77), όπως τροποποιήθηκε.
Σύμφωνα με τα γεγονότα που τέθηκαν ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου τον Σεπτέμβριο του 2006, η ΥΚΑΝ Λεμεσού είχε πληροφορίες ότι ο εφεσείων προμηθεύτηκε μεγάλη ποσότητα δισκίων ecstasy, τα οποία άρχισε να προμηθεύει σε άλλα πρόσωπα. Έθεσε τον εφεσείοντα υπό παρακολούθηση και στις 14.9.2006 η Αστυνομία με δικαστικό ένταλμα ερεύνησε την οικία όπου διέμενε στο Τραχώνι, στην οποία βρήκε σε περβάζι παραθύρου του υπνοδωματίου του ανήλικου αδελφού του, ένα πλαστικό διαφανές σακούλι το οποίο περιείχε 4½ δισκία χρώματος ροζ. Ο εφεσείων, παραδέχθηκε αμέσως ενοχή ότι τα δισκία ήταν ecstasy και ότι ήταν δικά του και όχι του ανήλικου αδελφού του. Η έρευνα συνέχισε στην οροφή της οικίας. Σε αποθηκευτικό χώρο ο οποίος επικοινωνεί εσωτερικά με το παράθυρο του υπνοδωματίου του μικρού αδελφού του εφεσείοντα, βρέθηκε και άλλη διαφανής τσάντα μέσα στην οποία υπήρχαν άλλα 1.906 δισκία ecstasy. Ο εφεσείων παραδέχθηκε αμέσως ενοχή και γι' αυτή την ποσότητα, αναφέροντας ότι τα έφερε από τα κατεχόμενα, ενώ ο μικρός αδελφός του δήλωσε ότι δεν γνώριζε για την ύπαρξή τους. Αργότερα ο εφεσείων κατηγορήθηκε γραπτώς και παραδέχθηκε τις κατηγορίες. Στη θεληματική κατάθεσή του ανέφερε ότι ενώ είχε στην κατοχή του τα χάπια ecstasy, πέραν του ότι δοκίμασε και ο ίδιος, πώλησε και μια μικρή ποσότητα σε τρίτα πρόσωπα προς £3 το κάθε δισκίο.
Ο εφεσείων, ο οποίος παραδέχθηκε τις κατηγορίες ενώπιον του Κακουργιοδικείου, ζήτησε και λήφθηκε υπόψη στην επιμέτρηση της ποινής και άλλη υπόθεση που εκκρεμούσε εναντίον του στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού. Πρόκειται για την υπόθεση 20052/06, η οποία αφορούσε κατοχή ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως 'Α' και συγκεκριμένα 24,2751 γρ. κοκαΐνης και κατοχή του ιδίου φαρμάκου με σκοπό την προμήθεια σε άλλα πρόσωπα, αδικήματα τα οποία διαπράχθηκαν το Μάρτιο του 2005.
Το Κακουργιοδικείο, στην επιμέτρηση της ποινής, έλαβε υπόψη το λευκό ποινικό μητρώο του εφεσείοντα, το νεαρό της ηλικίας του, τα ψυχολογικά προβλήματα που αντιμετώπιζε, δίδοντας ιδιαίτερη βαρύτητα στην άμεση παραδοχή του, την οποία ερμήνευσε ως έμπρακτη μεταμέλεια. Αφού στάθμισε τους πιο πάνω παράγοντες και έλαβε υπόψη την σοβαρότητα των αδικημάτων, επέβαλε ποινή φυλάκισης 9 ετών στην δεύτερη και τρίτη κατηγορία και 6 μήνες στην τέταρτη κατηγορία, διατάσσοντας οι ποινές να συντρέχουν. Δεν επέβαλε οποιαδήποτε ποινή στην πρώτη κατηγορία, η οποία αφορούσε στην κατοχή, θεωρώντας ότι τα γεγονότα καλύπτονται από την δεύτερη κατηγορία, η οποία αφορούσε την προμήθεια. Στην επιμέτρηση της ποινής, λήφθηκε υπόψη και η υπόθεση 20052/06 στην οποία κάναμε αναφορά πιο πάνω.
Ο εφεσείων θεώρησε τις συντρέχουσες ποινές των 9 χρόνων που του επιβλήθηκαν, έκδηλα υπερβολικές και με την παρούσα έφεση επιδιώκει τη μείωσή τους.
Ο δικηγόρος του, επιχειρηματολογώντας ενώπιον μας, επικεντρώθηκε στο ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν έλαβε επαρκώς υπόψη το νεαρό της ηλικίας του. Ο εφεσείων, είπε, είναι ηλικίας 21 χρονών και δεν έπρεπε να αντιμετωπιστεί ως άτομο το οποίο δεν έχει τη δυνατότητα να αναμορφωθεί. Νεαρά άτομα, είπε, δικαιούνται σε μια ευκαιρία για αναμόρφωση, η οποία δεν μπορεί να επέλθει με τη μακρόχρονη ποινή φυλάκισης που επέβαλε το Κακουργιοδικείο. Νεαρά άτομα, δεν πρέπει, τόνισε, να εξισώνονται με άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, τα οποία ίσως να έχουν περιορισμένες πιθανότητες αναμόρφωσης. Στην οριακή ηλικία των 21 χρόνων, αρμόζει μια πιο επιεικής αντιμετώπιση και ίσως να πρέπει να εξαντλούνται τα περιθώρια επιείκειας. Στην περίπτωση του εφεσείοντα, ζήτησε να ληφθεί επίσης υπόψη ότι ο πατέρας του σκοτώθηκε μόλις πρόσφατα (14.10.2007) σε τροχαίο δυστύχημα, με αποτέλεσμα ο εφεσείων να είναι ο μόνος προστάτης των τεσσάρων άλλων αδελφών του.
Πέραν των πιο πάνω, ο κ. Γεωργίου εισηγήθηκε ότι ο εφεσείων δικαιούται και σε επιπρόσθετη έκπτωση ένεκα της άμεσης παραδοχής του. Το Δικαστήριο θα έπρεπε, είπε, να λάβει υπόψη ότι η τρίτη κατηγορία η οποία αφορά σε προμήθεια, βγήκε στην επιφάνεια μετά από ομολογία του ιδίου του εφεσείοντα και ενδεχομένως να μην τεκμηριωνόταν στο Δικαστήριο αν ο ίδιος επέλεγε να μην την παραδεχτεί.
Τέλος, ο δικηγόρος του εφεσείοντα, θεώρησε την συντρέχουσα ποινή των 9 χρόνων στις τρεις κατηγορίες, ως έκδηλα υπερβολική και ζήτησε την παρέμβασή μας για μείωση. Αναφέρθηκε στην πρόσφατη υπόθεση Χρίστου ν. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 23/07, ημερ. 20.11.07, στην οποία ποινή φυλάκισης 11 χρόνων για κατοχή 5.788 γρ. ρητίνης κάνναβης και κατοχής της ίδιας ποσότητας με σκοπό την προμήθεια σε άλλα άτομα, μειώθηκε στα 8 χρόνια.
Από την άλλη, η δικηγόρος της Δημοκρατίας υποστήριξε πως η ποινή που επιβλήθηκε δεν είναι έκδηλα υπερβολική, αν ληφθεί υπόψη, (α) η σοβαρότητα των αδικημάτων, (β) η μεγάλη ποσότητα δισκίων, (γ) η ύπαρξη κατηγορίας για προμήθεια η οποία επισύρει την δια βίου φυλάκιση, και (δ) ότι στην επιβολή της ποινής λήφθηκε υπόψη και άλλη υπόθεση η οποία αφορούσε σε κοκαΐνη. Αναφέρθηκε στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας ν. Κωνσταντίνου (2005) 2 Α.Α.Δ. 426, για να υποδείξει ότι για 22 χάπια ecstasy το Δικαστήριο επέβαλε ποινή φυλάκισης 5 χρόνων, με αποτέλεσμα να θεωρεί συγκριτικά ότι η ποινή που επιβλήθηκε στην παρούσα υπόθεση για 1.910 χάπια ecstasy, δεν είναι υπερβολική.
Είναι πάγια η θέση της νομολογίας ότι το Εφετείο για να επέμβει στο ύψος της ποινής, θα πρέπει να διαφανεί ότι αυτή είναι έκδηλα υπερβολική ή ανεπαρκής, ανάλογα με την περίπτωση ή όπου η ποινή περιέχει σφάλμα αρχής.
Το Κακουργιοδικείο, στην εμπεριστατωμένη απόφασή του, ανάλωσε ένα σημαντικό μέρος της για να αναφερθεί στη σοβαρότητα των αδικημάτων. Έκαμε μία ιστορική αναδρομή της νομολογίας με ειδική αναφορά στην Khalil v. Δημοκρατίας (1990) 2 Α.Α.Δ. 78, όπου προ δεκαεπταετίας, το Εφετείο προειδοποίησε ότι η απάντηση των Δικαστηρίων στην συνεχιζόμενη από τότε αύξηση της διάδοσης των ναρκωτικών, δεν θα μπορούσε να ήταν άλλη από την ύπαρξη πιο αυστηρών ποινών. Ειδική αναφορά έγινε και στην Mansour v. Δημοκρατίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 434 στην οποία τονίστηκε η υποχρέωση των Δικαστηρίων να συμμετέχουν αποφασιστικά στην παγκόσμια εκστρατεία, για καταπολέμηση της μάστιγας των ναρκωτικών. Βέβαια, η αυξανόμενη συχνότητα διάπραξης αδικημάτων που έχουν σχέση με ναρκωτικά, δυστυχώς δε συγκρατήθηκε παρά τις προειδοποιήσεις και τις αυστηρές ποινές που επιβλήθηκαν. Όμως, τα Δικαστήρια σταθερά συνέχισαν να προειδοποιούν για την ανοικτή πληγή στο σώμα ολόκληρης της κοινωνίας και για την ανεπανόρθωτη ζημιά που προκαλείται στην υλική και ηθική ευημερία του ανθρώπου (Βλ. Σίμκαση ν. Αστυνομίας (1995) 2 Α.Α.Δ. 22, Zahra Ali Gholi ν. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 30). Στη Hussein Hassan v. Αστυνομίας (2006) 2 Α.Α.Δ. 356 και στην Ρεσλάν ν. Αστυνομίας (2006) 2 Α.Α.Δ. 127, διαπιστώθηκε ότι η αυξητική τάση στη διάπραξη τέτοιας φύσεως αδικημάτων τελικά δεν απετράπη, επειδή αδίστακτοι εγκληματίες με μόνο κίνητρο το οικονομικό όφελος, γίνονται συνεργοί στη διάδοση των ναρκωτικών. Με αυτό το φόντο, αναφορικά με τη σοβαρότητα των αδικημάτων, το Κακουργιοδικείο έλαβε υπόψη όλα τα ελαφρυντικά του εφεσείοντα, τονίζοντας όμως ότι αυτά δεν μπορούν και δεν πρέπει να αφεθούν να εξουδετερώσουν την ανάγκη προστασίας της κοινωνίας από τη διάδοση του αργού θανάτου, η οποία δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς την επιβολή αποτρεπτικών ποινών.
Έχουμε ικανοποιηθεί ότι το Κακουργιοδικείο, σταθμίζοντας τους διάφορους παράγοντες που προσμετρούν στην επιμέτρηση της ποινής, απέδωσε την απαιτούμενη σημασία και βαρύτητα στη σοβαρότητα των αδικημάτων και την ανάγκη για επιβολή αποτρεπτικής ποινής, χωρίς βέβαια να παραγνωρίζει τους ελαφρυντικούς παράγοντες που προσμέτρησαν υπέρ του εφεσείοντα και την ανάγκη για εξατομίκευση. Οι ποινές που τελικά επέβαλε, είναι μεν αυστηρές, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να θεωρηθούν έκδηλα υπερβολικές, ώστε να ενδείκνυται η παρέμβασή μας. Η μεγάλη ποσότητα των χαπιών, σε συνδυασμό με την ύπαρξη κατηγορίας για εμπορία, για την οποία προβλέπεται ποινή φυλάκισης δια βίου και η ύπαρξη της άλλης υπόθεσης που λήφθηκε υπόψη και αφορούσε κοκαΐνη, δεν αφήνει μεγάλα περιθώρια για περαιτέρω εξατομίκευση.
Όπως τονίστηκε επανειλημμένως από τα Δικαστήρια και ορθά επισημάνθηκε από το Κακουργιοδικείο, αν επιθυμούμε η εκστρατεία των Δικαστηρίων για πάταξη της μάστιγας των ναρκωτικών, να μην περιοριστεί σε φραστικές αποδοκιμασίες, θα πρέπει οι ποινές που επιβάλλονται να συνάδουν απόλυτα με τις εξαγγελμένες πάγιες θέσεις της νομολογίας, μέσα από τις οποίες διακηρύσσεται η αποφασιστικότητα των Δικαστηρίων να πατάξουν το πρόβλημα. Όπως τονίστηκε στη Μιχαήλ ν. Αστυνομίας (1999) 2 Α.Α.Δ. 577, αν η αυξητική τάση του εγκλήματος συνεχίσει θα έχει και την ανάλογη αντιμετώπιση από τα Δικαστήρια, με την περαιτέρω αύξηση των ποινών.
Υπό τις περιστάσεις, δεν δικαιολογείται η παρέμβασή μας. Η έφεση απορρίπτεται.
Δ. Δ. Δ.
/ΕΠς