CyLaw | Αναφορικά μ'εμάς | Επικοινωνία

(2000) 2 ΑΑΔ 128

ΕΝΩΠΙΟΝ: ΠΙΚΗ, Π., ΗΛΙΑΔΗ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗ, Δ/στών

ΠΙΚΗΣ, Π.: Το ΄Αρθρο 11 του περί Δημοσίας Υγείας (Χωρίων) Νόμου, ΚΕΦ. 259, (ο «νόμος») - (βλ., επίσης, Τροποποιητικούς Νόμους Ν. 81/63, Ν. 71/87 και Ν. 23(Ι)/97) - καθιστά αδίκημα την παράλειψη κατοβολής φόρου κατόχου ακίνητης ιδιοκτησίας. Ο εφεσείων διώχθηκε γι' αυτό το αδίκημα, με την κατηγορία ότι το 1998 παρέλειψε να καταβάλει τον επιβληθέντα σ' αυτόν φόρο από την Επιτροπή Υγείας της κοινότητας Λεμύθου. Ο εφεσείων αντέδρασε έντονα στη φορολόγησή του. Υποστήριξε ότι η φορολογία ουδέποτε του γνωστοποιήθηκε, ότι ο ίδιος έλειπε, κατά το πλείστον, στον Καναδά τα προηγούμενα σαράντα χρόνια και ότι η επιβολή φόρου κατόχου σ' αυτόν είναι άδικη.

Ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου κατατέθηκε ο κατάλογος των φορολογηθέντων προσώπων, καθώς και αντίγραφο της ειδοποίησης, η οποία του αποστάληκε από τον κοινοτάρχη στο όνομα ΄Αριστος Ιωάννου, σε διεύθυνση στη Λεμεσό. Προφανώς ο ΄Αριστος Χριστοδούλου είναι το ίδιο πρόσωπο με τον ΄Αριστο Ιωάννου. Υπάρχει ασάφεια ως προς την ενορία στην οποία ευρίσκεται η οδός ΄Υδρας 8, στην οποία στάληκε η επιστολή. Αλλού χαρακτηρίζεται ως «Μέσα Γειτονιά» (Ειδοποίηση Φορολογίας) και αλλού ως «Χαλκούτσα» (Κατάλογος Καθυστερήσεων Δημόσιας Υγείας). Ο κοινοτάρχης συμπέρανε και το Δικαστήριο, ως είναι πρόδηλο, αποδέχτηκε ότι η ειδοποίηση έφτασε στα χέρια του εφεσείοντος από το γεγονός ότι η επιστολή δεν επιστράφηκε από τις ταχυδρομικές αρχές στον αποστολέα.

Η μαρτυρία αυτή υποστηρίζει τον ισχυρισμό του εφεσείοντος ότι έλειπε από την Κύπρο, γεγονός που, αφ' εαυτού, θέτει υπό αμφισβήτηση την παροχή της προβλεπόμενης από το ΄Αρθρο 9(3) του νόμου ειδοποίησης σε φορολογηθέντες, μη κατοίκους της κοινότητας. Σε σχετική ερώτηση του εφεσείοντος, ο κοινοτάρχης απάντησε ότι, στο παρελθόν, ο φόρος κατόχου καταβαλλόταν από τον πατέρα του εφεσείοντος, ο οποίος, προφανώς, απεβίωσε. Ερωτηθείς ποία υπήρξε η απάντησή του στον εφεσείοντα όταν αυτός διαμαρτυρήθηκε ότι δεν έλαβε γνώση της ειδοποίησης φορολογίας, ο κοινοτάρχης κατέθεσε ότι δεν του είπε τίποτε.

Στην απόφασή του, το πρωτόδικο Δικαστήριο πραγματεύεται το διαχωρισμό της Αναθεωρητικής και της Ποινικής Δικαιοδοσίας, σε σχέση με την επιβολή και την είσπραξη φόρων, παραπέμποντας σε δύο αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου - Ιωάννου και άλλοι ν. Δημοκρατίας (1991) 3 Α.Α.Δ. 493 και Ηλία ν. Συμβ. Βελτιώσεως Ξυλοφάγου (1994) 2 Α.Α.Δ. 137. Οι δύο δικαιοδοσίες δεν εφάπτονται σε κανένα σημείο. Η δικαιοδοσία του ποινικού δικαστηρίου για αξιόποινες πραλείψεις καταβολής φορολογίας προϋποθέτει το ανέκκλητο της φορολογίας, με μόνο παρεπόμενο την είσπραξή της. Προσλαμβάνει αυτό το χαρακτήρα η επιβληθείσα φορολογία, εφόσον περιέλθει σε γνώση του διοικουμένου και αφού παρέλθει ο χρόνος για την προσβολή της ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Προϋπόθεση για το ανέκκλητο της υποχρέωσης καταβολής της φορολογίας αποτελεί η γνωστοποίησή της στο διοικούμενο ή, έστω, η λήψη γνώσης του περιεχομένου της εκ μέρους του και η πάροδος, από την ημέρα εκείνη, του χρονικού διαστήματος των 75 ημερών για την άσκηση προσφυγής - (΄Αρθρο 146.3 του Συντάγματος).

Η έφεση επιτρέπεται. Η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται. Ο εφεσείων απαλλάττεται και αθωώνεται.