CyLaw | Αναφορικά μ'εμάς | Επικοινωνία

(1999) 2 ΑΑΔ 460

ΠΙΚΗΣ, Π.: Το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακος έκρινε τον εφεσείοντα ένοχο διάπραξης των αδικημάτων, (α) της πλαστογραφίας και (β) της κυκλοφορίας πλαστών εγγράφων και τον καταδίκασε στις 8.7.1999 σε συντρέχουσες ποινές φυλάκισης, 12 μηνών. Την ίδια ημέρα ο καταδικασθείς άσκησε έφεση, τόσο κατά της καταδίκης όσο και κατά της ποινής που του επιβλήθηκε. Στις 22.7.99, υπέβαλε την παρούσα αίτηση με την οποία εξαιτείται την παροχή των ακολούθων θεραπειών:

Ο εφεσείων υπέβαλε και παρουσίασε αυτοπροσώπως την αίτηση του ενώπιόν μας. Υποστήριξε κατ΄ αρχή ότι με την άσκηση έφεσης η ποινή αναστέλλεται και ο εφεσείων αφήνεται ελεύθερος μέχρι την ακρόαση της έφεσης. Η θέση του είναι ανεδαφική. Η άσκηση έφεσης δεν αναστέλλει την επιβληθείσα ποινή ως είναι θεμελιωμένο στο νομικό μας σύστημα. Παραπέμπουμε στην Attorney-General v. Georghiou (1984)2 C.L.R. 251. Aνάλογη είναι η θέση και στον τομέα της πολιτικής δικαιοδοσίας. (Βλ. μεταξύ άλλων Kyproxil Designs v. Panos Englezos (1988)1 C.L.R. 546.)

Ο περί Ποινικής Δικονομίας Νόμος, Κεφ. 155 (ο νόμος), παρέχει εξουσία η οποία απολήγει στην παροχή ευχέρειας αναστολής έκτισης της ποινής η οποία επιβλήθηκε στον καταδικασθέντα εκκρεμούσης της έφεσης. Το άρθρο 157(1) του νόμου προβλέπει ότι Δικαστήριο το οποίο ασκεί ποινική δικαιοδοσία μπορεί να εγκρίνει την απόλυση φυλακισθέντος επί εγγυήσει. Ο όρος «Δικαστήριο» στο πλαίσιο του Κεφ. 155 ενέχει τη σημασία αρμόδιου δικαστηρίου (άρθρο 2 του νόμου), δηλαδή δικαστηρίου αρμοδίου να επιληφθεί της υπόθεσης. Η νομολογία ευθέως αναγνωρίζει ότι η δικαιοδοσία την οποία παρέχει το άρθρο 157(1) εναποτίθεται και στο Ανώτατο Δικαστήριο μετά την άσκηση έφεσης - Μichael Antoni Petri v. The Police (1968)2 C.L.R. 1, βλ. επίσης σχόλια στη Nasos Isaias v. The Police (1966)2 C.L.R. 43 αναφορικά με την παλαιότερη απόφαση στη Charalambos Theodorou Yannoulatos and Another v. The Police 17 C.L.R. 67.

Eίναι κάτω από το πρίσμα του άρθρου 157(1) του Κεφ. 155 που θα εξετάσουμε το αίτημα του εφεσείοντος αναγόμενο πρωτογενώς στη δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου για την απόλυσή του εκκρεμούσης της εκδίκασης της έφεσης, αίτημα το οποίο μπορεί να εξομοιωθεί με διάβημα για την απόλυση του καταδικασθέντος επί εγγυήσει. Η απόλυση καταδικασθέντος σε φυλάκιση επί εγγυήσει, όπως προκύπτει από την Αγγλική νομολογία στην οποία γίνεται εκτεταμένη αναφορά στην Petri (ανωτέρω), όσο και στην Κυπριακή νομολογία, αποτελεί εξαιρετικό μέτρο.

Η προσέγγιση του Δικαστηρίου σε αιτήσεις κάτω από το άρθρο 157(1) και οι παράγοντες που υπεισέρχονται στην άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου, εξετάστηκαν στη Μιχαηλίδης ν. Δημοκρατίας (1991)2 Α.Α.Δ. 227, το ακόλουθο απόσπασμα από την οποία χαρακτηρίζει τα πλαίσια άσκησης της εξουσίας του δικαστηρίου: (σ. 230)

(Βλ. επίσης Rodosthenous and another v. The Police (1961) C.L.R. 50^. Tsouka v. The Police (1962) C.L.R. 261^. The Attorney-General v. Ibrahim (1964) C.L.R. 195^. The Attorney-General v. Yousouf Mehmet (1966)2 C.L.R. 12^. Petri v. The Police (1968)2 C.L.R. 1^. Zisimides v. The Republic (1975)2 C.L.R. 166^. Kay v. Municipality of Larnaca (1986)2 C.L.R. 205 - Bλ. επίσης Lazarou (No. 1) v. Police (1969)2 J.S.C. 253.)

Άλλοι παράγοντες οι οποίοι προσμετρούν στην άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου, χωρίς να εξαντλείται ο κατάλογος των σχετικών γεγονότων και περιστατικών είναι, (α) η πιθανότητα έκτισης της ποινής μέχρι την εκδίκαση της έφεσης^. (β) το απομεμακρυσμένο διάπραξης όμοιου αδικήματος στο ενδιάμεσο^. και (γ) οι πιθανότητες του εφεσείοντος να συμμορφωθεί με τους όρους εγγύησης.

Δεν διαπιστώνεται βάσιμος λόγος, στην προκείμενη περίπτωση, για την αποδοχή του αιτήματος του εφεσείοντος. Η άλλη θεραπεία την οποία επιζητεί είναι όπως προσμετρήσει στην έκτιση της ποινής του για το αδίκημα το οποίο καταδικάστηκε η περίοδος φυλάκισης την οποία είχε εκτίσει σε άλλη ποινική υπόθεση, (απόσπαση χρημάτων με ψευδείς παραστάσεις) πριν την ακύρωση της καταδίκης του και παραμερισμό της ποινής που του επιβλήθηκε από το Εφετείο στη Νίκος Ευαγγέλου ν. Αστυνομίας Ποινική Έφεση αρ. 6570 - 26.1.1999. Εξουσία για τέτοιο συμψηφισμό δεν παρέχεται ούτε το αίτημα μπορεί να ενταχθεί σε παραδεχτό διάβημα κάτω από το άρθρο 157(1) του Κεφ. 155. Αίτημα για απόλυση επί εγγυήσει βάσει του άρθρου 157(1), συσχετίζεται άμεσα και αποκλειστικά με την υπόθεση στην οποία καταδικάστηκε σε συνάρτηση με την έφεση η οποία ασκήθηκε.

Προκύπτει απ΄ όσα μας έχει αναφέρει ο πρωτοκολλητής ότι η έφεση δεν μπορεί να οριστεί για ακρόαση γιατί δεν έχουν ακόμα ετοιμαστεί τα πρακτικά^. δικαιολογείται η επίσπευση της ετοιμασίας τους. Οι οδηγίες μας είναι όπως τα πρακτικά ετοιμαστούν το συντομότερο και προσδοκία μας ότι θα είναι έτοιμα μέσα σε τρεις βδομάδες, οπόταν θα είναι άμεσα εφικτός ο ορισμός της έφεσης για ακρόαση.

Κατά την ανάπτυξη της επιχειρηματολογίας του ο εφεσείων έκανε αναφορά στα προβλήματα υγείας που τον ταλαιπωρούν και τη δυσχέρεια που δημιουργεί η κράτησή του στην αντιμετώπισή τους. Αναμένεται από τις αρχές των φυλακών και προς τούτο δίδονται σχετικές οδηγίες, όπως παρασχεθεί κάθε ιατρική βοήθεια στον αιτητή στην αντιμετώπιση των προβλημάτων υγείας του.

/ΑυΦ.