|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1992) 2 ΑΑΔ 320
17 Οκτωβρίου, 1991
[ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ, ΠΟΓΙΑΤΖΗΣ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στές]
NAJIM MOHAMMAD MOUSSA,
Εφεσείων
ν.
ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 5471).
Ποινή — Κατοχή ελεγχομένου φαρμάκου (966.5 γραμμάρια συσκευάσματος που περιείχε 37% ηρωίνη και 136.7 γραμμάρια συσκευάσματος που περιείχε 46% ηρωίνη) χωρίς την άδεια του Υπουργού Υγείας κατά παράβαση των άρθρων 2, 3, 6(1)(2), 30 και 31 του περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμων του 1977 έως 1983 (Αρ. 29/77 και 67/83), με σκοπό την προμήθεια του σε άλλο πρόσωπο κατά παράβαση των άρθρων 2,3,6(1)(3), 30 και 31 του ιδίου Νόμου — Επιβολή ποινής φυλάκισης οκτώ χρόνων στην δεύτερη κατηγορία — Επικυρώθηκε από το Εφετείο.
Ποινή — Ελαφρυντικά — Λευκό ποινικό μητρώο — Εκβιαστικές συνθήκες.
Μεταμέλεια — Δύο ανήλικα τέκνα — Επίπεδο μόρφωσης.
Ποινή — Υπερβολική ποινή — Ποιά τα κριτήρια που χαρακτηρίζουν την ποινή σαν έκδηλα υπερβολική.
Ποινή — Ίση μεταχείριση — Παραβίαση της αρχής της ισότητας — Πως θεμελιώνεται.
Ποινή — Αποτρεπτική ποινή — Τα Δικαστήρια έχουν καθήκο να επιβάλλουν όσο το δυνατόν πιο αποτρεπτικές ποινές προς αντιμετώπιση των εγκλημάτων που αφορούν την κατοχή και εμπορία ναρκωτικών.
Ο εφεσείων, Λιβάνιος, 41 χρόνων, δάσκαλος, νυμφευμένος με δύο ανήλικα παιδιά έφτασε στην Κύπρο ατμοπλοικώς και του δόθηκε προσωρινή άδεια παραμονής. Τα ναρκωτικά βρέθηκαν στα πλαϊνά τοιχώματα της βαλίτσας του και ήσαν καλά συσκευασμένα σε σακκουλάκια νάυλον. Ο εφεσείων έδωσε θεληματική κατάθεση στην οποία ανέφερε ότι εδημιούργησε χρέος $2.000,00 και έκαμε συμφωνία με τους δανειστές του να πληρώσει $2.500,00. Λόγω αδυναμίας του να πληρώσει, οι δανειστές του τον ανάγκασαν εκβιαστικά να μεταφέρει την βαλίτσα με τα ναρκωτικά στην Κύπρο με αντάλλαγμα την εξόφληση του χρέους του. Ο εφεσείων ενόμιζε ότι η ποσότητα των ναρκωτικών ήταν μικρότερη. Παραδέχθηκε τις κατηγορίες και μεταμελήθηκε.
Η έφεση του εστρέφετο εναντίον της ποινής της επιβολής φυλάκισης οκτώ χρόνων σαν έκδηλα υπερβολικής και ότι η ποινή επιβλήθηκε με εσφαλμένη αρχή δικαίου. Το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε την έφεση και απεφάνθηκε ότι:
1. Τα Δικαστήρια της Δημοκρατίας έχουν ευθύνη και καθήκον τόσο έναντι του λαού της Κύπρου, όσο και έναντι των λαών των άλλων χωρών, να τιμωρούν τα αδικήματα εμπορίας ναρκωτικών ανεξάρτητα αν αυτά προορίζονται για επιτόπια κατανάλωση ή για άλλη χώρα.
2. Τα εγκλήματα που αφορούν ναρκωτικά γίνονται συνεχώς σοβαρότερα για την ζημιά που προξενείται απ' αυτά σε παγκόσμια κλίμακα και για τη συχνότητα που διαπράττονται, ειδικά στην περιοχή της Λάρνακας κυρίως από αλλοδαπούς.
3. Η ποινή είναι έκδηλα υπερβολική αν κρινόμενη αντικειμενικά είναι έκδηλα δυσανάλογη με τα γεγονότα και τα περιστατικά που λαμβάνονται υπόψη στην επιμέτρηση της.
4. Δεν έχει παραβιασθεί η αρχή της ίσης μεταχείρισης λόγω επιβολής μικρότερων ποινών φυλάκισης σε άλλες παρόμοιες υποθέσεις.
5. Το πρωτόδικο Δικαστήριο ορθά έχει αυξήσει τις ποινές για εγκλήματα σχετιζόμενα με τα ναρκωτικά λόγω της έξαρσης που σημειώνουν και της πρόκλησης των μεταφορέων ναρκωτικών.
Η έφεση απορρίπτεται.
Υποθέσεις που αναφέρθηκαν:
Landau ν Δημοκρατίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 178·
Sultan v Republic (1983) 2 C.L.R. 121'
Iacovou and Others v The Republic (1976) 2 C.L.R. 114·
Koukos ν Police (1986) 2 C.L.R. 1·
Georghiou and Others ν Republic (1986) 2 C.L.R. 109.
Έφεση εναντίον Ποινής.
Έφεση εναντίον της ποινής από Nazim Mohammed Moussa ο οποίος βρέθηκε ένοχος στις 20 Μαΐου, 1991 από το Κακουργιοδικείο Λάρνακας (Αριθμός Ποινικής Υπόθεσης 5156/91) στην κατηγορία κατοχής ελεγχομένου φαρμάκου κατά παράβαση των άρθρων 2, 3, 6 (1) (2), 30, 31 του Περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου, 1977 (Νόμος 29/77) και στην κατηγορία κατοχής ελεγχομένου φαρμάκου με σκοπό να το προμηθεύσει σε άλλο πρόσωπο κατά παράβαση των άρθρων 2,3, 6(1) (3), 30 και 31 του πιο πάνω Νόμου και καταδικάστηκε από τον Καλλή, Π.Ε.Δ., Σ. Νικολαΐδη, Α.Ε.Δ. και τον Πασχαλίδη Ε.Δ. σε φυλάκιση 8 ετών στη δεύτερη κατηγορία χωρίς να επιβληθεί ποινή στη πρώτη κατηγορία.
Κ. Σαβεριάδης, για τον εφεσείοντα.
Α. Αγγελίδης, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την εφεσίβλητη.
ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ, Δ. ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Η παρούσα έφεση στρέφεται εναντίον της ποινής, που το Κακουργιοδικείο που συνεδριάζει στη Λάρνακα επέβαλε στον εφεσείοντα.
Ο εφεσείων, με δική του παραδοχή, βρέθηκε ένοχος στις πιο κάτω κατηγορίες:-
1. Στις 21 Φεβρουαρίου, 1991, στη Λάρνακα της Επαρχίας Λάρνακας, είχε στην κατοχή του ελεγχόμενο φάρμακο, ήτοι:-
(α) 966.5 γραμμάρια συσκευάσματος, που περιείχε 37% διαμορφίνη, γνωστή ως ηρωίνη· και
(β) 136.7 γραμμάρια συσκευάσματος, που περιείχε 46% διαμορφίνη, γνωστή ως ηρωίνη, χωρίς την άδεια του Υπουργού Υγείας, κατά παράβαση των Άρθρων 2, 3, 6(1)(2), 30 και 31 των περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμων του 1977 έως 1983 (Αρ. 29/77 και 67/83).
2. Στον ίδιο τόπο και χρόνο, που αναφέρεται στην πρώτη κατηγορία, είχε στην κατοχή του το ελεγχόμενο φάρμακο που περιγράφεται στην πρώτη κατηγορία, με σκοπό να το προμηθεύσει σε άλλο πρόσωπο, κατά παράβαση των Άρθρων 2, 3, 6(1)(3), 30 και 31 του ιδίου Νόμου.
Το Κακουργιοδικείο επέβαλε στον εφεσείοντα ποινή φυλάκισης 8 χρόνων στη δεύτερη κατηγορία και δεν επέβαλε ποινή στην πρώτη, γιατί όλα τα συστατικά στοιχεία της περιέχονται στη δεύτερη κατηγορία.
Οι λόγοι της έφεσης είναι:-
1. Το πρωτόδικο Δικαστήριο, στην επιμέτρηση της ποινής, βασίστηκε σε εσφαλμένη αρχή δικαίου.
2. Η ποινή είναι έκδηλα υπερβολική.
3. Παραβίαση της αρχής της ισότητας και της ίσης μεταχείρισης.
Τα γεγονότα της υπόθεσης είναι αναντίλεκτα:- Ο εφεσείων, Λιβάνιος, 41 χρονών, δάσκαλος, νυμφευμένος με δυο ανήλικα παιδιά, έφτασε στην Κύπρο ατμοπλοϊκώς, στις 21 Φεβρουαρίου, 1991. Του δόθηκε προσωρινή άδεια παραμονής ως επισκέπτη μέχρι τις 28 Φεβρουαρίου, 1991. Η συμπεριφορά του δημιούργησε κάποιες υποψίες στους τελωνειακούς υπαλλήλους. Ο έλεγχος του περιεχομένου της βαλίτσας του δεν αποκάλυψε οτιδήποτε το παράνομο. Τελωνειακός υπάλληλος τρύπησε με σμιλί το εξωτερικό πλαϊνό τοίχωμα της βαλίτσας και στο σημείο εκείνο βγήκε άσπρη σκόνη. Ο τελωνειακός υπάλληλος, στη συνέχεια, στην παρουσία του εφεσείοντα, άνοιξε τα πλαϊνά τοιχώματα της βαλίτσας. Η εσωτερική επιφάνεια καλυπτόταν με λεπτό φύλλο λαμαρίνας. Στο ενδιάμεσο, μεταξύ της λαμαρίνας και του εξωτερικού πλαστικού τοιχώματος της βαλίτσας, βρέθηκαν 10 σακουλάκια νάυλον, συσκευασμένα με επιμέλεια. Στα 8 σακουλάκια υπήρχε άσπρη και στα 2 καφέ σκόνη. Ο εφεσείων οδηγήθηκε στην Αστυνομία. Την ίδια ημέρα εκδόθηκε από αρμόδιο Δικαστήριο διάταγμα προσωποκράτησής του.
Επιστημονική εξέταση αποκάλυψε ότι τα σακουλάκια περιείχαν τα συσκευάσματα που αναφέρονται στο Κατηγορητήριο.
Στις 24 Φεβρουαρίου, 1991, όταν οι Αρχές κατείχαν όλα τα αποδεικτικά στοιχεία για θεμελίωση των κατηγοριών εναντίον του εφεσείοντα, αυτός ζήτησε να δώσει θεληματική κατάθεση, στην οποία ανέφερε ότι έχει την κακή έξη του χαρτοπαιγνίου και τυχερών παιχνιδιών. Έχασε στο χαρτοπαίγνιο και δημιούργησε χρέος $2.000,00, με συμφωνία να πληρώσει $2,500.00 στις 15 Φεβρουαρίου, 1991. Δεν πλήρωσε το χρέος του, ούτε είχε τη δυνατότητα να το πληρώσει. Οι δανειστές του, με τρόπο εκβιαστικό, τον διέταξαν να μεταφέρει τη βαλίτσα με τα ναρκωτικά στην Κύπρο, για να τα παραδώσει σε κάποιο τρίτο πρόσωπο, με αντάλλαγμα την εξόφληση του χρέους του. Γνώριζε ότι μετέφερε ναρκωτικά, αλλά ότι η ποσότητα ήταν μικρότερη.
Όταν κατηγορήθηκε γραπτώς από την Αστυνομία απάντησε:-
"Παραδέχομαι τις κατηγορίες που κατηγορούμαι και δηλώνω πως δεν ήξερα την πραγματική ποσότητα στη βαλίτσα. Δηλώνω τη μετάνοιά μου και ζητώ συγχώρεση και έλεος."
Ετοιμάστηκε Έκθεση του Κοινωνικού Λειτουργού. Ο δικηγόρος του έθεσε ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου, με πολλή ικανότητα, όλα τα ελαφρυντικά:-
1. Ο κατηγορούμενος βρέθηκε μπροστά σε εκβιασμό.
2. Η μεταμέλεια του κατηγορουμένου.
3. Οι επιπτώσεις της ποινής πάνω στην οικογένεια του και, ειδικά, στα δυο ανήλικα παιδιά του.
4. Η μόρφωση του κατηγορουμένου και το λευκό του ποινικό μητρώο.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο ανέλυσε τις αρχές που διέπουν την επιβολή ποινής, γενικά, και ειδικά στις περιπτώσεις της κατοχής ναρκωτικών για σκοπό προμήθειας σε άλλους και αναφέρθηκε σε έκταση στη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Έλαβε υπόψη του, στην έκταση και στο βαθμό που είναι επιτρεπτό, με βάση τις πιο πάνω αρχές, τα ελαφρυντικά. Έλαβε, όμως, περαιτέρω υπόψη του το ακόλουθο απόσπασμα από την απόφαση στην υπόθεση - Baby Gin Landau ν. Της Δημοκρατίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 178 στη σελ. 189:-
"Ο νομοθέτης προνόησε 14 χρόνια φυλάκιση ως την ανώτατη ποινή. Λόγω της σοβαρότητας του αδικήματος, της συχνότητας της διάπραξής του, των τρομακτικών αποτελεσμάτων του στην υγεία αθώων ανθρώπων, του μεγάλου κέρδους το οποίο αποκομίζουν οι έμποροι και οι μεταφορείς των ναρκωτικών, πιστεύουμε ότι είναι καιρός τα πρωτόδικα Δικαστήρια να αυξήσουν τις ποινές, λαμβάνοντας βεβαίως υπόψη τα περιστατικά της κάθε υπόθεσης και έχοντας ως γνώμονα τις αρχές που διέπουν την επιμέτρηση της ποινής."
Ο ευπαίδευτος δικηγόρος του εφεσείοντα αναφέρθηκε στα ίδια ελαφρυντικά σε συγκριτικές ποινές για παρόμοια αδικήματα και εισηγήθηκε ότι η ποινή είναι έκδηλα υπερβολική και ότι επιβλήθηκε με εσφαλμένη αρχή δικαίου.
Το έγκλημα του είδους αυτού γίνεται συνεχώς σοβαρότερο για δυο κυρίως λόγους:-
Ο πρώτος λόγος είναι η ζημιά η οποία προξενείται από τα ναρκωτικά σε παγκόσμια κλίμακα.
Είναι οικουμενικό έγκλημα.
Τα Δικαστήρια της Δημοκρατίας έχουν ευθύνη και καθήκο, τόσο έναντι του λαού της Κύπρου, όσο και έναντι των λαών των άλλων χωρών, να τιμωρούν τα αδικήματα εμπορίας ναρκωτικών, ανεξάρτητα αν αυτά προορίζονται για επιτόπια κατανάλωση ή για άλλη χώρα.
Στην υπόθεση Sultan v. Republic (1983)2 C.L.R. 121, στη σελ. 124 ειπώθηκε:-
"Cyprus nowadays, due to the plight that befell on Lebanon, has become a transit camp for narcotics and this offence is a prevalent one. The Courts of this country have to impose severe sentences of imprisonment to stamp out the social evil of narcotics for the protection not only of the people of Cyprus but of the people all over the world, as this offence is an international one. The Supreme Court time and again stressed that offences involving narcotic drugs have to be faced sternly by the Courts. The possession, trafficking and dealing with narcotics is a social evil against which an international campaign is being waged."
Ο δεύτερος λόγος είναι η συχνότητα με την οποία, ειδικά στην περιοχή Λάρνακας, διαπράττονται τα εγκλήματα αυτά.
Η Λάρνακα κατάντησε τακτικός διαμετακομιστικός σταθμός για την προμήθεια ναρκωτικών πέραν της Κύπρου.
To "modus operandi" τα τελευταία χρόνια είναι το ίδιο, κρίνοντας από τις υποθέσεις ενώπιον των Δικαστηρίων. Είναι αξιοσημείωτη η παρατήρηση του Κακουργιοδικείου ότι στην ίδια συνοδό του είχε στο πινάκιό του 10 παρόμοιες υποθέσεις, στις οποίες από τους 17 κατηγορουμένους οι 15 ήταν αλλοδαποί.
Το κριτήριο αν ποινή είναι έκδηλα υπερβολική είναι το αντικειμενικό μέτρο. Ποινή είναι έκδηλα υπερβολική αν, κρινόμενη αντικειμενικά και όχι με την υποκειμενική εκτίμηση των Μελών του Εφετείου, είναι έκδηλα δυσανάλογη με τα γεγονότα και τα περιστατικά που λαμβάνονται υπόψη στην επιμέτρηση της.
Όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι ενώπιον του Νόμου. Έχουν το δικαίωμα ίσης και ομοιόμορφης μεταχείρισης, κάτω από όμοιες συνθήκες.
Οι αρχές που διέπουν τη δυσαναλογία της ποινής και με βάση τις οποίες το Δικαστήριο τούτο επεμβαίνει είναι καλά γνωστές - (βλ., μεταξύ άλλων, Michalakis Andreou Iacovou and Others v. The Republic (1976) 2 C.L.R. 114· Koukos v. Police (1986) 2 C.L.R. 1· Georghiou and Others v. Republic (1986) 2 C.L.R. 109).
Ο ευπαίδευτος δικηγόρος του εφεσείοντα, για υποστήριξη του ισχυρισμού του ότι παραβιάστηκε η αρχή της ισότητας, αναφέρθηκε σε μικρότερες ποινές φυλάκισης, που επιβλήθηκαν σε άλλα πρόσωπα, σε άλλες παρόμοιες υποθέσεις.
Τα στοιχεία αυτά δεν θεμελιώνουν ανομοιομορφία κρίσεως από το Δικαστήριο ή παραβίαση της αρχής της ίσης μεταχείρισης, που να δικαιολογούν την επέμβασή μας.
Δεν βρίσκουμε ότι το Κακουργιοδικείο, στην επιμέτρηση της ποινής, εφάρμοσε οποιαδήποτε εσφαλμένη αρχή δικαίου.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο ορθά έχει αυξήσει τις ποινές για εγκλήματα σχετιζόμενα με τα ναρκωτικά. Τα Δικαστήρια, στην εκπλήρωση της κοινωνικής τους αποστολής, έχουν καθήκο να αντιμετωπίσουν την έξαρση των εγκλημάτων και την πρόκληση των μεταφορέων ναρκωτικών με όσο το δυνατό πιο αποτρεπτικές ποινές.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους, δε βρίσκουμε ότι πρέπει να επέμβουμε στην ποινή που επιβλήθηκε.
Η έφεση απορρίπτεται.
Η έφεση απορρίπτεται.