|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 2 ΑΑΔ 252
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΟΙΝΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 6355
ΕΝΩΠΙΟΝ: ΠΙΚΗ, Π., ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, ΗΛΙΑΔΗ, ΔΔ.
Νίκος Ευαγγέλου,
Εφεσείοντας
και
Αστυνομία
Εφεσίβλητη
--------------------------------
15 Ιουλίου 1997
Για τον Εφεσείοντα: Ουδεμία εμφάνιση.
Για την Εφεσίβλητη: κα Ε. Παπακυριακού, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα.
-----------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΙΚΗΣ, Π.: Η έφεση είναι καταφανώς αβάσιμη. Το θέμα το οποίο θέτει προς αναθεώρηση δεν μπορεί να αποτελέσει το αντικείμενο έφεσης. Προσβάλλεται απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου για την αναβολή της ακρόασης ποινικής υπόθεσης, στην οποία ο εφεσείων είναι ένας των κατηγορουμένων. Η υπόθεση είναι ορισμένη στις 18 Ιουλίου, 1997. Πρόκειται για ενδιάμεση απόφαση ποινικού δικαστηρίου, εναντίον της οποίας δε χωρεί έφεση. Αυτή είναι και η θέση της δικηγόρου της Δημοκρατίας.
Το Σύνταγμα δεν κατοχυρώνει δικαίωμα έφεσης κατά των αποφάσεων των πρωτοδίκων δικαστηρίων - (
Attorney-General v. Georghiou (1984) 2 C.L.R. 251). Δικαίωμα έφεσης παρέχεται και προσδιορίζεται από το ΄Αρθρο 25 του περί Δικαστηρίων Νόμου του 1960, (Ν. 14/60). Το δικαίωμα περιορίζεται σε αποφάσεις καθοριστικές για την:-(α) Ποινική ευθύνη του κατηγορουμένου (περιλαμβανομένων και καταδικαστικών αποφάσεων, εναντίον των οποίων κατοχυρώνεται στον κατηγορούμενο δικαίωμα έφεσης από τον περί των Διεθνών Συμφώνων (Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα και Αστικά και Πολιτικά Δικαιώματα) (Κυρωτικός) Νόμο του 1969, (Ν. 14/69), (Μέρος ΙΙ), (΄Αρθρο 14(5))
(β) Την τιμωρία. (Μόνη εξαίρεση αποτελούν διατάγματα για την προσωποκράτηση υπόπτου για σκοπούς αστυνομικών ερευνών, θέμα στο οποίο δε θα επεκταθούμε.)
Αυτό προκύπτει από σειρά αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ερμηνευτικών των προνοιών του ΄Αρθρου 25(2) του Ν. 14/60 - (βλ.
Evangelos Christofi v. The Police (1970) 2 C.L.R. 117. Photini Polycarpou Georghadji and Another v. The Republic (1971) 2 C.L.R. 229. Attorney-General v. Pouris & Others (1979) 2 C.L.R. 15. Δημοκρατία ν. Ερμογένους (1990) 2 Α.Α.Δ. 459 και Γενικός Εισαγγελέας ν. Λαζαρίδη και άλλου (1992) 2 Α.Α.Δ. 8).Δεν παρέχεται δικαίωμα έφεσης κατά ενδιάμεσων αποφάσεων του ποινικού Δικαστηρίου. Αυτό διαπιστώθηκε και αποφασίστηκε ευθέως στην Κυριάκου ν. Δήμου ΄Εγκωμης (1992) 2 Α.Α.Δ. 414. Η μόνη απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, η οποία είναι αντινομική προς τη διαπίστωση αυτή, όπως σημείωσε το Εφετείο στην Κυριάκου, είναι η Attorney-General of the Republic v. Enimerotis Publishing Co. Ltd. (1966) 2 C.L.R. 25. Εξηγείται, όμως, ότι στην υπόθεση εκείνη δεν τέθηκε, ούτε εξετάστηκε ζήτημα δικαιοδοσίας του δικαστηρίου να επιληφθεί της έφεσης. Αδιαμφισβήτητο είναι, εν πάση περιπτώσει, ότι, σε όποιο βαθμό η Enimerotis τείνει να υποστηρίξει ότι χωρεί έφεση κατά ενδιάμεσης απόφασης ποινικού δικαστηρίου, ο λόγος της έρχεται σε αντίθεση και συγκρούεται με όλες τις μεταγενέστερες αποφάσεις, στις οποίες έγινε αναφορά, σε βαθμό που να κλονίζεται ολοσχερώς η δικαιοδοτική της βάση.
Στερούμεθα δικαιοδοσίας να επιληφθούμε της ενδιάμεσης απόφασης η οποία προσβάλλεται και, για το λόγο αυτό, η έφεση κρίνεται απαράδεκτη.
Η έφεση απορρίπτεται.
Π.
Δ.
Δ.
/ΔΓ