|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2000) 2 ΑΑΔ 177
22 Μαρτίου, 2000
[NIKHTAΣ, ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΚΑΛΛΗΣ, Δ/στές]
ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΗ ΜΕΪΤΑΝΗΣ,
Εφεσείωv,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 6733)
Ποινή ― Μαστρωπεία, κατά παράβαση των Άρθρων 157(β) και 20 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154, όπως τροποποιήθηκε ― Εκμετάλλευση πόρνης κατά παράβαση των Άρθρων 164(1)(α) του Ποινικού Κώδικα ― Διεύθυνση οίκου ανοχής κατά παράβαση των Άρθρων 157(1)(α) και 35 του Ποινικού Κώδικα, όπως τροποποιήθηκε ― Εφεσείων ασκούσε μεγάλη πίεση επί της παραπονουμένης για να αποδέχεται περισσότερους πελάτες με στόχο να αποκομίζει ο ίδιος μεγαλύτερο οικονομικό όφελος ― Επιβολή ποινής φυλάκισης 18 μηνών στην κατηγορία εκμετάλλευσης πόρνης ― Χαρακτηρίσθηκε επιεικής και επικυρώθηκε.
Απόδειξη ― Ενισχυτική μαρτυρία ― Κατάλληλη προειδοποίηση ― Εκμετάλλευση πόρνης ― Μάρτυρας κατέθεσε ότι είχε σεξουαλική επαφή με την παραπονούμενη πληρώνοντας το ανάλογο τίμημα.
Ποινή ― Διαφοροποίηση ― Κρίθηκε ορθή, υπό τις περιστάσεις, ενόψει της συνδρομής των κατηγορουμένων στη διάπραξη του αδικήματος.
Προκατάληψη ― Κατά πόσο δημιουργήθηκε προκατάληψη έναντι κατηγορουμένου, ο οποίος αντιμετωπίζοντας αριθμό κατηγοριών, κλήθηκε σε απολογία για όλες τις κατηγορίες και παρουσίασε μαρτυρία που κάλυπτε ολόκληρη την υπόθεση, ενώ τελικά κρίθηκε ένοχος μόνο σε μια από τις κατηγορίες.
Απόδειξη ― Αξιολόγηση μαρτυρίας ― Εκμετάλλευση πόρνης ― Η μαρτυρία είχε αξιολογηθεί σωστά και δεν παρεχόταν πεδίο για επέμβαση του Εφετείου κατ' έφεση.
Ο εφεσείων και ο Στέλιος Σωτηρίου ήταν συγκατηγορούμενοι ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας και αντιμετώπιζαν από κοινού τρεις κατηγορίες για μαστρωπεία και τρεις κατηγορίες για εκμετάλλευση πόρνης. Ο εφεσείων κατηγορήθηκε επίσης μόνος του για εκμετάλλευση πόρνης και διεύθυνση οίκου ανοχής ενώ ο Στέλιος κατηγορήθηκε στην 9η κατηγορία για συνδρομή στον εφεσείοντα στη διεύθυνση οίκου ανοχής.
Οι κατηγορούμενοι κρίθηκαν ένοχοι μόνο στην 4η κατηγορία. Ο εφεσείων εφεσίβαλε την καταδίκη και την επιβληθείσα ποινή. Είχε καταδικασθεί σε φυλάκιση 18 μηνών ενώ ο Στέλιος σε φυλάκιση 8 μηνών.
Το παράπονο του εφεσείοντος ήταν ότι παρόλο ότι το κατηγορητήριο περιείχε 9 κατηγορίες και ο ίδιος έδωσε μαρτυρία προβάλλοντας τη δική του εκδοχή σε όλες τις κατηγορίες, η δίκη κατέληξε σε καταδίκη του σε μόνο μία από αυτές την 4η, με αποτέλεσμα ο δικαστής να επηρεαστεί αρνητικά και να λειτουργήσει υπό το κράτος προκατάληψης εις βάρος του.
Ο δικηγόρος του εφεσείοντος υποστήριξε επίσης ότι η εκδοχή της Όλγας Τόλσοβας από τη Μολδαβία, η οποία είχε έλθει στην Κύπρο για να εργασθεί ως σερβιτόρα σε μπαρ και περιεπλάκη σε δίκτυο πορνείας από τον εφεσείοντα και τον Στέλιο, δεν έπρεπε να γίνει αποδεκτή λόγω απουσίας ενισχυτικής μαρτυρίας.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Το παράπονο του δικηγόρου του εφεσείοντος, πως ο δικαστής επηρεάστηκε αρνητικά εις βάρος του είναι εντελώς αβάσιμο. Η απόφαση είναι προϊόν ορθού ελέγχου της πορείας της δίκης και γνώσης της νομικής πτυχής που αναλύεται σε έκταση στην απόφαση.
2. Ο δικαστής κατέστησε σαφές πως θα αποδεχόταν τη μαρτυρία της Όλγας, έστω και αν δεν υπήρχε ενισχυτική μαρτυρία, αφού προειδοποίησε κατάλληλα τον εαυτό του. Και τούτο γιατί την έκρινε ως αξιόπιστο μάρτυρα για τους λόγους που αναφέρει στην απόφασή του. Ταυτόχρονα ανέφερε ότι εν πάση περιπτώσει υπήρχε ενισχυτική μαρτυρία στην κατάθεση συγκεκριμένου μάρτυρα ο οποίος ήλθε σε σεξουαλική επαφή με την Όλγα πληρώνοντας το τίμημα που του ζητήθηκε.
3. Η ποινή που επιβλήθηκε στον εφεσείοντα δεν είναι έκδηλα υπερβολική. Αντίθετα κρίνεται ως επιεικής. Η διαφοροποίηση της ποινής που επιβλήθηκε στον εφεσείοντα από αυτή που επιβλήθηκε στον συγκατηγορούμενό του δικαιολογείται απόλυτα από τα γεγονότα της υπόθεσης από τα οποία φαίνεται η συνδρομή του καθενός στη διάπραξη του αδικήματος.
Η έφεση απορρίφθηκε.
Έφεση εναντίον Καταδίκης και Ποινής.
Έφεση από τον κατηγορούμενο 1, ο οποίος βρέθηκε ένοχος στις 24/5/99 από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας (Μαλαχτός, Ε.Δ.), (Ποινική Υπόθεση Αρ. 22448/98), εναντίον της καταδίκης του στην κατηγορία για εκμετάλλευση πόρνης και εναντίον της ποινής φυλάκισης 18 μηνών η οποία του επιβλήθηκε.
Ε. Ευσταθίου με Δ. Θεοδώρου και Ν. Παυλίδη, ασκούμενο δικηγόρο, για τον Εφεσείοντα.
Α. Μαππουρίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
Cur.adv.vult.
ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο δικαστής Χρ. Αρτεμίδης.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων Γιάννης Μεϊτανής και ο πρώην εφεσείων Στέλιος Σωτηρίου, στον οποίο θα αναφερόμαστε με το μικρό του όνομα, ήσαν συγκατηγορούμενοι ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας σε 9 αδικήματα κατά των ηθών. Συγκεκριμένα, αντιμετώπιζαν από κοινού τρεις κατηγορίες για μαστρωπεία, κατά παράβαση των άρθρων 157(β) και 20 του Ποινικού Κώδικα Κεφ.154, όπως τροποποιήθηκε με το Ν.99(I)/96, τρεις κατηγορίες για εκμετάλλευση πόρνης, κατά παράβαση των άρθρων 164(1)(α) του Ποινικού Κώδικα όπως τροποποιήθηκε με τον πιο πάνω νόμο. Ο εφεσείων κατηγορήθηκε επίσης μόνος του για εκμετάλλευση πόρνης και διεύθυνση οίκου ανοχής κατά παράβαση των άρθρων 157(1)(α) και 35 του Ποινικού Κώδικα, όπως τροποποιήθηκε με το Ν.166/87 (8η κατηγορία), ενώ ο Στέλιος κατηγορήθηκε στην 9η κατηγορία για συνδρομή στον εφεσείοντα στη διεύθυνση οίκου ανοχής.
Για την εκδίκαση της υπόθεσης αναλώθηκαν πολλές δικάσιμοι. Τα πρακτικά της δίκης καταλαμβάνουν εκατοντάδες σελίδες. Όταν τέλειωσε η προσκόμιση της μαρτυρίας από την κατηγορούσα αρχή το Δικαστήριο κάλεσε τους κατηγορούμενους να προβάλουν την υπεράσπιση τους σε όλες τις κατηγορίες πλην της 7, που αφορούσε τον εφεσείοντα και για την οποία ο εισαγγελέας δέκτηκε πως δεν είχε παρουσιαστεί οποιαδήποτε μαρτυρία που δικαιολογούσε να κληθεί σε απολογία. Ο εφεσείων και ο Στέλιος έδωσαν κατάθεση ενόρκως, κάλεσαν δε αριθμό μαρτύρων για να υποστηρίξουν την εκδοχή τους, η οποία στηριζόταν στον ισχυρισμό πως η υπόθεση εναντίον τους αποτελούσε πλεκτάνη, που φτιάκτηκε από την αστυνομία σε συνεργασία με τους μάρτυρες της για αλλότριους σκοπούς, να προκαλέσουν δηλαδή κακό στους κατηγορούμενους.
Το Δικαστήριο εξέδωσε την από 75 σελίδες απόφαση του στις 24.5.99. Οι κατηγορούμενοι κρίθηκαν ένοχοι μόνο στην 4η κατηγορία, στις υπόλοιπες αθωώθηκαν. Ο Στέλιος απέσυρε την έφεση του. Κατά συνέπεια η απόφαση μας αφορά την έφεση του Γιάννη Μεϊτανή - κατηγορούμενου 1 στην πρωτόδικη διαδικασία, που στρέφεται εναντίον της καταδίκης και της ποινής.
Οι βασικές εισηγήσεις του δικηγόρου του εφεσείοντα, που αναπτύχθηκαν σε έκταση ενώπιον μας, συμπυκνώνονται στους λεπτομερείς λόγους όπως διατυπώνονται στο εφετήριο. Ο όγκος της επιχειρηματολογίας του καλύπτει την εισήγηση πως το Δικαστήριο εσφαλμένα κάλεσε τον εφεσείοντα σε απολογία στις πρώτες 3 κατηγορίες για μαστρωπεία. Και τούτο γιατί το ίδιο το Δικαστήριο δέχθηκε στην ενδιάμεση απόφαση του, πως δεν υπήρχε ενισχυτική μαρτυρία, απαραίτητο στοιχείο για καταδίκη κατηγορούμενου, που ρητά προβλέπεται στην επιφύλαξη του άρθρου 157, που λέγει:
«...κανένας δεν καταδικάζεται για ποινικό αδίκημα δυνάμει του άρθρου αυτού βάσει της μαρτυρίας ενός μόνο μάρτυρα εκτός αν τέτοια μαρτυρία ενισχύεται σε ουσιώδες σημείο της από άλλο ενοχοποιητικό αποδεικτικό στοιχείο για τον κατηγορούμενο.»
Η κλήση του εφεσείοντα σε απολογία σ' αυτές τις κατηγορίες, συνεχίζει η εισήγηση του δικηγόρου, είχε ως αποτέλεσμα να αναγκασθεί να δώσει μαρτυρία προβάλλοντας τη δική του εκδοχή σε όλες τις κατηγορίες, και έτσι η κατάθεση του αποτέλεσε αντικείμενο δυσμενούς σύγκρισης έναντι αυτής της Όλγας Τόλστοβα, που αφορούσε τη μοναδική κατηγορία στην οποία καταδικάστηκε, την 4η. Η μαρτυρία του κρίθηκε ως αναξιόπιστη γιατί, λέγει ο δικηγόρος, το περιεχόμενο της κάλυψε ολόκληρη την υπόθεση, που αφορούσε και τις κατηγορίες 1, 2, 3 στις οποίες εσφαλμένα κλήθηκε σε απολογία. Διατείνεται επίσης πως το Δικαστήριο, αφού εδέχθη το σύνολο της πιο πάνω μαρτυρίας, σχημάτισε αρνητική άποψη για την εκδοχή και την ποιότητα του εφεσείοντα ως μάρτυρα, και γι΄αυτό λειτούργησε υπό το κράτος προκατάληψης εις βάρος του. Αν ο εφεσείων, κατά την εισήγηση του δικηγόρου εκαλείτο μόνο στην 4η κατηγορία, καθώς ήταν και κατά νόμο το ορθό, η μαρτυρία του θα περιοριζόταν στην αντιμετώπιση μόνο αυτής της κατηγορίας, με αποτέλεσμα να συγκριθεί το περιεχόμενο της με την εκδοχή που πρόβαλε η Όλγα. Αυτή δε, η ορθή κατά τον συνήγορο προσέγγιση, θα καθιστούσε ενδεχόμενη την αθώωση του εφεσείοντα και σ΄αυτή την κατηγορία.
Ο δικηγόρος του εφεσείοντα ισχυρίστηκε επίσης, με συγκεκριμένες αναφορές στη μαρτυρία, πως η εκδοχή της Όλγας δεν έπρεπε να γίνει αποδεκτή, ιδιαίτερα γιατί δεν υπήρχε ενισχυτική μαρτυρία, που κατά την δικαστική πρακτική αναζητείται σε υπόθεση τέτοιας φύσεως.
Θα συνοψίσουμε τα γεγονότα της υπόθεσης, όπως τα διαπίστωσε ο πρωτόδικος δικαστής, που αφορούν στην 4η κατηγορία, στην οποία καταδικάστηκε ο εφεσείων. Η Όλγα ήλθε στην Κύπρο στις 24.4.98, για να εργαστεί ως σερβιτόρα σε μπαρ, με τη μεσολάβηση του Στέλιου, ο οποίος την γνώρισε στη πατρίδα της Μολδαβία. Στο αεροδρόμιο την παρέλαβε ο Στέλιος και την επόμενη μέρα τη σύστησε στον εφεσείοντα, στην παρουσία της γυναίκας του τελευταίου. Ο εφεσείων της ανέφερε πως θα έμενε σε δωμάτιο του ξενοδοχείου του «Cottage», όπου θα δεχόταν πελάτες για σεξουαλική επαφή επί πληρωμή. Της καθόρισε μάλιστα πως θα έπρεπε να δέχεται 7-10 πελάτες την ημέρα, έναντι £35 έως £40 τον καθένα. Ο εφεσείων της ανέφερε πως η ίδια θα κρατούσε τα μισά από τις εισπράξεις της, αφού αφαιρούνταν τα έξοδα διατροφής της. Η ίδια σοκαρίστηκε, όταν άκουσε τι αναμενόταν από την ίδια, και διαμαρτυρήθηκε πως είχε έλθει για να εργαστεί ως σερβιτόρα, όχι ως πόρνη. Ο εφεσείων της είπε τότε πως αν ήθελε να επιστρέψει στην πατρίδα της θα έπρεπε να του δώσει $1.900 Αμερικής για το εισιτήριο που της πλήρωσε να έλθει στην Κύπρο και για άλλα συναφή έξοδα. Κάτι που η ίδια δεν μπορούσε να κάνει γιατί δεν είχε χρήματα, γι' αυτό και αναγκάστηκε να εκτεθεί στην πορνεία, όπως της υποδείχθηκε από τον εφεσείοντα.
Η Όλγα ανέφερε στο Δικαστήριο πως άρχισε να δέχεται άνδρες για σεξουαλικές υπηρεσίες από τις 27.4.98. Ο αριθμός τους κυμαινόταν από 6 μέχρι 10 την ημέρα. Μια φορά απαίτησε και ο εφεσείων να έχει σεξουαλική συνεύρεση μαζί της, πρόταση όμως που απέρριψε. Στις αρχές του Μάη 1998 η Όλγα είχε την εμμηνόρροια της και δεν μπορούσε να δεχθεί άνδρες για ερωτική επαφή. Ο εφεσείων δυσανασχέτησε έντονα γι΄αυτή την κατάσταση, γι' αυτό και έστειλε τον Στέλιο να προμηθεύσει την Όλγα με χάπια για να σταματήσει η περίοδος της. Η 9.5.98 ήταν η τελευταία μέρα που εργάστηκε στο ξενοδοχείο του εφεσείοντα και δέχθηκε 8 πελάτες. Καταπονημένη, απελπισμένη και εξαντλημένη με τη συνοδεία κάποιου γνωστού της έφυγε από το ξενοδοχείο και αργότερα κατάγγειλε την υπόθεση στην Αστυνομία.
Η Όλγα αντεξετάστηκε έντονα και επί πολύ. Εκτός από τις διάφορες άσχετες χυδαιότητες που της υποβλήθηκαν, η ουσία της υπεράσπισης ήταν πως ουδέποτε είχε σεξουαλική επαφή με άνδρες στο ξενοδοχείο Cottage, με προτροπή του εφεσείοντα και επί πληρωμή. Στο ξενοδοχείο έμεινε, όπως της υποβλήθηκε ως συνήθης πελάτισσα. Κατά την αντεξέταση διαφάνηκε, όπως είπαμε πιο πάνω, και η άλλη εκδοχή του εφεσείοντα, ότι δηλαδή η υπόθεση ήταν φτιαχτή από τις ανακριτικές αρχές για αλλότριους, εκδικητικούς εις βάρος του σκοπούς. Ο ίδιος ο εφεσείων ανέφερε στη μαρτυρία του πως από τη λίγη επαφή που είχε με την Όλγα αντελήφθηκε πως η κοπέλα είχε φαντασιώσεις, και γι΄αυτό του απέδωσε όσα του καταμαρτυρούσε.
Το Δικαστήριο αποδέχτηκε ως αληθή την μαρτυρία της Όλγας, την οποία χαρακτήρισε και περιέγραψε με τα πιο κάτω λόγια:
«Ήταν μια καθηλωτικά εντυπωσιακή μάρτυρας που με τη μαρτυρία της δημιούργησε στο μυαλό του Δικαστηρίου την απαραίτητη εικόνα της βεβαιότητας αναφορικά με τα περιστατικά της παρούσας υπόθεσης που την αφορούν. Δεν διατηρώ την παραμικρή αμφιβολία πως η κάθε λεπτομέρεια των περιστατικών εξελίχθηκε με τον τρόπο που η ίδια περίγραψε. Στη μαρτυρία της και μόνο θα ήμουν διατεθειμένος να στηρίξω την καταδίκη για οποιοδήποτε αδίκημα στοιχειοθετείτο από τα λεχθέντα της, όπως εξηγώ πιο κάτω.»
Προχωρεί δε το Δικαστήριο να αναφέρει πως, μολονότι η Όλγα εντυπωσίασε εντούτοις, λόγω της φύσης της υπόθεσης, προσήγγισε μαρτυρία της με «καχυποψία και διερευνητικό φακό». Και τούτο καταδεικνύεται έκδηλα από τη λεπτομερή και ενδελεχή ανάλυση που κάνει ο Δικαστής της μαρτυρίας της Όλγας, σε σύγκριση με το υπόλοιπο αποδεικτικό υλικό που είχε ενώπιον του. Σ΄αυτό το σημείο να σχολιάσουμε και το σχετικό παράπονο του δικηγόρου του εφεσείοντα, πως το Δικαστήριο ενώ από τη μια λέει πως θα μπορούσε να στηρίξει την απόφαση του στη μαρτυρία της Όλγας, αφού προειδοποιήσει κατάλληλα τον εαυτό του, προχωρεί, αντιφατικά κατά το δικηγόρο, να βρει ενισχυτική μαρτυρία, στην κατάθεση του Κώστα Μούζουρα. Σημειώνουμε εδώ πως ο πιο πάνω μάρτυρας, νέος νυμφευμένος και με 3 παιδιά, είπε στο Δικαστήριο πως πήγε στο ξενοδοχείο του εφεσείοντα, τον οποίο αφού είδε για πρώτη φορά του ανέφερε το σκοπό της επίσκεψης του. Ο εφεσείων του υπέδειξε να μεταβεί σε συγκεκριμένο δωμάτιο, όπου ήταν η Όλγα, με την οποία είχε σεξουαλική επαφή πληρώνοντας το τίμημα που του ζητήθηκε.
Η πιο πάνω εισήγηση, και παρόμοιες έγιναν πολλές φορές στα Δικαστήρια, κρίνεται αβάσιμη. Δεν υπάρχει τίποτε το αντινομικό σ΄αυτό που είπε ο δικαστής. Κατέστησε σαφές πως θα αποδεχόταν τη μαρτυρία της Όλγας, έστω και αν δεν υπήρχε ενισχυτική μαρτυρία, αφού προειδοποίησε κατάλληλα τον εαυτό του. Και τούτο γιατί την έκρινε ως αξιόπιστο μάρτυρα, για τους λόγους που με λεπτομέρεια αναφέρει στην απόφαση του. Ταυτόχρονα αναφέρει πως εν πάση περιπτώσει υπήρχε ενισχυτική μαρτυρία, σ΄αυτή την περίπτωση του Κώστα Μούζουρα.
Η όποια προσπάθεια του δικηγόρου του εφεσείοντα να ανατρέψει την αξιολόγηση από το πρωτόδικο Δικαστήριο της μαρτυρίας της Όλγας και του Μούζουρα αποδείκτηκε άκαρπη. Δεν υπάρχει ίχνος στοιχείου στα πρακτικά της υπόθεσης που να κλονίζει, έστω και κατά ελάχιστο, τη μαρτυρία των πιο πάνω προσώπων. Μια γενική παρατήρηση που νομίζουμε δικαιολογείται, έχοντας υπόψη την εισήγηση του δικηγόρου του εφεσείοντα για προκατάληψη του Δικαστηρίου, είναι πως, στην κρίση μας, ο πρωτόδικος δικαστής εξέτασε και ανέλυσε τη μαρτυρία βασανιστικά. Και τούτο είναι κατάδηλο στην εμπεριστατωμένη απόφασή του, όπου, εκτός από την ορθή νομική ανάλυση, εξονυχίζεται το αποδεικτικό υλικό στην κάθε του λεπτομέρεια.
Ο πρωτόδικος δικαστής με περισσή προσοχή συζήτησε τη μαρτυρία που αφορούσε στην κάθε κατηγορία ξεχωριστά, με την ορθή νομικά προσέγγιση πως η κάθε μια από αυτές ήταν αυτοτελής. Μολονότι η μαρτυρία ήταν ογκώδης, και άρχισε με κατηγορητήριο από 9 κατηγορίες, η δίκη κατέληξε σε καταδίκη σε μόνο μία από αυτές, την 4η. Καθ΄όλη τη διάρκεια της δίκης, όπως γίνεται φανερό από την πολυσέλιδη απόφαση, ο δικαστής δεν έχασε ούτε για μια στιγμή τον ορθό έλεγχο της πορείας της, με ανάλογη γνώση της νομικής πτυχής, που αναλύεται σε έκταση στην απόφαση. Το παράπονο του δικηγόρου, πως ο δικαστής επηρεάστηκε αρνητικά εις βάρος του εφεσείοντα, για τους λόγους που αναφέραμε πιο πάνω, είναι ολωσδιόλου αβάσιμο. Η έφεση κατά της καταδίκης απορρίπτεται.
Αναφορικά με τη έφεση εναντίον της ποινής, το μοναδικό επιχείρημα που προβάλλει ενώπιον μας ο δικηγόρος του εφεσείοντα είναι πως υπάρχει αναιτιολόγητη διαφοροποίηση της ποινής που επιβλήθηκε στον πρώην εφεσείοντα Στέλιο - 8 μήνες φυλάκιση, και αυτής που επιβλήθηκε στον εφεσείοντα - 18 μήνες φυλάκιση. Η εισήγηση του δικηγόρου περιορίστηκε με αναφορά στο ύψος των δυο ποινών, χωρίς να μας εντοπίσει οποιοδήποτε στοιχείο της διαφοροποίησης, που φαίνεται από τα γεγονότα της συγκεκριμένης κατηγορίας, και που αφορούσαν στον καθένα από τους δυο κατηγορούμενους. Ο δικηγόρος της Δημοκρατίας υποστήριξε την ποινή, κάνοντας κάποια αναφορά στο δικαιολογημένο της διαφοροποίησης, διακριτικά όμως είπε πως μπορούσε να προταθεί ότι υπήρχε κάποιο χάσμα στις δυο ποινές.
Έχουμε τη γνώμη πως η ποινή που επιβλήθηκε στον εφεσείοντα δεν ήταν έκδηλα υπερβολική. Αντίθετα κρίνεται ως επιεικής. Η διαφοροποίηση της ποινής που επιβλήθηκε στον εφεσείοντα από αυτή που επιβλήθηκε στον πρώην εφεσείοντα, δικαιολογείται απόλυτα από τα γεγονότα της υπόθεσης, από τα οποία φαίνεται η συνδρομή του καθενός στην διάπραξη του αδικήματος, στο οποίο βρέθηκαν ένοχοι. Να υπενθυμίσουμε πως η συνδρομή του πρώην εφεσείοντα Στέλιου, στη συγκεκριμένη κατηγορία συνίστατο στο γεγονός πως έδωσε τα αντισυλληπτικά χάπια στην Όλγα για να σταματήσει η περίοδός της, κάτι που του ζήτησε ο εφεσείων.
Ο εφεσείων ήταν το πρόσωπο που προσποριζόταν τα κέρδη από την εκπόρνευση της Όλγας. Και όχι μόνο αυτό. Η συμπεριφορά του απέναντι της ήταν βάναυση και απάνθρωπη. Την ανάγκαζε να δέχεται όσο το δυνατό μεγαλύτερο αριθμό πελατών, μεταβάλλοντας με αυτό τον τρόπο το κορμί και την προσωπικότητα της κοπέλας σε εμπορικό στοιχείο, από το οποίο προσποριζόταν μετρητά. Δεν σεβάστηκε ούτε τη μηνιαία βιολογική της κατάσταση, την οποία θεώρησε ως εμπόδιο στη πηγή του παράνομου εισοδήματος του. Της εισηγήθηκε μάλιστα να κάνει κρύα μπάνια για να σταματήσει η περίοδος της, ενώ στο τέλος την προμήθευσε με αντισυλληπτικά χάπια, που δυνατό να είχαν και σοβαρές δυσμενείς επιπτώσεις στην υγεία της. Όλα τα πιο πάνω καταγράφονται στην απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου αναφορικά με την ποινή.
Και η έφεση κατά της ποινής απορρίπτεται.
Η έφεση απορρίπτεται.