Παναγή ν. Δημοκρατίας (1993) 2 ΑΑΔ 47

Ποινή — Διάρρηξη κτιρίου και κλοπή κατά παράβαση των άρθρων 294(a), 255,291 τον Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154 και τον άρθρον 5 τον περί Στρατιωτικού Ποινικού Κώδικα και Δικονομίας Νόμου τον 1964 (Νόμοι αρ. 1964 έως 1992) — Συστηματική διάπραξη διαρρήξεων — 15 άλλες παρόμοιες -υποθέσεις λήφθηκαν υπόψη — Επιβολή ποινής φυλάκισης εννέα μηνών — Επικυρώθηκε από το Εφετείο το οποίο την χαρακτήρισε πολύ επιεική.

Ποινή — Αποτρεπτική ποινή — Επιβάλλεται σε περιπτώσεις διαρρήξεων και κλοπών λόγω της έξαρσης στη διάπραξη των αδικημάτων αυτών κυρίως από άτομα νεαράς ηλικίας.

Ο περί Ποινικής Δικονομίας Νόμος Κεφ. 155, άρθρο 81 — Διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου να λάβει υπόψη άλλες εκκρεμούσες υποθέσεις εναντίον τον κατηγορουμένου — Αρχές που εφαρμόζονται.

Ο εφεσείων ηλικίας 22 χρόνων, ενώ ήταν στρατιώτης, διέρρηξε μεταξύ της 29ης και 30ης Ιουλίου 1991 το κτίριο του Σωματείου Θ.Ο.Ι. Τσερίου και έκλεψε ποσό ΛΚ35 και τσιγάρα αξίας ΛΚ17. Το Στρατιωτικό Δικαστήριο αφού έλαβε υπόψη στην επιμέτρηση της ποινής 15 άλλες παρόμοιες υποθέσεις κλοπών κυρίως ραδιομαγνητοφώνων αυτοκινήτων και άλλων αντικειμένων συνολικής αξίας ΛΚ5.000 περίπου, του επέβαλε την πιο πάνω ποινή φυλάκισης την οποία ο εφεσείων εφεσίβαλε σαν έκδηλα υπερβολική.

Το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε την έφεση και αποφάνθηκε ότι:

1. Σύμφωνα με το άρθρο 81 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου Κεφ. 155, το Δικαστήριο έχει διακριτική ευχέρεια να λάβει υπόψη άλλες εκκρεμούσες υποθέσεις εναντίον του κατηγορουμένου μόνο με την συγκατάθεση του κατηγορουμένου και του κατηγόρου. Το γεγονός ότι ο κατηγορούμενος δεν ζήτησε να ληφθούν υπόψη σε προηγούμενη καταδίκη οι 15 άλλες παρόμοιες υποθέσεις που εκκρεμούσαν εναντίον του δεν αποκλείει την εκδίκαση και την επιβολή ποινής σ' αυτές. Ούτε και μπορεί να λεχθεί με βεβαιότητα ποιά ποινή θα επεβάλλετο στην προηγούμενη υπόθεση αν σ' αυτή εζητείτο να ληφθούν υπόψη οι υποθέσεις αυτές.

2. Η επιβολή αποτρεπτικής ποινής είναι η ενδεδειγμένη λαμβανομένης υπόψη της σοβαρότητας των αδικημάτων και της συστηματικής διάπραξής τους από τον κατηγορούμενο χωρίς ίχνος αυτοσυγκράτησης.

3. Υπό τις περιστάσεις η ποινή είναι πολύ επιεικής και είναι με δυσκολία που δεν διατάσσεται η έκτισή της ν' αρχίσει από σήμερα.

Η έφεση απορρίπτεται.

Έφεση εναντίον Ποινής.

Έφεση εναντίον της ποινής από τον Ευστάθιο Ανδρέα Παναγή ο οποίος βρέθηκε ένοχος στις 30.10.1992 από το Στρατιωτικό Δικαστήριο Λευκωσίας (Αριθμός Ποινικής Υπόθεσης 442/92) στην κατηγορία της διάρρηξης κτιρίου και κλοπής κατά παράβαση των άρθρων 294(a) 255, 291 του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154 και του άρθρου 5 του περί Στρατιωτικού Ποινικού Κώδικα και Δικονομίας Νόμου του 1964 (Νόμοι Αρ. 1964 - 1992) και καταδικάστηκε σε φυλάκιση εννέα μηνών.

Ε. Χειμώνας, για τον εφεσείοντα.

Π. Ιουλιανός, Στρατιωτικός Εισαγγελέας, για τους εφεσίβλητους.

Cur. adv. vult.

Α. ΛΟΙΖΟΥ, Π. ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Ο εφεσείων, ο οποίος είναι ηλικίας εικοσιδύο ετών και προέρχεται από μια ευυπόληπτη οικογένεια μέτριας οικονομικής κατάστασης, βρέθηκε ένοχος με τη δική του παραδοχή του αδικήματος της διάρρηξης κτιρίου και κλοπής κατά παράβαση των άρθρων 294(a), 255,291 του περί Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154 και του άρθρου 5 του περί Στρατιωτικού Ποινικού Κώδικα και Δικονομίας Νόμου του 1964 (Νόμοι αρ. 1964 έως 1992).

Οι λεπτομέρειες του αδικήματος όπως διατυπώθηκαν στο κατηγορητήριο ήταν ότι ο εφεσείων μεταξύ της 29ης και 30ης Ιουλίου 1991, ενώ ήταν στρατιώτης της 189 ΜΠΠ στο Τσέρι, Λευκωσίας, διέρρηξε και εισήλθε στο κτίριο του Σωματείου Θ.Ο.Ι. Τσερίου και έκλεψε το ποσό των £35 σε μετρητά και τσιγάρα αξίας £17, όλα συνολικής αξίας £52 περιουσία της Μαρίας Αστραίου από το Τσέρι.

Εναντίον του εφεσείοντα εκκρεμούσαν 15 άλλες παρόμοιες υποθέσεις κλοπών, κυρίως ραδιομαγνητοφώνων αυτοκινήτων και άλλων αντικειμένων, των οποίων η συνολική αξία ανήρχετο σε £5,000 περίπου. (Ποινικές υποθέσεις υπ' αριθμό 443/92, 444/92, 445/92, 446/92, 447/92, 448/92, 449/92, 450/92, 451/92,452/92,453/92, 454/92,455/92, 456/ 92 και 457/92.) Ο εφεσείων ζήτησε να ληφθούν υπόψη οι 15 αυτές υποθέσεις κάτω από το άρθρο 81 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155. Συγκατατέθηκε σ' αυτό ο Κατήγορος.

Κατά τον υπό εξέταση χρόνο, ο εφεσείων βαρύνετο με ένα προηγούμενο, στρατιωτικής φύσεως αδίκημα, το οποίο δεν φαίνεται να λήφθηκε υπόψη ή να επηρέασε καθ' οιονδήποτε τρόπο την επιβληθείσα ποινή. Το Στρατιωτικό Δικαστήριο, αφού έλαβε υπόψη στην επιμέτρηση της ποινής τις δεκαπέντε αυτές υποθέσεις, στις οποίες ο εφεσείων παραδέχθηκε ενοχή, επέβαλε ποινή 9μηνης φυλάκισης για αδίκημα για το οποίο ο Νόμος προβλέπει ποινή φυλάκισης μέχρι επτά έτη.

Εναντίον της ποινής αυτής καταχωρήθηκε η παρούσα έφεση με μοναδικό λόγο ότι ήταν έκδηλα υπερβολική. Προβλήθηκε από μέρους του εφεσείοντα το επιχείρημα ότι εάν οι υποθέσεις αυτές είχαν ληφθεί υπόψη κατά την προηγούμενη καταδίκη του από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, το οποίο τον καταδίκασε για αριθμό άλλων υποθέσεων, η ποινή στην παρούσα υπόθεση θα ήταν κατά πολύ ελαφρότερη παρά αυτή που επιβλήθηκε από το Δικαστήριο λαμβάνοντας υπόψη τις δεκαπέντε αυτές υποθέσεις που παρέμειναν εκκρεμείς.

Δεν φαίνονται στα πρακτικά οι λόγοι που δεν λήφθηκαν υπόψη, αλλά και δεν φαίνεται να ζητήθηκε τούτο. Όπως αναφέρει και το άρθρο 81, το Δικαστήριο έχει διακριτική ευχέρεια αν θα λάβει υπόψη άλλες εκκρεμούσες υποθέσεις και μπορεί να το κάμει τούτο μόνο με τη συγκατάθεση του κατηγορουμένου και του κατηγόρου. Το γεγονός ότι δεν έγινε επίκληση και δεν χρησιμοποιήθηκαν οι διατάξεις του άρθρου 81, δεν αποκλείει την εκδίκαση και την επιβολή ποινής σε τέτοιες εκκρεμείς υποθέσεις που θα μπορούσαν να είχαν ληφθεί υπόψη, αλλά για οποιουσδήποτε λόγους δεν λήφθησαν υπόψη κατά την επιμέτρηση ποινής σε άλλη προηγούμενη υπόθεση. Ούτε και μπορεί να λεχθεί μετά βεβαιότητας ποια θα ήταν η ποινή στην προηγούμενη υπόθεση αν είχε ζητηθεί να ληφθούν υπόψη τότε.

Το γεγονός παραμένει ότι δεν λήφθηκαν υπόψη και ζητήθηκε να ληφθούν στην περίπτωση αυτή και θα πρέπει να εξεταστεί αν η επιβληθείσα ποινή είναι έκδηλα υπερβολική. Τα αδικήματα για τα οποία ο εφεσείων βρέθηκε ένοχος είναι σοβαρότατα, ενεργούσε συστηματικά και χωρίς ίχνος αυτοσυγκράτησης. Πρέπει δε να τονισθεί ότι η έξαρση στη διάπραξη διαρρήξεων και κλοπών, κυρίως από νεαρά πρόσωπα, έχει εξελιχθεί σε μια κοινωνική μάστιγα, τα επακόλουθα της οποίας είναι περιττό να τονιστούν και θα πρέπει να επιβάλλονται αποτρεπτικές ποινές, όπως τονίστηκε επανειλημμένα από το Δικαστήριο αυτό.

Κρίνουμε ότι το Στρατιωτικό Δικαστήριο στην επιμέτρηση της ποινής καθοδηγήθηκε ορθά πάνω στις νομικές αρχές που διέπουν το θέμα, όπως αυτές βγαίνουν από τη Νομολογία του Δικαστηρίου και στις οποίες αναφέρθηκε. Επίσης έλαβε όπως όφειλε υπόψη τα περιστατικά των υποθέσεων όλων και τις προσωπικές συνθήκες του εφεσείοντα, έχοντας ενώπιον του το τι εξετέθη από το δικηγόρο του και ταυτοχρόνως το τι υπάρχει στην έκθεση Κοινωνικής Έρευνας.

Δεν μπορούμε να δεχθούμε ότι η επιβληθείσα ποινή ήταν έκδηλα υπερβολική ούτε και ότι δεν υπήρξε εξατομίκευση της ποινής που να ανταποκρίνεται στις προσωπικές συνθήκες του εφεσείοντα. Κάτω από τις περιστάσεις βρίσκουμε ότι όχι μόνο δεν είναι υπερβολική η ποινή, ενόψει της έξαρσης που υπάρχει σε αδικήματα της φύσεως αυτής που διαπράττονται από νεαρά πρόσωπα, αλλά αντίθετα είναι πολύ επιεικής. Είναι δε με δυσκολία που δεν διατάσσουμε η έκτιση της ποινής να αρχίσει από σήμερα.

Για τους πιο πάνω λόγους η έφεση απορρίπτεται.

Η έφεση απορρίπτεται.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία