Μετά από σχετικό αίτημα, το Στρατιωτικό Δικαστήριο έλαβε υπόψη άλλες τρεις παρόμοιες υποθέσεις και επέβαλε στον εφεσείοντα ποινή προστίμου £1500. Η έφεση στρέφεται κατά της ποινής ως έκδηλα υπερβολικής.

Το ποινικό αδίκημα της ανυποταξίας τιμωρείται με ποινή προστίμου μέχρι £1500 ή με φυλάκιση μέχρι δύο χρόνια ή και με τις δύο ποινές.

Ο εφεσείων είναι έφεδρος στρατιώτης και όταν κλήθηκε να προυσιαστεί στη μονάδα του για να συμμετάσχει σε πολυήμερη άσκηση της Εθνικής Φρουράς παρέλειψε να παρουσιαστεί. Στα πλαίσια διερεύνησης του αδικήματος πρόβαλε τον ισχυρισμό ότι τα τελευταία δέκα χρόνια είναι μάρτυρας του Ιεχωβά και ότι οι θρησκευτικές του πεποιθήσεις δεν του επέτρεπαν να συμμετέχει σε στρατιωτικές ασκήσεις της Εθνικής Φρουράς. Παρόμοια ήταν η θέση του και στις άλλες δύο υποθέσεις που ζήτησε να ληφθούν υπόψη για σκοπούς ποινής.

Ο εφεσείων είναι ηλικίας 38 χρόνων, νυμφευμένος και πατέρας δύο παιδιών 13 και 15 χρόνων αντίστοιχα. Εργάζεται στην Αρχή Ηλεκτρισμού Κύπρου και ο μισθός του είναι ΛΚ480.- Η γυναίκα του δεν εργάζεται.

Το ποινικό μητρώο του εφεσείοντα βαρύνεται με τις πιο κάτω τρεις προηγούμενες καταδίκες για παρόμοια αδικήματα.

26.11.91 - Ανυποταξία - Φυλάκιση ενός μηνός. Ελήφθη υπόψη ακόμα μία υπόθεση παρομοίας φύσεως.

3.2.95 - Ανυποταξία - Φυλάκιση 4 μηνών με τρία χρόνια αναστολή και £400 πρόστιμο.

27.1.97 - Ανυποταξία - Φυλάκιση 4 μηνών. Ελήφθησαν υπόψη ακόμα 4 υποθέσεις παρομοίας φύσεως.

Οι παράγραφοι 2 και 3(β) του άρθρου 10 του Συντάγματος της Κύπρου συνδέονται άρρηκτα μεταξύ τους και έχουν ως εξής:

Καθίσταται πρόδηλο ότι το άρθρο 10.3(β) του Συντάγματος επιτρέπει την υποχρεωτική στρατιωτική υπηρεσία. Καθόσον αφορά την άρνηση των κατά συνείδηση εναντιουμένων στην υποχρεωτική στρατιωτική υπηρεσία το Σύνταγμα, υπό την προϋπόθεση της αναγνωρίσεως τους από το νόμο ως αντιρρησιών συνειδήσεως, ρητά αναγνωρίζει την καθ΄ υποκατάστασιν επιβαλλόμενη υπηρεσία ως μη αναγκαστική ή υποχρεωτική εργασία εντός της εννοίας του άρθρου 10 του Συντάγματος.

Η στάση που γενικά τήρησε ο εφεσείων υποδηλώνει πεισματική άρνηση συμμόρφωσης προς τους νόμους του κράτους. Ενώ είχε τη δυνατότητα να υποβάλει αίτημα για να αναγνωρισθεί ως αντιρρησίας συνειδήσεως με προοπτική προσφοράς άοπλης υπηρεσίας στην Εθνική Φρουρά και αν ήθελε, μπορούσε να αμφισβητήσει κατάλληλα τις όποιες διατάξεις του συγκεκριμένου νόμου που κατά την κρίση του αντίκεινται προς κατοχυρωμένα από το Σύνταγμα ή διεθνείς συμβάσεις κλπ δικαιώματα, επέλεξε την ολοκληρωτική άρνηση προβάλλοντας ως δικαιολογία τον ατεκμηρίωτο ισχυρισμό της συνειδησιακής σύγκρουσης.

Εκτιμώντας το σύνολο των περιστάσεων και γεγονότων που αφορούν την παρούσα υπόθεση και υπό το φως της νομολογίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι το Στρατιωτικό Δικαστήριο ορθά αποτίμησε στοιχεία και παράγοντες που είχε ενώπιόν του. Σαφώς προκύπτει από την υπό κρίση απόφαση ότι οι προηγούμενες καταδίκες του εφεσείοντα για παρόμοια αδικήματα και οι ποινές φυλάκισης που του επιβλήθηκαν συνεκτιμήθηκαν δεόντως από το Στρατιωτικό Δικαστήριο το οποίο ορθά εφάρμοσε την καθιερωμένη αρχή δικαίου σύμφωνα με την οποία προηγούμενες καταδίκες δεν αποτελούν παράγοντα επιβαρυντικό της ποινής αλλά επενεργούν ως παράγων περιορισμού της επιείκειας της οποίας θα μπορούσε να τύχει ο συγκεκριμένος κατηγορούμενος αν δεν βαρυνόταν με τις προηγούμενες καταδίκες. Η ποινή προστίμου των ΛΚ1500 δεν είναι έκδηλα υπερβολική. Η ποινή που επιβλήθηκε στον εφεσείοντα ήταν υπό τις περιστάσεις η λιγότερο επαχθής ποινή που θα μπορούσε να επιβληθεί στον εφεσείοντα εφόσον το Δικαστήριο επέλεξε την επιβολή ποινής προστίμου αντί ποινής φυλάκισης.

Για τους πιο πάνω λόγους θεωρούμε πως δεν υπάρχουν περιθώρια επέμβασης για μετατροπή της ποινής.

Δ.

Δ.