|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2022:D349
iJustice
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 115/2022)
20 Ιουλίου 2022
[X. ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964, ΩΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΤΟΥ 2018 (5/2018)
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ Ν. Ν. ΜΕ ΑΔΤ [ ] ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΦΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΦΥΣΕΩΣ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΕΝΤΑΛΜΑ ΣΥΛΛΗΨΗΣ ΗΜΕΡ.19.5.2022 ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΦΟΥ, ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΕΝΟΡΚΗΣ ΔΗΛΩΣΗΣ ΤΟΥ ΑΣΤ.4857 Μ. ΜΠΑΡΡΗΣ ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 18 ΤΟΥ ΚΕΦ.155.
____________________
N. Χαραλαμπίδου (Κα), για Νικολέττα Χαραλαμπίδου ΔΕΠΕ, για τον Αιτητή.
Λ. Σίγαρ (Κα), δικηγόρος της Δημοκρατίας εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ων η Αίτηση.
___________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(ΔΟΘΕΙΣΑ ΑΥΘΗΜΕΡΟΝ)
ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.: Την 4.7.2022 δόθηκε άδεια στον Αιτητή που καταχώρησε την παρούσα Αίτηση για την έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari για ακύρωση του εντάλματος σύλληψης του ημερ.18.5.2022, που εκδόθηκε από Δικαστή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου. Η άδεια δόθηκε για ένα και μόνο λόγο, στη βάση ότι είχε εγερθεί εκ πρώτης όψεως υπόθεση και υπήρχε συζητήσιμο ζήτημα, ότι η σύλληψη του Αιτητή δεν ήταν αναγκαία.
Οι Καθ΄ων η Αίτηση δεν έχουν καταχωρήσει ένσταση, συνηγορώντας υπέρ της ακύρωσης του εντάλματος.
Σύμφωνα με τον αστυνομικό όρκο, στη βάση του οποίου εκδόθηκε το ένταλμα σύλληψης, το υπό διερεύνηση αδίκημα ήταν αυτό της εξασφάλισης αγαθών με ψευδείς παραστάσεις, κατά παράβαση του Άρθρου 298 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ.154. Η υπόθεση αφορούσε διαμέρισμα στην Πάφο. Αυτό που αποδιδόταν στον Αιτητή ήταν ότι ενώ, ως διευθυντής της ιδιοκτήτριας του διαμερίσματος εταιρείας, το πώλησε σε πρόσωπο που διαμένει στο εξωτερικό, σε μεταγενέστερο χρόνο το ενοικίασε σε τρίτο πρόσωπο, εισπράττοντας από αυτό το ποσό των €1.000 ως προκαταβολή και σε μεταγενέστερο χρόνο άλλα €500.
Για να εκδοθεί ένταλμα σύλληψης πρέπει ο Δικαστής σε πρώτο στάδιο να ικανοποιηθεί, στη βάση των όσων τίθενται ενώπιον του με γραπτή ένορκη δήλωση, ότι υπάρχει εύλογη υπόνοια να πιστεύεται ότι το πρόσωπο εναντίον του οποίου θα στρέφεται το ένταλμα σύλληψης διέπραξε αδίκημα. Αφού έτσι ικανοποιηθεί, θα εκδώσει το σχετικό ένταλμα μόνο εφόσον θεωρήσει τη σύλληψη του υπόπτου εύλογα αναγκαία. Εδώ υπεισέρχεται και η αρχή της αναλογικότητας, που εγείρεται οποτεδήποτε εξετάζεται ζήτημα αναγκαιότητας. Και βέβαια, η πλήρωση της πρώτης προϋπόθεσης, για εύλογη υποψία, δεν οδηγεί χωρίς άλλο στην πλήρωση και της δεύτερης, για την αναγκαιότητα (Κυριάκου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Πολ. Έφ.355/2019, ημερ. 16.6.2021, ECLI:CY:AD:2021:A257).
Ο Δικαστής είχε, όπως κατέγραψε στο ένταλμα, ικανοποιηθεί ότι ο Αιτητής συνδεόταν με εύλογες υποψίες με το υπό διερεύνηση αδίκημα και στη συνέχεια ότι: «Τα ιδιαίτερα περιστατικά της παρούσας υπόθεσης όπως αναφύονται από την ένορκη δήλωση που υποστηρίζει την αίτηση για έκδοση του εντάλματος σύλληψης, καθιστούν την έκδοση του εντάλματος σύλληψης αναγκαία και δικαιολογημένη».
Ωστόσο, δεν εντοπίζονται στην ένορκη δήλωση, στη βάση της οποίας εκδόθηκε το ένταλμα, στοιχεία σε σχέση με την αναγκαιότητα για την έκδοση του. Είναι πρόδηλο ότι το ενώπιον του Δικαστή υλικό δεν μπορούσε εξ αντικειμένου να ικανοποιήσει την προϋπόθεση της αναγκαιότητας για την έκδοση του εντάλματος, με αποτέλεσμα η αναφορά σε «ιδιαίτερα περιστατικά» που «αναφύονται από την ένορκη δήλωση», να καθίσταται χωρίς ουσία και περιεχόμενο.
Έχει συνεπώς ο Αιτητής καταδείξει ότι δεν ικανοποιείτο η προϋπόθεση της αναγκαιότητας για την έκδοση του εντάλματος σύλληψης του και επομένως ότι το κατώτερο Δικαστήριο ενέργησε καθ' υπέρβαση της δικαιοδοσίας του.
Η Αίτηση εγκρίνεται και το ένταλμα σύλληψης ημερ.18.5.2022 εναντίον του Αιτητή ακυρώνεται.
Τα έξοδα της Αίτησης, όπως και τα έξοδα της Αίτησης 106/2022 για την άδεια, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο, πλέον το Φ.Π.Α. εάν υπάρχει, επιδικάζονται υπέρ του Αιτητή και εναντίον των Καθ΄ων η Αίτηση.
Χ. Μαλαχτός, Δ.