|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2001) 2 ΑΑΔ 678
28 Σεπτεμβρίου, 2001
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΓΕΝΙΚΟΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσείων,
ν.
ΑΝΔΡΕΑ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ,
Εφεσιβλήτου.
(Ποινική Έφεση Αρ. 7078)
Ποινή ― Εμπρησμός, κατά παράβαση του Άρθρου 315(α) του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154 ― Εφεσίβλητος ηλικίας 56 ετών ― Παραδοχή ― Λευκό ποινικό μητρώο ― Προσχεδιασμός του εγκλήματος ― Κίνητρο η είσπραξη από την ασφάλεια για επίλυση σοβαρών οικονομικών προβλημάτων ― Επιβολή 20μηνης ποινής φυλάκισης με τριετή αναστολή ― Κρίθηκε έκδηλα ανεπαρκής και αντικαταστάθηκε κατ' έφεση με ποινή φυλάκισης τριών ετών.
Ο εφεσίβλητος καταδικάστηκε για εμπρησμό του φωτογραφείου του το οποίο ενοικίαζε για του σκοπούς της εργασίας του στην οδό Γλάδστωνος στη Λεμεσό. Οι ζημιές στο κτίριο υπολογίστηκαν στις £3.500. Κίνητρο του εφεσίβλητου ήταν η είσπραξη από την ασφάλεια ποσού £63.000 με το οποίο ήταν ασφαλισμένη η επιχείρησή του, για επίλυση των σοβαρών οικονομικών προβληματων που αντιμετώπιζε. Ο εφεσίβλητος προσχεδίασε και μεθόδευσε τον εμπρησμό.
Η έφεση στρέφεται εναντίον της 20μηνης ποινής φυλάκισης με τριετή αναστολή που είχε επιβληθεί στον εφεσίβλητο.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Ο προσχεδιασμός του εμπρησμού από τον εφεσίβλητο και το ελατήριό του, δηλαδή η πρόκληση ζημιάς όχι μόνο στη δική του περιουσία αλλά και στην περιουσία άλλων, με την πιθανότητα ακόμη να υπάρξουν και ανθρώπινα θύματα, απλώς για να εισπράξει από την ασφάλεια, δεν αξιολογήθηκαν ορθά ούτε δόθηκε σ' αυτά η δέουσα βαρύτητα με αποτέλεσμα να σημειωθεί εκτροπή της υπόθεσης από τα ορθά πλαίσια απονομής της δικαιοσύνης.
2. Η αρμόζουσα ποινή είναι η ποινή άμεσης φυλάκισης 3 ετών η οποία και επιβάλλεται.
Η έφεση επιτράπηκε.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Fournides v. Republic (1986) 2 C.L.R. 73.
Έφεση εναντίον Ποινής.
Έφεση από το Γενικό Εισαγγελέα εναντίον της απόφασης του Κακουργιοδικείου Λεμεσού, Υπόθεση Αρ. 8914/00, ημερομηνίας 12/2/01, κατά της ποινής που επέβαλε στον εφεσίβλητο, ο οποίος κατηγορήθηκε ενώπιόν του για το έγκλημα του εμπρησμού, κατά παράβαση του άρθρου 315(α) του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154.
Ν. Ταλαρίδου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τον Εφεσείοντα.
Γ. Μεταξάς, για τον Εφεσίβλητο.
Ο εφεσίβλητος παρών.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο δικαστής Χρ.Αρτεμίδης.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Η έφεση που μας απασχόλησε καταχωρίστηκε από το Γενικό Εισαγγελέα εναντίον της ποινής που επέβαλε στις 12.2.01 το Κακουργιοδικείο στον εφεσίβλητο, ο οποίος κατηγορήθηκε ενώπιόν του για το έγκλημα του εμπρησμού, κατά παράβαση του άρθρου 315(α) του Ποινικού Κώδικα, Κεφ.154, για το οποίο προβλέπεται ανώτατο όριο ποινής, φυλάκιση δια βίου. Το κακουργιοδικείο καταδίκασε τον εφεσίβλητο σε 20μηνη φυλάκιση, την οποία κι ανέστειλε για 3 χρόνια, εφαρμόζοντας το άρθρο 3(2) του περί Υφ' Όρον Αναστολής της Εκτελέσεως Ποινής Φυλακίσεως εις Ωρισμένας Περιπτώσεις Νόμο του 1972, (Ν.95/72), όπως τροποποιήθηκε με τον Ν. 41(1)/97.
Οι περιστάσεις κάτω από τις οποίες διαπράχθηκε το έγκλημα ακολουθούν: Ο εφεσίβλητος, φωτογράφος το επάγγελμα, ενοικίαζε για τους σκοπούς της εργασίας του κατάστημα στην οδό Γλάδστωνος, 102Α, στη Λεμεσό, ιδιοκτησία του Αγαθοκλή Μιχαηλίδη. Στις 15/5/2000 γύρω στις 11.00 το βράδυ ένοικος του διαμερίσματος, που βρίσκεται πάνω από το κατάστημα του εφεσίβλητου, παρατήρησε να βγαίνει καπνός από αυτό. Έτρεξε αμέσως κάτω, οπόταν και διαπίστωσε πως υπήρχε φωτιά στο κατάστημα. Διέκοψε την παροχή του ηλεκτρικού ρεύματος και ειδοποίησε αμέσως την αστυνομία και πυροσβεστική. Η τελευταία κατόρθωσε να σβήσει τη φωτιά προτού επεκταθεί. Οι ζημιές στο κτίριο υπολογίστηκαν στις £3.500. Από την επιτόπια έρευνα οι υποψίες της αστυνομίας εντοπίστηκαν στον εφεσίβλητο ο οποίος και ανακρίθηκε. Αρχικά αρνήθηκε ανάμειξη, όταν όμως αντικρίστηκε με τα αποδεικτικά στοιχεία προέβη σε θεληματική κατάθεση.
Στο κακουργιοδικείο αρνήθηκε την κατηγορία, προτού όμως αρχίσει η ακρόαση, και με την άδεια του Δικαστηρίου, μετέβαλε την απάντησή του και παραδέχθηκε.
Ενώπιον του κακουργιοδικείου παρουσιάστηκαν τα γεγονότα, που συνοψίζουμε πιο πάνω, και αναφέρθηκε το κίνητρο που οδήγησε τον εφεσίβλητο στη διάπραξη του εγκλήματος. Επί του προκειμένου, ο ίδιος είπε πως αντιμετώπιζε σοβαρά οικονομικά προβλήματα και ήλπιζε στη μερική λύση τους από την είσπραξη της ασφάλειας, που είχε, ύψους £63.000, για την κάλυψη της επιχείρησής του. Έγινε επίσης αναφορά στα οικογενειακά του δεδομένα, ότι είχε δύσκολα παιδικά χρόνια, έχασε τον πατέρα του όταν ήταν 10 ετών και πως το 1993 έκτισε τουριστικό συγκρότημα μεγάλης αξίας, το οποίο όμως δεν λειτούργησε γιατί δεν είχαν εξασφαλιστεί οι αναγκαίες από το νόμο άδειες. Από το καλοκαίρι του 2000 έχει εκδοθεί διάταγμα πτωχεύσεως και ο Έφορος Εταιρειών έχει σφραγίσει τα διαμερίσματα του συγκροτήματος.
Στο Δικαστήριο κατατέθηκαν επίσης 2 ιατρικά πιστοποιητικά, που δόθηκαν από τον Δρ. Θεοφάνους, ειδικό νευρολόγο ψυχίατρο στις 20.9.00, 3.10.00 και 8.2.01 αντίστοιχα. Τον εφεσίβλητο εξέτασε επίσης κυβερνητικός ιατρός.
Το κακουργιοδικείο έδωσε βαρύτητα στη ψυχική κατάσταση του εφεσίβλητου, όπως περιγράφεται στα ιατρικά πιστοποιητικά, σημειώνοντας μάλιστα πως η ψυχολογική του κατάσταση καθιστούσε την ευθύνη του μειωμένη.
Η κα.Ταλαρίδου, δικηγόρος της Δημοκρατίας, υποστηρίζοντας την έφεση του Γενικού Εισαγγελέα εισηγήθηκε πως οι οποιοιδήποτε παράγοντες μετριασμού της ποινής δεν μπορούσαν να αντισταθμίσουν τη σοβαρότητα του εγκλήματος, όπως εκδηλώνεται με την πρόθεση του νομοθέτη για την ανώτατη προβλεπόμενη ποινή στο νόμο. Υπέδειξε επίσης το ελατήριο, για το οποίο διεπράχθηκε το έγκλημα, αλλά και τις περιστάσεις που δείχνουν πως ο εφεσίβλητος έδρασε βάσει σχεδίου, χωρίς μάλιστα να υπολογίζει το μέγεθος της ζημιάς που μπορούσε να προκαλέσει, αλλά και την πιθανότητα απώλειας ανθρώπινης ζωής ή τραυματισμού. Για να υποστηρίξει τη θέση της αναφέρθηκε στην υπόθεση Φουρνίδης ν. Δημοκρατίας (1986) 2 Α.Α.Δ. 73, όπου το Ανώτατο Δικαστήριο μείωσε την ποινή που επέβαλε το κακουργιοδικείο για το ίδιο έγκλημα, από 5 σε 4 χρόνια, ακριβώς γιατί είχαν τεθεί ενώπιον του Εφετείου στοιχεία που έδειχναν πως η υγεία του εφεσείοντος ήταν σε πολύ πιο άσχημη κατάσταση απ΄αυτή που είχε παρουσιαστεί στο κακουργιοδικείο.
Ο δικηγόρος του εφεσίβλητου συμφώνησε με την απόφαση του κακουργιοδικείου, την οποία και χαρακτήρισε «σοφή». Έδωσε έμφαση στην ψυχική υγεία του, στην ηλικία του, είναι 56 χρόνων, και στο γεγονός ότι είναι λευκού ποινικού μητρώου. Αναφέρθηκε επίσης στη δεινή οικονομική του κατάσταση, στοιχεία που κατά την άποψή του ορθά αξιολόγησε το κακουργιοδικείο.
Η δική μας προσέγγιση είναι εντελώς διαφορετική από αυτή του κακουργιοδικείου. Έχουμε την άποψη, συμφωνώντας με τη δικηγόρο της Δημοκρατίας, πως η ποινή που επέβαλε το κακουργιοδικείο είναι έκδηλα ανεπαρκής, σε βαθμό που να δικαιολογείται η άμεση παρέμβασή μας για την ορθή λειτουργία της δικαιοσύνης. Ο εφεσίβλητος στη διάπραξη του εγκλήματος χρησιμοποίησε μέθοδο για την πρόκληση της φωτιάς, που δείχνει άτομο που το είχε μελετήσει και μεθοδεύσει προηγουμένως. Συγκεκριμένα, άναψε κεριά πάνω σε χαρτόνια κοντά στα οποία τοποθέτησε πλαστικά δοχεία με βενζίνη, έτσι που να μεταδοθεί η φωτιά από τα κεριά στο χαρτόνι και στη συνέχεια στη βενζίνη. Το ελατήριο τούτο είναι το χειρότερο στοιχείο που μπορεί να φανταστεί κάποιος. Να προκαλέσει δηλαδή ζημιά όχι μόνο στη δική του περιουσία αλλά και στην περιουσία άλλων, με την πιθανότητα ακόμη να υπάρξουν ανθρώπινα θύματα, απλώς για να εισπράξει την ασφάλεια. Και μάλιστα καταδολιεύοντας την ασφαλιστική εταιρεία, αν δεν αποκαλυπτόταν το έγκλημα. Όλα τα ιατρικά πιστοποιητικά δόθηκαν μετά από επισκέψεις του εφεσίβλητου στο γιατρό Θεοφάνους μετά τη διάπραξη του εγκλήματος. Ουσιαστικά σ΄αυτά περιγράφεται η ψυχική κατάσταση του εφεσίβλητου και η αγωνία του για τις πιθανές επιπτώσεις που θα έχει σ΄αυτόν η τιμωρία από το Δικαστήριο.
Έχουμε τη γνώμη πως το κακουργιοδικείο όχι μόνο δεν αξιολόγησε ορθά και δεν έδωσε τη δέουσα βαρύτητα στα στοιχεία που αναφέρουμε πιο πάνω, αλλά προχώρησε και σε μια ολωσδιόλου εσφαλμένη κατεύθυνση, που οδήγησε στην εκτροπή της υπόθεσης από τα ορθά πλαίσια απονομής της δικαιοσύνης.
Κρίνουμε λοιπόν πως η έφεση του Γενικού Εισαγγελέα ήταν απόλυτα δικαιολογημένη και γίνεται αποδεκτή. Θα προχωρήσουμε, σύμφωνα με τη νομολογία μας, να επιβάλουμε εμείς την αρμόζουσα ποινή. Με βάση αυτά που αναφέρουμε πιο πάνω, και εξαντλώντας κάθε δυνατό όριο επιείκειας επιβάλλουμε ποινή φυλάκισης 3 ετών. Ενόψει της κατάληξής μας δεν χρειάζεται να αναφερθούμε στην απόφαση του κακουργιοδικείου, με την οποία και αναστάληκε η ποινή της φυλάκισης 20 μηνών που επέβαλε στον εφεσίβλητο.
Η έφεση επιτρέπεται.