|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2004) 2 ΑΑΔ 125
20 Φεβρουαρίου, 2004
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΚΡΟΝΙΔΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
ΡΕΝΑ ΠΕΡΕΝΤΟΥ,
Κατηγορούμενη-Αιτήτρια,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΛΕΜΕΣΟΥ,
Κατηγορούσας Αρχής-Καθ' ου η αίτηση.
(Ποινική Αίτηση Αρ. 11/2003)
Έφεση ― Αίτηση για παράταση προθεσμίας άσκησης έφεσης εναντίον καταδίκης ― Δεν εδικαιολογείτο, υπό τις περιστάσεις, η έγκριση της αίτησης.
Στις 26.6.2003 το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού καταδίκασε την αιτήτρια για το αδίκημα της επίθεσης με πρόκληση πραγματικής σωματικής βλάβης σε πρόστιμο £250. Επίσης, την δέσμευσε με εγγύηση ύψους £1.000.
Στις 10.7.2003 η εφεσείουσα καταχώρησε αίτηση για παράταση της προθεσμίας άσκησης έφεσης η οποία απορρίφθηκε επειδή δεν είχε εμφανισθεί η ίδια ούτε εκπροσωπήθηκε από δικηγόρο την ημέρα που ορίσθηκε η εν λόγω αίτηση.
Η εφεσείουσα υπέβαλε νέα αίτηση, την παρούσα, με στόχο και πάλι την παράταση της προθεσμίας άσκησης έφεσης, χωρίς να δώσει ικανοποιητική εξήγηση αναφορικά με αυτή την καθυστέρηση.
Το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε πως, κάτω υπό τις περιστάσεις, δεν εδικαιολογείτο η έγκριση της αίτησης.
Η αίτηση απορρίφθηκε.
Αίτηση.
Αίτηση από την αιτήτρια η δεύτερη κατά σειρά μετά την αίτησή της ημερ. 10/7/2003, η οποία απορρίφθηκε για παράταση της προθεσμίας άσκησης έφεσης εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού με την οποία καταδικάστηκε στις 26/6/2003, για το αδίκημα της επίθεσης με πρόκλησης πραγματικής σωματικής βλάβης σε πρόστιμο £250 και δεσμεύτηκε με εγγύηση ύψους £1.000,-.
Χρ. Αδάμου, για την Αιτήτρια.
Ε. Αντωνίου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας για τον Καθ' ου η αίτηση.
Ex tempore
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Δικαστή Γ. Κωνσταντινίδη.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Στις 26/6/2003 το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού καταδίκασε την αιτήτρια για το αδίκημα της επίθεσης με πρόκληση πραγματικής σωματικής βλάβης σε πρόστιμο £250. Επίσης, την δέσμευσε με εγγύηση ύψους £1.000.
Μήνες μετά την καταδίκη, τίθεται ενώπιόν μας ζήτημα παράτασης της προθεσμίας για άσκηση έφεσης. Την πρώτη απόπειρα την έκανε η εφεσείουσα με αίτηση που καταχώρησε στις 10/7/2003, με την οποία παρείχε κάποια εξήγηση, δεν θα λέγαμε ικανοποιητική, σε σχέση με τη μη εμπρόθεσμη κατάθεση της έφεσης. Και αν όμως υπήρχε κάποιο περιθώριο να αντικρισθεί με τρόπο ευνοϊκό για την αιτήτρια το γεγονός ότι είχε τότε καθυστερήσει μόνο κατά μία ημέρα, τα διατρέξαντα στη συνέχεια αφαιρούν κάθε προοπτική προς αυτή την κατεύθυνση. Την ημέρα που ορίστηκε η αίτηση ημερομηνίας 10/7/2003 δεν εμφανίστηκε ούτε εκπροσωπήθηκε η αιτήτρια και αυτή απορρίφθηκε.
Την παρούσα αίτηση, τη δεύτερη δηλαδή, την υπέβαλε ένα και πλέον μήνα μετά την απόρριψη της πρώτης αίτησης και δεν έχουμε καμιά εξήγηση αναφορικά με αυτή την καθυστέρηση. Περιλαμβάνονται στην ένορκη δήλωση που υποστηρίζει την αίτηση στοιχεία δικαιολογητικά της μη έγκαιρης εμφάνισης του δικηγόρου της αιτήτριας στις 18/9/2003, αλλά πέραν τούτου τίποτε. Όπως και αν θα βλέπαμε εκείνα τα δικαιολογητικά, ήταν γνωστό από τις 18/9/2003 ότι η αίτηση είχε απορριφθεί και κάτω από τις περιστάσεις δεν δικαιολογείται η έγκριση της αίτησης. Η αίτηση απορρίπτεται.
Η αίτηση απορρίπτεται.