|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2023:A22
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Έφεση Αρ. 4/2015)
25 Ιανουαρίου 2023
[ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, ΜΑΛΑΧΤΟΣ, ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΟΓΙΑΤΖΕΑΣ,
Εφεσείων,
ν.
ΑΝΔΡΕΑ Κ. ΜΩΗΣΕΩΣ,
Εφεσίβλητου.
____________________
Σ. Ζαννούπας, για τον Εφεσείοντα.
Α.Γ. Ζύμπηλος, για τον Εφεσίβλητο.
____________________
ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.: Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη και θα δοθεί από τον Μαλαχτό, Δ.
____________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.: Με τέσσερις λόγους έφεσης ο Εφεσείων προσβάλλει την απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου να επιδικάσει εναντίον του και υπέρ του Εφεσίβλητου το ποσό των €1935.84 πλέον νόμιμο τόκο, στη βάση ότι είχε εκδώσει, αφού τις υπόγραψε, δύο επιταγές για ποσά που συμποσούνταν στο πιο πάνω ποσό, που είχαν καταλήξει στην κατοχή του τελευταίου. Με τον πέμπτο λόγο έφεσης προσβάλλει την επιδίκαση εναντίον του των εξόδων, όχι αυτοτελώς, αλλά στη βάση ότι η αγωγή θα έπρεπε να είχε απορριφθεί.
Τις επιταγές είχε παραδώσει στον Εφεσίβλητο ο πρώην Εναγόμενος 2, υπογραμμένες, προς εξόφληση οφειλής του για διάφορα ποτά που του είχε πωλήσει. Το όνομα του δικαιούχου ήταν σε αμφότερες κενό και ο Εφεσίβλητος συμπλήρωσε και στις δύο επιταγές το όνομα του. Ο Εφεσίβλητος είχε και στο παρελθόν παραλάβει από τον πρώην Εναγόμενο 2 επιταγές του Εφεσείοντα για εξόφληση ποτών που παρείχε, αφού οι δύο τελευταίοι ήταν συνεργάτες σε επιχείρηση καμπαρέ, χωρίς ποτέ να δημιουργηθεί πρόβλημα. Ωστόσο, όταν οι επίδικες επιταγές παρουσιάστηκαν στη Συνεργατική Πιστωτική Εταιρεία Κ. Πάφου, όπου διατηρείτο ο σχετικός λογαριασμός του Εφεσείοντα, επιστράφηκαν απλήρωτες καθότι δεν υπήρχαν τα απαιτούμενα κεφάλαια.
Αυτή ήταν η μαρτυρία του Εφεσίβλητου, συνεπικουρούμενη ως προς την τελευταία πτυχή με τη μαρτυρία υπαλλήλου, κατά τον ουσιώδη χρόνο, της Σ.Π.Ε.. Η μαρτυρία αμφοτέρων παρέμεινε αναντίλεκτη και έγινε αποδεχτή από το πρωτόδικο Δικαστήριο, που ωστόσο διαπίστωσε ότι ούτε ο Εφεσίβλητος, αλλά ούτε και ο λειτουργός της Σ.Π.Ε. «ήταν σε θέση να βεβαιώσουν ότι ήταν ο [Εφεσείων] που έθεσε την υπογραφή του στις επίδικες επιταγές ήταν δηλαδή ο εκδότης τους».
Ο Εφεσείων, από την άλλη, δεν προσέφερε μαρτυρία κατά τη δίκη, δοθείσης ωστόσο της δικογραφημένης θέσης του Εφεσείοντα ότι ουδέποτε υπέγραψε ή παρέδωσε τις επιταγές και ότι αγνοούσε πώς αυτές περιέπεσαν στην κατοχή του Εφεσίβλητου, το μόνο επίδικο ζήτημα ήταν κατά πόσο είχε αποδειχτεί ότι ο Εφεσείων είχε υπογράψει, παραδώσει και έτσι εκδώσει τις επιταγές, όπως ήταν η βάση της αξίωσης.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο αναφέρθηκε στο Άρθρο 21(3) του περί Συναλλαγματικών Νόμου, Κεφ.262, που προβλέπει ότι: «Όταν συναλλαγματική δεν βρίσκεται πλέον στην κατοχή μέρους που υπόγραψε αυτήν ως εκδότης, αποδέκτης, ή οπισθογράφος, η παράδοση από αυτόν τεκμαίρεται έγκυρη και χωρίς όρους μέχρις ότου αποδειχθεί το αντίθετο.», εκλαμβάνοντας ότι εφαρμοζόταν στα περιστατικά της ενώπιον του υπόθεσης, αναφέροντας ότι: «δημιουργείται τεκμήριο που αφορά την εγκυρότητα της επιταγής και ο [Εφεσείων] προβάλλοντας τον ισχυρισμό ότι δεν υπόγραψε τις επιταγές όφειλε να παρουσιάσει μαρτυρία και να ενισχύσει την θέση του αυτή». Προδήλως, διέλαθε της προσοχής του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι το εν λόγω εδάφιο έχει ως προϋπόθεση αυτό που ήταν το ζητούμενο στην ενώπιον του υπόθεση, κατά πόσο δηλαδή ο Εφεσείων είχε υπογράψει τις δύο επιταγές. Μνημόνευσε και την Παναγιώτου ν. Φουρνίδου (2012) 2 Α.Α.Δ. 916, 921-2, με αναφορά στο μαχητό τεκμήριο της ύπαρξης αντιπαροχής το οποίο δημιουργείται από το Άρθρο 30(1) του Κεφ. 262, υπέρ του κατόχου της επιταγής, που δεν ήταν όμως επίδικο ζήτημα στην υπόθεση. Και κατέληξε ότι: «η μαρτυρία του[Εφεσίβλητου] έγινε αποδεχτή τόσο αναφορικά με την αντιπαροχή και τις συνθήκες που οι επίδικες επιταγές περιήλθαν στην κατοχή του αλλά και την συνήθη πορεία των συναλλαγών του με [τον Εφεσείων και τον πρώην Εναγόμενο 2]. Συνεπώς, κανένα στοιχείο δεν υπάρχει ενώπιον μου που να ανατρέπει τα τεκμήρια που ο Νόμος έχει θέσει».
Επιτυγχάνει επομένως ο λόγος έφεσης 2, ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο λανθασμένα αντίστρεψε το βάρος απόδειξης ως προς το κατά πόσο ο Εφεσείων υπέγραψε τις επιταγές. Δεν εφαρμοζόταν νομικό τεκμήριο ότι τις είχε υπογράψει και ελλείψει της αποδοχής μαρτυρίας ότι τις υπέγραψε, το καθοριστικό προς τούτο εύρημα του πρωτόδικου Δικαστηρίου ήταν επίσης λανθασμένο, όπως προβάλλεται με το λόγο έφεσης 1. Η εξέταση των λόγων έφεσης 3 και 4 παρέλκει.
Η έφεση επιτυγχάνει και η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται, περιλαμβανομένης της διαταγής ως προς τα έξοδα. Η αγωγή απορρίπτεται με έξοδα υπέρ του Εφεσείοντα και εναντίον του Εφεσίβλητου, όπως θα υπολογιστούν από τον αρμόδιο Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο. €2.000 έξοδα της έφεσης, πλέον Φ.Π.Α. αν υπάρχει, επιδικάζονται υπέρ του Εφεσείοντα και εναντίον του Εφεσίβλητου.
Κ. ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.
X. ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.
Ι. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ.