Malta ν. Δημοκρατίας (1991) 2 ΑΑΔ 443

Κατοχή ελεγχομένου φαρμάκου τάξης "Α" του Μέρους Ι του πρώτου Πίνακα με σκοπό την προμήθειά του σε άλλο πρόσωπο κατά παράβαση των άρθρων 2, 3, 6 (1) (3), 30 και 31 του περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου του 1977 (Νόμος Αρ. 29 του 1977) όπως τροποποιήθηκε με το Νόμο Αρ. 67 του 1983.

Ελαφρυντικά — Προσωπικές συνθήκες — Νεαρή ηλικία κατηγορουμένου, κακή κατάσταση της υγείας του και το γεγονός ότι έπεσε θύμα κάποιου εγκέφαλου, λευκό ποινικό μητρώο και οικογενειακές συνθήκες.

Ποινή — Επιμέτρηση της ποινής.

Ποινή — Εξατομίκευση της ποινής.

Ποινή — Αποτρεπτική ποινή — Επιβολή φυλάκισης επτά ετών—Δεν θεωρήθηκε έκδηλα υπερβολική ούτε νομικά εσφαλμένη.

Ο κατηγορούμενος ηλικίας 23 ετών έφθασε στην Κύπρο στις 21/2/1991. Στο εσωτερικό μέρος του άνω καλύμματος της βαλίτσας του είχε ουσία βάρους 1,413 γραμμαρίων που περιείχε 35% ηρωίνη. Παραδέχθηκε ενοχή και ανέφερε στην κατάθεση του το πρόσωπο που τον προμήθευσε τα ναρκωτικά για να τα μεταφέρει στην Αμερική έναντι αμοιβής $20,000.- δολλαρίων. Το Ανώτατο Δικαστήριο αφού απέρριψε την έφεση αποφάνθηκε ότι:

1. Αδικήματα με διεθνείς προεκτάσεις όπως είναι η κατοχή και εμπορία ναρκωτικών πρέπει να τιμωρούνται με αυστηρές αποτρεπτικές ποινές ούτως ώστε τα Δικαστήρια της Κύπρου να συμβάλουν στην εκστρατεία εναντίον της μάστιγας των ναρκωτικών που γίνεται σε παγκόσμια κλίμακα.

2. Δεν πρέπει να δίδεται στα στοιχεία που καθιερώθηκαν από τη νομολογία ως ελαφρυντικά για την επιμέτρηση της ποινής μεγά λη βαρύτητα για αδικήματα εμπορίας ναρκωτικών λόγω της συνεχούς επανάληψής τους και της ανώτατης ποινής φυλάκισης που προνοεί ο Νόμος και που ανέρχεται σε φυλάκιση δεκατεσσάρων χρόνων.

Η έφεση απορρίπτεται.

Υποθέσεις που αναφέρθηκαν:

Mansour και Άλλος ν Δημοκρατίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 434;

Sultan ν Δημοκρατίας (1983) 2 C.L.R. 121;

Zreka ν Δημοκρατίας (1986) 2 C.L.R. 134.

Έφεση εναντίον Ποινής.

Έφεση εναντίον της ποινής από τον Robert Tanias Malta ο οποίος βρέθηκε ένοχος στις 20 Μαΐου, 1991 από το Κακουργιοδικείο Λάρνακας (Αριθμός Ποινικής Υπόθεσης 4157/91) στην κατηγορία κατοχής ελεγχομένου φαρμάκου κατά παράβαση των άρθρων 2, 3, 6 (1) (2), 30 και 31 του Περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου (Νόμος 29/77) και στην κατηγορία κατοχής ελεγχομένου φαρμάκου προς τον σκοπό όπως το προμηθεύσει σε άλλο πρόσωπο κατά παράβαση των άρθρων 2, 3, 6 (1) (3), 30 και 31 του πιο πάνω Νόμου και καταδικάστηκε από Καλλή, Π.Ε.Δ., Σ. Νικολαΐδη, Α.Ε.Δ. και Πασχαλίδη, Ε.Δ. σε επταετή ποινή φυλάκισης χωρίς να επιβληθεί ποινή στην πρώτη κατηγορία.

Κ. Γαβριηλίδης, για τον εφεσείοντα.

A.M. Αγγελίδης, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την εφεσίβλητη.

Α. ΛΟΙΖΟΥ, Πρ. ανέγνωσε την απόφαση του Δικαστηρίου. Με την έφεσή του αυτή ο εφεσείων προσβάλλει ως έκδηλα υπερβολική την ποινή επταετούς φυλάκισης που του επιβλήθηκε από το Κακουργιοδικείο Λάρνακας στη δεύτερη κατηγορία για κατοχή ελεγχόμενου φαρμάκου τάξης "Α" του Μέρους Ι του πρώτου Πίνακα προς το σκοπό όπως προμηθεύσει τούτο σε άλλο πρόσωπο κατά παράβαση των άρθρων 2, 3, 6 (1) (3), 30 και 31 του περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου του 1977 (Νόμος Αρ. 29 του 1977) όπως τροποποιήθηκε με το Νόμο Αρ. 67 του 1983.

Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες στο κατηγορητήριο το αδίκημα αυτό διαπράχθηκε στις 21 Φεβρουαρίου, 1991, στη Λάρνακα το δε ελεγχόμενο φάρμακο που αναφέρεται στις δύο κατηγορίες που παραδέχθηκε ο εφεσείων, αποτελείτο από 1,413 γραμμάρια σκευάσματος περιέχοντος 35% διαμορφίνη γνωστή ως ηρωίνη.

Ο κατηγορούμενος έφθασε στην Κύπρο ατμοπλοϊκώς την ημέρα εκείνη σαν επισκέπτης και του δόθηκε άδεια παραμονής μέχρι τις 28 του ίδιου μήνα. Μετά τον τελωνειακό έλεγχο η αστυνομία έθεσε κάτω από παρακολούθηση το ταξί με το οποίο κατευθύνθηκε προς το κέντρο της πόλης. Σε κάποιο σημείο της διαδρομής η αστυνομία ανέκοψε το ταξί και ζήτησε να ερευνήσει τις αποσκευές του εφεσείοντα. Αφού έσχισε το εσωτερικό μέρος του άνω καλύμματος της βαλίτσας του ανακάλυψε δύο νάιλον σακκούλια τα οποία περιείχαν λευκή σκόνη. Ύστερα από χημική ανάλυση εξακριβώθηκε ότι τα σακκούλια αυτά περιείχαν το πιο πάνω ελεγχόμενο φάρμακο. Η αστυνομία μετά την ανακάλυψη των δύο αυτών σακκουλιών επέστησε την προσοχή του κατηγορουμένου στο Νόμο ο οποίος παραδέχθηκε την κατοχή των ναρκωτικών. Έδωσε δε κατάθεση στην οποία ανέφερε το πρόσωπο που τον προμήθευσε για να τα μεταφέρει στην Αμερική έναντι αμοιβής $20,000 δολλαρίων, Ηνωμένων Πολιτειών.

Ενώπιον του Κακουργιοδικείου τέθηκαν οι προσωπικές συνθήκες του εφεσείοντα, ο οποίος είναι 23 ετών, από το δικηγόρο του, όπως επίσης και από το περιεχόμενο της έκθεσης του Γραφείου Ευημερίας. Από τα στοιχεία αυτά το Κακουργιοδικείο σημείωσε το γεγονός ότι ο κατηγορούμενος υπήρξε θύμα κάποιου εγκέφαλου, τη νεαρή του ηλικία, τις προσωπικές του συνθήκες συμπεριλαμβανομένης της υγείας του η οποία επηρεάστηκε από ένα σοβαρό ατύχημα που είχε σε μικρή ηλικία με επακόλουθο να υποστεί σειρά εγχειρήσεων και να έχει τώρα μειωμένη όραση και ότι πάσχει από δυνατούς πονοκεφάλους. Επίσης σημείωσε τις οικογενειακές του συνθήκες, (έχασε τον πατέρα του από μικρής ηλικίας και είναι ο ίδιος προστάτης της οικογένειας του), το λευκό του μητρώο και τη μεταμέλεια του που εκφράστηκε με την παραδοχή του ενώπιον του Δικαστηρίου και την ομολογία του στην Αστυνομία.

Στην απόφαση που δώσαμε στις 23 Ιουλίου, 1991, στην υπόθεση Mansour και Άλλου εναντίον της Δημοκρατίας, (1991) 2 Α.Α.Δ. 434, για κατοχή 690 γραμμαρίων του ίδιου ελεγχόμενου ναρκωτικού φάρμακου με σκοπό την προμήθειά του σ' άλλο πρόσωπο, το Δικαστήριο επικύρωσε ποινή φυλάκισης επτά ετών που επιβλήθηκε από το ίδιο Κακουργιοδικείο σε δύο κατηγορούμενους, ο ένας από τους οποίους ήταν 46 χρονών και ο άλλος 21 χρονών. Είχαμε την ευκαιρία σ' εκείνη την υπόθεση να αναλύσουμε τις αρχές που διέπουν το θέμα της ποινής που πρέπει να επιβάλλεται στα αδικήματα αυτά της τόσο σοβαρής φύσης και είναι περιττό να τα επαναλάβουμε. Αρκεί να λεχθεί ότι το Δικαστήριο αυτό επανειλημμένα τόνισε την ανάγκη επιβολής αυστηρών αποτρεπτικών ποινών ούτως ώστε τα Δικαστήρια της Κύπρου να συμβάλουν στην εκστρατεία που γίνεται σε παγκόσμια κλίμακα για την εξάλειψη της κοινωνικής μάστιγας των ναρκωτικών, όχι μόνο για την προστασία των κατοίκων της Κύπρου αλλά και των κατοίκων όλων των χωρών, μια και τα αδικήματα της φύσης αυτής έχουν διεθνείς προεκτάσεις (Sultan ν. Δημοκρατίας (1983) 2 C.L.R. 121, όπως επίσης Zreka ν. Δημοκρατίας (1986) 2 C.L.R. 134.

Είναι γεγονός ότι δεν μπορούν ν' αγνοηθούν ούτε οι προσωπικές συνθήκες ενός κατηγορούμενου ούτε τα άλλα στοιχεία που η νομολογία μας καθιέρωσε ως ελαφρυντικά για τους σκοπούς της επιμέτρησης της ποινής. Πρέπει όμως να λεχθεί ότι στις περιπτώσεις εμπορίας ναρκωτικών δεν μπορεί να δίδεται στα στοιχεία αυτά μεγάλη βαρύτητα μια και η φύση και σοβαρότητα των αδικημάτων όπως και η συνεχής επανάληψή τους μειώνουν σημαντικά τη σημασία αυτών των παραγόντων, έχοντας επιπλέον κατά νου και την ανωτάτη ποινή των δεκατεσσάρων ετών φυλάκισης που προβλέπει ο Νόμος γι' αυτά.

Θίγηκε το θέμα ομοιότητας της ποινής που επιβλήθηκε σε παρόμοιες περιπτώσεις σαν ενδεικτικό της μη εξατομίκευσης της ποινής. Η ίση μεταχείριση των δραστών και γενικά η ομοιομορφία τους είναι επιθυμητή και αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπάρχει εξατομίκευση της επιβολής ποινής. Ενδεικτικό στην υπόθεση αυτή είναι ότι, παρά το γεγονός ότι σε σύγκριση με την υπόθεση Mansour και Άλλου (πιο πάνω), ο κατηγορούμενος βρέθηκε να κατέχει ηρωίνη σχεδόν τριπλάσια από εκείνη που βρέθηκε να κατέχουν οι εφεσείοντες στην υπόθεση εκείνη, το Δικαστήριο δεν επέβαλε στον παρόντα εφεσείοντα μεγαλύτερη ποινή όπως κάτω από άλλες συνθήκες θα αναμένετο να κάμει, αλλά επέβαλε την ίδια ποινή, που δείχνει ότι έλαβε υπόψη τις προσωπικές συνθήκες και άλλα ελαφρυντικά του εφεσείοντα αυτού δίδοντας βέβαια σ' αυτά τη δέουσα κατά τη νομολογία μας βαρύτητα.

Για όλους τους πιο πάνω λόγους η έφεση απορρίπτεται διότι δεν αποδείχθηκε ότι η ποινή είναι έκδηλα υπερβολική ούτε και ότι είναι νομικά εσφαλμένη.

Όσον αφορά το θέμα της υγείας του σημειώσαμε με ικανοποίηση ότι οι Αρχές των Φυλακών έχουν επιληφθεί ήδη αυτού και είμαστε βέβαιοι ότι θα τύχει προσοχής και θεραπείας από τους αρμόδιους για τα θέματα αυτά που είναι έξω από την αρμοδιότητα του Δικαστηρίου, πέραν του ελαφρυντικού στοιχείου το οποίο προσφέρουν στην επιμέτρηση της ποινής και το οποίο λήφθηκε υπόψη από το Δικαστήριο.

Για όλους τους πιο πάνω λόγους η έφεση απορρίπτεται.

Έφεση απορρίπτεται.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία