|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2000) 2 ΑΑΔ 603
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΟΙΝΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 6679
ΕΝΩΠΙΟΝ
: ΠΙΚΗ, Π., ΗΛΙΑΔΗ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗ, Δ/στών
Κυπριακός Οργανισμός Τουρισμού,
Εφεσείοντες
-
ν -Πάμπου Χαραλάμπους,
Εφεσίβλητου
------------------------
24 Νοεμβρίου, 2000
Για τους Εφεσείοντες: Π. Πετράκης.
Για τον Εφεσίβλητο: Κ. Καλλής.
------------------------
Σ Η Μ Ε Ι Ω Μ Α
ΠΙΚΗΣ, Π.: Το Εφετείο αποδέχτηκε την Ποινική ΄Εφεση 6679. Παραμέρισε την αθώωση του εφεσίβλητου στην κατηγορία ότι παρέλειψε να συμμορφωθεί με ενδιάμεσο διάταγμα του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, αναφορικά με την αναστολή της λειτουργίας του κέντρου «ΒΕΡΜΟΥΔΕΣ», και διέταξε την επανεκδίκαση της υπόθεσης.
Ως αποτέλεσμα, η έφεση επετράπη με έξοδα. Το ποσό των εξόδων δεν καθορίστηκε από το Εφετείο.
Απευθυνόμενοι στον Αρχιπρωτοκολλητή του Ανωτάτου Δικαστηρίου, οι εφεσείοντες υπέβαλαν κατάλογο, προς καθορισμό των επιδικασθέντων εξόδων. Σε επεξηγηματικό σημείωμα, εισαγωγικό του καταλόγου, οι εφεσείοντες αναφέρουν ότι, στην απουσία κανονιστικής ρύθμισης της κλίμακας αμοιβής των δικηγόρων σε ποινικές εφέσεις, οδηγό για τον καθορισμό των εξόδων τους αποτέλεσαν:-
(α) Η κλίμακα αμοιβής δικηγόρων που υπερασπίζονται άπορους κατηγορουμένους
(β) Ο κατάλογος δικηγορικών εξόδων του Παγκύπριου Δικηγορικού Συλλόγου, χωρίς να διευκρινίζεται σε ποιο τομέα
. και(γ) Η μακρά πείρα του δικηγόρου των εφεσειόντων, εκτεινόμενη σε 28 έτη.
Σε σημείωμά της, η Πρωτοκολλητής, στην οποία ανατέθηκε η εξέταση του καταλόγου, ζητά τις οδηγίες μας, ως προς τα κριτήρια καθορισμού της επιδικασθείσας αμοιβής δικηγόρου σε ποινικές υποθέσεις.
Δεν υφίστανται διαδικαστικοί κανονισμοί για τον καθορισμό της δικηγορικής αμοιβής σε ποινικές υποθέσεις. Εξαίρεση αποτελεί ο Διαδικαστικός Κανονισμός ο οποίος ρυθμίζει την αμοιβή δικηγόρων σε ιδιωτικές ποινικές υποθέσεις, αρχών τοπικών, δημοτικών και δημοσίου δικαίου, ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου - (ο περί Ιδιωτικών Ποινικών Υποθέσεων (Δικηγορική Αμοιβή) Διαδικαστικός Κανονισμός του 1997, Αρ. 8
).Παρόλο που το ΄Αρθρο 151 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, ΚΕΦ. 155, παρέχει διακριτική ευχέρεια στο δικαστήριο να προβεί στην έκδοση διαταγής ως προς τα έξοδα, ουδέποτε θεσπίστηκε περιεκτικός διαδικαστικός κανονισμός, ρυθμιστικός της αμοιβής του δικηγόρου σε ποινικές υποθέσεις. Ούτε διαπιστώθηκε τέτοια ανάγκη, λαμβανομένων υπόψη της φύσης των ποινικών υποθέσεων, της ιδιαίτερης συνάρτησης της αμοιβής με το συγκεκριμένο αντικείμενο της ποινικής δίκης και της ελευθερίας, που, κατά κανόνα, αναγνωρίζεται στη διαπραγμάτευση της αμοιβής του δικηγόρου σε ποινικές υποθέσεις. ΄Αλλωστε, ο καθορισμός κλιμάκων εξόδων δικηγορικής αμοιβής στις πολιτικές υποθέσεις συναρτάται, πρωτίστως, με το ύψος της χρηματικής διαφοράς, όπως αυτή προσδιορίζεται στη δικογραφία
. παράγοντας ο οποίος απουσιάζει στις ποινικές υποθέσεις.Στην
Katharina v. Ευθυμίου και άλλων, Ποινική ΄Εφεση Αρ. 6332, 15/4/98, σημειώσαμε:-«Το ΄Αρθρο 151 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου παρέχει διακριτική ευχέρεια στο Δικαστήριο να προβεί στην έκδοση διαταγής ως προς τα έξοδα. Η άσκηση γενικά της εξουσίας για την επιδίκαση εξόδων σε ποινικές υποθέσεις αποτέλεσε το αντικείμενο συζήτησης στην Pishorn v. Police (1973) 9 J.S.C. 1132. Διευκρινίζεται ότι η άσκηση της διακριτικής ευχέρειας για την παροχή εξόδων δεν ασκείται όπως και στις πολιτικές υποθέσεις, που, κατά κανόνα, ακολουθεί το αποτέλεσμα. Υπεισέρχονται στην άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου και όλοι οι άλλοι παράγοντες δημοσίου συμφέροντος, οι οποίοι αφορούν την έγερση ποινικής διαδικασίας.»
΄Οπως υποδείξαμε στη Μενελάου ν. Αστυνομίας, Ποινική ΄Εφεση Αρ. 6550, 21/7/98, καθοδηγούμενοι από την προηγούμενη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου επί του θέματος:-
«Η διαταγή για την καταβολή των εξόδων της ποινικής δίκης είναι, χωρίς να αποκλείεται, ασύνηθες τιμωρητικό μέτρο, έστω και όπου η διάρκεια της ποινής είναι βραχεία, σε περιπτώσεις που επιβάλλεται ποινή φυλάκισης - (βλ. The Attorney-General v. Georghios Stavrou & Others (1962) C.L.R. 274. Lambros Costa Nicolaou v. The Republic (1966) 2 C.L.R. 60. Koumas Georghiou Kouma v. The Police (1967) 2 C.L.R. 230. Costas Christou Christofakis v. The Police (1963) 1 C.L.R. 33).»
(Βλ., επίσης, Ηλία ν. Αστυνομίας, Ποινική ΄Εφεση Αρ. 6694, 29/9/99
.)Ο καθορισμός κλίμακας για την αμοιβή δικηγόρων, που διορίζονται (κατόπιν επιλογής τους από τον κατηγορούμενο) να υπερασπιστούν άπορα άτομα, συναρτάται με τις ιδιαιτερότητες του διορισμού του δικηγόρου και την καταβολή της αμοιβής του από πρόσωπο ή αρχή άλλη από τον κατηγορούμενο - (βλ. τελευταία εγκύκλιο επί του θέματος της 11ης Ιουλίου, 1996, Α.Δ. 12
.6.08).Η κλίμακα αμοιβής για την υπεράσπιση απόρων κατηγορουμένων προβλέπει μόνο ανταμοιβή για εμφανίσεις ενώπιον του δικαστηρίου και όχι για εμφανίσεις ενώπιον του πρωτοκολλητείου, για τις οποίες διεκδικείται αμοιβή στον υποβληθέντα κατάλογο.
Εφόσον το θέμα, για το οποίο ζητούνται οι οδηγίες του Δικαστηρίου, έχει γενικό χαρακτήρα, θεωρούμε ορθό, χάριν γενικότερης καθοδήγησης, να διαγράψουμε τις αρχές, που, κατά κανόνα, υπεισέρχονται στον καθορισμό των εξόδων, στις περιπτώσεις που επιδικάζονται έξοδα βάσει του ΄Αρθρου 151 του ΚΕΦ. 155
:-1. Τα έξοδα καθορίζονται από το δικάζον δικαστήριο. Οδηγό για τον καθορισμό τους αποτελεί η σοβαρότητα και το περίπλοκο της υπόθεσης, σε συνδυασμό με τον αριθμό και τη χρονική διάρκεια των εμφανίσεων ενώπιον του δικαστηρίου.
2. Τα έξοδα, που επιδικάζονται, δεν υπόκεινται σε επιψή-φιση από το πρωτοκολλητείο. Οι εξουσίες αρμόδιου πρωτοκολλητή, σ' αυτό τον τομέα, περιορίζονται σε πολιτικές υποθέσεις.
Καθορίζοντας τα έξοδα, στην προκείμενη περίπτωση, και λαμβάνοντας υπόψη ότι έγιναν τρεις εμφανίσεις ενώπιον του Εφετείου και τέταρτη, κατά την οποία αναβλήθηκε η υπόθεση, κρί-νουμε ότι το ποσό των £300,00 αποτελεί δικαία αμοιβή. Το ποσό αυτό θα καταβληθεί από τον εφεσίβλητο, ως έχει ήδη διαταχθεί.
Π.
Δ.
Δ.
/ΜΠ