|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1991) 2 ΑΑΔ 452
5 Σεπτεμβρίου 1991
[Α. ΛΟΙΖΟΥ. Π., ΠΙΚΗΣ, ΚΟΥΡΡΗΣ, ΝΙΚΗΤΑΣ, ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΑΡΤΕΜΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στές]
MOHAMMED H.M. KHAIR HMOUD ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ,
Αιτητές-Κατηγορούμενοι,
ν.
ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Καθ' ου η αίτηση.
(Ποινική Αίτηση αρ. 6/91).
Ποινική Δικονομία — Ο περί Ποινικής Δικονομίας Νόμος, Κεφ. 155 άρθρο 174 (1) (α), (δ) και (ε) — Αίτηση για διάταγμα μεταφοράς διεξαγωγής της δίκης ενώπιον τον Κακουργιοδικείου Λευκωσίας αντί του Κακουργιοδικείου Λεμεσού λόγω επεισοδίων κατά την προσαγωγή των κατηγορουμένων στο Δικαστήριο όπου θα κατηγορούντο για τα ακόλουθα αδικήματα: - α) Ανθρωποκτονία, κατά παράβαση των άρθρων 205 (1) (2) (3) και (20) του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154 όπως τροποποιήθηκε από το Νόμο 3/62, και - β) Ένοπλη ληστεία, κατά παράβαση των άρθρων 282, 283 και 20 τον Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154.
Το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση και αποφάνθηκε ότι η Αστυνομία είναι σε θέση να τηρήσει την αρμόζουσα τάξη και να παρέχει την απαραίτητη ασφάλεια για τη δημιουργία της κατάλληλης ατμόσφαιρας ούτως ώστε οι κατηγορούμενοι να έχουν το αίσθημα πως τυγχάνουν αμερόληπτης και ακριβοδίκαιης δίκης.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Αίτηση.
Αίτηση από τους κατηγορουμένους για διαταγή του Δικαστηρίου για μεταφορά της διεξαγωγής της δίκης τους ενώπιον του Κακουργιοδικείου Λευκωσίας που θα συνεδριάσει στη Λευκωσία αντί αυτού της Λεμεσού.
Στ. Ιερωνυμίδης, για τους αιτητές.
Γ. Παπαϊωάννου με Ι. Λουκαΐδου (Δ/δα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τον καθ' ου η αίτηση.
Α. ΛΟΙΖΟΥ Π., ανέγνωσε την απόφαση του Δικαστηρίου. Οι αιτητές έχουν παραπεμφθεί σε δίκη ενώπιον του Κακουργιοδικείου το οποίο θα συνέλθει στη Λεμεσό στις 16 Σεπτεμβρίου 1991 με τις κατηγορίες:
α) Ανθρωποκτονία, κατά παράβαση των άρθρων 205 (1) (2) (3) και (20) του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154, όπως τροποποιήθηκε από το Νόμο 3/62, και
β) Ένοπλη ληστεία, κατά παράβαση των Άρθρων 282, 283 και 20 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154.
Από μέρους των καταχωρήθηκε η παρούσα αίτηση, κάτω από το άρθρο 174 (1) (α), (δ), και (ε) του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155, για διαταγή μεταφοράς διεξαγωγής της δίκης ενώπιον του Κακουργιοδικείου που θα συνεδριάσει στη Λευκωσία, αντί αυτού της Λεμεσού, στο οποίο η δίκη θα διεξαχθεί αν δεν γίνει τέτοια διαταγή. Το άρθρο αυτό, σε όση έκταση είναι σχετικό, προβλέπει:
"174.- (1) Οσάκις, επί αιτήσει ως εν τοις εφεξής προβλέπεται καθίσταται φανερόν εις το Ανώτατον Δικαστήριον-
(α) ότι δεν δύναται να διεξαχθή εν οιοδήποτε Δικαστηρίω δικαία και αμερόληπτος προανάκρισις ή δίκη
------------------------------------------
(δ) ότι διάταγμα δυνάμει του παρόντος άρθρου θα τείνη προς γενικήν διευκόλυσιν των διαδίκων ή των μαρτύρων
(ε) ότι τοιούτο διάταγμα είναι εξυπηρετικόν των σκοπών της δικαιοσύνης,
το Ανώτατο Δικαστήριον δύναται να διατάξη όπως η προανάκρισις ή η δίκη διεξαχθή υπό ή ενώπιον Δικαστηρίου άλλου ή του Δικαστηρίου ενώπιον του οποίου, ελλείψει του τοιούτου διατάγματος, θα διεξήγετο."
Τα γεγονότα πάνω στα οποία στηρίζεται η αίτηση αυτή εκτίθενται σε ένορκη δήλωση, στην οποία αναφέρεται, μεταξύ άλλων, ότι κατά την παρουσίαση των αιτητών ενώπιον του Δικαστηρίου Λεμεσού, για να εκδωθεί διάταγμα προσωποκράτησής των, κατά τη διάρκεια των αστυνομικών ερευνών, όπως και κατά την προσαγωγή των στις 22 Ιουλίου 1991, στο Δικαστήριο Λεμεσού για να κατηγορηθούν, δημιουργήθηκαν επεισόδια, ως διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες, με αποτέλεσμα οι αιτητές να ευρίσκονται, όπως είναι ο ισχυρισμός, σε κίνδυνο λιντσαρίσματος και κινδύνου της σωματικής των ακεραιότητας.
Η κατηγορούσα αρχή ενίσταται στη μεταφορά της υπόθεσης. Είναι παραδεκτό, όπως αναφέρεται στην ένορκη δήλωση που καταχωρήθηκε προς υποστήριξη της ενστάσεώς της, πως πράγματι έγιναν επεισόδια και διαμαρτυρίες σαν συνέπεια του αισθήματος καταδίκης και κατακραυγής κατά των κατηγορουμένων από μέρους και συγγενών και φίλων του θύματος, που πήραν τη μορφή φωνασκιών και διαμαρτυρίας. Δεν δέχονται όμως ότι υπήρξε κίνδυνος λιντσαρίσματος. Ταυτόχρονα βεβαιώνουν το Δικαστήριο ότι κατά την εκδίκαση των πιο πάνω υποθέσεων θα διευθετηθεί η κράτηση των κατηγορουμένων στη Λεμεσό για να αποφεύγεται η καθημερινή μεταφορά τους από τη Λευκωσία και ότι ουδείς κίνδυνος θα υπάρξει σε βάρος των κατηγορουμένων, εφόσον η υπόθεση εκδικαστεί από Κα-κουργιοδικείο που θα συνεδριάζει στη Λεμεσό.
Δεν θα θέλαμε να δεχθούμε ότι η Αστυνομία δεν είναι σε θέση να τηρήσει την αρμόζουσα τάξη εντός και πέριξ του χώρου των Δικαστηρίων και να παράσχει επίσης την απαραίτητη ασφάλεια για τη δημιουργία της κατάλληλης ατμόσφαιρας, ώστε οι κατηγορούμενοι να έχουν το αίσθημα πως τυγχάνουν αμερόληπτης και ακριβοδίκαιης δίκης. Για τους λόγους αυτούς δεν δικαιολογείται η έκδοση οποιουδήποτε διατάγματος κάτω από το άρθρο 174 (1) (α) (β) και (ε), γιατί κανένας από τους λόγους που προβάλλονται δεν συντρέχει. Ούτε και βέβαια τίθεται θέμα γενικής διευκόλυνσης των κατηγορουμένων ή των μαρτύρων, εφόσο κάτι τέτοιο δεν θα εξυπηρετούσε τους σκοπούς της δικαιοσύνης. Επομένως η αίτηση απορρίπτεται.
Τα έξοδα του δικηγόρου των αιτητών να πληρωθούν από το δημόσιο εφόσο οι αιτητές τυγχάνουν νομικής αρωγής και η παρούσα αίτηση είναι μέρος της όλης διαδικασίας της υπεράσπισης στις κατηγορίες στις οποίες κατηγορούνται.
Αίτηση απορρίπτεται.