|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:DOD:2021:20
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
(Έφεση Αρ. 37/20)
6 Ιουλίου, 2021
[Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Τ.Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Α. ΠΟΥΓΙΟΥΡΟΥ, Δ/ΣΤΕΣ]
xxx ΛΥΤΡΑ
Εφεσείουσα
ΚΑΙ
xxx xxx ΚΑΤΣΙΑΡΗΣ
Εφεσίβλητος
--------------------
Α. Φλουρέντζου για Ν. Νικολάου, για εφεσείουσα.
Σπ. Σπύρου, για εφεσίβλητο.
---------
Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Τ.Θ. Οικονόμου, Δ.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Τ.Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.: Η εφεσείουσα έχει καταχωρίσει στο Οικογενειακό Δικαστήριο Αμμοχώστου αίτηση με την οποία ζητά τη λύση του γάμου της με τον εφεσίβλητο. Αναγκαία προϋπόθεση για τέτοιου είδους αίτηση είναι η γνωστοποίηση πρόθεσης έγερσης αγωγής διαζυγίου «προς τον αρμόδιο Επίσκοπο» με βάση το άρθρο 3(1) του περί Απόπειρας Συνδιαλλαγής και Πνευματικής Λύσης του Γάμου Νόμου του 1990, Ν. 22/1990. Ως «Επίσκοπος» ορίζεται στο άρθρο 2 του Νόμου ο Επίσκοπος της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας της Κύπρου, του συνήθους τόπου διαμονής του ή της συζύγου. Εν προκειμένω η εν λόγω γνωστοποίηση απεστάλη στον Μητροπολίτη Κιτίου, ενώ αμφότεροι οι διάδικοι αναγράφονται στην αίτηση διαζυγίου ως κάτοικοι Λιοπετρίου. Ο εφεσίβλητος ήγειρε σχετικό ζήτημα.
Ακολούθησε αίτημα για τροποποίηση της αίτησης διαζυγίου από την εφεσείουσα με την οποία επιδιώχθηκε να εισαχθεί ο ισχυρισμός ότι «παράλληλα με τον συζυγικό οίκο που διατηρούσαν στο Λιοπέτρι, οι διάδικοι καθόλη τη διάρκεια της έγγαμης συμβίωσης τους διατηρούσαν συζυγικό οίκο και στην Αθηαίνου όπου διέμεναν εναλλάξ για μεγάλο χρονικό διάστημα μέχρι και τη διάσταση τους.» Η αίτηση τροποποίησης είχε προφανή σκοπό την υπερπήδηση του προβλήματος σε σχέση με τον αρμόδιο κατά τόπον επίσκοπο.
Το πρωτόδικο δικαστήριο εξετάζοντας το αίτημα για τροποποίηση το απέρριψε και ακολούθησε η υπό εξέταση τώρα έφεση. Τέθηκε το ζήτημα κατά πόσο η ενδιάμεση αυτή απόφαση είναι εφέσιμη.
Ήταν η θέση του ευπαίδευτου δικηγόρου της εφεσείουσας ότι το αποτέλεσμα της εν λόγω απόφασης είναι καθοριστικό για την εναρκτήρια αίτηση και τη λύση του γάμου της με τον εφεσίβλητο εφόσον είναι άμεσα συνυφασμένη με το αποτέλεσμα της εναρκτήριας αίτησης και κατά συνέπεια εμπίπτει στο άρθρο 25 του περί Δικαστηρίων Νόμου.
Ο ευπαίδευτος δικηγόρος του εφεσίβλητου απάντησε με παραπομπή στο άρθρο 25(1) σύμφωνα με το οποίο σε έφεση υπόκεινται ενδιάμεσες αποφάσεις απόλυτα καθοριστικές ως προς το αποτέλεσμα για τα δικαιώματα των διαδίκων και σε σχετική νομολογία (Χαρούς ν. Χαρούς (2003) 1 ΑΑΔ 1530 και OneWorld Ltd v. OJSC Bank of Moscow, E 50/2018, ημερ. 13.12.2018).
Πρόσφατα στην Αλκιβιάδους ν. Ιακωβίδου, Πολ. Έφ. Αρ. Ε207/2019, ημερ. 11.12.2020, που αφορούσε ειδικότερα σε έφεση από ενδιάμεση απόφαση σε σχέση με αίτηση για τροποποίηση επαναλήφθηκαν τα ακόλουθα, τα οποία είχαν αναφερθεί στην E.J. Sight & Sound Studios Ltd v. IMC International Merchandising Centre Ltd (2005) 1 AΑΔ 870. Αναφέρονται τα ακόλουθα:
«Σχετικά με το ζήτημα του εφέσιμου των ενδιάμεσων αποφάσεων στην Κωνσταντίνου ν. Κυπριακές Αερογραμμές Λτδ (2003) 1 Α.Α.Δ. 501, λέχθηκαν τα ακόλουθα:
«Στην απόφαση της Ολομέλειας στην Seco Ltd v. Κεντρικού Συμβουλίου Προσφορών κ.ά. (2000) 3 Α.Α.Δ. 85, ο Νικήτας Δ. επανέλαβε τις αρχές που υιοθέτησε η νομολογία μας, με ειδική αναφορά στην Χρ. Ιωσηφίδης κ.ά. ν. Συνδέσμου Πολεοδόμων Κύπρου κ.ά. (1999) 3 Α.Α.Δ. 871, απ' όπου υιοθετήθηκε το πιο κάτω απόσπασμα από την απόφαση του Νικολαΐδη, Δ., με παραπομπή στην Evand Promotions Ltd and others v. Rutman (1997) 1 A.A.Δ. 1787, (υπό Πική, Π.):
"Στην υπόθεση Evand Promotions Ltd and others v. Rutman (1997) 1 A.A.Δ. 1787, επαναλήφθηκε ότι η έννοια του όρου «απόφαση» σημαίνει αποφάσεις, ενδιάμεσες ή τελικές, καθοριστικές για τα δικαιώματα των διαδίκων. Μόνο αποφάσεις που ενέχουν αυτό το στοιχείο είναι εφέσιμες. Τονίστηκε επίσης ότι η δευτεροβάθμια δικαιοδοσία δεν έχει ως σκοπό την επιτήρηση της πορείας ή της εξέλιξης της δίκης, αλλά των αποτελεσμάτων της, των καθοριστικών για τα δικαιώματα των διαδίκων. Ενδιάμεσες αποφάσεις, μη καθοριστικές αφ' εαυτών για τα δικαιώματα των διαδίκων, εφόσον επηρεάζουν το αποτέλεσμα, μπορούν να αναθεωρηθούν μέσα στα πλαίσια της έφεσης κατά της τελικής απόφασης (βλέπε επίσης Ιεροδιακόνου κ.ά. ν. Γεωργίου (1998) 1(Δ) Α.Α.Δ. 2307)."
Oι ίδιες αρχές υιοθετήθηκαν στην Thas Maritime Co. Ltd v. Στ. Ρήγα κ.ά. (2000) 1(Α) Α.Α.Δ. 638 και στην Price v. Gray (2002) 1 A.A.Δ. 424.»
Η ανωτέρω νομολογία επικροτήθηκε με την απόφαση της πλήρους Ολομέλειας στη Χαρούς ν. Χαρούς (2003) 1 Α.Α.Δ. 1530.
Στη βάση των πιο πάνω αρχών, στη Γεώργιος Ζήσιμου κ.ά. ν. Χαράλαμπου Χ"Θεοδοσίου κ.ά. (2004) 1 Α.Α.Δ. 1421 και στην Κυπριακές Αερογραμμές Λτδ ν. Ειρήνης Γεωργίου (2004) 1 Α.Α.Δ. 1621, το Εφετείο έκρινε ότι ενδιάμεσες αποφάσεις επί αιτήσεως για τροποποίηση της εκθέσεως απαιτήσεως δεν είναι εφέσιμες. Δεν είναι, επομένως, εφέσιμη ούτε η ενδιάμεση απόφαση - αντικείμενο της παρούσας έφεσης.»
Τα παραπάνω ισχύουν και εν προκειμένω. Η προσβαλλόμενη απόφαση δεν είναι εφέσιμη. Η έφεση απορρίπτεται με €1.000 έξοδα πλέον ΦΠΑ υπέρ του εφεσίβλητου.
Λ. Παρπαρίνος, Δ.
Τ.Θ. Οικονόμου, Δ.
Α. Πούγιουρου, Δ.
/φκ