|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Δεν έχει εντοπιστεί νομοθεσία ή απόφαση ή δικονομικός θεσμός στον οποίο να κάνει αναφορά η απόφαση αυτή
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:AD:2022:D291
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Έφεση Αρ. 211/2014)
8 Ιουλίου, 2022
[Π. ΠΑΝΑΓΗ, Π.]
[Τ. Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Ι. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ/στές]
KARALLIS ENTERPRISES (CYPRUS) LTD
Εφεσείουσα
ν.
ΑΝΔΡΕΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΤΕΡΕΝΤΗ
Εφεσίβλητου
_________________________
Χρ. Καμπούρης για Kampouri&Gialeli LLC, για την Εφεσείουσα.
Α. Τερέντης, για τον Εφεσίβλητο.
________________________
ΠΑΝΑΓΗ, Π.: Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη και θα δοθεί από τον Ι. Ιωαννίδη, Δ.
_______________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ.: Ο Εφεσίβλητος υπήρξε ο Ενάγων στην Αγωγή αρ. 862/10 την οποία είχε καταχωρίσει στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας-Αμμοχώστου εναντίον της αδελφής του Μερόπης Καράλλη (Εναγόμενης 1) και εναντίον της Εφεσείουσας Εταιρείας (Εναγόμενης 2).
Η Αγωγή αφορούσε σε δύο συγκεκριμένα τεμάχια γης(χωράφια) στο Δήμο Δερύνειας, της Επαρχίας Αμμοχώστου. Επρόκειτο για το τεμάχιο 733 και για το τεμάχιο 734, την κυριότητα των οποίων ο Εφεσίβλητος διεκδίκησε. Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες της Έκθεσης Απαίτησης:
«5. Η εναγόμενη 1, είναι αδερφή του ενάγοντα και ήταν επιφορτισμένη και υποχρεωμένη με βάση δωρητήριο έγγραφο και/ή καταπίστευμα και/ή άλλως πως, όπως μεταβιβάσει τα πιο πάνω ακίνητα στον ενάγοντα.
6. Με βάση το δωρητήριο έγγραφο και/ή συμφωνία καταπιστεύματος και/ή άλλως πως, η εναγόμενη 1 όφειλε εντός 5 ετών, από την ημερομηνία κατά την οποία εγγράφηκαν επ΄ ονόματι της τα ακίνητα, λόγω της επιθυμίας της και/ή της οικονομικής της άνεσης και/ή άλλως πως, αν το επέτρεπαν τα γεγονότα να ανεγείρει κατοικία και/ή κατάστημα και/ή εστιατόριο εντός των δωρηθέντων κτημάτων και εντός της πιο πάνω πενταετίας, θα έπρεπε να τα εγγράψει στο όνομα του ενάγοντα, με τα οικοδομήματα ή χωρίς να έχει οικοδομήσει.
7. Τα ακίνητα μεταβιβάστηκαν και/ή ενεγράφησαν επ΄ ονόματι της εναγόμενης 1 κατά ή περί το 1985 με τους πιο πάνω όρους ή/και με βάση το πιο πάνω καταπίστευμα ή/και άλλως πως.
8. Η εναγόμενη 1 με σκοπό να πραγματώσει τα πιο πάνω και/ή υποχρέωση της και/ή άλλως πως, ενέγραψε, τα πιο πάνω αναφερόμενα ακίνητα, κατά ή περί τον Μάιο του 1989, σε εταιρεία δικών της συμφερόντων ή συμφερόντων συγγενικών της προσώπων, κατά τον ουσιώδη χρόνο, ήτοι, την εναγόμενη 2, για να αναπτύξει και/ή ανοικοδομήσει η εναγόμενη 2 εταιρεία ως περαιτέρω καταπιστευματοδόχος και/ή εκ μέρους της εναγόμενης 1 το ακίνητο του ενάγοντα και/ή άλλως πως και όπως η εναγόμενη 2 μεταβιβάσει στον ενάγοντα τα εν λόγω ακίνητα, με τα οικοδομήματα ή χωρίς να έχει οικοδομήσει.
9. Η εναγόμενη 1 και/ή συγγενικά της πρόσωπα έχασαν τον έλεγχο και/ή την πλειοψηφία των μετοχών της εναγόμενης 2 κατά ή περί τον 1996, με αποτέλεσμα τα ακίνητα του ενάγοντα να παραμένουν σε εταιρεία, όπου τον έλεγχο τον ασκούν τρίτα πρόσωπα.
10. Η εναγόμενη 1 απέτυχε να υλοποιήσει τις υποχρεώσεις της και δη να μεταβιβάσει επ΄ ονόματι του αδερφού της τα ακίνητα. Η εναγόμενη 2 όταν τα ακίνητα του ενάγοντα ενεγράφησαν επ΄ ονόματι της, γνώριζε, ότι θα έπρεπε να αναπτυχθούν, αν αυτό το επέτρεπαν οι συνθήκες και ότι θα έπρεπε ή/και ήταν επιφορτισμένη να τα μεταβιβάσει, είτε ανεπτυγμένα ή χωρίς ανάπτυξη στον ενάγοντα, εντός της πιο πάνω αναφερόμενης προθεσμίας.
11. Ο ενάγοντας ζήτησε από τους εναγόμενους να του μεταβιβάσουν τα ακίνητα του. Η εναγόμενη 1 δήλωσε, ότι δεν μπορούσε, αφού, είχαν εγγραφεί επ΄ ονόματι της εναγόμενης 2 τα ακίνητα και η εναγόμενη 2 αρνείτο να μεταβιβάσει τα ακίνητα του ενάγοντα επ΄ ονόματι του ή επ΄ ονόματι της εναγόμενης 1.
12. Η εναγόμενη 2 εταιρεία δια την εγγραφή επ΄ ονόματι της των πιο πάνω αναφερόμενων ακινήτων ουδέποτε, κατέβαλε οποιοδήποτε ποσό ή αντάλλαγμα ή αντάλλαγμα δίκαιο και/ή αληθινό, υπό τις περιστάσεις.
13. Η εναγόμενη 2 έχει εγγεγραμμένα επ΄ ονόματι της τα ακίνητα του ενάγοντα από ή περί τις 12.5.1989, δηλαδή, περί τους 250 και πλέον μήνες. Ο ενάγοντας έχει απώλεια χρήσης και/ή ιδιοκτησίας της κατοικίας του και των κτημάτων του, που αποτιμάται περί τα €380 μηνιαίως. Συνολικά οφείλονται πέρα των €95.000 πλέον για κάθε μήνα που η εναγόμενη 2 αρνείται να εγγράψει τα ακίνητα επ΄ ονόματι του ενάγοντα €380. Η εναγόμενη 2 πλουτίζει αδικαιολόγητα σε βάρος του ενάγοντα με την αποφυγή της καταβολής των πιο πάνω ποσών και της άρνησης να μεταβιβάσει.
14. Η εναγόμενη 2 διατηρούσε και εξακολουθεί να διατηρεί επ΄ ονόματι της αδικαιολόγητα εγγεγραμμένα ακίνητα, που δεν της ανήκουν και/ή ακίνητα που όφειλε να μεταβιβάσει ως καταπίστευμα. Οι εναγόμενοι 1 και 2 έχουν επανειλημμένα, κληθεί από τον ενάγοντα, όπως μεταβιβάσουν, τα πιο πάνω ακίνητα επ΄ ονόματι του, αλλά αρνήθηκαν και/ή αμέλησαν να το πράξουν. Στις 17.6.2010 επιδόθηκε στην εναγόμενη 2 επιστολή με την οποία την καλούσε εντός 7 ημερών από την επίδοση της επιστολής όπως επικοινωνήσουν με τον ενάγοντα ή τους δικηγόρους του δια να μεταβιβάσουν επ΄ ονόματι του ενάγοντα το ακίνητο του. Η εναγόμενη 2 δεν επικοινώνησε με τον ενάγοντα ή τους δικηγόρους του δια να καταστεί δυνατή η μεταβίβαση.»
Στη βάση των πιο πάνω, ο Εφεσίβλητος/Ενάγων αξίωνε εναντίον των Εναγομένων 1 και 2 αλληλεγγύως και/ή κεχωρισμένως, τις ακόλουθες θεραπείες:
(α) €95.000 ως αποζημιώσεις για την απώλεια εκμετάλλευσης και/ή χρήσης των ακινήτων.
(β) €380 μηνιαίως μέχρι την παράδοση των ακινήτων.
(γ) Διάταγμα του Δικαστηρίου με το οποίο να ακυρώνεται η εγγραφή των ακινήτων στο όνομα της Εναγόμενης 2 εταιρείας.
(δ) Διάταγμα του Δικαστηρίου με το οποίο να διατάσσονται οι Εναγόμενοι να μεταβιβάσουν επ΄ ονόματι του τα ακίνητα.
(ε) Γενικές και/ή τιμωρητικές αποζημιώσεις λόγω άρνησης εκτέλεσης καταπιστεύματος.
(στ) Αποζημιώσεις για αδικαιολόγητο πλουτισμό.
Η Αγωγή δεν προωθήθηκε εναντίον της αδελφής του, Εναγόμενης 1. Καταγράφεται στην τελική απόφαση του Πρωτόδικου Δικαστηρίου, πως το Κλητήριο Ένταλμα αναφορικά με την Εναγόμενη 1, εξέπνευσε χωρίς ποτέ να της επιδοθεί. Έτσι η ακροαματική διαδικασία έλαβεν χώρα μόνο σε σχέση με την Εφεσείουσα/Εναγόμενη 2 Εταιρεία, η οποία στις 4.11.2010 είχε καταχωρήσει το δικόγραφο Υπεράσπισης της. Με αυτό είχε εγείρει προδικαστικές ενστάσεις ανάμεσα σ΄ αυτές, ότι η Αγωγή δεν απεκάλυπτε αγώγιμο δικαίωμα εναντίον της, και ότι η βάση της Αγωγής ήταν αόριστη με αποτέλεσμα να αδυνατεί να παρουσιάσει την Υπεράσπιση της. Άνευ βλάβης των πιο πάνω προδικαστικών ενστάσεων, αρνήθηκε όλους τους ισχυρισμούς και αξιώσεις του Εφεσίβλητου και κάλεσε αυτόν σε αυστηρή απόδειξη τους. Το μόνο ουσιαστικό γεγονός που παραδέχθηκε ήταν ότι είναι η εγγεγραμμένη από τον Μάϊο του 1989 ιδιοκτήτρια των δύο τεμαχίων γης (χωράφια), τα οποία απέκτησε από την Εναγόμενη 1, αρνούμενη όμως κατηγορηματικά τους ισχυρισμούς περί ύπαρξης έγκυρου και νόμιμου εμπιστεύματος. Εν κατακλείδι, αξίωνε απόρριψη της Αγωγής ως κακόβουλης, καταχρηστικής, και ως νόμω και ουσία αβάσιμης, με έξοδα εναντίον του Εφεσίβλητου.
Με την Απάντηση στην Υπεράσπιση, ο Εφεσίβλητος/Ενάγων επέμενε ότι «. δυνάμει δωρητηρίου εγγράφου και/ή συμφωνίας καταπιστεύματος ημερ. 2.1.1985 ήταν και εξακολουθεί να είναι δικαιούχος προς εγγραφή των δύο ακινήτων».
Ο Εφεσίβλητος για να αποδείξει την υπόθεση του κατέθεσε ο ίδιος ενώ κάλεσε και ένα μάρτυρα, την κα Κατερίνα Διάκου, υπάλληλο στο Επαρχιακό Κτηματολόγιο Αμμοχώστου. Η μαρτυρία της τελευταίας ουσιαστικά εστιάστηκε στο πως απέκτησε η αδελφή του Εφεσίβλητου τα δύο χωράφια και στο χρόνο που αυτή τα μεταβίβασε το 1989, δυνάμει δωρεάς, στην Εφεσείουσα/Εναγόμενη 2Εταιρεία. Η τελευταία κάλεσε ένα μάρτυρα, το δικηγόρο κ. Κ. Μελά, ο οποίος διετέλεσε εκκαθαριστής της. Σύμφωνα με την αδιαμφισβήτητη μαρτυρία του, ενόσω ήταν εκκαθαριστής της Εφεσείουσας, ο Εφεσίβλητος, πριν από την καταχώριση της αγωγής, υπέβαλε δύο προσφορές για να αγοράσει τα δύο χωράφια προσφέροντας και για τα δύο αρχικά το ποσό των Λ.Κ.25.000 και στη συνέχεια το ποσό των Λ.Κ.35.000. Δεν κατέληξαν όμως σε συμφωνία. Στις 15.2.2008 εξεδόθη διάταγμα ακύρωσης του διατάγματος εκκαθάρισης της Εφεσείουσας.
Το Πρωτόδικο Δικαστήριο αξιολόγησε τη μαρτυρία που είχε τεθεί ενώπιον του. Έκρινε αξιόπιστο τον Ενάγοντα και τη μάρτυρα που κάλεσε, και αναξιόπιστο τον μάρτυρα Υπεράσπισης. Στη βάση της πιο πάνω αξιολόγησης, και αφού έθεσε ενώπιον του και τα παραδεκτά γεγονότα, βρήκε πως ο Εφεσίβλητος δεν κατάφερε να αποδείξει τις ζημιές για τις οποίες γινόταν αναφορά στην Έκθεση Απαίτησης του. Κατ΄ επέκταση απέρριψε τις σχετικές αξιώσεις. Με αναφορά στην Ερωτοκρίτου ν. Θεοδώρου κ.α. (1997) 1(Γ) ΑΑΔ, 1800,απέρριψε και την αξίωση του για επιδίκαση τιμωρητικών αποζημιώσεων. Να σημειώσουμε πως είχε προηγουμένως απορρίψει εισήγηση της Εφεσείουσας ότι η μη επίδοση της αγωγής στην Εναγόμενη 1, αδελφή του Ενάγοντα, «έπληττε ουσιωδώς την υπόθεση του Ενάγοντα».
Για τη μεγάλη καθυστέρηση στην καταχώριση της Αγωγής (θέμα που επίσης εξέτασε), σημείωσε, με αναφορά στην Α.ΤΗ.Κ. ν. Κλεάνθους (2013) 1(Α) ΑΑΔ, 158, τα ακόλουθα: «Το δωρητήριο έγγραφο ημερομηνίας 02/01/1985, Τεκμήριο ΑΤ1 το βρήκε η μεγάλη αδελφή του Ενάγοντα, η Αγνή, πριν την καταχώριση της Αγωγής το έτος 2010, σε κάποια έγγραφα που είχε αφήσει η αδελφή τους, Εναγόμενη 1, στο σπίτι της στη Δερύνεια, για το οποίο και τον πληροφόρησε. Αν γνώριζε για την ύπαρξη του δωρητηρίου εγγράφου ημερομηνίας 02/01/1985, Τεκμήριο ΑΤ1, ο Ενάγοντας θα είχε εγείρει την Αγωγή αυτή ενωρίτερα». Για να καταλήξει πως «. δεν θα εξασκούσα τη διακριτική μου ευχέρεια υπέρ της απόρριψης της αιτούμενης θεραπείας προς όφελος των Εναγόντων λόγω ολιγωρίας (laches) εν πάση περιπτώσει».
Όσον αφορά στο κατά πόσο καταρτίστηκε προς όφελος του Εφεσίβλητου «δεδηλωμένο/ρητό εμπίστευμα», με αναφορά στην υπόθεση Πίριλλος ν. Κονναρή (2000) 1(Β) ΑΑΔ, 1153 και σε άλλες αποφάσεις, κατέληξε πως «. το δωρητήριο έγγραφο ημερομηνίας 02.01.1985, Τεκμήριο ΑΤ1, επί του οποίου ο Ενάγοντας έχει βασίσει το δικαίωμα του σε θεραπεία, βάσει δεδηλωμένου/ρητού εμπιστεύματος, δεν αναφέρει ρητά ότι μ΄ αυτό δημιουργείται εμπίστευμα, ούτε και παρουσιάστηκε στο Δικαστήριο μαρτυρία ότι αυτό έχει κατατεθεί στο σχετικό μητρώο εγγραφής εμπιστευμάτων του αρμόδιου Κτηματολογικού Γραφείου». Έτσι απέρριψε τη σχετική αξίωση.
Ακολούθως εξέτασε κατά πόσο δημιουργήθηκε προς όφελος του Εφεσίβλητου «εξ επαγωγής εμπίστευμα» στη βάση και πάλι του περιεχομένου του δωρητηρίου εγγράφου, για να σημειώσει τα ακόλουθα: «. το γεγονός ότι τα ακίνητα μεταβιβάστηκαν στην Εναγόμενη 2 εταιρεία από την Εναγόμενη 1, γνωρίζοντας η Εναγόμενη 2 κατά τον ουσιώδη χρόνο της μεταβίβασης τους, ότι τον αμέσως επόμενο χρόνο η Εναγόμενη 1 είχε υποχρέωση μεταβίβασης τους στον Ενάγοντα, είναι αρκετό για επιβληθεί στην Εναγόμενη 2, ως θέμα δικαίου, η υποχρέωση, ως εμπιστευματοδόχος των ακινήτων προς όφελος του Ενάγοντα να τα μεταβιβάσει επ΄ ονόματι του. Και τούτο, γιατί σύμφωνα με το δίκαιο της επιείκειας και της καλής συνείδησης, τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης δικαιολογούν και επιβάλλουν, τα ακίνητα να κρατούνται και να απολαμβάνονται από τον Ενάγοντα και όχι την Εναγόμενη 2, στην οποία θα ήταν άδικο να επιτραπεί να απολαμβάνει πλήρη ιδιοκτησιακά δικαιώματα σε σχέση με αυτά ..».
Εν κατακλείδι, εξέδωσε διάταγμα το οποίο διέτασσε την Εφεσείουσα να λάβει όλα τα αναγκαία μέτρα για την εγγραφή ή μεταβίβαση των χωραφιών επ΄ ονόματι του Εφεσίβλητου εντός 45 ημερών. Τέλος καταδίκασε την Εφεσείουσα στο ½ των εξόδων «λόγω μερικής επιτυχίας της υπόθεσης».
Κατά την ακροαματική διαδικασία της αγωγής, ήταν ηλίου φαεινότερο πως ο Εφεσίβλητος αντλούσε τα κατ΄ ισχυρισμόν δικαιώματα του από το Δωρητήριο Έγγραφο ημερ. 2.1.1985, το οποίο υπεγράφη όχι από τον ίδιο, αλλά από τη μητέρα του Ανδριανή Τερέντη και από την αδελφή του Μερόπη Καράλλη (η οποία, ως ελέχθη, ήταν η Εναγόμενη 1).Έτσι, το Πρωτόδικο Δικαστήριο κατ΄ επίκληση του εν λόγω δωρητηρίου εγγράφου, σημείωσε τα ακόλουθα: «Τα επίδικα ακίνητα μεταβιβάστηκαν επ΄ ονόματι της αδελφής του Ενάγοντα, Εναγόμενη 1, από τη μητέρα τους, δια δωρεάς, υπό την αίρεση ότι αυτή, μετά από την πάροδο πέντε χρόνων, θα τα μεταβίβαζε επ΄ ονόματι του Ενάγοντα. Η επιθυμία της μητέρας του Ενάγοντα, όταν αυτή μεταβίβαζε τα ακίνητα στην Εναγόμενη 1, ήταν αυτά, εν τέλει, να μεταβιβαστούν στον Ενάγοντα».
Η Εφεσείουσα με 8 λόγους έφεσης ζητά τον παραμερισμό της πρωτόδικης απόφασης. Ανάμεσα σ΄ αυτούς υπάρχει και λόγος ότι το Πρωτόδικο Δικαστήριο κατέληξε σε συμπεράσματα και ευρήματα χωρίς να είχε τεθεί ενώπιον του μαρτυρία. Δεν χρειάζεται να παραθέσουμε το περιεχόμενο όλων των λόγων έφεσης.
Θα σταθούμε στο ουσιώδες που είναι το περιεχόμενο του Δωρητηρίου Εγγράφου, στο οποίο η μητέρα του Εφεσίβλητου αποκαλείται «Δικαιοπάροχος» και η αδελφή του «Δικαιοδόχος». Ας δούμε τι ακριβώς έλεγε το εν λόγω Δωρητήριο ΄Εγγραφο, τεκ. 1 ενώπιον του Πρωτόδικου Δικαστηρίου, το περιεχόμενο του οποίου παραθέτουμε αυτολεξεί:
«Η παρούσα συμφωνία γενομένη σήμερον την 2αν/1/1985 ..... μαρτυρεί τα ακόλουθα:
1. Ο/Ή ΔΙΚΑΙΟΠΑΡΟΧΟΣ ών/ούσα ιδιοκτήτης/τρια της κάτωθι περιγραφομένης ακινήτου περιουσίας δια του παρόντος δηλοί ότι δωρίζει ταύτην εις τον ΔΙΚΑΙΟΔΟΧΟΝ εις αντάλλαμα της προς αυτόν/αυτήν αγάπης και αφοσιώσεως του/της ΔΙΚΑΙΟΔΟΧΟΥ, ό/ή οποία δια του παρόντος δηλοί ότι αποδέχεται την δωρεάν ταύτην.
(Ακολουθεί η περιγραφή των δύο ακινήτων/χωραφιών)
Μεταβιβαζόμενον μερίδιον: όλον το εγγεγραμμένον, εις αμφότερα.
Η δικαιοδόχος αποδέχεται την δωρεάν της δικαιοπαρόχου και συμφωνεί όπως μετά πάροδον πενταετίας και ότε τα γεγονότα θα το επιτρέψουν θα ανεγείρει ισόγειον κατοικία ή κατάστημα ή εστιατόριον εντός των δωρηθέντων κτημάτων και να το εγγράψη και/ή δωρήση επ΄ ονόματι του αδελφού της Ανδρέα Χρ. Τερέντη.
Μεταβίβασις: Η μεταβίβασις θα λάβη χώραν εντός .... ημερών.
Διάφοροι όροι: α) Ο/Ή ΔΙΚΑΙΟΠΑΡΟΧΟΣ δια του παρόντος δηλοί ότι από της υπογραφής του παρόντος εγγράφου εκχωρεί πάντα τα δικαιώματα του/της εις την ΔΙΚΑΙΟΔΟΧΟΝ η οποία από της υπογραφής του παρόντος εγγράφου γίνεται απόλυτος ιδιοκτήτρια και κάτοχος της άνωθι περιγραφομένης ακινήτου περιουσίας.
β) ...............................
2. Ο παραβάτης οιουδήποτε όρου του παρόντος εγγράφου υπόκειται εις πληρωμήν νομίμων αποζημιώσεων προς το έτερον συμβαλλόμενον μέρος.»
(Η υπογράμμιση γίνεται από το παρόν Δικαστήριο)
Θα είμαστε σύντομοι. Ουδέποτε η Δικαιοδόχος, αδελφή του Εφεσίβλητου, ανέλαβε, δυνάμει της πιο πάνω συμφωνίας, την υποχρέωση να μεταβιβάσει τα δύο χωράφια που της είχε δωρήσει η μητέρα της, στον Εφεσίβλητο αδελφό της. Εκείνο που συμφώνησε με τη μητέρα της να κάνει, ήταν να ανεγείρει, 5 χρόνια μετά τη σύναψη της συμφωνίας και όταν τα γεγονότα θα το επέτρεπαν, «ισόγειον κατοικία ή κατάστημα ή εστιατόριον» εντός των δύο χωραφιών, το οποίο θα είχε υποχρέωση να εγγράψει και/ή δωρήσει στον αδελφό της Ανδρέα Χρ. Τερέντη, Εφεσίβλητο/Ενάγοντα. Γιατί συμπεριλήφθηκε στη συμφωνία δωρεάς ο εν λόγω όρος, και κατά πόσο αυτός θα μπορούσε να εφαρμοστεί, δεν αφορά στην παρούσα διαδικασία, η οποία κινήθηκε πάνω στη βάση ότι η συμφωνία δωρεάς επέβαλλε στην αδελφή του Εφεσίβλητου, Εναγόμενη 1, την υποχρέωση να του μεταβιβάσει τα δύο χωράφια.
Το εύρημα του Πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι στη βάση του δωρητηρίου εγγράφου «. η μητέρα του Ενάγοντα μεταβίβασε τα επίδικα ακίνητα δια δωρεάς στην αδελφή του, Εναγόμενη 1, υπό την αίρεση ότι αυτή, μετά την πάροδο πέντε χρόνων, θα τα μεταβίβαζε στον Ενάγοντα», και ότι «. Η επιθυμία της μητέρας του Ενάγοντα, όταν αυτή μεταβίβαζε τα ακίνητα στην Εναγόμενη 1, ήταν αυτά, εν τέλει, να μεταβιβαστούν στον Ενάγοντα», ουδόλως υποστηρίζεται από το περιεχόμενο του δωρητηρίου εγγράφου και είναι αδικαιολόγητο.
Οφείλουμε όμως να σημειώσουμε πως η Έκθεση Απαίτησης δεν αποτύπωνε το ακριβές περιεχόμενο του δωρητηρίου εγγράφου και είχε συνταχθεί με παραπλανητικό τρόπο, κάτι που δυστυχώς δεν διαπίστωσε ούτε ο συνήγορος Υπεράσπισης αλλά ούτε και το Πρωτόδικο Δικαστήριο. Στην παράγραφο 6 της Έκθεσης Απαίτησης γινόταν ειδική αναφορά στο περιεχόμενο του δωρητηρίου εγγράφου, η οποία όμως ουδόλως υποστηριζόταν από το ίδιο το δωρητήριο έγγραφο. Όχι μόνο δεν υπήρχε υποχρέωση εκ μέρους της Δικαιοδόχου για μεταβίβαση των δύο χωραφιών στον Εφεσίβλητο/Ενάγοντα, με ή χωρίς «οικοδομήματα», ως παραπλανητικά καταγράφεται στην Έκθεση Απαίτησης, αλλά ούτε και υποχρέωση ανέγερσης ισόγειας κατοικίας ή καταστήματος ή εστιατορίου εντός πέντε ετών από τη σύναψη της συμφωνίας δωρεάς, ως επίσης παραπλανητικά καταγράφεται στην Έκθεση Απαίτησης. Η συμφωνία έλεγε πως «. μετά πάροδον πενταετίας και ότε τα γεγονότα θα το επιτρέψουν» (η υπογράμμιση γίνεται από το παρόν Δικαστήριο) η Δικαιοδόχος θα είχε την υποχρέωση να ανεγείρει και να μεταβιβάσει ισόγειον κατοικία ή κατάστημα ή εστιατόριο στον Εφεσίβλητο/Ενάγοντα αδελφό της.
Τελειώνοντας να σημειώσουμε και τα ακόλουθα. Ο Εφεσίβλητος/Ενάγων ουδέποτε ήταν συμβαλλόμενο μέρος στην συμφωνία δωρεάς. Να υπενθυμίσουμε ότι σύμφωνα με το περιεχόμενο της συμφωνίας δωρεάς, αυτός ο οποίος θα παρέβαινε τους όρους αυτής, θα υπόκειτο «. εις πληρωμήν νομίμων αποζημιώσεων προς το έτερον συμβαλλόμενον μέρος», και όχι προς τον Εφεσίβλητο/Ενάγοντα, αδελφό της Δικαιοδόχου. Υπό το φως της πιο πάνω κατάληξης μας, δεν χρειάζεται να εξετάσουμε αν εδώ θα μπορούσε να παρακαμφθεί το δόγμα της συμβατικής σχέσης (privity of contract), κάτι που δεν ηγέρθη και δεν εξετάστηκε από το Πρωτόδικο Δικαστήριο.
Ο λόγος έφεσης ότι το Πρωτόδικο Δικαστήριο προέβη σε συμπεράσματα και ευρήματα χωρίς να είχε τεθεί ενώπιον του μαρτυρία που να δικαιολογεί αυτά, είναι βάσιμος, παρόλο που ο ευπαίδευτος συνήγορος της Εφεσείουσας δεν επικεντρώθηκε στο ουσιώδες, που ήταν το ακριβές περιεχόμενο του δωρητηρίου εγγράφου. Δεν χρειάζεται να εξεταστούν οι υπόλοιποι λόγοι έφεσης.
Η Έφεση γίνεται δεκτή. Η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται. Η Αγωγή απορρίπτεται με έξοδα υπέρ της Εφεσείουσας και εναντίον του Εφεσίβλητου, όπως αυτά θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο. Τέλος, επιδικάζονται υπέρ της Εφεσείουσας €2.000, πλέον Φ.Π.Α., έξοδα Έφεσης.
Π. ΠΑΝΑΓΗ, Π.
Τ. Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.
/ΕΑΠ. Ι. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ.