|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 2 ΑΑΔ 147
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Ποινική Έφεση αρ. 6195.
Σύνθεση Δικαστηρίου:
ΠΙΚΗΣ, Π., ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ,ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, ΝΙΚΗΤΑΣ, ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΑΡΤΕΜΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΚΑΛΛΗΣ, ΚΡΟΝΙΔΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, ΔΔ.
Γεώργιος Ιωάννου,
Εφεσείων,
- ν -
Αστυνομίας,
Εφεσίβλητης.
- - -
29 Μαΐου 1997.
Για τον εφεσείοντα: Μ. Τριανταφυλλίδης με Α. Μιλτιάδους (δ/δα)
και Λ. Στυλιανού (δ/δα).
Για την εφεσίβλητη: Π. Κληρίδης, Ανώτ. Δικ. Δημ. εκ μέρους Γεν. Εισ.
- - -
Ε Ν Δ Ι Α Μ Ε Σ Η Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΙΚΗΣ, Π.:
Η απόφαση αντανακλά εκτός από τη δική μου και τη θέση των υπολοίπων μελών του Δικαστηρίου, εκτός των Δικαστών Κωνσταντινίδη και Νικολάου, οι οποίοι θα εκδώσουν ξεχωριστή απόφαση.ΠΙΚΗΣ, Π.: Στην Καύκαρος & άλλος ν. Δημοκρατίας (1995)2 Α.Α.Δ. 51, αποφασίστηκε: (σελ. 64)
«Η άσκηση της εξουσίας που παρέχει το Άρθρο 53.4 δεν ελέγχεται δικαστικά. Συνιστά όμως μέτρο που άπτεται, όπως και η μη δίωξη ή αναστολή δίωξης από το Γενικό Εισαγγελέα, της μεταχείρισης των παραβατών. Επομένως λαμβάνεται υπόψη στον καθορισμό της ποινής συγκαταδικασθέντος, ο οποίος ευρίσκεται από την άποψη ποινικής ευθύνης στην ίδια θέση όπως και ο συγκατηγορούμενός του, του οποίου μειώθηκε η ποινή.»
Θέση του Γενικού Εισαγγελέα, ο οποίος εκπροσωπεί την Αστυνομία είναι ότι η Καύκαρος είναι εσφαλμένη γιατί έρχεται σε αντίθεση με το ανέλεγκτο της προνομίας που παρέχει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας το Άρθρο 53.4, του Συντάγματος να μειώσει, να αναστείλει ή να μετατρέψει ποινή η οποία επιβάλλεται από Δικαστήριο. Για τον εφεσείοντα η Καύκαρος αποτελεί το μοναδικό στήριγμα της έφεσής του κατά της ποινής, τη μείωση ή μετατροπή της οποίας επιδιώκει - (δεκαοχτώ μήνες φυλάκιση) - λόγω της μεταχείρισης της οποίας έτυχε ο συγκατηγορηθείς και συγκαταδικασθείς με αυτόν στην ίδια ποινή φυλάκισης, Αναστάσιος Συμιλλίδης. Με πράξη του Προέδρου της Δημοκρατίας βάσει του Άρθρου 53.4 του Συντάγματος, αναστάληκε κάτω από όρους, που καθορίζονται στο κείμενο της απόφασης η έκτιση της ποινής του Αναστάσιου Συμιλλίδη, με αποτέλεσμα την αποφυλάκισή του.
Η αρχή της ίσης μεταχείρισης των παραβατών καθιστά, σύμφωνα με τον εφεσείοντα, παραδεχτή την αναστολή που χορηγήθηκε στο Συμιλλίδη, ως στοιχείο σχετικό με τη δική του τιμωρία. (Άρθρο 28.1 του Συντάγματος).
Ενόψει της φύσης και σπουδαιότητας του θέματος το οποίο τίθεται, αποφασίστηκε η διεύρυνση του Εφετείου το οποίο επιλαμβάνετο της έφεσης. Αγορεύοντας, ο κ. Κληρίδης ζήτησε να θέσει υπόψη μας τους λόγους για τους οποίους αναστάληκε η έκτιση της ποινής του Αναστάσιου Συμιλλίδη, ώστε να ληφθούν υπόψη στον καθορισμό της ποινής του εφεσείοντα, εφόσον κριθεί ότι ο λόγος της Καύκαρος είναι ισχυρός. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εξήγησε, δεν είναι υπόχρεος να εκθέσει τους λόγους στους οποίους βασίζει την απόφασή του, μπορεί όμως να το πράξει εφόσον το επιλέξει, όπως και στην προκείμενη περίπτωση.
Η κατάθεση των λόγων στους οποίους θεμελιώνεται η απόφαση του Προέδρου της Δημοκρατίας συνιστά στην ουσία αντινομία προς τη βασική θέση του Γενικού Εισαγγελέα, ότι το ανέλεγκτο της εξουσίας του Προέδρου αποκλείει αναφορά στην επακόλουθη μεταχείριση της οποίας τυγχάνει παραβάτης, στο πλαίσιο του καθορισμού της ποινής συγκαταδικασθέντος.
Ο εφεσείων ενίσταται στην κατάθεση των λόγων που οδήγησαν στην άσκηση της εξουσίας του Προέδρου της Δημοκρατίας βάσει του Άρθρου 53.4, διότι τούτο θα προσέκρουε στο ανέλεγκτο της εξουσίας του Προέδρου, κάτω από το Άρθρο 53.4. Ό,τι αποτιμάται, σύμφωνα με τον κ. Τριανταφυλλίδη, είναι η μεταχείριση της οποίας τυγχάνει ο συγκαταδικασθείς ως αντικειμενικό γεγονός και όχι οι λόγοι που οδήγησαν τον Πρόεδρο στην απόφασή του, η οποία δεν ελέγχεται δικαστικά.
Πρέπει να επισημάνουμε ότι όχι μόνο στην περίπτωση του Άρθρου
53.4, αλλά και στις περιπτώσεις που αφορούν την άσκηση της εξουσίας του Γενικού Εισαγγελέα να μή προβεί ή να αναστείλει τη δίωξη συνεργού στο έγκλημα, επίσης συνταγματικά κατοχυρωμένης, Άρθρο 113.2 του Συντάγματος, γίνεται δεχτή η μεταχείριση της οποίας τυγχάνει ο ενεχόμενος στο έγκλημα, ως στοιχείο το οποίο άπτεται της αρχής της ίσης μεταχείρισης των παραβατών, χωρίς αναφορά στους λόγους που οδήγησαν στην απόφαση. (Βλ. Georghiou and Others v. Republic (1986)2 C.L.R. 109. Παναγή ν. Δημοκρατίας (1991)2 Α.Α.Δ. 115. Κάττου & άλλος ν. Αστυνομίας (1991)2 Α.Α.Δ. 498.)'Οτι η απόφαση του Προέδρου της Δημοκρατίας κάτω από το Άρθρο 53.4 δεν ελέγχεται δικαστικά, γίνεται γενικά παραδεχτό. Το ερώτημα το οποίο τίθεται στην παρούσα υπόθεση και σ΄ αυτό επικεντρώνεται η έφεση, είναι κατά πόσο η θέση η οποία υιοθετείται στην Καύκαρος, ότι χωρεί εξέταση των αποτελεσμάτων της άσκησης της εξουσίας, προσκρούει άμεσα ή έμμεσα στο ανέλεγκτο της εξουσίας του Προέδρου.
Θεώρηση των λόγων για τους οποίους ασκείται η εξουσία από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, με αναφορά στο εύλογο της απόφασης, θα οδηγούσε αναπόφευκτα στον έλεγχο αυτής τούτης της πράξης. Στην Καύκαρος διακρίνεται η απόφαση του Προέδρου κάτω από το Άρθρο 53.4
, από τα αποτελέσματά της. Το ερώτημα το οποίο τίθεται από το Γενικό Εισαγγελέα σ΄ αυτή την υπόθεση, με αναφορά στην Καύκαρος, και το οποίο θα εξετάσουμε, είναι κατά πόσο η θεώρηση των αποτελεσμάτων της άσκησης της εξουσίας του Προέδρου της Δημοκρατίας βάσει του Άρθρου 53.4, για σκοπούς ίσης μεταχείρισης του παραβάτη, συνιστά επίσης έλεγχο της προνομίας του Προέδρου. Εξέταση των λόγων για τους οποίους ασκείται η εξουσία του Προέδρου, θα οδηγούσε στη θεώρηση αυτής τούτης της απόφασης αντίθετα προς το ανέλεγκτο της προνομίας του, που δεν γίνεται δεκτή κάτω από οποιεσδήποτε περιστάσεις.Το αίτημα απορρίπτεται. Συνεχίζεται η ακρόαση της έφεσης.
Π.
Δ.
Δ.
Δ.
Δ.
Δ.
Δ.
Δ.
Δ.
Δ.
Δ.
/ΑυΦ