|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2003) 2 ΑΑΔ 445
30 Σεπτεμβρίου, 2003
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΚΡΟΝΙΔΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ,
Εφεσείων,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ (ΑΡ. 1),
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 7506)
Ποινική Δικονομία ― Απόλυση κατηγορουμένου υπό όρους ― Άρθρο 48 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155 ― Μη δυνατότητα τήρησης επιβληθέντος όρου ― Οδήγησε σε ακύρωσή του εν λόγω όρου κατ' έφεση.
Ο κατηγορούμενος ο οποίος αντιμετώπιζε κατηγορίες για εξασφάλιση εμπορευμάτων με ψευδείς παραστάσεις, ζήτησε νομική αρωγή επειδή δεν είχε χρήματα για να πληρώσει την αμοιβή δικηγόρου. Η υπόθεση αναβλήθηκε με οδηγίες για την υποβολή της σχετικής αίτησης.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο επέβαλε όρο στον κατηγορούμενο, για να εξασφαλίσει την παρουσία του, να υπογράψει εγγύηση £10.000 με δύο αξιόχρεους εγγυητές. Ο κατηγορούμενος δεν εξασφάλισε δύο αξιόχρεους εγγυητές για το ποσό που αναφέρθηκε με αποτέλεσμα να παραμείνει υπό κράτηση.
Ο κατηγορούμενος εφεσίβαλε την απόφαση. Επίκεντρο της εισήγησης του συνηγόρου του ήταν το γεγονός ότι επιβλήθηκε όρος που ήταν αδύνατο να τηρηθεί και ο οποίος οδηγούσε ουσιαστικά σε αναπόφευκτη κράτηση του κατηγορουμένου.
Το Εφετείο ακύρωσε την πρωτόδικη απόφαση αναφορικά με τους επιβληθέντες όρους και διέταξε την απελευθέρωση του κατηγορουμένου επιβάλλοντας τους όρους που αναφέρονται στην απόφασή του.
Η έφεση επιτράπηκε.
Έφεση εναντίον Διατάγματος Κράτησης.
Έφεση από τον Κατηγορούμενο εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Υπόθεση Αρ. 16187/03) ημερ. 18/9/03, με την οποία επέβαλε όρο ότι θα αφήνετο ελεύθερος μόνον εάν υπέγραφε εγγύηση £10.000 αλλά με δύο αξιόχρεους εγγυητές, ως όρου αδύνατου να τηρηθεί.
Μ. Γεωργίου, για τον Εφεσείοντα.
Α. Χριστοφόρου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, για την Εφεσίβλητη.
Ex tempore
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Δικαστή Γ. Κωνσταντινίδη.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Καταχωρήθηκε κατά του κατηγορουμένου κατηγορητήριο με αριθμό κατηγοριών για εξασφάλιση εμπορευμάτων με ψευδείς παραστάσεις και κατά την πρώτη εμφάνιση του στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, στις 18.9.2003, ο κατηγορούμενος ζήτησε νομική αρωγή. Όπως ανέφερε, δεν είχε χρήματα για να πληρώσει την αμοιβή δικηγόρου. Η υπόθεση αναβλήθηκε για τις 17.10.2003 με οδηγίες για την υποβολή αίτησης προς την πιο πάνω κατεύθυνση, οπότε τέθηκε το ζήτημα της εξασφάλισης της παρουσίας του. Δεν ήταν η εισήγηση της Κατηγορούσας Αρχής να κρατηθεί ο κατηγορούμενος. Ζητήθηκε να διαταχθεί να καταθέσει £10.000 σε μετρητά και να επιβληθούν και ορισμένοι άλλοι όροι. Ο κατηγορούμενος δήλωσε την αδυναμία του να καταβάλει τέτοιο ποσό σε μετρητά και διατύπωσε την άποψη πως θα μπορούσε αντ' αυτού να επιβληθεί πρόσθετος όρος για την καθημερινή εμφάνιση του σε αστυνομικό σταθμό.
Δεν χρειάζεται να επεκταθούμε σε άλλες λεπτομέρειες πέρα από το ότι η Κατηγορούσα Αρχή, επιμένουσα στον όρο της κατάθεσης του ποσού σε μετρητά, εξήγησε πως θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί ο κίνδυνος να διαπράξει ο κατηγορούμενος και νέα αδικήματα εφόσον θα αφηνόταν ελεύθερος. Θέση αναμφιβόλως αντιφατική προς τη βασική της εισήγηση να παραμείνει ελεύθερος υπό όρους.
Το πρωτόδικο δικαστήριο είδε το αντινομικό της επιβολής όρων για την κατάθεση του ποσού των £10.000 σε μετρητά, όταν ήδη ο κατηγορούμενος ακριβώς επειδή δεν μπορούσε ακόμα και το δικηγόρο του να πληρώσει, είχε ζητήσει νομική αρωγή και, αντ' αυτού, επέβαλε όρο να υπογράψει εγγύηση £10.000 αλλά με δύο αξιόχρεους εγγυητές. Αυτό, χωρίς να απασχολήσει προφανώς η δυνατότητα ανταπόκρισης σε τέτοιο όρο που εν τέλει αποδείχθηκε πως δεν ήταν δυνατό να τηρηθεί. Επομένως, έκτοτε ο κατηγορούμενος, εφόσον δεν εξασφάλισε δύο αξιόχρεους εγγυητές για το ποσό που αναφέρθηκε, παραμένει υπό κράτηση. Οι άλλοι όροι που τέθηκαν αφορούσαν στην παράδοση του διαβατηρίου και άλλων ταξιδιωτικών εγγράφων, στην τοποθέτηση του εφεσείοντα στον κατάλογο των προσώπων των οποίων η έξοδος από τη Δημοκρατία απαγορεύεται και στην παρουσίαση του εφεσείοντα στον Αστυνομικό Σταθμό Πύλης Πάφου δύο φορές εβδομαδιαίως.
Ασκήθηκε η παρούσα έφεση και ακριβώς ήταν στο επίκεντρο της εισήγησης του ευπαιδεύτου συνηγόρου του εφεσείοντα το γεγονός ότι επιβλήθηκε όρος που ήταν αδύνατο να τηρηθεί και ο οποίος οδηγούσε ουσιαστικά σε αναπόφευκτη κράτηση του εφεσείοντα.
Συζητήθηκαν και άλλα ζητήματα σε σχέση με τις δυνατότητες που παρέχει το άρθρο 48 του Κεφ. 155, αλλά δεν θα χρειαστεί να ασχοληθούμε με αυτή τη πτυχή.
Ο κ. Χριστοφόρου είδε την αντινομία της εισήγησης για την επιβολή όρου προκειμένου να διασφαλιστεί όχι η τήρηση του για να αφεθεί ελεύθερος αλλά η κράτηση του εφεσείοντα έτσι ώστε να αποφευχθεί ο κίνδυνος διάπραξης άλλων αδικημάτων, αλλά εισηγήθηκε πως εν τέλει θα μπορούσε να θεωρηθεί λογική η επιβολή του όρου.
Σε συμφωνία με τις εισηγήσεις του εφεσείοντα, θεωρούμε πως, κάτω από τις περιστάσεις, η επιβολή του όρου για την εξασφάλιση δύο αξιόχρεων εγγυητών για το ποσό των £10.000 στην περίπτωση ανθρώπου ο οποίος, από τα στοιχεία που υπήρχαν, δεν είχε οικονομική δυνατότητα σε βαθμό μάλιστα που τον οδήγησε να υποβάλει αίτηση για νομική αρωγή, χωρίς οποιασδήποτε μορφής διερεύνηση αναφορικά με τη δυνατότητα τήρησης τέτοιου όρου, δεν ήταν δικαιολογημένη. Ουσιαστικά απέληγε σε διαταγή για κράτηση του εφεσείοντα.
Παραμερίζουμε την πρωτόδικη απόφαση πρώτα ως προς τον όρο 1 αλλά στη συνέχεια και ως προς τον όρο 4.
Ο εφεσείων θα είναι ελεύθερος υπό τους ακόλουθους όρους:
1. Να υπογράψει προσωπική εγγύηση ύψους £10.000.
2. Να παραδώσει το διαβατήριο του και άλλα ταξιδιωτικά έγγραφα στις αστυνομικές αρχές.
3. Να τοποθετηθεί το όνομα του στον κατάλογο των προσώπων των οποίων η έξοδος από τη Δημοκρατία απαγορεύεται (stop-list).
4. Να παρουσιάζεται στον Αστυνομικό Σταθμό Πύλης Πάφου 1 φορά την ημέρα μεταξύ των ωρών 6 και 8 μ.μ.
Η έφεση επιτρέπεται.