Zαχαριάδης Ανδρέας ν. Αστυνομίας (2000) 2 ΑΑΔ 472

Η εν λόγω κατηγορία απέρρευσε από ένα μικροεπεισόδιο, που έγινε σε κεντρικό δρόμο της Λάρνακας. Κύριος μάρτυς κατηγορίας ήταν ο παραπονούμενος. Η ουσία της μαρτυρίας του ήταν ότι ύστερα από παρατήρησή του, που αφορούσε τον τρόπο που οδηγούσε ο εφεσείων, ο τελευταίος κατέβηκε από το αυτοκίνητό του και τον χαστούκισε στο μάγουλο. Προηγουμένως τον πίεσε στο στήθος με το δάκτυλό του.

Ο εφεσείων καταθέτοντας ενόρκως αρνήθηκε τους ισχυρισμούς του παραπονουμένου και έδωσε τη δική του εκδοχή λέγοντας ότι ο παραπονούμενος είχε κινηθεί με απειλητικές διαθέσεις εναντίον του.

Το πρωτόδικο Δικαστήριο αποδέχθηκε τη μαρτυρία του παραπονουμένου και έκρινε ένοχο τον εφεσείοντα επιβάλλοντας του πρόστιμο £150.

Ο εφεσείων εφεσίβαλε μόνο την καταδίκη του.

Αποφασίστηκε ότι:

Δεν διαπιστώνεται λόγος προς ανατροπή της μαρτυρίας του παραπονούμενου ότι υπέστη επίθεση από τον εφεσείοντα.

Η έφεση απορρίφθηκε.

Per Curiam:

Όταν η υπόθεση είναι απλή, δεν πρέπει να δίδονται αχρείαστα μακροσκελείς αποφάσεις.

Έφεση εναντίον Καταδίκης.

Έφεση από τον κατηγορούμενο εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας (Σάντης, Ε.Δ.), (Ποινική Υπόθεση�Αρ. 11072/99), ημερομηνίας 12/10/99, με την οποία βρέθηκε ένοχος και καταδικάστηκε σε πρόστιμο £150- στην κατηγορία της κοινής επίθεσης, κατά παράβαση του Άρθρου 242 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154.

Ο Eφεσείων παρίσταται αυτοπροσώπως.

Χρ. Ιωαννίδης, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.

Εx Τempore

ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Την απόφαση του δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Σ. Νικήτας.

ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ.: Ο εφεσείων, ο οποίος στο πρωτόδικο δικαστήριο υπερασπίστηκε με δικηγόρο τον οποίο ο ίδιος διόρισε, ζήτησε σήμερα νομική αρωγή. Απορρίψαμε το αίτημα του. Δεν ικανοποιούσε τα κριτήρια που θέτει το άρθρ. 64 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155. Γιαυτό του επιτρέψαμε να παρουσιάσει προσωπικά την υπόθεση του. Είναι άλλωστε συνταγματικό του δικαίωμα.

Η κατηγορία πρόκλησης ανησυχίας (άρθρ. 95 του Ποινικού Κώδικα), που αρχικά είχε προσαφθεί κατά του εφεσείοντα, αποσύρθηκε από την Κατηγορούσα Αρχή. Με αποτέλεσμα να απαλλαγεί και αθωωθεί κατά τα προβλεπόμενα από το άρθρ. 91 του Κεφ. 155. Εκδικάστηκε ωστόσο η κατηγορία για κοινή επίθεση (άρθρ. 242 του Ποινικού Κώδικα) που ήταν μέρος του ίδιου κατηγορητηρίου, την οποία δεν παραδέχθηκε. Βρέθηκε όμως ένοχος και του επιβλήθηκε πρόστιμο £150.- Εφεσιβάλλεται η καταδίκη μόνο.

Η κατηγορία απέρρευσε από ένα μικροεπεισόδιο, που έγινε σε κεντρικό δρόμο της Λάρνακας, στον οποίο και οι δυο οδηγούσαν τα αυτοκίνητα τους. Αφορμή έδωσε ο τρόπος με τον οποίο οδηγούσε ο εφεσείων. Ο παραπονούμενος ήταν ο κύριος μάρτυς κατηγορίας. Κατέθεσε και ο αστυνομικός του Τμήματος Μικροπαραβάσεων στον οποίο έγινε η καταγγελία. Η ουσία της μαρτυρίας του πρώτου είναι ότι ύστερα από παρατήρηση του, που αφορούσε τον τρόπο που οδηγούσε ο εφεσείων, ο τελευταίος κατέβηκε από το αυτοκίνητο του και τον χαστούκισε στο μάγουλο. Προηγουμένως τον πίεσε στο στήθος με το δάκτυλο του.

Ο εφεσείων, καταθέτοντας ενόρκως, αρνήθηκε τους παραπάνω ισχυρισμούς και ότι επιτέθηκε στον παραπονούμενο. Προχώρησε μάλιστα να αναφέρει πως ο τελευταίος κινήθηκε με απειλητικές διαθέσεις εναντίον του, αλλά τελικά δεν έγινε τίποτε. Ο παραπονούμενος πήρε απλώς τον αριθμό του απειλώντας τον με τη φράση "θα σε σάσω", υπονοώντας προφανώς ότι θα έκαμνε ψευδή καταγγελία στην Αστυνομία εναντίον του. Ο εφεσείων είναι συνταξιούχος τελωνειακός υπάλληλος.

Είναι αξιοπαρατήρητο - και το σημείωσε ο πρωτόδικος δικαστής - ότι στη μαρτυρία του ουσιαστικά καυχήθηκε ότι κανένας δεν κατάφερε να τον κτυπήσει κατά τη μακρά σταδιοδρομία του και παρά την ανάμιξη του σε πολλές υποθέσεις. Δεν μπορούσε να τον απειλεί ο νεαρός και συγκριτικά μικρόσωμος παραπονούμενος. Ο εφεσείων προσπάθησε να μας πείσει πως οδηγούσε σωστά και ότι ο παραπονούμενος δεν είχε λόγο να παραπονείται. Όταν του υποδείξαμε ότι το θέμα αυτό δεν είχε ιδιαίτερη σημασία, μας είπε πως η ιστορία για επίθεση ήταν "ασύστολο ψεύδος" του παραπονούμενου.

Οι αντίθετες αυτές εκδοχές εξετάστηκαν υπό το πρίσμα των αρχών, που αναφέρει ο δικαστής, οι οποίες υποβοηθούν στην αξιολόγηση προφορικών μαρτυριών. Σε αντίθεση με τον παραπονούμενο, ο εφεσείων δεν άφησε αγαθές εντυπώσεις στο δικαστήριο. Μεταφέρουμε εδώ το τελικό σχόλιο για την αξιοπιστία του:

"Ίσως η όλη αρνητική του στάση να μην αναδύεται από το στεγνό πρακτικό της διαδικασίας μ' όση ενάργεια έγινε αντιληπτή από μένα πρωτογενώς· η εντυπωθείσα όμως εικόνα παραμένει· και ήταν χείριστη."

Δεν μας είπε οτιδήποτε ουσιαστικό ο εφεσείων ούτε διαπιστώσαμε οι ίδιοι, από προσεκτική εξέταση του πρακτικού, οποιοδήποτε λόγο, που θα μας επέτρεπε να ανατρέψουμε τη μαρτυρία του παραπονούμενου ότι υπέστη επίθεση από τον εφεσείοντα με τον τρόπο που είχε περιγράψει στη μαρτυρία του. Η έφεση απορρίπτεται ως αβάσιμη.

Μερικές σύντομες παρατηρήσεις προτού τελειώσουμε. Αφορούν την απόφαση. Δεν αναφερόμαστε στην ορθότητα της αλλά σε κάτι άλλο. Η υπόθεση ήταν όσο πιο απλή γίνεται. Δόθηκε εντούτοις μια αχρείαστα μακροσκελής απόφαση. Μεταξύ άλλων, θίγει και απαντά, χωρίς φαίνεται να έχουν εγερθεί, και αρκετά νομικά σημεία με άφθονες παραπομπές στη νομολογία. Δεν είναι πρόθεση μας να θέσουμε κανόνα για τη συγγραφή των αποφάσεων αναφορικά με το ύφος, την αρχιτεκτονική ή το περιεχόμενο τους. Ο δικαστής έχει στο προκείμενο ελεύθερο πεδίο. Φτάνει να ικανοποιείται η συνταγματική επιταγή αιτιολόγησης της δικαστικής απόφασης, όπως ο όρος έχει νομολογιακά ερμηνευθεί. Όμως ο πλεονασμός δεν ενισχύει την καθαρότητα και τη δυναμική της δικαστικής σκέψης. Και πρέπει να αποφεύγεται.

Η έφεση απορρίπτεται.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία