|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2003) 2 ΑΑΔ 506
7 Νοεμβρίου, 2003
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΚΑΛΛΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στές]
ΕΠI ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΟ ΝOΜΟ 14/60,
ΚΑΙ
ΕΠI ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚH ΥΠOΘΕΣΗ 3976/01
ΤΟΥ Ε.Δ. ΛΕΥΚΩΣIAΣ,
ΚΑΙ
ΕΠI ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΗΝ ΑIΤΗΣΗ ΤΩΝ SOMEDIFF FOODS LIMITED ΚΑΙ ΣΤΕΛΙΟΥ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ.
(Ποινική Αίτηση Αρ. 10/2003)
Έφεση ― Αίτηση για παράταση προθεσμίας άσκησης έφεσης εναντίον καταδίκης ― Άρθρο 134 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155 ― Διακριτική ευχέρεια ― Εφαρμοστέες αρχές.
Οι αιτητές - η εταιρεία Somediff Foods Limited και ο εκτελεστικός της διευθυντής, Στέλιος Μιχαηλίδης - κρίθηκαν ένοχοι, μετά από ακροαματκή διαδικασία, στις κατηγορίες για έκδοση ακάλυπτης επιταγής και καταδικάστηκαν σε πρόστιμο £300,00 η πρώτη και σε φυλάκιση πέντε μηνών ο δεύτερος. Οι καταδικασθέντες δεν προσέβαλαν ούτε την καταδίκη ούτε την ποινή που τους επιβλήθηκε.
Οι καταδικασθέντες, με την παρούσα αίτηση, εξαιτούνται άδεια παράτασης του χρόνου προς υποβολή έφεσης κατά της καταδίκης τους. Επικαλούνται προς τούτο το Άρθρο 134 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155, το οποίο παρέχει εξουσία στο Εφετείο να παρατείνει το χρόνο υποβολής έφεσης, εφόσον επιδεικνύεται καλός λόγος.
Η απόφαση για την ενοχή των κατηγορουμένων εκδόθηκε στις 31.3.2003, και η απόφαση για την τιμωρία τους στις 4.6.2003. Ο χρόνος υποβολής έφεσης κατά καταδικαστικής απόφασης Επαρχιακού Δικαστηρίου περιορίζεται σε δέκα ημέρες. Η αίτηση για παράταση του χρόνου υποβλήθηκε μετά την παρέλευση μακρού χρόνου αφότου εξέπνευσε η προθεσμία προς υποβολή έφεσης. Λαβή για το αίτημα έδωσαν παρατηρήσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην Παυλόπουλος ν. Skopy Shoe Factory Ltd (2003) 2 A.A.Δ. 261, με τις οποίες διατυπώνονται επιφυλάξεις κατά πόσο μεταχρονολογημένη επιταγή συνιστά «επιταγή» για τους σκοπούς του Άρθρου 305Α του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154, που ποινικοποιεί την έκδοση ακάλυπτων επιταγών.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Το μεταχρονολογημένο ή μη των επιταγών δεν αποτέλεσε επίδικο θέμα της διαδικασίας, ούτε η απόφαση του Δικαστηρίου πραγματεύεται τέτοιο ζήτημα. Έγινε αναφορά σ' αυτή την πτυχή της υπόθεσης, προς συμπλήρωση του υπόβαθρου της αίτησης. Κατά τα άλλα, κανένα στοιχείο δεν έχει προσαχθεί, το οποίο να καταδεικνύει ουσιαστική αδυναμία των καταδικασθέντων να ασκήσουν έφεση κατά της καταδίκης τους εμπρόθεσμα, που αποτελεί το κριτήριο για την παράταση του χρόνου προς υποβολή έφεσης βάσει του Άρθρου 134 του Κεφ. 154. Μόνο σ' εκείνη την περίπτωση αποκαλύπτεται καλός λόγος προς παράταση του χρόνου.
2. Η παράταση του χρόνου προς υποβολή έφεσης συνιστά εξαιρετικό μέτρο. Το λόγο για την εξαιρετικότητα του μέτρου στοιχειοθετεί η ανάγκη προς διασφάλιση της τελεσιδικίας των δικαστικών αποφάσεων.
3. Μόνο όπου καταδεικνύεται ουσιαστική αδυναμία άσκησης έφεσης μέσα στην καθορισμένη περίοδο και για όσο χρόνο συντρέχει μετά την εκπνοή της, μπορεί δικαιολογημένα να παραταθεί ο χρόνος για την άσκηση έφεσης.
4. Στην προκειμένη περίπτωση, οι αιτητές όχι μόνο δεν αντιμετώπισαν οποιοδήποτε κώλυμα στην άσκηση έφεσης κατά της καταδίκης τους, αλλά, αντίθετα, ήταν η ηθελημένη επιλογή τους όπως μη εφεσιβάλουν την καταδίκη τους.
Η αίτηση απορρίφθηκε.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Παυλόπουλος ν. Skopy Shoe Factory Ltd (2003) 2 A.A.Δ. 261,
Ερμογένους ν. Αστυνομίας (2003) 2 A.A.Δ. 387,
Δημοκρατία ν. Κυριάκου (2003) 2 A.A.Δ. 475.
Αίτηση.
Αίτηση από τους αιτητές, εταιρεία Somediff Foods Limited και εκτελεστικό της διευθυντή οι οποίοι στις 31/3/03 κρίθηκαν ένοχοι για την έκδοση ακάλυπτης επιταγής για ποσό £54799 η πρώτη ως αυτουργός και ο δεύτερος ως συνεργός στη διάπραξη του ποινικού αδικήματος και καταδικάστηκαν στις 4/6/03 σε πρόστιμο £300 η πρώτη και σε φυλάκιση πέντε μηνών ο δεύτερος από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, (Υπόθεση Αρ. 3976/01), για άδεια παράτασης χρόνου προς υποβολή έφεσης κατά της καταδίκης τους επικαλούμενοι το Άρθρο 134 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155.
Τ. Μιλτιάδους με Αλ. Φυλαχτού για Ν. Νεοκλέους, για τους Αιτητές.
Καμιά εμφάνιση για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΔIKAΣTHPIO: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Πρόεδρος Γ.Μ. Πικής.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Οι αιτητές - η εταιρεία Somediff Foods Limited και ο εκτελεστικός της διευθυντής, Στέλιος Μιχαηλίδης - διώχθηκαν για την έκδοση ακάλυπτης επιταγής για ποσό £54.799,00, η πρώτη ως αυτουργός και ο δεύτερος ως συνεργός στη διάπραξη του ποινικού αδικήματος. Οι αιτητές αρνήθηκαν ενοχή. Μετά το πέρας της δίκης, εκάτερος των κατηγορουμένων κρίθηκε ένοχος της κατηγορίας εναντίον του. καταδικάστηκαν σε πρόστιμο £300,00 η πρώτη και σε φυλάκιση πέντε μηνών ο δεύτερος.
Η απόφαση για την ενοχή των κατηγορουμένων στις προσαφθείσες εναντίον τους κατηγορίες εκδόθηκε στις 31 Μαρτίου, 2003, και η απόφαση για την τιμωρία τους στις 4 Ιουνίου, 2003.
Οι καταδικασθέντες δεν προσέβαλαν ούτε την καταδίκη ούτε την ποινή που τους επιβλήθηκε.
Έφεση κατά της ποινής που επιβλήθηκε στο Στέλιο Μιχαηλίδη υπέβαλε η διώξασα τους αιτητές εταιρεία, η οποία εκκρεμεί προς εκδίκαση.
Με την αίτησή τους, οι καταδικασθέντες εξαιτούνται άδεια παράτασης του χρόνου προς υποβολή έφεσης κατά της καταδίκης τους. Επικαλούνται προς τούτο το Άρθρο 134 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155, (ο Νόμος), το οποίο παρέχει εξουσία στο εφετείο να παρατείνει το χρόνο υποβολής έφεσης, εφόσον επιδεικνύεται καλός λόγος.
Ο χρόνος υποβολής έφεσης κατά καταδικαστικής απόφασης Επαρχιακού Δικαστηρίου περιορίζεται σε δέκα ημέρες.
Η αίτηση για παράταση του χρόνου υποβλήθηκε μετά την παρέλευση μακρού χρόνου αφότου εξέπνευσε η προθεσμία προς υποβολή έφεσης. Λαβή για το αίτημα έδωσαν παρατηρήσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην Παυλόπουλος ν. Skopy Shoe Factory Ltd (2003) 2 A.A.Δ. 261, με τις οποίες διατυπώνονται επιφυλάξεις κατά πόσο μεταχρονολογημένη επιταγή συνιστά «επιταγή» για τους σκοπούς του Άρθρου 305Α του Ποινικού Κώδικα, ΚΕΦ. 154, που ποινικοποιεί την έκδοση ακάλυπτων επιταγών.
Μετά την υποβολή της αίτησης, εκδόθηκε, την 1η Σεπτεμβρίου, 2003, η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην Ερμογένους ν. Αστυνομίας (2003) 2 A.A.Δ. 387, στην οποία κρίθηκε ότι μεταχρονολογημένη επιταγή δε συνιστά «επιταγή»: «Γι' αυτό η 'έκδοση', βάσει του άρθρου 305Α του Ποινικού Κώδικα δεν μπορεί να αφορά παρά μόνο την εξαρχής επιταγή.».
Η δυσχέρεια στο συσχετισμό της αρχής η οποία προκύπτει από την Ερμογένους ν. Αστυνομίας, (ανωτέρω), με την καταδίκη των αιτητών, παρεμβάλλεται από το γεγονός ότι οι κατηγορίες, για τις οποίες κρίθηκαν ένοχοι, δεν αφορούσαν μεταχρονολογημένη επιταγή αλλά επιταγή εκδοθείσα και πληρωτέα την ίδια ημέρα. Υπέβαλαν (οι αιτητές) ότι υπήρχε μαρτυρία, η οποία έτεινε να καταδείξει ότι η επιταγή εκδόθηκε πριν την ημερομηνία που ήταν πληρωτέα. Αυτό δεν αντανακλάται στην απόφαση του Δικαστηρίου, το οποίο έκρινε τους αιτητές ένοχους των κατηγοριών που τους προσάφθηκαν, χωρίς καμιά τροποποίηση ή μετατροπή. Το μεταχρονολογημένο ή μη των επιταγών δεν αποτέλεσε επίδικο θέμα της διαδικασίας, ούτε η απόφαση του Δικαστηρίου πραγματεύεται τέτοιο ζήτημα. Έγινε αναφορά σ' αυτή την πτυχή της υπόθεσης, προς συμπλήρωση του υπόβαθρου της αίτησης. Κατά τα άλλα, κανένα στοιχείο δεν έχει προσαχθεί, το οποίο να καταδεικνύει ουσιαστική αδυναμία των καταδικασθέντων να ασκήσουν έφεση κατά της καταδίκης τους εμπρόθεσμα, που αποτελεί το κριτήριο για την παράταση του χρόνου προς υποβολή έφεσης βάσει του Άρθρου 134 του ΚΕΦ. 154. Μόνο σ' εκείνη την περίπτωση αποκαλύπτεται καλός λόγος προς παράταση του χρόνου.
Οι αρχές, που διέπουν την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου να παρατείνει το χρόνο υποβολής έφεσης κάτω από το Άρθρο 134 του Νόμου, εξετάστηκαν σε έκταση στην πρόσφατη απόφασή μας στη Δημοκρατία ν. Κυριάκου (2003) 2 A.A.Δ. 475. Η παράταση του χρόνου προς υποβολή έφεσης συνιστά εξαιρετικό μέτρο. Το λόγο για την εξαιρετικότητα του μέτρου στοιχειοθετεί η ανάγκη προς διασφάλιση της τελεσιδικίας των δικαστικών αποφάσεων.
Το ακόλουθο απόσπασμα από την τελευταία μας απόφαση ορίζει πότε είναι παραδεκτή η παράταση του χρόνου προς υποβολή έφεσης:-
«Μόνο όπου καταδεικνύεται ουσιαστική αδυναμία άσκησης έφεσης μέσα στην καθορισμένη περίοδο και για όσο χρόνο συντρέχει μετά την εκπνοή της, μπορεί δικαιολογημένα να παραταθεί ο χρόνος για την άσκηση έφεσης.»
Στην προκείμενη περίπτωση, οι αιτητές όχι μόνο δεν αντιμετώπισαν οποιοδήποτε κώλυμα στην άσκηση έφεσης κατά της καταδίκης τους, αλλά, αντίθετα, ήταν η ηθελημένη επιλογή τους όπως μη εφεσιβάλουν την καταδίκη τους.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Η αίτηση απορρίπτεται.