|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1999) 2 ΑΑΔ 571
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΟΙΝΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 6790
ΕΝΩΠΙΟΝ
: ΠΙΚΗ, Π., ΗΛΙΑΔΗ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗ, Δ/στών
Ανδρέας Χαραλάμπους Ανδρέου, από τον Πωμό,
Εφεσείων
- ν -
1. Γενικόν Εμπόριον Μιχαήλ Καλλής Λτδ., από τον Κάτω Πύργο,
2. Μιχαήλ Καλλή, από τον Κάτω Πύργο,
Εφεσιβλήτων
------------------------
24 Νοεμβρίου, 1999
Για τον Εφεσείοντα: Μ. Μιχαηλίδης.
Για τους Εφεσίβλητους: Καμιά εμφάνιση.
------------------------
Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Γ.Μ. Πικής, Π.
------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΙΚΗΣ, Π.: Ο εφεσείων, ο κατήγορος των εφεσιβλήτων ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου, εφεσίβαλε με την παρούσα έφεση την αθωωτική απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Η έφεση ασκήθηκε χωρίς τη συγκατάθεση του Γενικού Εισαγγελέα.
Πριν επιληφθούμε της ουσίας της έφεσης, ζητήσαμε από το δικηγόρο του εφεσείοντος να δικαιολογήσει το παραδεκτό της έφεσης, παραπέμποντας στις διατάξεις του ΄Αρθρου 137 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, ΚΕΦ. 155
*, το μόνο άρθρο του ΚΕΦ. 155 που αναφέρεται σε δικαίωμα έφεσης κατά αθωωτικής απόφασης επαρχιακού δικαστηρίου.Ανταποκρινόμενος στην πρόσκληση του Δικαστηρίου, ο δικηγόρος του εφεσείοντος υποστήριξε ότι η εφαρμογή του ΄Αρθρου 137 του ΚΕΦ. 155 ισχύει αποκλειστικά σε εφέσεις, οι οποίες ασκούνται κατά αθωωτικών αποφάσεων, στις οποίες ο Γενικός Εισαγγελέας είναι ο ίδιος κατήγορος. Η συγκατάθεση του Γενικού Εισαγγελέα, υπέβαλε, και αναγκαία να είναι βάσει του νόμου για την άσκηση έφεσης, μπορεί εύλογα να υποτεθεί ότι θα παρεχόταν στην προκείμενη περίπτωση, λαμβανομένων υπόψη της φύσης των κατηγοριών και των λόγων για τους οποίους αθωώθηκαν οι κατηγορούμενοι. Επομένως, η μη εξασφάλιση της συγκατάθεσής του μπορεί να θεωρηθεί ως τυπική παράλειψη, η οποία δεν πρέπει να αφεθεί να εξοβελίσει την έφεση.
Τέλος, υπέβαλε ότι η όποια παράλειψη στη στοιχειοθέτηση της έφεσης πρέπει να αντιμετωπιστεί με επιείκεια από το Δικαστήριο, ενόψει των λόγων της έφεσης, γεγονός που και πάλιν κατατείνει στην παραδοχή της ως έγκυρου διαβήματος. Ο εφεσείων προσήψε εναντίον των εφεσιβλήτων - κατηγορουμένων 14 κατηγορίες για την έκδοση επιταγών χωρίς αντίκρισμα, κατά παράβαση των προνοιών του ΄Αρθρου 305Α του Ποινικού Κώδικα, ΚΕΦ. 154. Οι εφεσίβλητοι αρνήθηκαν τις κατηγορίες. Η υπόθεση απορρίφθηκε και οι εφεσίβλητοι απαλλάγηκαν και αθωώθηκαν, λόγω της παράλειψης του εφεσείοντος να εμφανιστεί κατά την ημέρα της δίκης.
Ο κ. Μιχαηλίδης δε μας παρέπεμψε σε οποιοδήποτε άρθρο της Ποινικής Δικονομίας άλλο από το ΄Αρθρο 137, το οποίο παρέχει δικαίωμα έφεσης κατά αθωωτικής απόφασης του επαρχιακού δικαστηρίου.
Σειρά αποφάσεων, ερμηνευτικών του ΄Αρθρου 25(2) του περί Δικαστηρίων Νόμου του 1960, (Ν. 14/60), διασαφηνίζει ότι το δικαίωμα έφεσης, το οποίο παρέχεται κατά αποφάσεων ποινικού δικαστηρίου, τελεί υπό την αίρεση των προνοιών του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, ΚΕΦ. 155 - (βλ.
Rodosthenous and Another v. The Police (1961) C.L.R. 48. Ioannis Georghiou Hinis v. The Police (1963) 1 C.L.R. 14. Evangelos Christofi v. The Police (1970) 2 C.L.R. 117. Photini Polycarpou Georghadji and Another v. The Republic (1971) 2 C.L.R. 229. Attorney-General v. Pouris & Others (1979) 2 C.L.R. 15. Δημοκρατία ν. Ερμογένους & άλλων (1990) 2 Α.Α.Δ. 459. Γεν. Εισαγγελέας ν. Λαζαρίδη & ΄Αλλου (1992) 2 Α.Α.Δ. 8).Στην πρόσφατη απόφασή μας στην Αναστασίου ν. Αστυνομίας, Ποινική ΄Εφεση 6783, 31/8/99, μετά από θεώρηση των σχετικών διατάξεων του νόμου και της σχετικής νομολογίας, διαπιστώσαμε ότι: «Δικαίωμα έφεσης παρέχεται από τις διατάξεις των ΄Αρθρων 132 - 137 του ΚΕΦ. 155». Το ΄Αρθρο 131 του ΚΕΦ. 155 περιορίζει το δικαίωμα έφεσης στις περιπτώσεις που ρητά προβλέπονται από τις πρόνοιες του νόμου - (΄Αρθρο 131(1) - ΚΕΦ. 155) - και ρητά ορίζει ότι δε χωρεί έφεση κατά αθωωτικής απόφασης, εκτός με τη σύσταση ή τη γραπτή έγκριση του Γενικού Εισαγγελέα - (΄Αρθρο 131(2) - ΚΕΦ. 155). Η άλλη επεξήγηση, η οποία γίνεται στην Αναστασίου, είναι ότι οι πρόνοιες του ΚΕΦ. 155 περί της εξασφάλισης, σε ορισμένες περιπτώσεις, προγενέστερης άδειας από το δικαστήριο για την άσκηση έφεσης έχουν ατονήσει, ενόψει της σημασίας του όρου «δύναται» στο πλαίσιο του ΄Αρθρου 25(2) του Ν. 14/60 - (βλ.
Theodoros Panayioti Shourris v. The Republic and Gregoris N. Kazantzis v. The Police (1961) C.L.R. 11).Το Σύνταγμα δεν παρέχει δικαίωμα έφεσης κατά αποφάσεων ποινικών ή πολιτικών δικαστηρίων - (
Attorney-General v. Georghiou (1984) 2 C.L.R. 251. Γεν. Εισαγγελέας ν. Λαζαρίδη & ΄Αλλου, (ανωτέρω). Μόνη εξαίρεση αποτελούν οι πρόνοιες του ΄Αρθρου 11.6 του Συντάγματος - (βλ., μεταξύ άλλων, Ευαγγέλου ν. Αστυνομίας, Ποινική ΄Εφεση Αρ. 6355, 15/7/97).Η θεώρηση των αρχών και ρυθμίσεων, που διέπουν το δικαίωμα έφεσης κατά αποφάσεων ποινικού δικαστηρίου, που έγινε στην Αναστασίου ν. Αστυνομίας, (ανωτέρω), αντανακλάται στην πολύ πρόσφατη απόφαση του Εφετείου, που δόθηκε από τον Κωνσταντινίδη, Δ., στην Αναστασιάδης ν. Αστυνομίας, Ποινική ΄Εφεση Αρ. 6823, 19/11/99
.Στην Ιατρικές Υπηρεσίες ν. Πίττα (1995) 2 Α.Α.Δ. 261, εξετάστηκε ειδικά το δικαίωμα του κατήγορου να εφεσιβάλλει απόφαση του ποινικού δικαστηρίου. Στην απόφαση του Δικαστηρίου, την οποία έδωσε ο Νικολάου, Δ., επεξηγείται ότι τέτοιο δικαίωμα μπορεί να αντληθεί μόνο από τις διατάξεις του ΄Αρθρου 137(1) του ΚΕΦ. 155
.Η απόφαση περί του αντιθέτου στη Γεωργίου ν. Σαμαρά (Αρ. 1) (1995) 2 Α.Α.Δ. 114, δεν επιδοκιμάστηκε. Επί του προκειμένου αναφέρεται στην Ιατρικές Υπηρεσίες, (ανωτέρω):- (σελ. 265)
«Είναι προφανές ότι η Γεωργίου ν. Σαμάρα (ανωτέρω) αφήνει ακλόνητη την επί του θέματος ισχυρή γραμμή της νομολογίας από την οποία αποτελεί αδικαιο-λόγητη παρέκκλιση. Πρέπει λοιπόν να αγνοηθεί.»
Στην Κίρλαππου ν. Ευθυμίου, Ποινική ΄Εφεση Αρ. 6156, 19/9/97, κρίναμε την έφεση του κατήγορου κατά αθωωτικής απόφασης επαρχιακού δικαστηρίου χωρίς την προγενέστερη συγκατάθεση του Γενικού Εισαγγελέα αβάσιμη. Είπαμε:-
«Το άρθρο 137 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155, καθιστά την εξουσιοδότηση του Γενικού Εισαγγελέα, προϋπόθεση για την άσκηση έφεσης από τρίτο (τον κατήγορο), κατά αθωωτικής απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου. Το δικαίωμα έφεσης προκύπτει από την εξουσιοδότηση και πρέπει να αποκρυσταλλωθεί πριν την καταχώρησή της. Το δικαίωμα έφεσης πηγάζει από την έγκριση του Γενικού Εισαγγελέα και πρέπει να αποκρυσταλ-λώνεται πριν την καταχώρησή της
Για τους ίδιους ακριβώς λόγους και η παρούσα έφεση κρίνεται αβάσιμη και, ως εκ τούτου, απορριπτέα.
Η έφεση απορρίπτεται.
Π.
Δ.
Δ.
/ΜΠ