|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2021:D249
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση αρ. 109/2021)
11 Ιουνίου, 2021
[Ι. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ.]
---------------------------------
Χρ. Φρακάλας για Ιωαννίδης Δημητρίου ΔΕΠΕ, για τους Αιτητές.
--------------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Ι. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ.: Οι xxx Ασσατουριάν και xxx Κωνσταντινίδης, καταχώρισαν στις 7.12.2020, στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας τη Γενική Αίτηση υπ΄ αρ. 854/20 (Petition) εναντίον της εταιρείας Centaur Trust Group Ltd και του xxx Παπαπροδρόμου, με την οποία αξιώνουν τις ακόλουθες θεραπείες:
«Α. Διάταγμα του Δικαστηρίου που να διατάσσει την εκκαθάριση της Εταιρείας CENTAUR TRUST GROUP LTD (HE 186460) εκ Λευκωσίας με βάση τα Άρθρα 203(1)(α), 211(στ) και 214 του Περί Εταιρειών Νόμου (ΚΕΦ. 113).
Β. Διαζευκτικά προς το Α., Διάταγμα του Δικαστηρίου που να διατάσσει την αγορά όλων των μετοχών «Κλάση Α» και «Εξαγοράσιμες Κλάση Β» που οι Αιτητές xxx Ασσατουριάν και xxx Κωνσταντινίδης κατέχουν επ΄ ονόματι τους στην Καθ΄ ης η Αίτηση 1, από τον Καθ΄ ου η Αίτηση 2 xxx Παπαπροδρόμου, και/ή την Καθ΄ ης η Αίτηση 1 Εταιρεία, σύμφωνα με το άρθρο 202 του Περί Εταιρειών Νόμου Κεφ. 113.
(ι) Στην τιμή των €33,000.00 (τριάντα τρεις χιλιάδες ευρώ) ανά μετοχή, ήτοι προς €1.650.000,00 (Ένα Εκατομμύριο Εξακόσιες Πενήντα Χιλιάδες Ευρώ) για τις μετοχές του Αιτητή 1 xxx Ασσατουριάν και προς €1,485.000,00 (ένα Εκατομμύριο Τετρακόσιες Ογδόντα Πέντε Χιλιάδες Ευρώ) για τις μετοχές του Αιτητή 2 xxx Κωνσταντινίδη, είτε
(ιι) σε δίκαια τιμή που θα καθορίσει ανεξάρτητος προσοντούχος εκτιμητής που θα διορίσει του Δικαστήριο.»
Και οι δύο είναι μέτοχοι μειοψηφίας στην εν λόγω εταιρεία, οι οποίοι θεωρούν ότι ο πλειοψηφικός μέτοχος της εταιρείας, xxx Παπαπροδόμου, προβαίνει σε άδικες και παράνομες συμπεριφορές προς τους μετόχους της μειοψηφίας, με αποτέλεσμα η όλη διαχείριση της εταιρείας από τον πλειοψηφικό μέτοχο, να συνιστά «σαφή καταπίεση της μειοψηφίας, αυθαίρετη αλλοίωση της περιουσιακής κατάστασης και απόσπαση χρημάτων της Εταιρείας παράνομα και γενικότερα δράση που στρέφεται κακόπιστα ενάντια στα συμφέροντα της Εταιρείας και που ενέχει το στοιχείο της έλλειψης αξιοπιστίας (probity) και μη δίκαιης μεταχείρισης (fair dealing) προς τους Αιτητές και/ή σε σχέση με τα δικαιώματα τους ως μετόχοι, με αποτέλεσμα τη δικαιολογημένη πλήρη απώλεια την εμπιστοσύνη τους προς το ΔΠ». Η Αίτηση καταλαμβάνει 24 δακτυλογραφημένες σελίδες, ενώ η ένορκη δήλωση του xxx Ασσατουριάν που την υποστηρίζει, 26 δακτυλογραφημένες σελίδες. Να σημειώσω ότι η Αίτηση υποστηρίζεται και από ένορκη δήλωση του άλλου Αιτητή, xxx Κωνσταντινίδη.
Την ίδια ημέρα, τα δύο πιο πάνω φυσικά πρόσωπα καταχώρισαν, στα πλαίσια της πιο πάνω Γενικής Αίτησης, και Μονομερή Αίτηση με την οποία αξίωναν προσωρινές θεραπείες μέχρι εκδίκασης της Γενικής Αίτησης και/ή νεωτέρας διαταγής του Δικαστηρίου. Οι εν λόγω προσωρινές θεραπείες αφορούσαν, ανάμεσα σ΄ άλλα, διάταγμα του Δικαστηρίου με το οποίο να απαγορεύεται στους Καθ΄ ων η αίτηση, δηλαδή στην πιο πάνω εταιρεία και στον xxx Παπαπροδρόμου «από το να πωλήσουν ή/και μεταβιβάσουν, δωρίσουν ή/και άλλως διαθέσουν, ή/και αποθηκεύσουν ή/και ενεχυριάσουν και/ή παραχωρήσουν έναντι ανταλλάγματος ή μη και/ή επιβαρύνουν οποιαδήποτε περιουσιακά στοιχεία της εταιρείας και/ή από το να εγγράψουν ή/και καταχωρίσουν στα μητρώα οποιαδήποτε τέτοια επιβάρυνση, διάθεση ή αποξένωση ή/και προκαλέσουν τα πιο πάνω εκτός εάν οι πιο πάνω δικαιοπραξίες, πράξεις ή ενέργειες τυγχάνουν της ρητής έγγραφης έγκρισης όλων των μετόχων της εταιρείας». Η Αίτηση υποστηριζόταν από ένορκη δήλωση του xxx Ασσατουριάν. Το Πρωτόδικο Δικαστήριο στις 9.12.2020 ενέκρινε μέρος της Αίτησης στην απουσία της άλλης πλευράς και εξέδωσε προσωρινό διάταγμα το οποίο όρισε επιστρεπτέο για τις 17.12.2020.
Στις 26.2.2021 η πιο πάνω Εταιρεία και ο xxx Παπαπροδρόμου καταχώρισαν ένσταση στην ενδιάμεση αίτηση ημερ. 7.12.2020, και στις 5.3.2021 καταχώρισαν ένσταση στη Γενική Αίτηση (Petition). Στις 22.4.2021, στα πλαίσια της ενδιάμεσης αίτησης, καταχωρίστηκε αίτηση για συμπληρωματική ένορκη δήλωση η οποία είναι ορισμένη για ακρόαση στις 8.7.2021.
Στις 31.5.2021, οι xxx Ασσατουριάν και xxx Κωνσταντινίδης, αποτάθηκαν εκ νέου, με μονομερή αίτηση, στο Κατώτερο Δικαστήριο, αξιώνοντας την έκδοση διατάγματος «Anton Piller» (είναι το διάταγμα σε σχέση με το οποίο έχει καταχωριστεί η υπό εκδίκαση αίτηση ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου). Το Κατώτερο Δικαστήριο εξέδωσε στις 2.6.2021 το αιτούμενο διάταγμα. Πριν το εκδώσει, διέταξε τα δυο πιο πάνω φυσικά πρόσωπα να υπογράψουν εγγύηση ύψους €70.000.- για κάλυψη τυχόν ζημιών οι οποίες ήθελον προκληθεί συνεπεία της έκδοσης του διατάγματος.
Η Εταιρεία Centaur Trust Group Ltd και ο xxx Παπαπροδρόμου με την υπό εκδίκαση Μονομερή Αίτηση, αξιώνουν τις ακόλουθες θεραπείες:
1. Άδεια του Σεβαστού Δικαστηρίου η οποία να επιτρέπει στους Αιτητές να καταχωρήσουν αίτηση για έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari και/ή Prohibition για ακύρωση του προσωρινού διατάγματος που εκδόθηκε μονομερώς από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας στις 2.6.2021, στα πλαίσια μονομερούς (εξ πάρτε) αιτήσεως ημερ. 31.5.2021.
2. Άδεια του Δικαστηρίου για καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari για μεταφορά του φακέλου της Αίτησης Εκκαθάρισης υπ΄ αριθμόν 854/2020 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (σε συνδυασμό με όλα τα σχετικά πρακτικά) στο Ανώτατο Δικαστήριο Κύπρου με σκοπό την ακύρωση του προαναφερθέντος προσωρινού Διατάγματος το οποίο εκδόθηκε μονομερώς από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας στις 2.6.2021 στα πλαίσια της προαναφερθείσας Αίτησης Εκκαθάρισης 854/2020.
3. Αναστολή της ισχύος του προαναφερθέντος προσωρινού Διατάγματος ημερ. 2.6.2020, στην Αίτηση Εκκαθάρισης 854/2020 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας και κάθε διαδικασίας στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας που απορρέει από το εν λόγω προσωρινό διάταγμα, εκκρεμούσης της παρούσας αίτησης και/ή μέχρι την αποπεράτωση της διαδικασίας στο Ανώτατο Δικαστήριο και/ή μέχρι νεωτέρας διαταγής του Δικαστηρίου.
Τα γεγονότα της υπό εκδίκαση Αίτησης υποστηρίζονται από επισυνημμένη Έκθεση, και από ένορκη δήλωση του xxx Παπαπροδρόμου, Αιτητή 2, ο οποίος ως Διευθυντής και πλειοψηφικός μέτοχος της Αιτήτριας 1, δηλώνει ότι τα όσα καταγράφονται στην επισυνημμένη Έκθεση είναι αληθή. Έχω θέσει ενώπιον μου το σύνολο του περιεχομένου της Έκθεσης και του μαρτυρικού υλικού που υποστηρίζει την υπό εκδίκαση Αίτηση.
Είναι η θέση των Αιτητών ότι υπάρχει προφανές νομικό σφάλμα (error of law on the face of the record), προφανής υπέρβαση ή έλλειψη δικαιοδοσίας, κατάχρηση διαδικασίας και «ασυμφωνία με τις αρχές της φυσικής δικαιοσύνης». Πιο συγκεκριμένα, είναι η θέση τους ότι το Κατώτερο Δικαστήριο κακώς εξέδωσε το διάταγμα «Anton Piller» χωρίς να ακούσει και η δική τους πλευρά, όταν μάλιστα, ως αναφέρουν, «εκδόθηκε άλλο παγοποιητικό διάταγμα στα πλαίσια της υπό αναφορά αίτησης εκκαθάρισης στο οποίο οι Αιτητές έχουν καταχωρίσει ένσταση και αναμένεται ημερομηνία ορισμού για ακρόαση του». Είναι περαιτέρω η θέση τους, ότι το Κατώτερο Δικαστήριο με την έκδοση του εν λόγω διατάγματος «καταστρατήγησε, παρεγνώρισε, υπερακόντισε και ανέτρεψε, και μάλιστα με μονομερή αίτηση, καλά θεμελιωμένη νομική αρχή ως έχει διατυπωθεί στην Zhigachov κ.α. (Αρ. 3) (2013) 1(Β) ΑΑΔ, 1318».
Η θέση του ευπαίδευτου συνηγόρου ότι κατά την έκδοση του διατάγματος «Anton Piller» εφαρμόζεται το άρθρο 9 του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 6, με κάθε σεβασμό, δεν με βρίσκει σύμφωνο, και προς τούτο παραπέμπω στην απόφαση της Ολομέλειας Γρηγοριάδης κ.α. (2013) 1(Β) ΑΑΔ, 1248, όπου λέχθηκε, ανάμεσα σ΄ άλλα, ότι τα διατάγματα «Anton Piller» χαρακτηρίζονται από το στοιχείο του αιφνιδιασμού και όχι από το στοιχείο του επείγοντος για το οποίο γίνεται αναφορά στο άρθρο 9 του Κεφ. 6. Περαιτέρω, ένα τέτοιο διάταγμα είναι εκτελεστό αμέσως και δεν εμπίπτει στις πρόνοιες της παραγράφου 3 του άρθρου 9 του Κεφ. 6. Συνεπώς, το Κατώτερο Δικαστήριο είχε δικαιοδοσία να εκδώσει, κατόπιν μονομερούς αίτησης, διάταγμα «Anton Piller». Τα όσα ανέφερε ο κ Φρακάλας, με τη σύντομη αλλά μεστή αγόρευση του, αφορούν στην ορθότητα της απόφασης του Κατώτερου Δικαστηρίου και συγκεκριμένα στον τρόπο που αυτό άσκησε τη διακριτική του ευχέρεια εκδίδοντας το διάταγμα «Anton Piller». Η ορθότητα όμως της απόφασης του, δεν ελέγχεται με τη διαδικασία του προνομιακού εντάλματος. Η πρωτόδικη απόφαση Zhigachov (πιο πάνω), στην οποία παρέπεμψε, δεν εφαρμόζεται στα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης, τα οποία αφορούν σε διάταγμα «Anton Piller», το οποίο έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες για τις οποίες κάνει αναφορά η απόφαση Γρηγοριάδης (πιο πάνω).
Να σημειώσω, για ό,τι αξίζει για σκοπούς της παρούσας αίτησης, πως ενώπιον του Κατώτερου Δικαστηρίου είχε δοθεί μαρτυρία πως μετά την έκδοση του προσωρινού διατάγματος, έλαβαν χώρα τέτοια γεγονότα που δικαιολογούσαν την έκδοση διατάγματος «Anton Piller». Ενδεικτικά παραθέτω αυτολεξεί την παράγραφο 49 από την ένορκη δήλωση που υποστήριζε την αίτηση για έκδοση του διατάγματος «Anton Piller»:
«Τα γεγονότα που έλαβαν χώρα μετά την επίδοση του Προσωρινού Διατάγματος, όπως περιγράφονται τόσο στην παρούσα όσο στις ένορκες δηλώσεις μου ημερομηνίας που συνοδεύουν την Κυρίως, την Ενδιάμεση Αίτηση και την Αίτηση ημερομηνίας 22/04/2021, καθιστούν το ενδεχόμενο καταστροφής, αλλοίωσης και/ή παραποίησης της προς αναζήτηση μαρτυρίας από τον Καθ΄ ου η Αίτηση 2 μια ισχυρότατη πιθανότητα. Ενδεικτικά, αναφέρομαι στα γεγονότα περί δήθεν 'ελεγμένων οικονομικών καταστάσεων' που μας οδήγησαν να προβούμε σε καταγγελία στις αρμόδιες αρχές, τον βομβαρδισμό με ειδοποιήσεις για 'γενικές συνελεύσεις' και 'συνεδρίες διοικητικών συμβουλίων' ως επί το πλείστον την επομένη ημέρα της ειδοποίησης, την στεγνή κοινοποίηση αποφάσεων με τις οποίες δημιουργούνται τετελεσμένα αναφορικά με τις δραστηριότητες, τα οικονομικά στοιχεία, την σύσταση και διάρθρωση των εταιρειών και εν τέλει την πλήρη μας απομάκρυνση από αυτές. Ως εκ τούτου, η επιτυχής έκβαση των αιτούμενων, δια της ως άνω αιτήσεως, διαταγμάτων, είναι η μόνη εναπομείνασα επιλογή μας, προκειμένου να αποτραπεί η αλλοίωση ή καταστροφή και να διαφυλαχθεί η εν λόγω μαρτυρία.»
Σε κάθε περίπτωση βρίσκω ότι οι Αιτητές μπορούν να αποταθούν με αίτηση στο Κατώτερο Δικαστήριο που εξέδωσε το διάταγμα, για ακύρωση ή διαφοροποίηση του. Στην Πολιτική Αίτηση αρ. 133/17, Αναφορικά με την Αίτηση της Clenchby Properties Limited, για έκδοση Προνομιακού Εντάλματος Certiorari, απόφαση ημερ. 12.12.2017, λέχθηκε από τον Παμπαλλή, Δ., ότι υπάρχει δυνατότητα αμφισβήτησης ενός εκδοθέντος διατάγματος «Anton Piller» στη βάση της Δ.48 θ.8(4) των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας. Παραθέτω το σχετικό απόσπασμα από την απόφαση, με το οποίο συμφωνώ:
«Θα επικεντρώσω την προσοχή μου σε μια δεύτερη εισήγηση που έγινε από τον ευπαίδευτο συνήγορο της καθ'ης η αίτηση, κατά πόσο δηλαδή θα μπορούσε η αιτήτρια να χρησιμοποιήσει τις πρόνοιες της Δ.48, θ. 8(4) των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, ο οποίος αναφέρει:
″(4). Any person (other than the applicant) affected by an order made ex parte may apply by summons to have it set aside or varied and the Court or Judge may set aside or vary such order on such terms as may seem just.″
Είναι κοινώς αποδεκτό ότι επιδιώχθηκε και εκδόθηκε το συγκεκριμένο διάταγμα με μονομερή αίτηση (ex parte). Συνεπώς, υπάρχει το υπόβαθρο για να υποβληθεί αίτηση, καθότι αυτή στρέφεται εναντίον άλλου προσώπου από την καθ'ης η αίτηση, τότε αιτήτρια. Προσδιορίζεται η ευρεία εξουσία του δικαστηρίου, με βάση τον πιο πάνω θεσμό, και το Δικαστήριο μπορεί, όχι μόνο να ακυρώσει το μονομερώς εκδοθέν διάταγμα, αλλά και να το διαφοροποιήσει επιβάλλοντας οποιουσδήποτε όρους ήθελε κρίνει ως αναγκαίους υπό τις περιστάσεις.
Παρατηρείται συναφώς ότι αυτή η διαζευκτική θεραπεία της Δ.48, θ. 8(4) των Θεσμών υφίσταται. (Βλ. Παπίρης (2013) 1 Α.Α.Δ. 1291). Δεν έχει με οποιοδήποτε τρόπο καταδειχθεί από την αιτήτρια ότι υπάρχει αδυναμία άσκησης αυτού του ένδικου μέσου. Η αιτήτρια πρόβαλε ότι υπάρχει συνταγματική εκτροπή, η οποία δεν μπορεί να θεραπευθεί παρά μόνο με την έκδοση προνομιακού εντάλματος. Όπως διαμορφώνεται τώρα η εικόνα, θεωρώ ότι κάτω από τις κατάλληλες συνθήκες θα μπορούσε και το θέμα της συνταγματικότητας να εγερθεί στο πλαίσιο αιτήσεως ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου, με σκοπό την ακύρωση ή τη διαφοροποίηση του εκδοθέντος διατάγματος. Παράλληλα, στο σύγγραμμα Halsbury΄s Laws of England, 4th Edition, Reissue, Volume 24, παράγραφος 877, αναφέρεται ότι:
"The proper course for an applicant seeking to challenge the order is to apply to the judge who made the order or to another High Court Judge to discharge or vary it and to appeal to the court of Appeal only after that application has been heard and determined."»
Στην Τάσου (2000) 1(Β) ΑΑΔ, 1372, ο Κωνσταντινίδης, Δ. σημειώνει πως η δυνατότητα που προσφέρει η Δ.48 θ.8(4) των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, καλύπτει τις περιπτώσεις κατά τις οποίες είναι δυνατή η έκδοση ex parte διατάγματος. Και εδώ το διάταγμα μπορούσε να εκδοθεί και εξεδόθη κατόπιν μονομερούς αίτησης.
Ούτε έχω ικανοποιηθεί ότι οι Αιτητές έχουν καταδείξει τέτοιες εξαιρετικές περιστάσεις που θα δικαιολογούσαν παράκαμψη του γενικού κανόνα που επιβάλλει τη μη έκδοση προνομιακού εντάλματος όταν υπάρχει άλλο ένδικο μέσο. Έχει πλέον αποφασιστεί πως θα πρέπει πάντοτε να υπάρχουν εξαιρετικές περιστάσεις, ανεξάρτητα από το λόγο για τον οποίο επιδιώκεται το προνομιακό ένταλμα (Base Metal Trading Ltd v. Fastact Developments Ltd κ.α. (2004) 1(Γ) ΑΑΔ, 1535 και Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ κ.α. (2012) 1 (Α) ΑΑΔ, 878). Τα όσα αναφέρθηκαν στην υπόθεση Clenchby Properties Limited (πιο πάνω) γύρω από το εν λόγω θέμα, και τα οποία φαίνεται να έχουν επιβεβαιωθεί και στην Πολιτική Αίτηση αρ. 151/18, απόφαση ημερ. 26.11.2018, ECLI:CY:AD:2018:D518, που εξέδωσε η Ψαρά-Μιλτιάδου, Δ., ισχύουν και εδώ.
Στη βάση των πιο πάνω, βρίσκω ότι οι Αιτητές δεν έχουν ικανοποιήσει το Δικαστήριο ότι υπάρχει συζητήσιμο θέμα για να δοθεί η αιτούμενη άδεια.
Η Αίτηση απορρίπτεται.
Ι. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ.
/ΕΑΠ.