|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:AD:2021:D304
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση Αρ.76/2021)
2 Ιουλίου 2021
(Χ. ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.)
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964 (N.33/1964)
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΤΟΥ 2018
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ XXX ALMAHMOUD ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ HABEAS CORPUS
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ ΝΟΜΟ 14/60, ΤΩΝ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΩΝ ΤΟΥ 1964 ΜΕΧΡΙ 1991, ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ, ΤΟ ΧΑΡΤΗ ΘΕΜΕΛΙΩΔΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ Ε.Ε., ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΝΟΜΟ, ΤΗΝ ΟΔΗΓΙΑ 2013/33/ΕΕ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΩΝ ΑΙΤΟΥΝΤΩΝ ΔΙΕΘΝΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕΣΩ-
1) ΑΡΧΗΓΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
2) ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
ΔΙΑ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΥΠΟ ΚΡΑΤΗΣΗ ΤΟΝ XXX ALMAHMOUD ΚΑΤΑ ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 11 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΤOY AΡΘΡΟΥ 5(1) ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ, ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 6 ΤΟΥ ΧΑΡΤΗ ΘΕΜΕΛΙΩΔΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ Ε.Ε., ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 9ΣΤ ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΝΟΜΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ 8 ΚΑΙ 9 ΤΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ 2013/33/ΕΕ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΩΝ ΑΙΤΟΥΝΤΩΝ ΔΙΕΘΝΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ
------------
N. Χαραλαμπίδου (κα), για τον Αιτητή.
Π. Χαραλάμπους (κα) με Α. Δημητρίου, για την Καθ΄ης η Αίτηση.
-----------
ΑΠΟΦΑΣΗ
ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.: Ο Αιτητής αιτείται την έκδοση προνομιακού εντάλματος Habeas Corpus Ad Subjiciendum με το οποίο να κηρύσσεται η διάρκεια της κράτησης του ως παράνομη και να διατάσσεται η απελευθέρωση του ή η επιβολή εναλλακτικών της κράτησης του μέτρων.
Είναι η δεύτερη φορά που ο Αιτητής επικαλείται την εξουσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου για την έκδοση τέτοιου προνομιακού εντάλματος.
Ο Αιτητής είναι υπήκοος Συρίας. Έχοντας εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής και διαμονής του, τη Συρία, μετέβηκε στην Τουρκία και από εκεί την 13.11.2019 στις κατεχόμενες περιοχές. Από εκεί πεζός εισήλθε στις ελεγχόμενες από τη Δημοκρατία περιοχές και εντοπίστηκε στο χωριό Περιστερώνα της επαρχίας Λευκωσίας. Την επομένη, 14.11.2019, υπόβαλε αίτηση για διεθνή προστασία.
Αυθημερόν εκδόθηκε εναντίον του διάταγμα κράτησης για λόγους εθνικής ασφάλειας, δυνάμει του άρθρου 9ΣΤ(2)(ε) του περί Προσφύγων Νόμου του 2000 (Ν.6(Ι)/2000) όπως έχει τροποποιηθεί και από τότε κρατείται, μετά τις πρώτες ημέρες, στο Χώρο Κράτησης Απαγορευμένων Μεταναστών στη Μενόγεια. To διάταγμα κράτησης του εκδόθηκε στη βάση πληροφορίας από ομοεθνή του, ο οποίος ανέφερε ότι ο Αιτητής ενδεχόμενα βρισκόταν στην Κύπρο και πως είναι μέλος της τρομοκρατικής οργάνωσης «Al Nusra».
Ο Αιτητής πρόσβαλε τη νομιμότητα της κράτησης του με προσφυγή που καταχώρησε την 9.1.2020 στο Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας, Δ.Δ.Δ.Π. (Δ.Κ.2/2020) που απορρίφθηκε με απόφαση ημερ.9.6.2020. Η απόφαση αυτή δεν έχει εφεσιβληθεί.
Μετά από συνέντευξη του Αιτητή και την ετοιμασία Έκθεσης-Εισήγησης από την αρμόδια λειτουργό ημερ.28.5.2020, η Υπηρεσία Ασύλου με απόφαση της ημερ.16.6.2020 δεν αποδέχτηκε να αναγνωρίσει τον Αιτητή ως πρόσφυγα,[1] αναγνώρισε ωστόσο ότι δικαιούται συμπληρωματικής προστασίας λόγω της κατάστασης που επικρατεί στην Συρία,[2] αλλά τον απέκλεισε από το καθεστώς αυτό, κατ' επίκληση του άρθρου 5(2)(δ) του Ν.6(Ι)/2000, στη βάση ότι συνιστά κίνδυνο για την κυπριακή κοινωνία και την ασφάλεια της Δημοκρατίας.[3] Εναντίον της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου ο Αιτητής καταχώρησε την 21.8.2020 προσφυγή στο Δ.Δ.Δ.Π. (Αρ.1007/2020) που εκκρεμεί. Ήταν ορισμένη για διευκρινήσεις την 24.5.2021, όμως, μέχρι και την ημερομηνία καταχώρισης της ένστασης στην παρούσα, την 18.5.2021, ο Αιτητής δεν είχε καταχωρήσει τη γραπτή του αγόρευση, προκαλώντας, κατά τη Δημοκρατία, καθυστέρηση στην ολοκλήρωση της διαδικασίας.
Στο μεταξύ, την 5.8.2020, ο Αιτητής προσέφυγε και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Αίτηση Αρ.24607/2020, Alabdalla and others v. Cyprus) καταγγέλλοντας παραβιάσεις θεμελιωδών δικαιωμάτων του από τις αρχές της Δημοκρατίας. Προφανώς και αυτή του η προσφυγή εκκρεμεί.
Την 25.9.2020 καταχώρισε την πρώτη του αίτηση για Habeas Corpus (Πολ. Αίτ. Αρ.128/2020, ECLI:CY:AD:2020:D378) που απορρίφθηκε με απόφαση ημερ.4.11.2020. Ούτε την απόφαση αυτή έχει εφεσιβάλει.
Σύμφωνα με το ερμηνευτικό άρθρο 2 του Ν. 6(Ι)/2000: ««αιτητής» σημαίνει υπήκοο τρίτης χώρας ή ανιθαγενή, ο οποίος έχει υποβάλει αίτηση διεθνούς προστασίας και η ιδιότητα αυτή ισχύει για την περίοδο από την ημερομηνία υποβολής της αίτησης μέχρι τη λήψη τελικής απόφασης σε σχέση με την αίτηση αυτή .». Εφόσον αναφορικά με την αίτηση του Αιτητή για διεθνή προστασία δεν έχει ακόμα ληφθεί τελική απόφαση και η σχετική προσφυγή του εκκρεμεί ενώπιον του Δ.Δ.Δ.Π., ο Αιτητής είναι «αιτητής» στην έννοια του Ν.6(Ι)/2000, θεωρείται δηλαδή αιτητής διεθνούς προστασίας (Αναφορικά με την Αίτηση του Abdelmogeeth, Πολ. Αίτ. 183/2019, ημερ.12.11.2019, ECLI:CY:AD:2019:D465) δεν επιτρέπεται να απελαθεί και κατά πόσο μπορεί να κρατείται και για ποιους λόγους ρυθμίζεται από τις πρόνοιες του Ν.6(Ι)/2000 και ειδικά το άρθρο 9ΣΤ που, στην έκταση που ενδιαφέρει, προνοεί ότι:
«(1) Απαγορεύεται η κράτηση αιτητή λόγω μόνο της ιδιότητάς του ως αιτητή, καθώς και η κράτηση ανήλικου αιτητή.
(2) Εκτός εάν στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι εφικτό να εφαρμοστούν αποτελεσματικά άλλα λιγότερο περιοριστικά εναλλακτικά μέτρα, όπως τα προβλεπόμενα στο εδάφιο (3), και εφόσον κρίνεται αναγκαίο και κατόπιν ατομικής αξιολόγησης κάθε περίπτωσης, ο Υπουργός δύναται να εκδίδει γραπτό διάταγμα με το οποίο να θέτει υπό κράτηση αιτητή, μόνο για οποιοδήποτε από τους ακόλουθους λόγους:
....................................
(ε) όταν απαιτείται για την προστασία της εθνικής ασφάλειας ή της δημόσιας τάξης».
Αυτή η απαίτηση, για την προστασία στην προκειμένη περίπτωση της εθνικής ασφάλειας, που δεν μπορούσε να εξασφαλιστεί διαφορετικά παρά με την κράτηση του Αιτητή και που σε σχέση με το χρόνο έκδοσης του διατάγματος κράτησης κρίθηκε ότι ικανοποιείτο με την απόφαση του Δ.Δ.Δ.Π. ημερ.9.6.2020 και συνέχιζε να ικανοποιείται όπως διαπιστώθηκε με την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου ημερ.4.11.2020, στην πρώτη αίτηση του Αιτητή για Habeas Corpus, είναι το αντικείμενο και της παρούσας αίτησης, με αναφορά στο παρόν. Όπως τέθηκε με την αγόρευση της δικηγόρου του Αιτητή, το ζήτημα είναι κατά πόσο ο Αιτητής αποτελεί σήμερα ενεστώσα, πραγματική και αρκούντως σοβαρή απειλή για την εθνική ασφάλεια της Δημοκρατίας και αν ναι, κατά πόσο η κράτηση του εξακολουθεί να είναι αναγκαία, ή άλλα λιγότερο περιοριστικά εναλλακτικά μέτρα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την αποτελεσματική προστασία της ασφάλειας της Δημοκρατίας από αυτόν.
Η δεδομένη, μετά από δικαστική απόφαση, νομιμότητα του διατάγματος κράτησης δεν δημιουργεί τεκμήριο ότι η συνέχιση της κράτησης είναι νόμιμη. Τα στοιχεία που λήφθηκαν υπόψη για να εκδοθεί το διάταγμα και που προσμέτρησαν στη δικαστική κρίση ότι το διάταγμα νόμιμα εκδόθηκε, συνεπικουρούμενα ή όχι, ανάλογα με την περίπτωση, από περαιτέρω στοιχεία που μπορεί να αποκαλυφθούν ή προκύψουν στην συνέχεια, είναι αυτά που θα καταδείξουν κατά πόσο η κράτηση του προσφεύγοντα εξακολουθεί να είναι δικαιολογημένη και αναγκαία. Ανάλογα με την περίπτωση, τα αρχικά στοιχεία μπορεί να είναι τέτοιας βαρύτητας που να καθιστούν, χωρίς άλλο, τη συνέχιση της κράτησης απαραίτητη, ακόμα και σε βάθος χρόνου. Άλλων η σημασία μπορεί να φθίνει με το πέρασμα του χρόνου ή μπορεί να προκύπτουν με αναφορά σε συγκεκριμένη περίοδο ή γεγονότα που να έχουν πλέον παρέλθει. Κάποια μπορεί να ανατραπούν από νέες αξιόπιστες πληροφορίες. Η κάθε περίπτωση κρίνεται με τα δικά της ιδιαίτερα περιστατικά.
Η Οδηγία 2013/33/ΕΕ σχετικά με τις Απαιτήσεις για την Υποδοχή των Αιτούντων Διεθνή Προστασία,[4] δεν καθορίζει ανώτατη διάρκεια κράτησης αιτητή διεθνούς προστασίας, ωστόσο, ο σεβασμός του δικαιώματος του Αιτητή στην ελευθερία του, προϋποθέτει όπως αυτός απολαμβάνει αποτελεσματικών διαδικαστικών εγγυήσεων που να καθιστούν δυνατή την άρση της κράτησης του, μόλις αυτή παύσει να είναι αναγκαία ή αναλογική σε σχέση με το σκοπό που επιδιώκει (C-924/19 και C-925/19 PPU, ECLI: EU:C:2020:367, ημερ.14.5.2020, παρ.264). Κορωνίδα των εγγυήσεων αυτών είναι η προνομιακή διαδικασία για Habeas Corpus για τη διασφάλιση της ελευθερίας του πολίτη που παρέχει αποτελεσματικό μέσο άμεσης απελευθέρωσης από παράνομη ή αδικαιολόγητη κράτηση (xxx Χ"Σάββα (1993) 1 Α.Α.Δ. 102, 106-7).
Ο έλεγχος της διάρκειας της κράτησης αιτητή, διενεργείται υπό το φως των διατάξεων του άρθρου 9ΣΤ(4)(α) του Ν.6(Ι)/2000 που προνοεί ότι: «Η κράτηση αιτητή έχει τη μικρότερη δυνατή διάρκεια και διαρκεί μόνο για όσο διάστημα ισχύει λόγος κράτησης που προβλέπεται στο εδάφιο (2)». Ακόμα, στο άρθρο 9ΣΤ(4)(β) προβλέπεται ότι: «Οι διοικητικές διαδικασίες που συνδέονται με λόγο κράτησης που προβλέπεται στο εδάφιο (2) εκτελούνται χωρίς περιττές καθυστερήσεις. Καθυστερήσεις των διοικητικών διαδικασιών που δεν μπορούν να αποδοθούν στον αιτητή δεν δικαιολογούν τη συνέχιση της κράτησης».
Ο λόγος κράτησης δυνάμει της παρ.(ε) διακρίνεται από τους υπόλοιπους του άρθρου 9ΣΤ(2) γιατί δεν προδιαγράφεται από τον ίδιο κάτι που πρέπει να γίνει. Η παράταση της κράτησης μπορεί να προκύπτει και από τον ίδιο το λόγο κράτησης και την διερεύνηση της βασιμότητας του. Εφόσον όμως οι έρευνες περατωθούν και κριθεί βάσιμος, ο αιτητής δεν θα αφεθεί ελεύθερος να διακινείται στη Δημοκρατία στη βάση ότι δεν διεξάγεται διερεύνηση και επειδή λόγω της εκκρεμοδικίας σε σχέση με αίτημα του για διεθνή προστασία δεν είναι επιτρεπτό να απελαθεί.
Στην παρούσα υπόθεση, πέρα από τα όσα παρουσιάστηκαν ως επισυναπτόμενα στις ένορκες δηλώσεις που υποστηρίζουν την Αίτηση και την Ένσταση, η Δημοκρατία παρουσίασε κατά την εκδίκαση της Αίτησης περαιτέρω έγγραφο υλικό. Πρόκειται για τρεις δέσμες εγγράφων που αποκαλύφθηκαν στην πλευρά του Αιτητή εκτός από δύο έγγραφα που βρίσκονται στη δεύτερη δέσμη, που με Ενδιάμεση Απόφαση ημερ.7.6.2021 κρίθηκαν ως απόρρητα.
Το όνομα του ομοεθνή του που τον κατάγγειλε είναι γνωστό στον Αιτητή. Θα αναφέρεται ανωνυμοποιημένο ως Η.Α.. Ο Η.Α. λοιπόν έδωσε την πληροφορία ότι πιθανόν ο Αιτητής να είχε αφιχθεί στη Δημοκρατία, παράμετρος που επιβεβαιώθηκε με τον εντοπισμό του αμέσως με την είσοδο του στις ελεύθερες περιοχές, και τον κατάγγειλε ότι είναι μέλος της τρομοκρατικής οργάνωσης «Al Nusra» και ένα από τα πρόσωπα που του επιτέθηκαν με όπλα στην Συρία και τον τραυμάτισαν.
Ο Αιτητής, που είδε και φωτογραφίες του Η.Α., διατείνεται ότι δεν τον γνωρίζει, ούτε γνωρίζει για τα τραύματα του που απεικονίζονται στις φωτογραφίες, ούτε και τα κίνητρα του για να τον καταγγείλει. Επικαλείται προς επιβεβαίωση των θέσεων του δήλωση ξαδέλφου του, που παρουσίασε. Από την δήλωση αυτή προκύπτει ότι ο Η.Α. πράγματι δέχτηκε επίθεση με όπλο στην Συρία το 2016. Κατά τον ξάδελφο του Αιτητή αυτό είχε γίνει στα πλαίσια διαμάχης μεταξύ της οικογένειας του Η.Α. και της οικογένειας του Αιτητή, που δεν είχε σχέση με την πολιτική ή την τρομοκρατία. Ο Αιτητής αναφέρει ο ξάδελφος του, ήταν τότε ανήλικος και δεν είχε ανάμιξη στο περιστατικό, ούτε ήταν παρών. Το πρόσωπο που επιτέθηκε στον Η.Α. κατονομάζεται όπως και ότι είχε φυλακιστεί. Ο ξάδελφος είχε κληθεί για κατάθεση στο Τμήμα Καταπολέμησης Εγκλημάτων στην Λεμεσό, όπου μετέβηκε με τον αδελφό του και ακόμα ένα ομοεθνή τους και έδωσαν και οι τρείς καταθέσεις για το ζήτημα, υποστηρίζοντας τη θέση του Αιτητή. Οι καταθέσεις τους ημερ.24.1.2021 βρίσκονται στο έγγραφο υλικό που έχει παρουσιαστεί.
Στη βάση της καταγγελίας του Η.Α., ο Αιτητής είχε κριθεί ως άτομο επικίνδυνο για την ασφάλεια του κράτους. Οι αρμόδιες αρχές της Δημοκρατίας διερεύνησαν τις πληροφορίες και την 12.3.2020 λήφθηκαν καταθέσεις από τρίτα πρόσωπα που υποστήριζαν ότι η οικογένεια του Αιτητή συνεργαζόταν με πολλές οργανώσεις και πωλούσε όπλα. Έκτοτε, η περίπτωση του Αιτητή ήταν αντικείμενο επανειλημμένων συσκέψεων στο Αρχηγείο της Αστυνομίας για θέματα τρομοκρατίας, κατά τις οποίες αυτή επαναξιολογήθηκε και κρίθηκε ότι η συνέχιση της κράτησης του ήταν αναγκαία. Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν παρουσιαστεί, μετά την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου ημερ.4.11.2020 στην πρώτη αίτηση του Αιτητή για Habeas Corpus, έγινε εκ νέου επανεξέταση της περίπτωσης του και κατ' ακολουθία της εισήγησης του αρμοδίου λειτουργού μετανάστευσης, την 7.5.2021 αποφασίστηκε η συνέχιση της κράτησης του Αιτητή στην ίδια βάση. Παραπονείται ο Αιτητής ότι οι διαδικασίες επανεξέτασης της κράτησης του ήταν τυποποιημένες και κάποιες με αόριστες αναφορές σε αστυνομικές συσκέψεις.
Το Δικαστήριο έχει διέλθει με προσοχή όλα τα ενώπιον του έγγραφα. Πολύ σημαντική είναι η κατάθεση ημερ.14.11.2019 του Η.Α., που συνιστά τη βάση της εναντίον του Αιτητή υπόθεσης. Περιγράφει ο Η.Α. ότι το περιστατικό κατά το οποίο τραυματίστηκε επεσυνέβηκε τον Ιούνιο του 2016 όταν διερχόταν με μοτοσυκλέτα με δύο άλλα άτομα από περιοχή στην επαρχία Έντλιπ της Συρίας. Αναφέρει ότι δέχθηκαν επίθεση με πυρά από άντρες του μετώπου «Al Nusra» και συγκεκριμένα από την οικογένεια με το επίθετο Al Mahmoud, δηλαδή την οικογένεια του Αιτητή. Διατείνεται ότι η επίθεση έγινε χωρίς λόγο «προφανώς επειδή δεν είμαστε μαζί τους ή ενάντια στην κυβέρνηση Άσαντ». Μία εβδομάδα πριν δώσει την κατάθεση του, είχε τηλεφωνική συνομιλία με συγχωριανό του, που βρίσκεται στη Συρία, που του είπε ότι ένας από αυτούς που του επιτέθηκαν ήταν και ο Αιτητής και ότι ανήκε στην οργάνωση «Al Nusra» και ότι επρόκειτο να έρθει στην Κύπρο λαθραία. Στη συνέχεια της κατάθεσης του αναφέρει ότι αναγνώρισε τα πρόσωπα που του είχαν επιτεθεί και ανάμεσα σε αυτά ήταν ο πατέρας Mahmoud και τα παιδιά του και αναφέρει ονομαστικά τον xxx, δηλαδή τον Αιτητή.
Η έκδοση διατάγματος κράτησης του Αιτητή κρίθηκε δικαιολογημένη, αναμφίβολα όμως, απαιτείτο περαιτέρω διερεύνηση. Πολύ περισσότερο όταν την επομένη, 15.11.2019, λήφθηκε κατάθεση από αδελφό του Η.Α., ο οποίος δεν ήταν στη Συρία όταν επεσυνέβηκε το περιστατικό, που κατάθεσε με αναφορά στο περιστατικό και σε σχέση με την οικογένεια τους και την οικογένεια των Mahmoud ότι: «δεν ξέρω ακριβώς πώς προέκυψαν οι διαφορές αυτές αλλά από ότι ξέρω ήταν για γυναικοδουλειές».
Από τα πιο πρόσφατα έγγραφα που αφορούν την υπόθεση του Αιτητή είναι η επιστολή ημερ.3.2.2021 από το Τμήμα Καταπολέμησης Εγκλήματος, Τμήμα Ανιχνεύσεως Εγκλημάτων (Επιχειρήσεις) του Αρχηγείου της Αστυνομίας προς το Βοηθό Αρχηγό (Ε) της Αστυνομίας. Στην τελευταία ενότητα της επιστολής με τίτλο «Θέσεις-Εισηγήσεις-Απόψεις» αναφέρεται ότι: «Σύμφωνα με τα γεγονότα ο [Αιτητής] είναι άτομο το οποίο μπορεί να ενεχόταν σε τρομοκρατική οργάνωση». Καταλήγει η επιστολή ότι «από πλευράς διερεύνησης δεν εκκρεμεί καμιά ενέργεια η οποία μπορεί να γίνει από το ΤΑΕ (Ε).», με εισήγηση όπως η υπόθεση αρχειοθετηθεί.
Από μεταγενέστερη επιστολή του ιδίου τμήματος προς το Διοικητή της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, ημερ.8.4.2021, προκύπτει ότι οι Αρχές έχουν μετά από εξετάσεις διαπιστώσει ότι μέλη της οικογένειας του Αιτητή ενέχονταν στην ένοπλη επίθεση και στον τραυματισμό του Η.Α. «πλην όμως οι λόγοι της επίθεσης δεν ανάγονται στις θρησκευτικές και πολιτικές πεποιθήσεις του θύματος, αλλά σε προσωπικές διαφορές που είχαν μεταξύ τους οι οικογένειες τους». Αναφέρεται ακόμα ότι η οικογένεια του Αιτητή έχει ταχθεί εναντίον του υφιστάμενου πολιτικού καθεστώτος στη Συρία.
Η διαπίστωση σε σχέση με τη συγκεκριμένη πολιτική θέση, αφορά την οικογένεια του Αιτητή και όχι τον ίδιο τον Αιτητή, και το κυριότερο η υιοθέτηση μιας πολιτικής θέσης δεν εμπεριέχει κάτι το επιλήψιμο, εκτός και αν η πολιτική θέση, ανεξάρτητα του προσανατολισμού της, οδηγεί σε ανεπίτρεπτες συμπεριφορές, κάτι που δεν έχει διαπιστωθεί στην προκειμένη περίπτωση και δεν συναρτάται η πολιτική πεποίθηση με οιαδήποτε τρομοκρατική ενέργεια ή συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση. Η εμπλοκή στο περιστατικό που κατάγγειλε ο Η.Α. αφορά και πάλι σε μέλη της οικογένειας του Αιτητή. Ο ίδιος ο Αιτητής, που ήταν τότε ανήλικος, δεν συνδέεται. Στο χρονικό αυτό στάδιο, το ίδιο το περιστατικό δεν κατατάσσεται από τις Αρχές ως τρομοκρατικό, προκύπτει δε ότι το γεγονός της κατοχής όπλων από την οικογένεια του Αιτητή δεν κρίνεται ότι οδηγεί στο ότι επρόκειτο για τρομοκράτες, προφανώς λαμβανομένης υπόψη της κατάστασης που επικρατεί στη Συρία. Άλλωστε και ο ίδιος ο Η.Α. ήταν ένοπλος κατά το περιστατικό και ανταπέδωσε τα πυρά.
Μέσα από τις πιο πάνω διαπιστώσεις των αρμοδίων για την ασφάλεια της Δημοκρατίας αρχών, προκύπτει ότι ο Αιτητής δεν μπορεί να θεωρείται ότι αποτελεί σήμερα αρκούντως σοβαρή απειλή για την εθνική ασφάλεια της Δημοκρατίας, ώστε να δικαιολογείται, ως αναλογική σε σχέση με τον σκοπό που επιδιώκει και το χρόνο που αυτή υφίσταται από 13.11.2019, πέραν από 19 μήνες, η περαιτέρω κράτηση του.
Η Αίτηση επιτυγχάνει. Διατάσσεται όπως ο Αιτητής αφεθεί ελεύθερος.
Χ. Μαλαχτός, Δ.
[1] 3.-(1) Ως πρόσφυγας αναγνωρίζεται το πρόσωπο που, λόγω βάσιμου φόβου καταδίωξης του για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων, είναι εκτός της χώρας της ιθαγενείας του και δεν είναι σε θέση, ή, λόγω του φόβου αυτού, δεν είναι πρόθυμο, να χρησιμοποιήσει την προστασία της χώρας αυτής, ή πρόσωπο, που δεν έχει ιθαγένεια, το οποίο, ενώ είναι εκτός της χώρας της προηγούμενης συνήθους διαμονής του ως αποτέλεσμα αυτών των καταστάσεων, δεν είναι σε θέση ή, λόγω του φόβου αυτού, δεν είναι πρόθυμο να επιστρέψει σ' αυτή και στο οποίο δεν έχει εφαρμογή το άρθρο 5.
[2] 19.-(1) Ο Προϊστάμενος, με απόφασή του αναγνωρίζει καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, σε οποιοδήποτε αιτητή, ο οποίος δεν αναγνωρίζεται ως πρόσφυγας ή σε οποιοδήποτε αιτητή του οποίου η αίτηση σαφώς δεν βασίζεται σε οποιουσδήποτε από τους λόγους του εδαφίου (1) του άρθρου 3, αλλά σε σχέση με τον οποίο υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη και δεν είναι σε θέση ή, λόγω του κινδύνου αυτού, δεν είναι πρόθυμος, να θέσει τον εαυτό του υπό την προστασία της χώρας αυτής.
[3] 5.-(2) Αιτητής αποκλείεται από το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, σε περίπτωση που υπάρχουν σοβαροί λόγοι ότι-
...............
(δ) συνιστά κίνδυνο για την κυπριακή κοινωνία ή την ασφάλεια της Δημοκρατίας∙
[4] ΟΔΗΓΙΑ 2013/33/ΕΕ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ της 26ης Ιουνίου 2013 σχετικά με τις απαιτήσεις για την υποδοχή των αιτούντων διεθνή προστασία.