ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
ECLI:CY:AD:2021:A449
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Έφεση Αρ. 49/2021)
12 Οκτωβρίου, 2021
[ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, ΜΑΛΑΧΤΟΣ,
ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, ΣΑΝΤΗΣ, Δ/στές]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΤΟΥ 2018
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ XXX SΙYU ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΔΗΜΕΥΣΗΣ ΗΜΕΡ. 22.07.2020 ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟ 218/20 ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΔΗΜΕΥΣΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ
____________________
Μ. Χατζηδάκης με Ειρ. Ταρταντζή (κα), για την Εφεσείουσα.
____________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η (Δοθείσα αυθημερόν)
ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.: Στις 22.7.2020 το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, στα πλαίσια της Αίτησης υπ΄ αρ. 218/2020, που καταχωρήθηκε από το Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, εξέδωσε διάταγμα για την εγγραφή και εκτέλεση της απόφασης δήμευσης, χωρίς καταδίκη, ημερομηνίας 3.1.2020, που εξέδωσε Δικαστήριο της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, με την οποία διέταξε τη δήμευση περιουσίας της εφεσείουσας στην Κύπρο, όπως καθορίζεται στο διάταγμα. Περαιτέρω, διέταξε τη γνωστοποίηση του διατάγματος δήμευσης εκτός δικαιοδοσίας. Η εφεσείουσα έλαβε τα εν λόγω έγγραφα στις 12.12.2020.
Στις 22.1.2021 καταχώρησε αίτηση για άδεια προς καταχώρηση αίτησης με κλήση για την έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari προς το σκοπό ακύρωσης και/ή παραμερισμού της πιο πάνω απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας.
Ο αδελφός μας Δικαστής που εξέτασε την Αίτηση έκρινε πως ο περί της Παρεμπόδισης και Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Παράνομες Δραστηριότητες Νόμος του 2007, Ν. 188(Ι)/2007, στη βάση του οποίου εκδόθηκε το επίδικο διάταγμα, προνοεί στο Άρθρο 39(4)[1] ότι σε περίπτωση αμφισβήτησης διατάγματος που εκδίδεται με βάση τον εν λόγω Νόμο, υπάρχει δυνατότητα ακύρωσης ή παραμερισμού του με προσφυγή στο Δικαστήριο. Πέραν τούτου, δυνάμει του Άρθρου 72(2)[2] του Νόμου παρέχεται η δυνατότητα καταχώρησης έφεσης στο Ανώτατο Δικαστήριο. Κατά συνέπεια, υπήρχε εναλλακτικό ένδικο μέσο στην εφεσείουσα για ακύρωση ή παραμερισμό του επίδικου διατάγματος και στην απουσία οποιωνδήποτε εξαιρετικών περιστάσεων δεν υπήρχε δυνατότητα παροχής προνομιακής θεραπείας.
Η εφεσείουσα προσβάλλει την εν λόγω απόφαση με πέντε λόγους έφεσης, ήτοι, ότι δεν ορίστηκε ημερομηνία ισχύος του διατάγματος ημερομηνίας 22.7.2020 (1ος λόγος έφεσης), το Ανώτατο Δικαστήριο δεν αξιολόγησε ορθά την αίτηση της εφεσείουσας, καθώς και την ένορκη δήλωση του δικηγόρου της (2ος λόγος έφεσης), το Ανώτατο Δικαστήριο δεν έδωσε τη δέουσα βαρύτητα στα γεγονότα και δεν εξέτασε την αίτηση στην ουσία της (3ος λόγος έφεσης), δεν άσκησε ορθά τη διακριτική του εξουσία (4ος λόγος έφεσης) και δεν εδόθη η ευκαιρία στην εφεσείουσα να ακουστεί κατά παράβαση κάθε αρχής δικαίου (5ος λόγος έφεσης).
Άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari παρέχεται εκεί όπου αποκαλύπτεται εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση και διαφαίνεται υπέρβαση ή έλλειψη δικαιοδοσίας, νομικό σφάλμα εμφανές στο πρακτικό, προκατάληψη ή συμφέρον από τα πρόσωπα που λαμβάνουν την απόφαση, δόλο ή ψευδορκία στη λήψη της απόφασης ή παραβίαση των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης. Σε περίπτωση δε όπου προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή θεραπεία, τότε η άδεια δεν δίδεται, εκτός αν καταδειχθούν επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις για παρέκκλιση από τον κανόνα (Hellenger Trading Ltd (2000) 1 ΑΑΔ 1965, Μαρκίδης κ.ά. (2004) 1 ΑΑΔ 552, Base Metal Trading Ltd v. Fastact Developments Ltd κ.ά. (2004) 1 ΑΑΔ 1535).
Η διαπίστωση ύπαρξης υπαλλακτικής θεραπείας δεν αμφισβητείται με την παρούσα έφεση. Όπως δε ορθά παρατήρησε το πρωτόδικο Δικαστήριο ο ίδιος ο Νόμος μέσα από τις πιο πάνω πρόνοιες παρέχει τα εχέγγυα προστασίας της εφεσείουσας, εφόσον το επίδικο διάταγμα εκδόθηκε μονομερώς. Ούτε η κατάληξη του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι δεν έχουν καταδειχθεί εξαιρετικές περιστάσεις αμφισβητείται ευθέως με την παρούσα έφεση.
Τα ζητήματα που πραγματεύεται η εφεσείουσα με τους λόγους έφεσης αφορούν στην ουσία την απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας και τους λόγους για τους οποίους αυτή θα έπρεπε να παραμεριστεί, δίδοντας ιδιαίτερη έμφαση στην κατ΄ισχυρισμό παραβίαση του δικαιώματος της σε δίκαιη δίκη. Δεν απαιτείται όμως η εξέταση των λόγων έφεσης εφόσον αυτό που προσβάλλεται είναι η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου, η οποία στηρίχθηκε αποκλειστικά στην ύπαρξη υπαλλακτικής θεραπείας και στην απουσία εξαιρετικών περιστάστεων, διαπιστώσεις οι οποίες δεν προσβάλλονται με την έφεση.
Η πιο πάνω διαπίστωση οδηγεί αναπόδραστα στην απόρριψη της έφεσης.
Η έφεση απορρίπτεται.
ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.
ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.
ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.
ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ.
ΣΑΝΤΗΣ, Δ.
/ΧΤΘ
[1] 39.(4) Στην περίπτωση εγγραφής διατάγματος δήμευσης, αυτό εκτελείται από τη Μονάδα, εάν εντός έξι (6) εβδομάδων από την ημερομηνία που λήφθηκε ειδοποίηση από τα επηρεαζόμενα από το διάταγμα πρόσωπα σύμφωνα με τις διατάξεις του εδαφίου (4) του άρθρου 38, τα εν λόγω πρόσωπα δεν έλαβαν οποιοδήποτε μέτρο για την ακύρωση ή τον παραμερισμό του διατάγματος εγγραφής:
[2] 72. (2) Ανεξάρτητα από τις διατάξεις του εδαφίου (1) του άρθρου 25 του περί Δικαστηρίων Νόμου, διατάγματα που εκδίδονται ή/και αποφάσεις του Δικαστηρίου που λαμβάνονται με βάση τις διατάξεις του παρόντος Νόμου, με εξαίρεση το διάταγμα που εκδίδεται δυνάμει των άρθρων 45 και 46 αυτού, υπόκεινται σε έφεση στο Ανώτατο Δικαστήριο, με εφαρμογή κατ' αναλογίαν των σχετικών διατάξεων του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου και των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας στο βαθμό που δεν υπάρχει σχετική πρόνοια στον παρόντα Νόμο.