|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2022:A16
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Έφεση αρ. 289/2021)
17 Iανουαρίου, 2022
[ΛΙΑΤΣΟΣ, ΓΙΑΣΕΜΗΣ, ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ, ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, ΣΑΝΤΗΣ, Δ/ΣΤΕΣ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155(4) ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟΥ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥ ΤΟΥ 2018
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 12(4) ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΤΟ ΑΡΘΡΟ 6 ΤΗΣ ΕΣΔΑ, ΤΗΝ ΟΔΗΓΙΑ 2016/343/ΕΕ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3Α, 3Β ΕΠΟΜΕΝΑ ΤΟΥ ΚΕΦ.155
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ χχχ ΙΩΣΗΦ, ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥ ΣΤΙΣ ΚΕΝΤΡΙΚΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΑΔΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΠΡΟΣ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΦΥΣΕΩΣ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ - ΕΤΥΜΗΓΟΡΙΑ ΕΝΟΧΗΣ ΠΟΥ ΕΞΕΔΩΣΕ ΤΟ ΚΑΚΟΥΡΓΙΟΔΙΚΕΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΤΗΝ 3Η ΜΕΡΑ ΤΟΥ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2021, ΣΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ ΥΠ' ΑΡΙΘΜΟ 19517/19
------------------
Γ. Πολυχρόνης με Γ. Εφφέ για τον εφεσείοντα
--------------------
ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει η Σωκράτους, Δ.
--------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ, Δ: Το αίτημα του εφεσείοντα για παραχώρηση άδειας από το Δικαστήριο για καταχώρηση αίτησης για την έκδοση προνομιακού εντάλματος certiorari το οποίο να ακύρωνε την καταδικαστική απόφαση ημερ. 3/9/21 στην ποινική υπόθεση υπ' αρ. 19517/19 που εκδόθηκε από το Κακουργιοδικείο Λευκωσίας, απορρίφθηκε με απόφαση Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Εκρίθη πως:
«..όχι μόνο δεν αποκαλύπτεται εκ πρώτης όψεως υπόθεση ώστε να μπορούσε να δοθεί η αιτούμενη άδεια, αλλά πως η αίτηση είναι πλήρως αβάσιμη εφόσον οι ισχυρισμοί, περί παραβίασης του τεκμηρίου αθωότητας και της δίκαιης δίκης του αιτητή, δεν θα μπορούσαν βεβαίως να δώσουν έρεισμα για ακύρωση της καταδίκης των δύο άλλων προσώπων που έχουν καταδικαστεί από το αρμόδιο Κακουργιοδικείο για σοβαρά κακουργήματα, περιλαμβανομένης απόπειρας φόνου. Οι ισχυρισμοί αυτοί ενδεχομένως να μπορούσαν, ζήτημα για το οποίο δεν αποφαίνομαι, να τεθούν προς εξέταση στη δική του δίκη και όχι να οδηγήσουν σε ακύρωση με προνομιακό ένταλμα certiorari της καταδικαστικής απόφασης άλλων προσώπων σε άλλη δίκη.»
Η ορθότητα της κρίσης αυτής πλήττεται με δύο λόγους έφεσης, oι οποίοι έχουν ως επίκεντρο τη θέση πως υπήρχε εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση.
Τα γεγονότα που περιβάλλουν την υπόθεση διαγράφονται μέσα από την ένορκη δήλωση που συνόδευε την αίτηση και καταγράφονται εκτενώς στην εκκαλούμενη απόφαση, τα οποία και συνοπτικά ακολουθούν.
Το 2019 καταχωρίστηκε ενώπιον του Κακουργιοδικείου Λευκωσίας η ποινική υπόθεση υπ' αρ. 19517/19 εναντίον του xxx Aburamadan και του xxx Dydi.
Κατηγορούντο μεταξύ άλλων για συνωμοσία για φόνο ήτοι ότι συνωμότησαν με τον xxx Ιωσήφ άλλως Σήφη, μεταξύ 1/11/2018 έως 26/11/2018 να φονεύσουν το xxx xxx Ροδοθέου. Αντιμετώπιζαν επίσης κατηγορία για απόπειρα φόνου του πιο πάνω αναφερόμενου προσώπου, κατοχή πυροβόλου όπλου και κατοχή πυρομαχικών.
Σε όλες τις κατηγορίες οι κατηγορούμενοι εφέροντο να παρανομούσαν μαζί με τον xxx Ιωσήφ.
Στις 15/6/21 καταχωρήθηκε η ποινική υπόθεση υπ' αρ. 10571/21 εναντίον του xxx Ιωσήφ, του εφεσείοντα, με αντίστοιχες κατηγορίες όπως της προηγούμενης υπόθεσης. Κατηγορείτο ότι συνωμότησε να φονεύσει και αποπειράθηκε να φονεύσει τον xxx Ροδοθέου μαζί με τα πρόσωπα τα οποία ήσαν κατηγορούμενοι στην 19517/19.
Ο εφεσείων ισχυρίστηκε πρωτόδικα και θεωρήθηκε από το Δικαστήριο πως ήταν πρόδηλο από τα κατηγορητήρια, ότι οι δύο εν λόγω ποινικές υποθέσεις αφορούσαν στα ίδια ποινικά αδικήματα πλην όμως, δεν καταχωρήθηκε κοινό κατηγορητήριο. Όπως ο εφεσείων είχε αναφέρει στην ένορκη δήλωση του που συνόδευε την αίτηση, κατά το χρόνο καταχώρησης της ποινικής υπόθεσης 19517/19 ήταν αιχμάλωτος στο ψευδοκράτος για δύο περίπου έτη. Έτσι εξηγείτο το γεγονός της μη καταχώρησης το 2019 κοινού κατηγορητηρίου.
Αποτέλεσμα τούτου ήταν η μεν 19517/19 να έχει εκδικαστεί, η δε 10571/21 να εκκρεμεί προς εκδίκαση.
Στην υπόθεση αρ. 19517/19 oι κατηγορούμενοι βρέθηκαν ένοχοι από το Κακουργιοδικείο Λευκωσίας στις 3.9.2021 ως το κατηγορητήριο, ήτοι, ως αναφέρεται στην πρωτόδικη απόφαση, «για αδικήματα που διέπραξαν με τον αιτητή, στον οποίο το αιτιολογικό μέρος της απόφασης και η ετυμηγορία του Κακουργιοδικείου, με βάση την αποδοχή του κατηγορητηρίου, αναφέρεται.»
Για τούτο ο εφεσείων καταχώρησε την αίτηση για παραχώρηση άδειας για έκδοση διατάγματος certiorari θεωρώντας ότι η απόφαση παραβίαζε το τεκμήριο αθωότητας εφόσον υπήρχε ετυμηγορία ενοχής του, χωρίς να έχει δικαστεί.
Άδεια για καταχώρηση αίτησης προς έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari παρέχεται στις περιπτώσεις όπου αποκαλύπτεται εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση και διαφαίνεται υπέρβαση ή έλλειψη δικαιοδοσίας, νομικό σφάλμα εμφανές στο πρακτικό, προκατάληψη ή συμφέρον, δόλος ή ψευδορκία στη λήψη της απόφασης ή παραβίαση των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης. Αντικείμενο της διαδικασίας για έκδοση προνομιακού εντάλματος αυτής της μορφής δεν είναι ο έλεγχος της ορθότητας μιας απόφασης, αλλά της νομιμότητάς της. ΄Οπου δε το Δικαστήριο κέκτηται δικαιοδοσία, δεν είναι δυνατό να θεωρηθεί ότι υπερέβη τη δικαιοδοσία του, απλώς και μόνο επειδή ερμήνευσε λανθασμένα ένα νομοθέτημα. Περαιτέρω, ενδεχόμενη λανθασμένη άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου, δεν εμπίπτει στα πλαίσια διαδικασίας προνομιακού εντάλματος Certiorari.
(Αναφορικά με την Αίτηση της Tricor Ltd, Π.Ε. αρ. 117/2020 ημερ. 7/4/2021), ECLI:CY:AD:2021:A131
Τόσο πρωτοδίκως όσο και ενώπιον μας ο συνήγορος του εφεσείοντα επικαλέστηκε τις πρόνοιες του άρθρου 12.4 του Συντάγματος και του άρθρου 6.2 της ΕΣΔΑ τα οποία αμφότερα κατοχυρώνουν το τεκμήριο αθωότητας. Παρέπεμψε επίσης σε διάφορες υποθέσεις, όπως μεταξύ άλλων, στις αποφάσεις του ΕΔΑΔ Ismoilor and Others v. Russia, Appl. No. 2947/06, 24/4/2008 και Μinelli v. Switzerland, Appl. No. 8660/79, ημερ. 25/3/83, στις οποίες διαπιστώθηκε παραβίαση του άρθρου 6.2 λόγω πρόωρης διατύπωσης γνώμης αναφορικά με την ενοχή των αιτητών από δικαστικές ή εισαγγελικές αρχές.
Επίκληση έγινε επίσης της απόφασης Χρίστου ν. Δημοκρατίας (2012) 2 ΑΑΔ 263, στην οποία, όπως σχολιάζει το πρωτόδικο Δικαστήριο:
«διαπιστώθηκε παραβίαση του δικαιώματος σε δίκαιη δίκη και του τεκμηρίου αθωότητας του εφεσείοντα, με αποτέλεσμα τον παραμερισμό της καταδίκης του και διαταγή για επανεκδίκαση της υπόθεσης εναντίον του από δικαστήριο με άλλη σύνθεση. Τούτο επειδή σε προγενέστερο στάδιο της διαδικασίας που αφορούσε την επιβολή ποινής, από το δικαστήριο με την ίδια αρχική του σύνθεση, σε συγκατηγορούμενους του, οι οποίοι είχαν προβεί σε παραδοχή, περιλήφθηκαν ρητές και εξειδικευμένες αναφορές που τον ενέπλεκαν στη διάπραξη των αδικημάτων. Παρά το γεγονός ότι γινόταν λόγος για «τρίτο πρόσωπο» το οποίο δεν κατονομαζόταν, ήταν προφανές, έκρινε το Εφετείο, πως, στην αντίληψη όλων η αναφορά στα γεγονότα αυτά σε «τρίτο πρόσωπο» και όχι ονομαστικά στον εφεσείοντα, αρκούσε για να τον προσδιορίσει ως ένοχο. Το ζητούμενο όμως ήταν ο παραμερισμός της δικής του καταδίκης και η επανεκδίκαση της υπόθεσης εναντίον του και όχι βέβαια η απαλλαγή των συγκατηγορούμενων του.»
Στην κρινόμενη περίπτωση ο εφεσείων επιζητεί την ακύρωση της καταδίκης τρίτων προσώπων, επικαλούμενος παραβίαση δικών του δικαιωμάτων.
Η αιτούμενη θεραπεία διαφέρει από εκείνη που δόθηκε στην υπόθεση States v. Briggs, 514 F 2d 794 (5th Cir. 1975), Decided Jun 13, 1975, η οποία αφορούσε αίτηση για διαγραφή αναφορών για τους αιτητές στο κατηγορητήριο στο οποίο δεν ήταν οι ίδιοι κατηγορούμενοι. Επί της αίτησης εκείνης δόθηκαν σχετικές οδηγίες από το Εφετείο, το οποίο είχε τέτοια εξουσία. Χωρίς βεβαίως και πάλιν να τίθεται θέμα απαλλαγής των προσώπων που ήταν κατηγορούμενοι σύμφωνα με το κατηγορητήριο.
Στην προκείμενη περίπτωση, ορθά το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε πως δεν υπάρχει εκ πρώτης όψεως υπόθεση με δεδομένο ότι επιδιώκεται ακύρωση καταδίκης τρίτων προσώπων επειδή ως ισχυρίζεται ο εφεσείων υπάρχουν αναφορές επιβαρυντικές για τον ίδιο στην καταδικαστική απόφαση 19517/19. Oι οιεσδήποτε τέτοιες αναφορές δεν μπορούν να οδηγήσουν σε ακύρωση με προνομιακό ένταλμα certiorari της καταδικαστικής απόφασης των τρίτων αυτών προσώπων σε άλλη δίκη.
Με αυτά ως δεδομένα, κρίνεται ως απόλυτα ορθή η πρωτόδικη κρίση ότι δεν αποκαλύπτεται εκ πρώτης υπόθεση ώστε να δοθεί η αιτούμενη άδεια.
Συνακόλουθα η έφεση απορρίπτεται.
Α. Λιάτσος, Δ.
Γ. Γιασεμής, Δ.
Δ. Σωκράτους, Δ.
Ι. Ιωαννίδης, Δ.
Ν. Σάντης, Δ.
/ΚΑς