|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2022:D179
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ (iJustice)
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 29/2022)
10 Μαΐου, 2022
[ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964 (Ν. 33/1964), ΤΑ ΑΡΘΡΑ 13 ΚΑΙ 14 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΕΩΣ ΝΟΜΟΥ ΚΕΦ. 105
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 5 ΚΑΙ 6 ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΕΩΣ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΘΕΜΕΛΙΩΔΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΩΝ, ΤΟ ΑΡΘΡΟ 15 ΤΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ 2008/115/ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ 16ΗΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2008, ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΣΤΑ ΚΡΑΤΗ ΜΕΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ ΔΙΑΜΕΝΟΝΤΩΝ ΥΠΗΚΟΩΝ ΤΡΙΤΩΝ ΧΩΡΩΝ, ΤΟ ΑΡΘΡΟ 18ΠΣΤ ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΕΩΣ ΝΟΜΟΥ ΚΕΦ. 105 ΩΣ ΕΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΜΕ ΤΟΝ ΝΟΜΟ 153(Ι)/2011 ΚΑΙ ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 11, 30, 34 ΚΑΙ 35 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ xxx DARRAJ ΥΠΗΚΟΟΥ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΤΑ ΚΡΑΤΗΤΗΡΙΑ ΛΕΜΕΣΟΥ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ HABEAS CORPUS
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕΣΩ:
1. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
2. ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
3. ΑΡΧΗΓΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ
4. ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ
5. ΥΠΕΥΘΥΝΟΥ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΕΩΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ ΛΕΜΕΣΟΥ
ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΠΑΡΕΥΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΕΞΑΜΗΝΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΤΩΝ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΩΝ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΑΠΕΛΑΣΗΣ ΚΑΙ ΜΗ ΕΠΑΝΕΞΕΤΑΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΤΟΥ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΡΑΤΗΣΗΣ, ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΥΠΟ ΚΡΑΤΗΣΗ ΣΤΑ ΚΡΑΤΗΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗΣ ΛΕΜΕΣΟΥ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟΝ xxx DARRAJ, ΥΠΗΚΟΟΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ, ΚΑΤΑ ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 18ΠΣΤ ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΣΤΕΥΣΗΣ ΝΟΜΟΥ ΚΕΦ. 105 ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 15 ΤΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ 115/2008 ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ, ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΚΑΙ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΩΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ ΤΟΥΣ ΝΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΜΕΝΟΥΝ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΚΑΙ/Ή ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ 2004/38/ΕΚ
_ _ _ _ _ _
Ν. Κορομίας, για τον Αιτητή.
Α. Ιωάννου, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τον Καθ΄ού η
Αίτηση.
_ _ _ _ _ _
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Κ. ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.: Με την υπό κρίση αίτηση ο αιτητής αξιώνει την έκδοση προνομιακού εντάλματος Habeas Corpus Ad Subjicendum, με το οποίο να διαταχθεί η αποφυλάκισή του.
Τα γεγονότα της υπόθεσης, σε όση έκταση είναι ουσιώδη για την παρούσα διαδικασία, όπως προκύπτουν από την αίτηση και την ένσταση της Δημοκρατίας, συνοψίζονται ως ακολούθως:
Ο αιτητής είναι Παλαιστίνιος, ο οποίος γεννήθηκε στις xx.xx.1998. Αφίχθηκε στη Δημοκρατία το 2015 σε άγνωστο χρόνο και από άγνωστο τόπο και στις 15.9.2015 υπέβαλε αίτηση για χορήγηση διεθνούς προστασίας, η οποία απορρίφθηκε από την Υπηρεσία Ασύλου στις 19.7.2016. Καταχώρησε διοικητική προσφυγή στην Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων κατά της εν λόγω απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου, η οποία απορρίφθηκε στις 27.11.2020. Ακολούθως, καταχώρησε προσφυγή ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας, η οποία απορρίφθηκε στις 15.4.2021, λόγω μη προώθησης, καθότι ο αιτητής παρέλειψε να παρουσιαστεί ενώπιον του Δικαστηρίου την ημέρα που αυτή ήταν ορισμένη.
Στις 23.9.2021 ο αιτητής συνελήφθη, δυνάμει δικαστικού εντάλματος, στα πλαίσια διερεύνησης ποινικής υπόθεσης, σχετικά με τα αδικήματα της κατοχής και διάδοσης παιδικού πορνογραφικού υλικού και τέθηκε υπό κράτηση, η οποία έληγε στις 24.9.2021. Στις 24.9.2021 εκδόθηκε εναντίον του διάταγμα κράτησης και απέλασης δυνάμει του Άρθρου 14 του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου, καθότι αυτός διέμενε παράνομα στη Δημοκρατία από τις 15.4.2021. Την ίδια ημέρα το διάταγμα απέλασής του ανεστάλη, ούτως ώστε να διασαφηνιστεί ο τόπος καταγωγής του αιτητή.
Στις 30.9.2021, μετά από σχετική αλληλογραφία του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης με την Υπηρεσία Ασύλου, όπου αναφέρεται ως τελευταία χώρα διαμονής του αιτητή ο Λίβανος, αποφασίστηκε η έκδοση διατάγματος απέλασης του αιτητή στο Λίβανο. Στις 4.10.2021 εκδόθηκε εκ νέου διάταγμα απέλασής του, δυνάμει του Άρθρου 14 του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου. Προσφυγή που καταχώρησε ο αιτητής στο Διοικητικό Δικαστήριο, προσβάλλοντας το διάταγμα κράτησης ημερομηνίας 24.9.2021, αποσύρθηκε και απορρίφθηκε από το Δικαστήριο.
Η κράτηση του αιτητή επαναξιολογήθηκε στις 4.12.2021 και 15.2.2022 και αποφασίστηκε η συνέχισή της.
Στην ένορκη δήλωση της L. A. Kostadinova, που συνοδεύει την αίτηση, αναφέρεται ότι είναι η νόμιμη σύζυγος του αιτητή, την οποία εξουσιοδότησε να προβεί στην ένορκη δήλωση, καθότι ο ίδιος αδυνατεί να προβεί σε ένορκη δήλωση, λόγω του ότι ευρίσκεται στα κρατητήρια του Αστυνομικού Σταθμού της Λεμεσού. Πέραν από αναφορές που σχετίζονται με τη νομιμότητα του διατάγματος κράτησης, αναφέρεται σε αδικαιολόγητη κράτησή του μετά την εκπνοή των έξι μηνών, το γεγονός ότι αυτός δεν κατέχει διαβατήριο ή άλλο ταξιδιωτικό έγγραφο και είναι άγνωστο πότε θα μπορέσει να εξασφαλιστεί τέτοιο έγγραφο. Πέραν τούτου, προβάλλεται ότι ο αιτητής αντιμετωπίζει κατάθλιψη λόγω της κράτησής του και πως συντρέχουν οι προϋποθέσεις για την έκδοση προνομιακού εντάλματος.
Η Δημοκρατία, με εννέα λόγους ένστασης, προβάλλει ότι με την αίτηση επιδιώκεται ο επανέλεγχος της νομιμότητας του διατάγματος κράτησης, το οποίο δεν αμφισβητήθηκε δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος, τη μόνη οδό για αμφισβήτησή του. Υποστηρίζεται η νομιμότητα της διάρκειας της κράτησης, με το λόγο κράτησης να εξακολουθεί να υφίσταται και να μην έχει εγκαταλειφθεί. Η δε διάρκεια της κράτησης προβάλλεται ότι οφείλεται στις ενέργειες του αιτητή, δεν είναι παρατεταμένη, ούτε έχουν προκύψει νέα στοιχεία που επηρεάζουν τη νομιμότητά της.
Στην xxx Lakoud v. Κυπριακής Δημοκρατίας, Πολ. Έφ. 77/2020, ημερομηνίας 8.6.2021, ECLI:CY:AD:2021:A231, επαναλήφθηκε η νομολογία ως προς την έκδοση ενταλμάτων Habeas Corpus:
«Όπως είναι καλά γνωστό, το προνομιακό ένταλμα της φύσεως Habeas Corpus ad subjiciendum διασφαλίζει την ελευθερία του ατόμου. Όπως αναφέρθηκε στη xxx Χ" Σάββας (1993) 1 ΑΑΔ 102, «Το Habeas Corpus ad subjiciendum είναι προνομιακή διαδικασία για τη διασφάλιση της ελευθερίας του πολίτη. Παρέχει αποτελεσματικό μέσο άμεσης απελευθέρωσης από παράνομη ή αδικαιολόγητη κράτηση, είτε στη φυλακή, είτε σε ιδιωτικό χώρο, από Αρχή ή ιδιώτη». Απαραίτητη προϋπόθεση δι' έκδοση του εντάλματος συνιστά η απόδειξη, εκ μέρους του αιτούντος, του παράνομου της κράτησης ή φυλάκισης (Καλφοπούλου (1998) 1 ΑΑΔ 55). Με τη διαδικασία του εντάλματος Habeas Corpus, ό,τι επιδιώκεται είναι η διασφάλιση του δικαιώματος της ελευθερίας διά της άμεσης απελευθέρωσης του αιτητή ο οποίος, κατ' ισχυρισμό, τελεί υπό παράνομη κράτηση. Οποτεδήποτε, στο πλαίσιο της εν λόγω διαδικασίας, διαπιστώνεται κάτι τέτοιο, το σχετικό διάταγμα εκδίδεται δικαιωματικά και όχι ως θέμα άσκησης διακριτικής εξουσίας, οπότε, ο αιτητής αφήνεται ευθύς ελεύθερος (Green v. Home Secretary [1941] 3 All E.R. 388, σελίδα 400).»
Στην Guo Shuying v. Δημοκρατίας κ.α. (2012) 1 ΑΑΔ 2725, όπου εξετάστηκε η νομιμότητα της διάρκειας κράτησης δυνάμει διατάγματος που εκδόθηκε στα πλαίσια του Κεφ. 105, αναφέρθηκαν τα ακόλουθα:
«Το Άρθρο 15 της Οδηγίας 2008/115/ΕΚ, οι πρόνοιες της οποίας ενσωματώθηκαν στον περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμο Κεφ. 105, αποτελεί το νομικό πλαίσιο το οποίο διέπει το θέμα της κράτησης υπηκόου τρίτης χώρας υποκείμενου σε διαδικασίες επιστροφής κλπ. Σύμφωνα με την πιο πάνω διάταξη οποιαδήποτε κράτηση πρέπει να έχει τη μικρότερη δυνατή διάρκεια και να διατηρείται μόνο καθόσον χρόνο η διαδικασία απομάκρυνσης εξελίσσεται και εκτελείται με τη δέουσα επιμέλεια. Το ίδιο άρθρο περιέχει πρόνοιες η εφαρμογή των οποίων αποτελεί τις ασφαλιστικές δικλείδες για την προστασία των δικαιωμάτων του υποκειμένου σε κράτηση για τους σκοπούς του νόμου, υπηκόου τρίτης χώρας. Μεταξύ άλλων προβλέπεται ότι κάθε κράτος μέλος καθορίζει περιορισμένη περίοδο κράτησης η οποία δεν μπορεί να υπερβαίνει τους έξι μήνες. Τα κράτη μέλη δεν μπορούν να παρατείνουν το προαναφερόμενο χρονικό διάστημα των έξι μηνών παρά μόνο για περιορισμένο χρόνο που δεν υπερβαίνει τους δώδεκα μήνες σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο σε περιπτώσεις κατά τις οποίες, παρόλες τις εύλογες προσπάθειές τους, η επιχείρηση απομάκρυνσης είναι πιθανό να διαρκέσει περισσότερο επειδή «(α) ο συγκεκριμένος υπήκοος της τρίτης χώρας αρνείται να συνεργαστεί ή (β) καθυστερεί η λήψη εγγράφων από τρίτες χώρες.»
Αποτελεί, επίσης, αρχή της νομολογίας ότι η διάρκεια της κράτησης δεν εξετάζεται in abstracto, αλλά στη βάση των συγκεκριμένων γεγονότων της υπόθεσης (βλ. Khlaief v. Δημοκρατίας (2003) 1 ΑΑΔ 1402 και Fasel v. Κυπριακής Δημοκρατίας κ.ά., Πολ. Έφ. 236/15, ημερομηνίας 31.3.2016).
Ο έλεγχος της διάρκειας κράτησης, δυνάμει του Κεφ. 105, διενεργείται υπό το φως του Άρθρου 18ΠΣΤ(1) του Νόμου, το οποίο προνοεί ότι «Τέτοια κράτηση έχει τη μικρότερη δυνατή διάρκεια και διατηρείται μόνον καθόσον χρόνο η διαδικασία απομάκρυνσης εξελίσσεται και εκτελείται με την δέουσα επιμέλεια».
Εν προκειμένω, ο αιτητής ευρίσκεται υπό κράτηση από τις 29.9.2021 και, σύμφωνα με την τελευταία επανεξέταση του διατάγματος που έγινε, αποφασίστηκε η συνέχισή της λόγω κινδύνου διαφυγής του, όπως προκύπτει από τη μη ύπαρξη μόνιμης διεύθυνσης και απουσίας ταξιδιωτικών εγγράφων. Όπως αναφέρεται στο σχετικό έντυπο, δεδομένης της απόφασης ημερομηνίας 4.10.2021 για επαναπατρισμό του στο Λίβανο, «θα πρέπει να ερωτηθεί η ΥΑΜ τι ενέργειες έχουν γίνει προς αυτή την κατεύθυνση». Σημειώνεται ότι στα πλαίσια της παρούσας αίτησης εξετάζεται η νομιμότητα της κράτησης από πλευράς διάρκειας και, συνεπώς, η εξέταση της παρούσας υπόθεσης περιορίζεται μόνο σε όσα αναφέρονται, ως προς αυτό το ζήτημα.
Αποτελεί παραδεκτό γεγονός ότι ο αιτητής δεν έχει διαβατήριο ή άλλα ταξιδιωτικά έγγραφα και, συνεπώς, η απέλασή του δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί. Από πλευράς διοίκησης δεν έχει αναφερθεί οποιαδήποτε ενέργεια εκ μέρους των Αρχών προς εξασφάλιση διαβατηρίου ή άλλου εγγράφου, έτσι ώστε να είναι δυνατή η απέλασή του. Γενικά καμία αναφορά δεν γίνεται ως προς τις ενέργειες που λήφθηκαν για εκπλήρωση του επιδιωκόμενου σκοπού. Στην γραπτή αγόρευση της Δημοκρατίας, ενώ αναφέρεται ότι η διοίκηση προχωρεί με τις σχετικές ενέργειες για την προετοιμασία απέλασής του στο Λίβανο, καμία συγκεκριμένη ενέργεια δεν αναφέρεται, παρά μόνο ότι «το διάστημα των 6 μηνών που διέρρευσε, σε κατάσταση έκτακτων μέτρων για την αντιμετώπιση της πρωτοφανούς πανδημίας Covid-19, η οποία δημιουργεί εκ των πραγμάτων σοβαρά προσκόμματα σε οποιαδήποτε διαδικασία απέλασης, δεν δύναται να θεωρηθεί χρονικό διάστημα τέτοιο που να καταδεικνύει κατάχρηση εκ μέρους της διοίκησης, περιττές καθυστερήσεις ή, τέλος, εγκατάλειψη του σκοπού της κράτησης, ήτοι της απέλασης του Αιτούντος».
Από όλα τα στοιχεία που τέθηκαν, δεν προκύπτει καμία ενέργεια της διοίκησης προς επίτευξη του επιδιωκόμενου σκοπού, η δε αναφορά στην πανδημία γίνεται με γενικότητα, χωρίς να επεξηγεί με ποιο τρόπο αυτή επηρέασε τη δυνατότητα έκδοσης ταξιδιωτικών εγγράφων. Παρατηρείται, συναφώς, αδράνεια εκ μέρους των Αρχών να προωθήσουν την απέλαση του αιτητή, ενώ αυτός παραμένει υπό κράτηση από τις 29.9.2021, στερούμενος του δικαιώματος της ελευθερίας του που διασφαλίζεται από το Άρθρο 11 του Συντάγματος. Όπως εύστοχα αναφέρεται στην Khlaief v. Δημοκρατίας, πιο πάνω, αναφορικά με την διάρκεια της κράτησης σε τέτοιου είδους υποθέσεις, «Γενομένη με την προοπτική της απέλασης, εξυπακούεται ότι η απέλαση θα γίνει εντός του ευλόγου χρόνου που απαιτείται προς διευθέτηση της. Άλλως, ο λόγος της συνέχισης της καταρρέει. Τούτο επιτάσσει δε όχι μόνο το όλο πνεύμα του Άρθρου 11 προς το σκοπό προστασίας των δικαιωμάτων του αλλοδαπού αλλά και η ίδια η επιδίωξη της απέλασης που είναι η άνευ χρονοτριβής αποκατάσταση της νομιμότητας με το ακραίο και αποτελεσματικό μέτρο της απομάκρυνσης του διαπιστωθέντος μη δικαιούμενου να ευρίσκεται στη Δημοκρατία αλλοδαπού.».
Εν προκειμένω, καμία ενέργεια δεν έγινε με στόχο τη διευθέτηση της απέλασης του αιτητή, με αποτέλεσμα ο λόγος συνέχισης της κράτησης να καταρρέει.
Συνακόλουθα, η αίτηση επιτυγχάνει, με €1.000 έξοδα υπέρ του αιτητή.
Διατάσσεται η άμεση απελευθέρωση του αιτητή από την κράτησή του.
Κ. Σταματίου,
Δ.
/ΧΤΘ