CyLaw | Αναφορικά μ'εμάς | Επικοινωνία

(2004) 2 ΑΑΔ 316

Εφεσίβλητης.

― ― ― ― ―

ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Α. Κραμβής.

Στις 4.4.02 ο εφεσείων, εκπροσωπούμενος από δικηγόρο, αρνήθηκε ενοχή στην απαγγελθείσα εναντίον του κατηγορία και η υπόθεση αναβλήθηκε για ακρόαση την 1.8.02. Από την 1.8.02 μέχρι τις 18.11.03, η υπόθεση αναβλήθηκε για ακρόαση άλλες επτά φορές. Οι λόγοι των αναβολών δεν μας απασχολούν γιατί δεν έχουν οποιαδήποτε σημασία για τους σκοπούς της έφεσης. Ομως, πρέπει να σημειώσουμε ότι σε κάθε εμφάνιση μέχρι τις 18.11.03, εννέα συνολικά εμφανίσεις, εκπροσωπούσε τον εφεσείοντα δικηγόρος. Στις 18.11.03 εμφανίστηκε ο δικηγόρος κ. Π. Αριστοδήμου, ο οποίος πληροφόρησε το δικαστήριο ότι δεν ήταν έτοιμος για την ακρόαση της υπόθεσης καθότι την ίδια ημέρα (18.11.03), ο εφεσείων εμφανιζόταν ως κατηγορούμενος σε διεξαγόμενη δίκη ενώπιον κακουργιοδικείου η οποία, για σκοπούς έκδοσης ενδιάμεσης απόφασης διακόπηκε προσωρινά, θα συνεχιζόταν όμως την ίδια ημέρα, αμέσως μετά την έκδοση της ενδιάμεσης απόφασης. Ο συνήγορος εξήγησε πως αν δεν μεσολαβούσε η προσωρινή διακοπή, ο εφεσείων θα βρισκόταν ενώπιον του Κακουργιοδικείου στο οποίο, εν πάση περιπτώσει ήταν υποχρεωμένος να εμφανιστεί για τη συνέχιση της δίκης. Συνάγεται από τις πιο πάνω δηλώσεις του κ. Αριστοδήμου καθώς και από άλλες που φαίνονται στα πρακτικά ότι κατ΄ εκείνη την ημέρα (18.11.03), ενεργούσε εκ μέρους άλλου δικηγόρου με σκοπό την υποβολή αιτήματος για αναβολή της ακρόασης για συγκεκριμένο λόγο και ότι ο ίδιος δεν ήταν έτοιμος για την υπεράσπιση του εφεσείοντα. Η εκπρόσωπος της Κατηγορούσας Αρχής έφερε ένσταση στο αίτημα για αναβολή προβάλλοντας ότι η υπόθεση αφορούσε αδίκημα που διαπράχθηκε το 2001, ότι η ακρόαση αναβλήθηκε επανειλημμένα και ότι θα κατέθεταν μόνο δύο μάρτυρες κατηγορίας. Η δικαστής απέρριψε το αίτημα για αναβολή και αμέσως άρχισε η δίκη. Στην κρίση του δικαστηρίου φαίνεται ότι προσμέτρησαν μόνο οι αναβολές που προηγήθηκαν, η παράταση της καθυστέρησης καθώς και η προσδοκία για σύντομη διεξαγωγή της δίκης, δοθέντος ότι θα κατέθεταν μόνο δύο μάρτυρες κατηγορίας. Προκύπτει από τα πρακτικά ότι στις 14:26 ώρα της ίδιας ημέρας, η υπόθεση αναβλήθηκε για περαιτέρω ακρόαση την επομένη 19.11.03 οπότε και έκλεισε η υπόθεση για την Κατηγορούσα Αρχή. Ο εφεσείων κλήθηκε σε απολογία και δήλωσε ότι θα κατέθετε ενόρκως. Σε ερώτηση του δικαστηρίου αν ήταν έτοιμος για να καταθέσει, ο συνήγορός του δήλωσε ότι θα προτιμούσε μια άλλη ημερομηνία. Η εκπρόσωπος της Κατηγορούσας Αρχής έφερε και πάλι ένσταση στο αίτημα για αναβολή χωρίς όμως να αιτιολογήσει τη στάση της. Η δικαστής, ανέβαλε την υπόθεση στις 2.12.03 αναφέροντας τα εξής: «Δεν θέλω να μην δώσω την ευκαιρία στην υπεράσπιση να προετοιμαστεί κατάλληλα για την υπόθεση. Επομένως δεν θα ήταν παράλογο να διακοπεί η διαδικασία σ΄ αυτό το στάδιο. Ηδη η ώρα είναι 12.50. Σίγουρα όμως το δικαστήριο θα την ορίσει σύντομα για να ολοκληρωθεί αυτή η υπόθεση που ήταν σύντομη υπόθεση υπό την έννοια ότι δύο μάρτυρες έχουν καταθέσει και θα συμφωνήσω ότι εκκρεμεί από καιρό. Ομως αυτός δεν είναι λόγος να μη δοθεί εύλογος χρόνος που ζητά η υπεράσπιση για κατάλληλη προετοιμασία.».

Καθόσον αφορά το δικαίωμα ενός κατηγορούμενου να έχει συνήγορο της εκλογής του επιγραμματικά θα παραπέμψουμε στις αρχές που διαμόρφωσε επί του θέματος η νομολογία με αναφορά στο Σύνταγμα. Το εν λόγω δικαίωμα κατοχυρώνεται από το άρθρο 12.5.(γ)^* του Συντάγματος. Το άρθρο 30.3.(δ)^** του Συντάγματος καλύπτει κατά κύριο λόγο τα δικαιώματα διαδίκων σε αστικές υποθέσεις. Κρίθηκε ωστόσο, ότι η συγκεκριμένη διάταξη τυγχάνει εφαρμογής και σε ποινικές υποθέσεις. Βλ. Varnava Fourri and Others v. The Republic (1980) 2 CLR 152 και Myrianthi P. Christou v. Panayiotis Christou (1964) CLR 336. Το δικαίωμα διορισμού δικηγόρου της εκλογής του κατηγορούμενου δεν είναι απεριόριστο, υπό την έννοια ότι η άσκηση αυτού του δικαιώματος δεν μπορεί να απομονωθεί ή να διαχωριστεί από τη δίκη ή να οδηγήσει τη δίκη σε αποτελμάτωση. Είναι προφανές ότι η διεξαγωγή της δίκης δεν εξαρτάται από την κατά βούληση άσκηση του δικαιώματος διορισμού δικηγόρου της εκλογής του κατηγορούμενου γιατί αν ίσχυε το αντίθετο η άσκηση αυτού του δικαιώματος θα μετατρεπόταν σε προϋπόθεση για τη διεξαγωγή της δίκης. Βλ. Fourri and Others (ανωτέρω). Ο εφεσείων άσκησε αυτό το δικαίωμα και εκπροσωπήθηκε σε όλα τα στάδια της διαδικασίας από δικηγόρο της εκλογής του. Επομένως, ούτε εδώ υπάρχει ο,τιδήποτε το οποίο να συνιστά παραβίαση αυτού του δικαιώματος του εφεσείοντα.

Η διεξαγωγή εντός της ιδίας ημέρας δύο ακροάσεων που αντιστοίχως αφορούν σοβαρές ποινικές υποθέσεις ενώπιον διαφορετικών δικαστηρίων με κατηγορούμενο το ίδιο πρόσωπο είναι οπωσδήποτε ένα ασυνήθιστο γεγονός το οποίο αναπόφευκτα προκαλεί σύγκρουση, πρακτικές δυσκολίες, κίνδυνο δυσμενούς επηρεασμού της υπεράσπισης του κατηγορούμενου και κατ΄ επέκταση του συμφέροντος της απονομής της δικαιοσύνης. Ο κατηγορούμενος κάτω από τέτοιες συνθήκες, υφίσταται εξ αντικειμένου υπέρμετρη καταπίεση με υπαρκτό τον κίνδυνο εκτροχιασμού της δίκης και παραβίασης του δικαιώματός του για δίκαιη δίκη. Το γεγονός ότι κατά τις 18.11.03 ο εφεσείων και οι δικηγόροι του εύλογα ανέμεναν ότι η εκδίκαση της υπόθεσης του εφεσείοντα ενώπιον του Κακουργιοδικείου θα συνεχιζόταν ολόκληρη την ημέρα και ότι μεσολάβησε μια προσωρινή διακοπή αποτελούσε ένα παράγοντα ο οποίος έπρεπε να είχε σταθμιστεί από το πρωτόδικο δικαστήριο. Πλην όμως αυτός ο παράγοντας δεν λήφθηκε καθόλου υπόψη. Αν η πρωτόδικος δικαστής στάθμιζε τα γεγονότα κάτω από αυτό το πρίσμα θα διέκρινε ότι για λόγους αντικειμενικούς δεν μπορούσε να εξυπηρετηθεί το συμφέρον απονομής της δικαιοσύνης κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο με την απόρριψη του αιτήματος για αναβολή και την άμεση έναρξη της δίκης. Αντίθετα, το συμφέρον της απονομής της δικαιοσύνης θα εξυπηρετείτο καλύτερα αν το αίτημα για αναβολή γινόταν δεκτό έτσι ώστε ο εφεσείων, κατά τη νέα δικάσιμο, απαλλαγμένος πλέον από το βάρος και την πίεση της δίκης ενώπιον του Κακουργιοδικείου να επικεντρωνόταν απερίσπαστος στην υπεράσπιση του ενώπιον του δικάσαντος δικαστηρίου.