|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 2 ΑΑΔ 252
15 Ιουλίου, 1997
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ/στές]
ΝΙΚΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ,
Eφεσείων,
ν.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Aρ. 6355)
Έφεση — Ενδιάμεση απόφαση — Έφεση κατά ενδιάμεσης απόφασης Ποινικού Δικαστηρίου για αναβολή της ακρόασης στην οποία ο εφεσείων ήταν ένας των κατηγορουμένων — Κρίθηκε απαράδεκτη λόγω έλλειψης δικαιοδοσίας — Τι προνοεί η σχετική νομολογία επί του θέματος της δικαιοδοσίας αναφορικά με εφέσεις κατά ενδιάμεσων αποφάσεων Ποινικών Δικαστηρίων.
Έφεση — Δικαίωμα έφεσης κατά των αποφάσεων των πρωτόδικων Δικαστηρίων — Εφαρμοστέες αρχές.
Το Εφετείο απορρίπτοντας την έφεση αποφάνθηκε ότι:
Δικαίωμα έφεσης παρέχεται και προσδιορίζεται από το Άρθρο 25 του περί Δικαστηρίων Νόμου του 1960 (Ν. 14/60). Το Σύνταγμα δεν κατοχυρώνει δικαίωμα έφεσης κατά των αποφάσεων των πρωτόδικων Δικαστηρίων.
Δεν παρέχεται δικαίωμα έφεσης κατά ενδιάμεσων αποφάσεων του Ποινικού Δικαστηρίου. Αυτό διαπιστώθηκε και αποφασίστηκε ευθέως στην Κυριάκου v. Δήμου Έγκωμης. Η μόνη απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου η οποία είναι αντινομική προς τη διαπίστωση αυτή, είναι η A.G. v. Enimerotis Publishing Co Ltd, της οποίας ο λόγος έρχεται σε αντίθεση με όλες τις μεταγενέστερες αποφάσεις οι οποίες αναφέρθηκαν στην παρούσα έφεση, σε βαθμό που να κλονίζεται ολοσχερώς η δικαιοδοτική της βάση.
Η παρούσα έφεση κρίνεται απαράδεκτη και απορρίπτεται λόγω έλλειψης δικαιοδοσίας.
Η έφεση απορρίπτεται.
Aναφερόμενες υποθέσεις:
Attorney-General v. Georghiou (1984) 2 C.L.R. 251,
Christofi v. Police (1970) 2 C.L.R. 117,
Georghadji and Another v. Republic (1971) 2 C.L.R. 229,
Attorney-General v. Pouris and Others (1979) 2 C.L.R. 15,
Δημοκρατία v. Ερμογένους (1990) 2 Α.Α.Δ. 459,
Γενικός Εισαγγελέας v. Λαζαρίδης και Άλλου (1992) 2 Α.Α.Δ. 8,
Κυριάκου v. Δήμου Έγκωμης (1992) 2 Α.Α.Δ. 414,
Attorney-General v. Enimerotis Publishing Co. Ltd. (1966) 2 C.L.R. 25.
Έφεση.
Έφεση από το Nίκο Eυαγγέλου εναντίον της ενδιάμεσης απόφασης του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας (Λιάτσος, E.Δ.) ημερομηνίας 27 Φεβρουαρίου, 1996 με την οποία αναβλήθηκε η ακρόαση της Ποινικής Yπόθεσης Aρ. 8547/95, στην οποία ο ίδιος ήταν ένας των κατηγορουμένων.
Kαμία εμφάνιση, για τον Eφεσείοντα.
Ε. Παπακυριακού, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Eφεσίβλητη.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Η έφεση είναι καταφανώς αβάσιμη. Το θέμα το οποίο θέτει προς αναθεώρηση δεν μπορεί να αποτελέσει το αντικείμενο έφεσης. Προσβάλλεται απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου για την αναβολή της ακρόασης ποινικής υπόθεσης, στην οποία ο εφεσείων είναι ένας των κατηγορουμένων. Η υπόθεση είναι ορισμένη στις 18 Ιουλίου, 1997. Πρόκειται για ενδιάμεση απόφαση ποινικού δικαστηρίου, εναντίον της οποίας δε χωρεί έφεση. Αυτή είναι και η θέση της δικηγόρου της Δημοκρατίας.
Το Σύνταγμα δεν κατοχυρώνει δικαίωμα έφεσης κατά των αποφάσεων των πρωτοδίκων δικαστηρίων - (Attorney-General v. Georghiou (1984) 2 C.L.R. 251). Δικαίωμα έφεσης παρέχεται και προσδιορίζεται από το Άρθρο 25 του περί Δικαστηρίων Νόμου του 1960, (Ν. 14/60). Το δικαίωμα περιορίζεται σε αποφάσεις καθοριστικές για την:-
(α) Ποινική ευθύνη του κατηγορουμένου (περιλαμβανομένων και καταδικαστικών αποφάσεων, εναντίον των οποίων κατοχυρώνεται στον κατηγορούμενο δικαίωμα έφεσης από τον περί των Διεθνών Συμφώνων (Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα και Αστικά και Πολιτικά Δικαιώματα) (Κυρωτικός) Νόμο του 1969, (Ν.14/69), (Μέρος ΙΙ), (Άρθρο 14(5))· και
(β) Την τιμωρία. (Μόνη εξαίρεση αποτελούν διατάγματα για την προσωποκράτηση υπόπτου για σκοπούς αστυνομικών ερευνών, θέμα στο οποίο δε θα επεκταθούμε.)
Αυτό προκύπτει από σειρά αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ερμηνευτικών των προνοιών του Άρθρου 25(2) του Ν. 14/60 - (βλ. Evangelos Christofi v. The Police (1970) 2 C.L.R. 117· Photini Polycarpou Georghadji and Another v. The Republic (1971) 2 C.L.R. 229· Attorney-General v. Pouris and Others (1979) 2 C.L.R. 15. Δημοκρατία ν. Ερμογένους (1990) 2 Α.Α.Δ. 459 και Γενικός Εισαγγελέας ν. Λαζαρίδη και Άλλου (1992) 2 Α.Α.Δ. 8).
Δεν παρέχεται δικαίωμα έφεσης κατά ενδιάμεσων αποφάσεων του ποινικού Δικαστηρίου. Αυτό διαπιστώθηκε και αποφασίστηκε ευθέως στην Κυριάκου ν. Δήμου Έγκωμης (1992) 2 Α.Α.Δ. 414. Η μόνη απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, η οποία είναι αντινομική προς τη διαπίστωση αυτή, όπως σημείωσε το Εφετείο στην Κυριάκου, είναι η Attorney-General of the Republic v. Enimerotis Publishing Co. Ltd. (1966) 2 C.L.R. 25. Εξηγείται, όμως, ότι στην υπόθεση εκείνη δεν τέθηκε, ούτε εξετάστηκε ζήτημα δικαιοδοσίας του δικαστηρίου να επιληφθεί της έφεσης. Αδιαμφισβήτητο είναι, εν πάση περιπτώσει, ότι, σε όποιο βαθμό η Enimerotis τείνει να υποστηρίξει ότι χωρεί έφεση κατά ενδιάμεσης απόφασης ποινικού δικαστηρίου, ο λόγος της έρχεται σε αντίθεση και συγκρούεται με όλες τις μεταγενέστερες αποφάσεις, στις οποίες έγινε αναφορά, σε βαθμό που να κλονίζεται ολοσχερώς η δικαιοδοτική της βάση.
Στερούμεθα δικαιοδοσίας να επιληφθούμε της ενδιάμεσης απόφασης η οποία προσβάλλεται και, για το λόγο αυτό, η έφεση κρίνεται απαράδεκτη.
Η έφεση απορρίπτεται.
H έφεση απορρίπτεται.