|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2021:D379
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΙΤΗΣΗ ΑΡ. 154/21
1 Σεπτεμβρίου, 2021
[Τ. ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.]
1. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
2. ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ
3. ΑΡΧΗΓΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ
4. ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ
5. ΥΠΕΥΘΥΝΟΥ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΕΩΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ ΛΕΜΕΣΟΥ
Νατ. Χαραλαμπίδου, (κα), για τον αιτητή.
Ζ. Ανδρέου (κα) για Γενικό Εισαγγελέα, για τους καθ' ων η αίτηση.
Αιτητής παρών.
------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(Δοθείσα αυθημερόν)
Τ. ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.: Ο αιτητής ήρθε στην Κύπρο με άδεια εισόδου για σκοπούς φοίτησης στο εκπαιδευτικό ίδρυμα «Casa College», σε τετραετή κλάδο σπουδών, η δε άδεια παραμονής που του εδόθη ανανεώνετο μέχρι 31/8/2019. Στις 23/09/2019, υπέβαλε εκ νέου αίτηση για ανανέωση της άδειας προσωρινής παραμονής του ως φοιτητής. Σύμφωνα με επιστολή του Casa College ημερομηνίας 08/10/2019, ο αιτητής αποβλήθηκε καθότι δεν ήταν τακτικός στην παρακολούθηση των μαθημάτων, παρόλο που προειδοποιήθηκε σχετικά. Ως εκ τούτου, διαγράφηκε από το μητρώο σπουδαστών και έχασε την φοιτητική του ιδιότητα. Στις 28/06/2020 ο αιτητής εντοπίστηκε στην Λεμεσό και συνελήφθη για το αυτόφωρο αδίκημα της παράνομης παραμονής του στην Δημοκρατία. Στις 29/06/2020 εκδόθηκαν εναντίον του αιτητή, διατάγματα κράτησης και απέλασης δυνάμει του άρθρου 14 του περί Αλλοδαπών και Μετανάστευσης Νόμου, Κεφ. 105, τα οποία του επιδόθηκαν την ίδια ημέρα (Τεκμήριο 8). Στις 03/07/2020, ο αιτητής καταχώρησε ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου την Προσφυγή υπ' αριθμό 562/20, προσβάλλοντας τα ως άνω διατάγματα κράτησης και απέλασης. Επί της προσφυγής εξεδόθη απορριπτική απόφαση στις 30/07/2020 (Τεκμήριο 9). Στη συνέχεια, συμπλήρωσε αίτηση για παροχή διεθνούς προστασίας την 01/09/2020 από τα Κρατητήρια Μενόγειας. Ένεκα του αιτήματος του, την 01/09/2020 εκδόθηκε εναντίον του νέο διάταγμα κράτησης δυνάμει του άρθρου 9ΣΤ(2) του Περί Προσφύγων Νόμου, ενώ το διάταγμα απέλασης του αιτητή ημερ. 29/06/2020 αναστάλθηκε (Τεκμήριο 10). Στις 24/09/2020, η Υπηρεσία Ασύλου εξέδωσε απορριπτική απόφαση σχετικά με το αίτημα του αλλοδαπού, η οποία παραλήφθηκε από τον αιτητή την ίδια ημέρα, ο οποίος στις 06/11/2020 καταχώρησε στο Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας αίτηση Νομικής Αρωγής και αφού αυτή εγκρίθηκε στις 13/11/2020 καταχώρησε ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Προσφυγή προσβάλλοντας το διάταγμα κράτησης του ημερ. 01/09/2020. Με την απόφαση του Δικαστηρίου απορρίφθηκε η προσφυγή (Τεκμήριο 13). Στη συνέχεια, στις 25/11/2020, καταχωρήθηκε η Προσφυγή υπ' αριθμόν 1238/2020, ενώπιον του ιδίου Δικαστηρίου στην οποία εκδόθηκε απόφαση στις 28/04/2021 με την οποία ομοίως η προσφυγή απορρίφθηκε (Τεκμήριο 14). Στις 10/05/2021 ο αιτητής προχώρησε σε αίτημα επανανοίγματος του φακέλου του για παροχή καθεστώτος διεθνούς προστασίας. Στις 28/07/2021, η Υπηρεσία Ασύλου εξέδωσε απορριπτική απόφαση. Στις 14/06/2021 ο Αιτητής καταχώρησε ενώπιον του Ανώτατου Δικαστηρίου την Αίτηση Νομικής Αρωγής με αριθμό 59/21 προκειμένου να προσβάλει την διάρκεια της κράτησης του, στην οποία εκδόθηκε απόφαση στις 05/07/21 και με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση του, ενόψει του γεγονότος ότι δεν εμπίπτει στην κατηγορία των αιτητών διεθνούς προστασίας (Τεκμήριο 16). Στις 27/07/21 εκδόθηκε εναντίον του νέο διάταγμα κράτησης δυνάμει του άρθρου 14 του περί Αλλοδαπών και Μετανάστευσης Νόμου, το οποίο του επιδόθηκε την ίδια ημέρα. Παράλληλα αναβίωσε το Διάταγμα Απέλασης το οποίο είχε εκδοθεί εναντίον του στις 29/06/20 (Τεκμήριο 17).
Προκύπτει από τα ανωτέρω ότι η κράτηση του αιτητή αρχίζει από τις 29/6/2020 με την έκδοση του πρώτου διατάγματος κράτησης και της απέλασης του, δυνάμει του άρθρου 14 του περί Αλλοδαπών και Μετανάστευσης Νόμου.[1] Η κράτηση αυτή παρατείνεται μέχρι σήμερα με διαφορετικές ωστόσο νομικές βάσεις οι οποίες συναρτώνται με τα κατά καιρούς διαφορετικά αιτήματα του ίδιου του αιτητή.
Το παράπονο του αιτητή συνοψίζεται στη σελ.4 της αγόρευσης της ευπαίδευτου συνηγόρου του ως εξής:
«Παρά το γεγονός ότι ο αιτητής κρατείται από τους καθ΄ ων η αίτηση με σκοπό την απέλαση πέραν των 13 μηνών μέχρι σήμερα, σύμφωνα με την παράγραφο VII της ένορκης δήλωσης του xxx Ιωάννου που συνοδεύει την ένσταση των καθ΄ ων η αίτηση και το τεκμήριο 7 αυτής, και παρά το γεγονός ότι οι καθ΄ ων η αίτηση είναι οι κάτοχοι του διαβατηρίου του (βλέπε τεκμήριο 1 και τεκμήριο 7, παράγραφος 4 ένορκης δήλωσης xxx Ιωάννου), καμία ενέργεια δεν έγινε μέχρι σήμερα από μέρους των καθ΄ ων η αίτηση προς τον σκοπό της απέλασης του, ενάντια στις πρόνοιες του άρθρου 18ΠΣΤ(1), (6), (7) και (8) του περί Αλλοδαπών και Μετανάστευσης Νόμου ΚΕΦ.105.»
Η πιο πάνω θέση αναλύεται επίσης στη σελ. 33 της ίδιας αγόρευσης, κυρίως στο ότι η συνεχιζόμενη κράτηση του αιτητή από τις 28.6.2020 μέχρι την ημερομηνία καταχώρισης της παρούσης, δηλαδή πέραν των έξι μηνών συντελείται, κατά παράβαση του Νόμου 153(Ι)/2011 (τροποποιητικός του Κεφ. 105), αφού με την συμπλήρωση δύο μηνών κράτησης ο Υπουργός αυτεπάγγελτα έπρεπε να επανεξετάσει το διάταγμα κράτησης ενημερώνοντας ανάλογα και τον αιτητή. Αυτό στην παρούσα περίπτωση δεν έγινε και δεν δικαιολογείται με οποιοδήποτε τρόπο ο χρόνος που έχει διαρρεύσει ούτε και η ανενέργεια των καθ΄ ων η αίτηση να προβούν στην απέλαση του σε συνάρτηση με τη διάρκεια κράτησης η οποία, κατά τον αιτητή, είναι συναρτώμενη με την εν λόγω δίμηνη επανεξέταση. Το δε εκ των υστέρων διάταγμα κράτησης ημερ. 27.7.2021, και η εκ των υστέρων αναβίωση του διατάγματος απέλασης εκτός του ότι, κατά τη θέση του αιτητή πάντα, είναι παράνομο καθότι είχε εκδοθεί από τον κ. Πολυδώρου, Αν. Διευθυντή και όχι από τον Υπουργό Εσωτερικών ως η νομοθετική πρόνοια του άρθρου 18ΠΣΤ(4) του Κεφ. 105, δεν νομιμοποιεί την προηγούμενη περίοδο κράτησης ως έχει εξηγηθεί.
Οι καθ΄ ων η αίτηση προβάλλουν κατά πρώτον διαδικαστική ένσταση περί άκυρης αίτησης λόγω του ότι, κατά τη θέση τους, πάσχει δικονομικά αφού στο σώμα της απουσιάζει η απαιτούμενη νομική βάση, πλημμέλεια που κατά τη θεώρηση τους πρέπει να οδηγήσει σε απόρριψη της αίτησης.
Έχω μελετήσει την εν λόγω διαδικαστική ένσταση. Θεωρώ ότι δεν μπορεί να πετύχει. Προκύπτει από τον ίδιο τον τίτλο της αίτησης η αναφορά στην κύρια νομική της βάση. Άλλωστε είναι φανερό από το ίδιο το περιεχόμενο της σχετικής δικογραφίας της πλευράς του αιτητή τόσο το τι επιζητεί, όσο και ποια νομική βάση είναι το θεμέλιο της αίτησης του. Συνεπώς δεν μπορεί να ισχυριστεί η πλευρά των καθ΄ ων η αίτηση οποιαδήποτε βλάβη, ακόμη και αν υπήρχε η διαδικαστική παράβαση.
Επί της ουσίας, οι καθ΄ ων η αίτηση ισχυρίζονται ότι η διάρκεια της κράτησης του αιτητή είναι εύλογη υπό τις περιστάσεις. Σύμφωνα με το εδάφιο 1 του άρθρου 18 ΠΣΤ του ΚΕΦ. 105 υπήκοος τρίτης χώρας δύναται να τεθεί υπό κράτηση από τον Υπουργό Εσωτερικών «μόνο για την προετοιμασία της επιστροφής και/ή τη διεκπεραίωση της διαδικασίας απομάκρυνσης, ιδίως όταν α) υπάρχει κίνδυνος διαφυγής ή β) συγκεκριμένος υπήκοος τρίτης χώρας αποφεύγει ή παρεμποδίζει την προετοιμασία της επιστροφής ή τη διαδικασία απομάκρυνσης.». Η επιφύλαξη του εδαφίου 1 προνοεί περαιτέρω ότι «τέτοια κράτηση έχει τη μικρότερη δυνατή διάρκεια και διατηρείται μόνο καθόσον χρόνον η διαδικασία απομάκρυνσης εξελίσσεται και εκτελείται με τη δέουσα επιμέλεια». Σημαντικό για το υπό εξέταση θέμα είναι το εδάφιο 6 του πιο πάνω άρθρου, που επικαλείται επίσης ο Αιτητής, το οποίο προνοεί ότι «Οσάκις καθίσταται πρόδηλο ότι δεν υφίσταται πλέον λογικά προοπτική απομάκρυνσης για νομικούς ή άλλους λόγους ή όταν παύουν να ισχύουν οι όροι της παραγράφου 1, η κράτηση παύει να δικαιολογείται και το συγκεκριμένο πρόσωπο απολύεται αμέσως». Υπογραμμίζουν δε ότι η διάρκεια της κράτησης του διαμορφώθηκε σύμφωνα με την προσπάθεια των αρχών, να προσαρμοστούν νομικά στα εκάστοτε αιτήματα του αιτητή.
Οι εισηγήσεις αυτές υιοθετήθηκαν και επαναλήφθηκαν και στις προφορικές αγορεύσεις των μερών ενώπιον μου σήμερα.
Έχω μελετήσει τις θέσεις και των δύο πλευρών, τόσο σε επίπεδο γεγονότων όσο και σε συνάρτηση με τη νομική πτυχή που είναι σχετική με τις περιστάσεις της υπόθεσης. Άλλωστε ούτε σε επίπεδο γεγονότων, ούτε και σε σχέση με την ερμηνεία του Νόμου και της νομολογίας δεν υπάρχουν ουσιώδεις διαφορές. Η ουσία της διαφοράς των διαδίκων μπορεί να συνοψιστεί στο εξής σημείο. Η πλευρά του αιτητή εστιάζεται στην συνολική παρανομία της διάρκειας της κράτησης του. Ενώ η πλευρά της Δημοκρατίας συσχετίζοντας όλα τα γεγονότα από την αφετηρία της σύλληψης του αιτητή δεν περιορίζεται στο τελικό διάταγμα κράτησης αλλά συσχετίζει τις διαφοροποιήσεις που κατά καιρούς εγίνοντο από τη διοίκηση στην προσπάθεια προσαρμογής στα διαφορετικά αιτήματα του αιτητή.
Το πρώτο θέμα που θα πρέπει να απασχολήσει είναι ο ισχυρισμός της πλευράς του αιτητή πως πρόκειται για παράνομο διάταγμα κράτησης λόγω του ότι έχει εκδοθεί από Αν. Διευθυντή και όχι από τον Υπουργό. Το θέμα έχει επιλυθεί εδώ και καιρό από τη νομολογία εφόσον υφίσταται τεκμήριο νομιμότητας από την εκχώρηση εξουσίας του Υπουργού σε υφιστάμενο και αυτό το τεκμήριο δεν έχει ανατραπεί με οποιοδήποτε τρόπο από τον αιτητή. Πρόκειται για εκχώρηση αρμοδιότητας δυνάμει του Νόμου (άρθρο 6(1), 14(1) και 18ΠΣΤ του Κεφ. 105).
Αναφορικά με τα λοιπά εγειρόμενα σημεία θα συμφωνήσω με τις θέσεις που διατύπωσε η ευπαίδευτη συνήγορος της Δημοκρατίας. Σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις του Κεφ. 105 αλλά και τη σχετική νομολογία, ενδιαφέρει εάν οι καθ' ων η αίτηση έδειξαν ολιγωρία ή αδιαφορία ως προς την εκτέλεση του διατάγματος απέλασης, ώστε τούτο να προσέδιδε παρανομία στην κράτηση του, καθιστώντας την αδικαιολόγητη (βλ. Fasel v. Δημοκρατίας, Πολ. Έφ. αρ. 236/15, 31.3.2016 και J.N. v. The United Kingdom, Appl. No. 37289/12, 19.5.2016).
Οι υποθέσεις xxx xxx Khlaief ν. Δημοκρατίας (2003) 1 ΑΑΔ 1402 και xxx Ahmed ν. Δημοκρατίας, (2004) 1 ΑΑΔ 670 που επικαλέστηκε η κα Χαραλαμπίδου εκτός του ότι είναι πρωτόδικες, δεν διαφοροποιούν τις εδώ περιστάσεις αφού τα δεδομένα τους ήταν αρκούντως διαφορετικά.
Kρίνοντας τις ειδικές περιστάσεις που συνθέτουν την παρούσα υπόθεση παρατηρώ ότι οι Καθ΄ ων η αίτηση ουδέποτε εγκατέλειψαν την πρόθεση τους να απελάσουν τον αιτητή με βάση το διάταγμα απέλασης ημερ. 29.6.2020 ως απαγορευμένο μετανάστη, του οποίου η νομιμότητα εκρίθη με απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου (απόφαση Σεραφείμ, Δ., ημερ. 30.7.2020 - τεκμήριο 9). Από το διάταγμα απέλασης και μετά ο αιτητής έθεσε σε μηχανισμό εκκίνησης διάφορες θεραπείες, είτε προς τα διοικητικά όργανα (όπως η αίτηση ασύλου και, μετά την απόρριψη της, το αίτημα επανανοίγματος το Μάιο του 2021), είτε προς τα αρμόδια Δικαστήρια (βλ. αποφάσεις Δ.Δ.Δ.Π. ημερ. 11.12.2020 και 28.4.2021). Μέχρι την ημερομηνία καταχώρισης της παρούσας αίτησης υπήρχε πλήρης ενεργοποίηση του αιτητή να ζητήσει διάφορες θεραπείες οι οποίες στην ουσία εμπόδιζαν τη Διοίκηση να προχωρήσει στην απέλαση, αφού κάτι τέτοιο θα ήταν αντίθετο με τα δικαιώματα του αιτητή. Επίσης καθηκόντως οι αρμόδιες αρχές έπρεπε να αλλάζουν τη νομική βάση της κράτησης ανάλογα με τη φύση του αιτήματος του, αφού επικαλούμενος πλέον τον Περί Προσφύγων Νόμο είχε την ιδιότητα του αιτητή διεθνούς προστασίας και δεν μπορούσε ούτε να απελαθεί, ούτε βεβαίως να κρατείτο για σκοπούς απέλασης. Το τελευταίο δε απαντά τον ισχυρισμό περί της απουσίας επανεξέτασης ανά δίμηνο του διατάγματος κράτησης από τον Υπουργό. Η διαφορετική βάση έκδοσης του, όταν ο αιτητής ζητά πλέον διεθνή προστασία «μετακινεί» το θέμα για το αντίστοιχο διάστημα από την εμβέλεια του άρθρου 18ΠΣΤ(4) του Κεφ. 105.
Το τελευταίο αίτημα του Μαΐου του 2021 για επανάνοιγμα το φακέλου διεθνούς προστασίας τελικά τυγχάνει απάντησης μετά την καταχώριση της αίτησης, οπότε οι καθ΄ ων η αίτηση αναβιώνουν το διάταγμα απέλασης. Ανεξάρτητα από την τελευταία αυτή εξέλιξη, η οποία αφορά γεγονός μετά την καταχώριση της αίτησης, ο αιτητής δεν δικαιολογείται να επικαλείται παρανομία της κράτησης, η οποία συνολικά κρινόμενη, δεν απόδειξε ότι ήταν παράνομη για τους λόγους που εξηγήθηκαν.
Η αίτηση απορρίπτεται. Εν όψει της φύσης της δεν εκδίδεται διαταγή για έξοδα.
T. ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.
/φκ
[1] 14.-(1) Τηρoυμέvωv τωv διατάξεωv τoυ Νόμoυ αυτoύ και τωv όρωv oπoιασδήπoτε άδειας ή έγκρισης πoυ χoρηγήθηκε βάσει τoυ Νόμoυ αυτoύ ή oπoιωvδήπoτε Καvovισμώv πoυ εκδόθηκαv βάσει αυτoύ και με την επιφύλαξη των διατάξεων του περί Προσφύγων Νόμου, o Αvώτερoς Λειτουργός Μετανάστευσης δύvαται vα διατάξει oπoιoδήπoτε αλλoδαπό o oπoίoς είvαι απαγoρευμέvoς μεταvάστης ή oπoιoδήπoτε πρόσωπo τo oπoίo, αφoύ εισήλθε στη Δημoκρατία με άδεια vα παραμείvει σε αυτή για περιoρισμέvη περίoδo, παραμέvει στη Δημoκρατία μετά τηv παρέλευση της περιόδoυ αυτής ή oπoιoδήπoτε πρόσωπo τo oπoίo περιλαμβάvεται εvτός της κατηγoρίας πoυ απαριθμείται στηv παράγραφo (θ) τoυ εδαφίoυ (1) τoυ άρθρoυ 6 vα απελαθεί από τη Δημoκρατία και, εv τω μεταξύ, vα τεθεί υπό κράτηση.
(2) Αλλoδαπός o oπoίoς διατάσσεται vα απελαθεί θα απελαύvεται-
(α) σε κάπoιo μέρoς στη χώρα στηv oπoία αυτός αvήκει·
(β) με τηv έγκριση τoυ Υπoυργικoύ Συμβoυλίoυ, στo μέρoς από όπoυ αυτός ήρθε πoυ δεv είvαι η χώρα στηv oπoία αυτός αvήκει ή σε oπoιoδήπoτε μέρoς στo oπoίo αυτός συγκατατίθεται vα απελαθεί, vooυμέvoυ ότι η κυβέρvηση κάθε τέτoιoυ τόπoυ συγκατατίθεται vα δεχτεί αυτόv.
(3) Βρετταvός υπήκooς o oπoίoς περιλαμβάvεται στηv κατηγoρία πoυ απαριθμείται στηv παράγραφo (ι) τoυ εδαφίoυ (1) τoυ άρθρoυ 6 και o oπoίoς διατάσσεται vα απελαθεί, με τηv έγκριση τoυ Υπoυργικoύ Συμβoυλίoυ θα απελαύvεται στo μέρoς από όπoυ αυτός ήλθε ή σε oπoιoδήπoτε μέρoς στo oπoίo αυτός συγκατατίθεται vα απελαθεί, vooυμέvoυ ότι η Κυβέρvηση κάθε τέτoιoυ τόπoυ συγκατατίθεται vα δεχτεί αυτόv.
(4) Αvεξάρτητα από oπoιαδήπoτε διάταξη πoυ περιέχεται στo Νόμo αυτό, o Αvώτερoς Λειτουργός Μετανάστευσης δύvαται κατά τη διακριτική τoυ εξoυσία, vα διατάξει απαγoρευμέvo μεταvάστη o oπoίoς έχει φτάσει διά θαλάσσης vα εγκαταλείψει τη Δημoκρατία με τo πλoίo με τo oπoίo αυτός έφτασε χωρίς vα καθoρίσει τo μέρoς στo oπoίo αυτός απελαύvεται.
(5)- (α) Η εξoυσία απέλασης πoυ χoρηγείται από τo άρθρo αυτό, αvεξάρτητα από oπoιαδήπoτε διάταξη πoυ περιέχεται στo Νόμo αυτό, θα επεκτείvεται στηv απέλαση oπoιoυδήπoτε πρoσώπoυ πoυ περιλαμβάvεται εvτός τωv κατηγoριώv πoυ απαριθμoύvται στις παραγράφoυς (στ), (ζ) και (η) τoυ εδαφίoυ (1) τoυ άρθρoυ 6:
Νoείται μόvo ότι τo πρόσωπo αυτό δεv είvαι Βρετταvός υπήκooς και κατέχει τηv υπηκoότητα ξέvoυ Κράτoυς κατά τo χρόvo πoυ εκδίδεται διάταγμα απέλασης.
(β) Πρόσωπo, τo oπoίo διατάσσεται vα απελαθεί βάσει τoυ εδαφίoυ αυτoύ, θα απελαθεί σε κάπoιo μέρoς στη χώρα της oπoίας τηv υπηκoότητα αυτός κατέχει ή σε τέτoιo άλλo μέρoς όπως τo Υπoυργικό Συμβoύλιo δύvαται vα διατάξει με τη συγκατάθεση της Κυβέρvησης τoυ μέρoυς αυτoύ.
(γ) Τo Υπoυργικό Συμβoύλιo θα έχει εξoυσία vα διoρίζει, με έvταλμα πoυ φέρει τηv υπoγραφή τoυ, φύλακα της κιvητής και ακίvητης περιoυσίας oπoιoυδήπoτε πρoσώπoυ εvαvτίov τoυ oπoίoυ έχει εκδoθεί διάταγμα απέλασης βάσει τoυ εδαφίoυ αυτoύ και o oπoίoς έχει απελαθεί από τη Δημoκρατία σύμφωvα με αυτό και δύvαται vα εκδίδει καvovισμoύς για τη διαχείριση από τo φύλακα τέτoιας περιoυσίας, μέχρις ότoυ o απελαθείς δυvατό vα διoρίσει τo δικό τoυ αvτιπρόσωπo ή vα κάvει άλλες διευθετήσεις πoυ αφoρoύv τέτoια περιoυσία, και γεvικά για τηv καλύτερη εφαρμoγή τωv σκoπώv της παραγράφoυ αυτής.
(6) Πρόσωπο εναντίον του οποίου έχει εκδοθεί διάταγμα να εγκαταλείψει τη Δημοκρατία και /ή διάταγμα κράτησης ή περιορισμού—
(α) Πληροφορείται γραπτώς σε γλώσσα κατανοητή από αυτό τους λόγους για την πιο πάνω απόφαση εκτός εάν λόγοι εθνικής ασφάλειας καθιστούν κάτι τέτοιο ανεπιθύμητο· και
(β) έχει δικαίωμα να αντιπροσωπευθεί ενώπιον του Διευθυντή ή οποιασδήποτε άλλης αρχής της Δημοκρατίας και να ζητήσει την παροχή υπηρεσιών μεταφραστή.