|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2023:D48
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Εφεση Αρ. 280/2021)
8 Φεβρουαρίου, 2023
[ΛΙΑΤΣΟΣ, Π.]
[ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ,
ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ, Δ/ΣΤΕΣ]
M.A. CHRISTODOULOU INVESTMENTS LTD,
Εφεσείουσας,
ν.
ΑΔΕΛΦΟΙ ΑΝΔΡΕΟΥ & ΣΤΑΥΡΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ (ΕΜΠΟΡΟΙ) ΛΤΔ,
Εφεσίβλητης.
____________________
Γ. Ιωάννου, για την Εφεσείουσα.
Α. Ποιητής με Φ.Χ»Νικολή (κα), για την Εφεσίβλητη.
____________________
Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου
θα δοθεί από τον Λιάτσο, Π.
____________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ex tempore
ΛΙΑΤΣΟΣ, Π.: Το Δικαστήριο είχε την ευκαιρία να εξετάσει σε προηγούμενο στάδιο τα γεγονότα που καλύπτουν την υπό κρίση περίπτωση, έχοντας κατά νου τον σχετικό περί Ανωτάτου Δικαστηρίου (Δικαιοδοσία ΄Εκδοσης Ενταλμάτων Προνομιακής Φύσεως) Διαδικαστικό Κανονισμό του 2018 και ιδιαίτερα τον επίμαχο Κανονισμό 5(1) και (2).
Η πρωτόδικη διαδικασία αφορούσε αίτημα για έκδοση προνομιακού εντάλματος. Δεν τελούσε υπό αμφισβήτηση ότι η έκδοση της προσβαλλόμενης πράξης έλαβε χώραν τρία περίπου χρόνια πριν από την καταχώρηση της αίτησης προς εξασφάλιση προνομιακού διατάγματος. Πλήρη όμως γνώση της επίδικης πράξης και των γεγονότων που την περιέβαλλαν, έλαβε η εφεσίβλητη αμέσως πριν καταχωρίσει την ως άνω αίτηση.
Υπό το φως των πιο πάνω γεγονότων, κρίθηκε πρωτοδίκως ότι οι Κανονισμοί 14 και 15 του προαναφερθέντος Κανονισμού παρείχαν την ευχέρεια στο Δικαστήριο, προς το συμφέρον της δικαιοσύνης, να θεωρήσει την ενώπιόν του αίτηση ως εμπρόθεσμη. ΄Εκρινε ο αδελφός Δικαστής ότι «. κάτω από τις εξαιρετικές αυτές περιστάσεις η καταχώρηση Αίτησης για παράταση χρόνου θα ήταν μια γραφειοκρατική ενέργεια η οποία το μόνο που θα επιτύγχανε θα ήταν η σπατάλη χρόνου και εξόδων.».
Δεν μας βρίσκει σύμφωνους η πιο πάνω προσέγγιση. Ό,τι είναι σημαντικό για σκοπούς προθεσμίας είναι πως ο χρόνος προς καταχώρηση αίτησης για παροχή άδειας αρχίζει, όπως διαλαμβάνει, ο ειδικός περί τούτου, Κανονισμός 5(1), από την ημερομηνία έκδοσης της προσβαλλόμενης πράξης. Υπάρχει δε δυνατότητα παράτασης του χρόνου, με βάση τον Κανονισμό 5(2), εάν καταδειχθούν εξαιρετικές περιστάσεις που παρεμπόδισαν την καταχώρηση αίτησης εντός της προβλεπόμενης προθεσμίας. ΄Ετσι θα έπρεπε να είχε πράξει η πλευρά της Εφεσίβλητης, προβάλλοντας τον ισχυρισμό της έλλειψης γνώσης των κρίσιμων γεγονότων. Δεν το έπραξε όμως και αυτό ήταν μοιραίο. Υπό αυτά τα δεδομένα, δεν υπήρχε περιθώριο άλλο, παρά απόρριψης της αίτησης, αφού είχε παρέλθει η προθεσμία προς καταχώρησή της, η οποία, σύμφωνα με τη νομολογία και αναφερόμαστε στην απόφαση Manuel Puhler, Πολ.εφ. 404/2019, 10.12.2020, ECLI:CY:AD:2020:A421, είναι θέμα ουσίας, άμεσα συνυφασμένο με την προνομιακή διαδικασία που λάμβανε χώραν ενώπιον του Δικαστηρίου.
Συνεπώς η έφεση γίνεται αποδεκτή, η πρωτόδικη απόφαση ανατρέπεται, όπως επίσης η διαταγή για τα έξοδα, τα οποία επιδικάζονται, πρωτοδίκως και κατ΄ έφεση, προς όφελος της Εφεσείουσας, όπως αυτά θα υπολογιστούν.
Α.Ρ. ΛΙΑΤΣΟΣ, Π.
Τ.Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.
Τ. ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.
Λ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ.
ΣΤ. ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ, Δ.
ΜΑ/ΣΦ.