|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2022:D342
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 128/2022)
9 Αυγούστου, 2022
[ΣΤ. ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ, Δ/ΣΤΗΣ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ 1. PANAS HOTELS LIMITED, 2. PILADES HOTELS LIMITED ΚΑΙ 3. MARISMARE LIMITED, ΟΛΟΙ ΑΠΟ ΤΗ ΛΑΡΝΑΚΑ, ΕΝΑΓΟΜΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΥΠ' ΑΡ. 158/2022 Ε.Δ. ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ, ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ CERTIORARI ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ Ε.Δ. ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 01.8.2022 ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΥΠ' ΑΡ. 158/2022 Ε.Δ. ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΡΩΣ ΕΚΔΟΘΕΝ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΟΥ Ε.Δ. ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 15.07.2022 ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΥΠ' ΑΡ. 158/2022 Ε.Δ. ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ
----------------------------------
Νεόφυτος Πιριλίδης και Αντωνία Αργυρού (κα) και Κατερίνα Ηροδότου (κα), για Φοίβος, Χρίστος Κληρίδης & Συνεργάτες ΔΕΠΕ, N. Pirilides & Associates LLC και Αντωνάκης Σωτηρίου & Συνεργάτες ΔΕΠΕ για τους Αιτητές
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ, Δ.: Το Επαρχιακό Δικαστήριο Αμμοχώστου εξέδωσε στις 15.7.2022, στη βάση μονομερούς αίτησης ημερομηνίας 12.7.2022 εκ μέρους της εταιρείας Gravieron Company Ltd (ενάγουσας στην αγωγή αρ. 158/2022), απαγορευτικό διάταγμα εναντίον των Αιτητών (Εναγομένων 1, 4 και 5 στην εν λόγω αγωγή) «υπό τον όρο ότι θα υπογραφεί από ή εκ μέρους της Ενάγουσας, εγγύηση ύψους €100.000 για τυχόν ζημιές ήθελαν προκληθεί από την έκδοση του παρόντος διατάγματος». Στις 18.7.2022 η Ενάγουσα προέβηκε στην υπογραφή ενώπιον του πρωτοκολλητή, εγγυητηρίου εγγράφου με το εξής λεκτικό: «Εμείς η GRAVIERON COMPANY LIMITED, με το εγγυητήριο τούτο εγγυούμαστε και αναλαμβάνουμε να πληρώσουμε στην Κυπριακή Δημοκρατία ποσό μέχρι €100.000 σε περίπτωση που το δικαστήριο αποφανθεί πως το διάταγμα που εκδόθηκε στην πιο πάνω αγωγή στις 15/7/2022 ήτο αβάσιμο και αδικαιολόγητο και επιδικάσει εναντίον μας αποζημιώσεις υπέρ των εναγομένων ως αποτέλεσμα του εν λόγω διατάγματος». Το εκδοθέν διάταγμα ημερομηνίας 15.7.2022 ορίστηκε επιστρεπτέο στις 22.7.2022 και στη συνέχεια για οδηγίες στις 29.7.2022 για σκοπούς καταχώρισης ένστασης εκ μέρους των Αιτητών. Στις 29.7.2022 οι Αιτητές με προφορικό αίτημα τους ζήτησαν την ακύρωση του διατάγματος, επικαλούμενοι παραβίαση του Άρθρου 9(2) του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου ΚΕΦ. 6, διότι η αναληφθείσα υποχρέωση αποζημίωσης δόθηκε αντί προς όφελος των Αιτητών, προς όφελος τρίτου προσώπου και συγκεκριμένα προς όφελος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το κατώτερο Δικαστήριο, με ενδιάμεση απόφαση του ημερομηνίας 1.8.2022, απέρριψε το προφορικό αίτημα των Αιτητών, αφού κατέληξε ότι το εν λόγω εγγυητήριο πληροί τις αναγκαίες προϋποθέσεις σύμφωνα με το Νόμο και τις οδηγίες του δικαστηρίου, οι οποίες δόθηκαν κατά την έκδοση του μονομερούς προσωρινού διατάγματος. Τόσο η Αίτηση ημερομηνίας 12.7.2022, όσο και το μονομερές διάταγμα ημερομηνίας 15.7.2022, ορίστηκαν για οδηγίες στις 22.8.2022.
Με αφορμή την ενδιάμεση απόφαση του Δικαστηρίου ημερομηνίας 1.8.2022, καταχωρίστηκε από τους Αιτητές η υπό κρίση αίτηση, με την οποία αποβλέπουν σε άδεια για καταχώριση Αίτησης προς έκδοση Προνομιακού Εντάλματος Certiorari, για ακύρωση της εν λόγω ενδιάμεσης απόφασης και κατά συνέπεια και του μονομερούς εκδοθέντος διατάγματος ημερομηνίας 15.7.2022.
Δύο είναι οι λόγοι της επιδιωκόμενης άδειας: Ο πρώτος αφορά ισχυριζόμενο προφανές νομικό σφάλμα και/ή έκδηλη νομική πλάνη, ως και παραβίαση από το κατώτερο Δικαστήριο της επιτακτικής πρόνοιας του Άρθρου 9(2) του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, ΚΕΦ. 6, διότι η εγγύηση υπογράφηκε εκ μέρους της Ενάγουσας προς όφελος τρίτου προσώπου δηλαδή προς όφελος της Κυπριακής Δημοκρατίας η οποία δεν είναι διάδικος στην υπό αναφορά αγωγή. Ο δεύτερος αφορά ισχυριζόμενη παραβίαση των αρχών της φυσικής δικαιοσύνης και/ή των αρχών της δίκαιης δίκης, διότι το κατώτερο Δικαστήριο αποστέρησε τους Αιτητές από το δικαίωμα τους, σε περίπτωση που ήθελε υποστούν ζημιές από το εκδοθέν προσωρινό διάταγμα ημερομηνίας 15.7.2022, να κινηθούν εναντίον της Ενάγουσας, στη βάση του επίδικου εγγυητηρίου εγγράφου ημερομηνίας 18.7.2022.
Έχοντας παραθέσει το πραγματικό πλαίσιο της υπόθεσης, όπως αυτό προβάλλεται από τους Αιτητές, προχωρώ σε επιγραμματική παράθεση των αρχών που διέπουν την έκδοση του Προνομιακού Εντάλματος Certiorari. Συναφώς είναι νομολογιακά εμπεδωμένο ότι η χορήγηση άδειας για καταχώριση αίτησης για Certiorari ανάγεται στη διακριτική εξουσία του Δικαστηρίου, η οποία ασκείται δικαστικά και με πολλή φειδώ. Χορηγείται για λόγους έλλειψης ή υπέρβασης δικαιοδοσίας, έκδηλης πλάνης νόμου και παράβασης των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης και μόνο όταν καταδεικνύεται από τον Αιτητή ότι υπάρχει «εκ πρώτης όψεως υπόθεση» και/ή «συζητήσιμη υπόθεση», ως και ότι υπάρχουν εξαιρετικές συνθήκες. (Βλ. Αναφορικά με την Αίτηση του Σιακόλα και Άλλου, Πολιτική Έφεση 7/2020, ημερομηνίας 7.6.2021, ECLI:CY:AD:2021:A239 και Base Metal Trading Ltd v. Fastact Developments Ltd και Άλλων (2004) 1 (Γ) Α.Α.Δ. 1535). Όπου προβλέπεται άλλο ένδικο μέσο και ειδικά διαδικασία έφεσης, το Ανώτατο Δικαστήριο πολύ σπάνια και κάτω από εξαιρετικές περιστάσεις δίδει άδεια. Σε περιπτώσεις που η αίτηση βασίζεται σε έλλειψη δικαιοδοσίας ή σε έκδηλη πλάνη νόμου η οποία είναι εμφανής στο πρακτικό, τότε η περίπτωση θεωρείται εξαιρετική και είναι δυνατή η έκδοση τέτοιου εντάλματος. (βλ. Γεωργίου Ανθίμου (1991) 1 ΑΑΔ 41 και Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ κ.ά. (Αρ. 1) 2005 1 (Β) ΑΑΔ 1047). Ειδικά, σ' ό,τι αφορά το ζήτημα που εδώ ενδιαφέρει - δηλαδή η θέση των Αιτητών για έκδηλο νομικό σφάλμα - τονίζεται πως σύμφωνα με τη νομολογία, το νομικό σφάλμα θα πρέπει να είναι εμφανές στο δικαστικό πρακτικό, το οποίο (σφάλμα) να διακριβώνεται αμέσως από το Δικαστήριο και όχι ύστερα από έρευνα όλων των στοιχείων ή της διαθέσιμης μαρτυρίας. (βλ. Αίτηση του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας (Αρ. 2) (1995) 1 ΑΑΔ, 126).
Έχοντας παραθέσει το πραγματικό και νομικό πλαίσιο της υπόθεσης, ένα είναι ουσιαστικά το ερώτημα που εγείρεται υπό τα περιστατικά της υπόθεσης: Κατά πόσο η ενδιάμεση απόφαση του κατωτέρου Δικαστηρίου ημερομηνίας 1.8.2022 (ως ανωτέρω), εκδόθηκε συνεπεία προφανούς νομικού λάθους και/ή έκδηλης νομικής πλάνης και κατά συνέπεια η έκδοση του προσωρινού Διατάγματος ημερομηνίας 15.7.2022, ελλείψει εγγύησης σύμφωνης με τις πρόνοιες του Άρθρου 9(2) του ΚΕΦ. 6, καθίσταται παράνομη και άκυρη.
Είναι η θέση του ευπαίδευτου συνηγόρου των Αιτητών ότι στη βάση προφανούς νομικού σφάλματος και/ή έκδηλης νομικής πλάνης και κατά παράβαση της επιτακτικής πρόνοιας του Άρθρου 9(2) του ΚΕΦ. 6, το κατώτερο Δικαστήριο κατέληξε ως ανωτέρω, αφού η Ενάγουσα υπέγραψε εγγύηση, - αντί προς όφελος των Αιτητών, εναντίον των οποίων εκδόθηκε το προσωρινό Διάταγμα ημερομηνίας 5.7.2022, για κάλυψη τυχόν ζημιών που αυτοί ήθελε υποστούν από την έκδοση του - προς όφελος τρίτου προσώπου, δηλαδή της Κυπριακής Δημοκρατίας, που δεν είναι διάδικος στην υπό αναφορά αγωγή.
Έχω εξετάσει με προσοχή όσα προωθήθηκαν από τον ευπαίδευτο συνήγορο των Αιτητών, προς απάντηση του πιο πάνω ερωτήματος. Και αυτό έχοντας υπόψη τις πρόνοιες του ΄Αρθρου 9(2) του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, ΚΕΦ. 6, το λεκτικό του οποίου καθιστά επιτακτικό στο Δικαστήριο να απαιτεί από τον Αιτητή την ανάληψη εγγύησης για την εξασφάλιση της υποχρέωσης του για αποζημίωση του προσώπου εναντίον του οποίου και στην απουσία του, ζητείται το διάταγμα. Η υποχρέωση αυτή είναι απαραίτητη προϋπόθεση της έκδοσης του διατάγματος (βλ. Αναφορικά με την Αίτηση της Δισκοθήκης Αφρικάνα Λτδ κ.ά (1990) 1 ΑΑΔ 739, Αναφορικά με την Αίτηση της Βαβέλ Μπουτίκ Λτδ (1995) 1 ΑΑΔ 947, Αναφορικά με την Αίτηση Αρ. 13/15 των ΚΜ Technologies (Overseas) Ltd κ.ά (2008) 1 (Α) ΑΑΔ 263, Αναφορικά με την Αίτηση των Τράπεζας Κύπρου κ.ά. (2005) 1(Β) ΑΑΔ 1178 και ΑΚ International UK Ltd v. Του Πλοίου «Naime S" Σημαίας Comoros Islands (Αρ. 2) (2004) 1 (Γ) ΑΑΔ 146).
Το ΄Αρθρο 9(2) του ΚΕΦ. 6 ορίζει ως ακολούθως:
«Διατάγματα χωρίς ειδοποίηση..
9(1) .............
(2) Πριν εκδώσει το διάταγμα αυτό χωρίς ειδοποίηση, το Δικαστήριο πρέπει να απαιτεί από το πρόσωπο που ζητά αυτό, όπως αναλάβει προσωπική υποχρέωση, με ή χωρίς εγγυητή ή εγγυητές, όπως το Δικαστήριο θεωρεί σκόπιμο, για να εξασφαλιστεί η υποχρέωση του για αποζημίωση του προσώπου εναντίον του οποίου ζητείται το διάταγμα.»
Κατέληξα ότι οι αιτιάσεις των Αιτητών δεν ευσταθούν εφόσον α) όπως προκύπτει ρητά από το λεκτικό του υπό αναφορά εγγυητηρίου, η εγγύηση και ανάληψη πληρωμής του ποσού των €100.000 εκ μέρους της Ενάγουσας, αφορά την περίπτωση επιδίκασης αποζημιώσεων εναντίον της και προς όφελος των Αιτητών - όπως προνοείται από το Άρθρο 9(2) του ΚΕΦ. 6 - και όχι προς όφελος της Κυπριακής Δημοκρατίας, β) η εγγύηση δίδεται προς το Δικαστήριο και κατά τον τρόπο που το Δικαστήριο «θεωρεί σκόπιμο» και προς ικανοποίηση του Πρωτοκολλητή και γ) η εγγύηση δίδεται όχι προς τον διάδικο εναντίον του οποίου εκδίδεται το Διάταγμα, αλλά προς το Δικαστήριο και προς όφελος του διάδικου. Σχετικό είναι το ακόλουθο απόσπασμα από την Πολιτική Αίτηση αρ. 4/2019 ημερομηνίας 31.1.2019, Αναφορικά με την Αίτηση των Group DF Holdings Ltd κ.ά.:
«Σημασία έχει η εγγύηση που δίδεται να είναι ικανή να καλύψει τυχόν ζημιές. Η εγγύηση δίδεται κατά τον τρόπο που το Δικαστήριο «θεωρεί σκόπιμο» (άρθρο 9(2) του Κεφ. 6), και δίδεται προς ικανοποίηση του Πρωτοκολλητή και προς το Δικαστήριο. Η εγγύηση σύμφωνα με το σύγγραμμα των O'Hare & Browne: Civil Litigation 12η Έκδ. σελ. 367, δίδεται όχι προς τον καθ΄ ου η αίτηση, αλλά προς το Δικαστήριο το οποίο έχει διακριτική ευχέρεια κατά πόσο θα ενεργοποιήσει ή όχι την εγγύηση (Cheltenham & Gloucester Buibling Society v. Ricketts (1993) 1W.L.R. 1545 και Goldman Sachs International Ltd v. Lyons, The Times, February 28, 1995). Οι υποθέσεις αυτές έχουν κυρίως σχέση με την έρευνα και τον τρόπο που μπορεί το Δικαστήριο να καθορίσει μετά την ακύρωση του προσωρινού ενδιάμεσου μέτρου και που ενδεχομένως έχει προκαλέσει ζημιά στον εναγόμενο, ώστε να διαπιστωθεί πράγματι η ύπαρξη ζημιάς, (δέστε David Bean: Injunctions, 8η Έκδ. σελ. 83-85, παρ. 6.04-6.07).»
Σύμφωνα με το Σύγγραμμα Διατάγματα, Ερωτοκρίτου & Αρτέμης σελ. 190-191, «Η εγγύηση δίδεται στο Δικαστήριο προς όφελος του εναγόμενου, γι' αυτό και τυχόν μη εκπλήρωση της υποχρέωσης στην πορεία, συνιστά παρακοή».
Δεν προκύπτει επομένως, έκδηλο (εξόφθαλμο) νομικό σφάλμα του κατώτερου Δικαστηρίου, ούτε και παραβίαση του Άρθρου 9(2) του ΚΕΦ. 6 και των αρχών της φυσικής δικαιοσύνης. Όπως αναφέρθηκε στην Πολιτική Αίτηση 4/2019 ημερομηνίας 31.1.2019 (ανωτέρω), το Δικαστήριο προς το οποίο δίδεται η εγγύηση, έχει τη διακριτική ευχέρεια να αποφασίσει κατά πόσο θα ενεργοποιήσει την εγγύηση και είναι αυτό που θα καθορίσει τον τρόπο, μετά την ακύρωση του προσωρινού διατάγματος, ώστε να διαπιστωθεί η ύπαρξη ζημιάς στον εναγόμενο. Η θέση των ευπαίδευτων συνηγόρων των Αιτητών ότι το κατώτερο Δικαστήριο αποστέρησε τους Αιτητές από τη δυνατότητα να κινηθούν εναντίον της Ενάγουσας για αποζημιώσεις, στη βάση του επίδικου εγγυητηρίου, δεν με βρίσκει σύμφωνη. Τούτο γιατί, όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, η υποχρέωση αποζημίωσης, αναλήφθηκε από την Ενάγουσα στη βάση του εγγυητηρίου, έναντι των Αιτητών και όχι έναντι της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Συνακόλουθα, από τα ενώπιον μου τεθέντα στοιχεία, προκύπτει ότι το κατώτερο Δικαστήριο, σε κανένα προφανές νομικό σφάλμα και/ή έκδηλη νομική πλάνη υπέπεσε, αποφασίζοντας ότι το επίδικο εγγυητήριο πληροί τις αναγκαίες προϋποθέσεις του Άρθρου 9(2) του ΚΕΦ. 6, ως και ότι είναι σύμφωνο με τις οδηγίες του Δικαστηρίου κατά την έκδοση του μονομερούς προσωρινού Διατάγματος και την άσκηση της διακριτικής του εξουσίας. Συνεπώς δεν αποκαλύπτεται εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση.
Η Αίτηση για χορήγηση άδειας προς καταχώριση Αίτησης Certiorari, απορρίπτεται.
ΣΤ. ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ, Δ.
/Α.Λ.Ο.