St. Michaelides (Farm) Ltd και Άλλος ν. Διευθυντή των ΥπηρεσιώνΚοινωνικών Ασφαλίσεων (2003) 2 ΑΑΔ 306

Ποινική Δικονομία ― Έφεση ― Χρόνος άσκησής της ― Παράταση χρόνου ― Άρθρο 134 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155 ― Διακριτική εξουσία του Δικαστηρίου ― Η προθεσμία των 10 ημερών για την άσκηση έφεσης μπορεί να παρατείνεται εφόσον διαπιστώνεται καλός λόγος γι' αυτό προς ικανοποίηση του Δικαστηρίου.

Στην υπόθεση αυτή το Ανώτατο Δικαστήριο αποδέχθηκε αίτηση των αιτητών για παράταση του χρόνου καταχώρησης της έφεσής τους για μια μέρα, εναντίον της καταδίκης τους για αδικήματα παράλειψης πληρωμής εισφορών κοινωνικών ασφαλίσεων. Η αίτηση για παράταση είχε υποβληθεί την επομένη της διαπίστωσης ότι η προθεσμία για καταχώρηση της έφεσης είχε παρέλθει.

Το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάνθηκε πως τα περιστατικά της παρούσας περίπτωσης εμπίπτουν στις παραμέτρους των αρχών που διατυπώθηκαν στην απόφαση του Εφετείου Eurohouse Finance Ltd κ.ά. ν. Αστυνομικού Διευθυντή Επαρχίας Λεμεσού (2000) 2 Α.Α.Δ. 52, και ασκώντας τη διακριτική του εξουσία ενέκρινε την αίτηση.

Η αίτηση επιτράπηκε.

Αναφερόμενες υποθέσεις:

Republic v. Marsh [1935] 25 Cr. App. Rep. 49,

Papadopoulos v. Police (1982) 2 C.L.R. 217,

Niki Andreou v. Republic (1982) 2 C.L.R. 4,

Eurohouse Finance Ltd κ.ά. ν. Αστυνομικού Διευθυντή Επαρχίας Λεμεσού (2000) 2 Α.Α.Δ. 52.

Aίτηση.

Αίτηση από τους αιτητές - κατηγορούμενους οι οποίοι στις 20/5/03 βρέθηκαν ένοχοι από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, (Υπόθ. Αρ. 10402/00) σε κατηγορίες σε σχέση με παράλειψη πληρωμής εισφορών κοινωνικών ασφαλίσεων για παράταση κατά μία μέρα της προθεσμίας καταχώρισης έφεσης εναντίον της πιο πάνω απόφασης.

Α. Παπαντωνίου, για τους Κατηγορούμενους-Αιτητές.

Λ. Παντελή, Δικηγόρος της Δημοκρατίας με Μ. Σελέφκου, ασκούμενη δικηγόρο, για την Κατηγορούσα Αρχή-Καθ' ων η αίτηση.

Cur. adv. vult.

ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: H ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Δικαστή Γ. Κωνσταντινίδη.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Με απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας που εκδόθηκε στις 20/5/2003 οι αιτητές βρέθηκαν ένοχοι σε κατηγορίες σε σχέση με παράλειψη πληρωμής εισφορών κοινωνικών ασφαλίσεων. Την Δευτέρα, 2/6/2002, δικηγόρος εκ μέρους τους επιχείρησε να καταθέσει έφεση η οποία όμως, όπως υπέδειξε το Πρωτοκολλητείο, ήταν εκπρόθεσμη κατά μια μέρα. Είναι παραδεκτό πως η προθεσμία έληγε την αμέσως προηγούμενη εργάσιμη μέρα, δηλαδή την Παρασκευή, 30/5/2002 και με την παρούσα οι αιτητές επιδιώκουν παράταση της προθεσμίας για μια ημέρα. Η αίτηση για παράταση υποβλήθηκε την επομένη της διαπίστωσης, δηλαδή στις 3/6/2003. Εξηγείται στην ένορκη δήλωση που υποστηρίζει την αίτηση πως, διαρκούσας της προθεσμίας των 10 ημερών, χρειάστηκε να αφιερωθεί κάποιος χρόνος για τον εντοπισμό ορισμένων εγγράφων που θεωρούνταν αναγκαία για την ετοιμασία της έφεσης και πως η εντύπωση του δικηγόρου που χειριζόταν την υπόθεση ήταν πως η προθεσμία εξέπνεε στις 2/6/2003.

Οι καθ' ων η αίτηση ενίστανται και ήταν η πρώτη τους θέση πως στη βάση της υπόθεσης Republic v. Marsh [1935] 25 Cr. App. Rep. 49, η αίτηση θα πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη επειδή δεν υπάρχει στην ένορκη δήλωση που την υποστηρίζει αναφορά στους λόγους έφεσης, ώστε να εκτιμηθεί η πιθανότητα επιτυχίας της.

Υποδείξαμε κατά την ακρόαση στον ευπαίδευτο συνήγορο για τους καθ' ων η αίτηση, πως το υπόβαθρο που τίθεται στην πιο πάνω υπόθεση, είναι εν προκειμένω ανύπαρκτo ώστε να δικαιολογείται περαιτέρω συζήτηση του θέματος πάνω σε τέτοια γραμμή. Στην πιο πάνω υπόθεση γίνεται αναφορά σε πρακτική να μην χορηγείται παράταση της προθεσμίας για σημαντικό χρονικό διάστημα, εκτός αν φαίνεται ότι υπάρχει πιθανότητα επιτυχίας της έφεσης. Εδώ επιδιώκεται παράταση μόνο μιας ημέρας και η αίτηση υποβλήθηκε αμέσως μετά την εκπνοή της προθεσμίας.

Κατά τα άλλα οι καθ' ων η αίτηση αλλά και οι αιτητές αναφέρθηκαν στο άρθρο 134 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155, σύμφωνα με το οποίο η προθεσμία των 10 ημερών για την άσκηση έφεσης μπορεί να παρατείνεται εφόσον διαπιστώνεται καλός λόγος γι' αυτό και στη νομολογία σε σχέση με τον τρόπο άσκησης της διακριτικής εξουσίας του Δικαστηρίου.

Ο ευπαίδευτος συνήγορος για τους καθ' ων η αίτηση αναφέρθηκε ιδιαίτερα στην υπόθεση Papadopoulos v. Police (1982) 2 C.L.R. 217, στην οποία δεν εκρίθη αρκετό το σφάλμα σε σχέση με το ποιά ήταν η προβλεπόμενη προθεσμία για την άσκηση έφεσης. Επίσης, στην Niki Andreou v. Republic (1982) 2 C.L.R. 4, στην οποία ενώ διαπιστώθηκε την επομένη της εκπνοής της προθεσμίας πως αυτή είχε παρέλθει, αφέθη να παρέλθει πολύ περισσότερος χρόνος για λόγους που, όπως προκύπτει, δεν κρίθηκε ότι δικαιολογούσαν θετική άσκηση της διακριτικής εξουσίας του Δικαστηρίου.

Γενικότερα, σε σχέση με τις αρχές, η νομολογία στην οποία αναφέρθηκαν οι δύο πλευρές συνοψίζεται στη σχετικά πρόσφατη απόφαση του Εφετείου στην Eurohouse Finance Ltd. κ.ά. ν. Αστυνομικού Διευθυντή Επαρχίας Λεμεσού (2000) 2 A.A.Δ. 52. Μάλιστα είναι σε αυτήν που κυρίως στηρίζεται ο ευπαίδευτος συνήγορος για τους αιτητές. Ιδίως στο πιο κάτω απόσπασμα από την απόφαση που εξέδωσε ο Πρόεδρος Πικής:-

«Όχι μόνο αδυναμία, οφειλόμενη σε ασθένεια του δικηγόρου, αλλά και σφάλμα του δικηγόρου θα μπορούσε να θεμελιώσει αίτηση για παράταση, νοουμένου ότι καταφαίνεται ότι η αδυναμία ή το σφάλμα επέδρασε ουσιωδώς, καθ'όλη τη διάρκεια του κρίσιμου χρόνου, ως παράγοντας ανασταλτικός της άσκησης έφεσης. Η παράλειψη πρέπει να αιτιολογείται τόσο σε σχέση με το χρόνο που αφορά την προθεσμία για την άσκηση έφεσης όσο και με το κενό που μεσολαβεί μεταξύ της εκπνοής του και της υποβολής του αιτήματος για την παράτασή του.»

Θεωρούμε πως τα περιστατικά της περίπτωσης εμπίπτουν στις παραμέτρους των αρχών που διατυπώθηκαν στην πιο πάνω υπόθεση και, ασκώντας τη διακριτική μας εξουσία, θα εγκρίνουμε την αίτηση. Η προθεσμία παρατείνεται ώστε οι αιτητές να μπορέσουν να καταχωρήσουν την έφεση τους μέχρι και αύριο.

Η αίτηση επιτρέπεται.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία