---

ΑΝΑΦΟΡΕΣ:

---

Δεν έχει εντοπιστεί νομοθεσία ή απόφαση ή δικονομικός θεσμός στον οποίο να κάνει αναφορά η απόφαση αυτή

Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:

Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή

---

ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠΟΦΑΣΗΣ:

---

public Γιασεμή, Γιασεμής Ν. Άντης Γεωργίου, για Αιτητές CY AD Κύπρος Ανώτατο Δικαστήριο 2023-07-26 el Τμήμα Νομικών Εκδόσεων, Ανώτατο Δικαστήριο ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΗΤΩΝ v. ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤHN ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΚΑΙ/Η ΠΑΡΑΛΕΙΨΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ ΠΟΥ ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΤΜΗΜΑ ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΙΤΗΣΗ Αρ. 177/2021, 26/7/2023 Δικαστική Απόφαση

ECLI:CY:AD:2023:D266

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΙΤΗΣΗ Αρ. 177/2021

 

26 Ιουλίου, 2023

 

(Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.)

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ 2018 (5/2018)

 

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΗΤΩΝ ΩΣ ΑΥΤΟΙ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΕΠΙΣΥΝΗΜΜΕΝΟ ΚΑΤΑΛΟΓΟ Α, ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ  MANDAMUS

 

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤHN ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΚΑΙ/Η ΠΑΡΑΛΕΙΨΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ  ΚΑΙ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ ΠΟΥ ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΤΜΗΜΑ ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ ΚΑΙ/Η ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΚΑΙ/Η ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ ΚΑΙ/Η ΥΠΗΚΟΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΑΙΤΗΤΩΝ

--------------------

 

Άντης Γεωργίου, για Αιτητές

Νικολέττα Νικολάου (κα), για Καθ' ου η Αίτηση, Γενικό Εισαγγελέα

--------------------------

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

 

ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.: Οι αιτητές στην παρούσα αίτηση, ουσιαστικά, δεκαέξι τον αριθμό, γεννήθηκαν κάποιοι πριν και κάποιοι μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, στις 20.7.1974.  Διατείνονται δε, ότι είναι παιδιά  ή απόγονοι Κυπρίων πολιτών από τη μια πλευρά και Τούρκων υπηκόων από την άλλη πλευρά.  Στη βάση αυτή, αποτάθηκαν στην αρμόδια Αρχή για να εγγραφούν ως πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας.  Υπέβαλαν, ο κάθε ένας την αίτηση του, συναφώς, με βάση τον περί Αρχείου Πληθυσμού Νόμου του 2002, (Ν.141(Ι)/2002), όπως αυτός έχει τροποποιηθεί. Δεν έλαβαν, όμως, οποιαδήποτε απάντηση σε αυτή και ούτε τους έχει αποδοθεί η πιο πάνω ιδιότητα μέχρι στιγμής. Κάποιων, η αίτηση, τέθηκε σε «λίστα», προκειμένου να εξεταστεί εν καιρώ, ενώ για κάποιους ούτε και αυτό έχει συμβεί, λόγω ανεπαρκών στοιχείων για την περαιτέρω προώθηση της.  Οι ίδιοι, θεωρούν τους εαυτούς τους απάτριδες, τη δε Δημοκρατία ως παραλείπουσα να εκπληρώσει την υποχρέωση της να τους απονέμει την εν λόγω υπηκοότητα.

 

Με την παρούσα αίτηση, οι αιτητές ζητούν από το Δικαστήριο, κατ'  επίκληση της εξουσίας του, δυνάμει του Άρθρου 155.4 του Συντάγματος, την έκδοση εντάλματος mandamus, προς «το Τμήμα Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης και/ή τον Υπουργό Εσωτερικών και/ή το Υπουργικό Συμβούλιο, που να διατάσσει τη θέσπιση συγκεκριμένης διαδικασίας με καθορισμένα κριτήρια και/ή όρους με την οποία να αναγνωρίζει τα απάτρις παιδιά (stateless) σύμφωνα με τη Διεθνή Συνθήκη για απάτρις άτομα του 1954 και του 1961 (Statelessness Convention) και/ή σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο».  Συγκεκριμένα, η αναφορά είναι στο Convention Relating to the Status of Stateless Persons του 1954 και στο Convention of the Reduction of Statelessness του 1961.

 

Κατ'  αρχάς, σημειώνεται ότι οι αιτητές αναγνωρίζουν πως η Κυπριακή Δημοκρατία, δεν προσχώρησε στις πάνω Διεθνείς Συμβάσεις.  Επιπρόσθετα, σημειώνεται πως οι αιτητές, πλην ενός,  έχουν τουρκική υπηκοότητα, επειδή, προφανώς, ο ένας γονέας τους ή και οι δύο είναι τούρκοι υπήκοοι.  Επομένως, δεν είναι απάτριδες, όπως διατείνονται. Ούτε αναφέρθηκε κατά πόσο κινδυνεύουν να απωλέσουν την τουρκική υπηκοότητά τους και να περιέλθουν υπό τέτοιο καθεστώς, που βεβαίως, είναι άσχετο το θέμα αυτό, για σκοπούς της παρούσας αίτησης. Εξαίρεση αποτελεί η περίπτωση της ανήλικης Pera Tanpinar η οποία γεννήθηκε στην Κύπρο (στο Στρόβολο) και είναι Κυπριακής καταγωγής, εξ αρρενογονίας. 

 

Παρεμπιπτόντως, σημειώνεται, επίσης, ότι το καθεστώς του απάτριδος απασχολεί διαχρονικά τον ίδιο τον Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών, εξ ού και οι προαναφερθείσες Συμβάσεις.  Έχει αναγνωριστεί, ως τέτοιο, από τη νομολογία του  Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων[1] και του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης[2].  Πρόσωπα τελούντα υπό  τέτοιο καθεστώς, θεωρείται ότι, επηρεάζονται δυσμενώς, όσον αφορά το θεμελιώδες δικαίωμα τους για σεβασμό της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής τους, κατά παράβαση του Άρθρου 8 της Ευρωπαϊκής Συνθήκης των Δικαιωμάτων του ανθρώπου, του Άρθρου 7 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του αντίστοιχου αυτών Άρθρο 15 του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας.  Η έκταση του επηρεασμού του εν λόγω δικαιώματος αντανακλάται στη διιστάμενη απόφαση του Δικαστή Pinto De Albuquerque στην υπόθεση Ramadan v. Malta (ανωτέρω) του ΕΔΑΔ.  Η συγκεκριμένη δικαστική ανάλυση ως προς την πιο πάνω πτυχή, δεν είναι υπό αμφισβήτηση.  Τέλος, σημειώνεται ότι η αναφορά στο συγκεκριμένο καθεστώς γίνεται και σε κυπριακή νομοθεσία, μεταξύ άλλων, ήτοι στον περί Προσφύγων (Τροποποιητικός) Νόμος του 2018, (Ν.80(Ι)/2018, και στον περί της Σύμβασης περί των Δικαιωμάτων του Παιδιού (Κυρωτικός) (Τροποποιητικός) Νόμος του 2000, (Ν.5(ΙΙΙ)/2000.

 

Ωστόσο, όλοι οι αιτητές στην παρούσα υπόθεση, πλην ενός, όπως έχει αναφερθεί, δεν τελούν υπό τέτοιο καθεστώς· δεν είναι απάτριδες.   Στο πλαίσιο της, υπό εξέταση, κοινής αίτησής τους έχουν όλοι πλην ενός, δηλώσει ότι είναι κάτοχοι τουρκικής υπηκοότητας.  Κατά συνέπεια, ουσιαστικά, η αίτηση καθενός από αυτούς προς την αρμόδια Αρχή της Κυπριακής Δημοκρατίας, είναι για να τους παραχωρηθεί η κυπριακή υπηκοότητα, ενώ είναι τούρκοι υπήκοοι.  Συνεπώς, η πράξη της αρμόδιας Αρχής για απόρριψη της αίτησης κάποιων από αυτούς, ή  η παράλειψη για ανταπόκριση της σε αυτή,  εμπίπτει στον έλεγχο του Διοικητικού Δικαστηρίου.  Οπωσδήποτε, δεν τίθεται θέμα παράλειψης θέσπισης τεκμηρίων προς εξέταση της ιδιότητας των αιτητών ως απάτριδων, εν πάση περιπτώσει. Το ίδιο, βεβαίως, ισχύει και για τη μοναδική αιτήτρια που δεν έχει τουρκική υπηκοότητα  και αιτείται την απόδοση προς αυτήν της υπηκοότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας.  Για τη μη τελεσφόρηση της αίτησης της δύναται, για τους λόγους που προβλέπονται στο Άρθρο 146 του Συντάγματος, επίσης, να προσφύγει στο Διοικητικό Δικαστήριο. 

 

Για τους πιο πάνω λόγους, η αίτηση αποτυγχάνει και απορρίπτεται.  Επιδικάζονται έξοδα υπέρ της Δημοκρατίας και εναντίον των αιτητών, τα οποία καθορίζονται στο ποσό των €500.- για τον κάθε ένα.

 

 

 

                                                                   Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.

 

 

 

 

/γκ