|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2021:A163
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 94/2013
20 ΑΠΡΙΛΙΟΥ, 2021
[Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΥ, Τ. Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Ι. ΙΩΑΝΝΙΔΗ, Δ/στες]
xxx xxx ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ
Εφεσείοντα
και
xxx ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗ
Εφεσίβλητου
--------------------
Αίτηση ημερ. 22.10.20 υπό του Εφεσείοντα
για προσαγωγή μαρτυρίας
Α. Κορομίας για Δράκο & Ευθυμίου ΔΕΠΕ και Μ. Μιχαηλίδη, για τον Εφεσείοντα/Αιτητή
Άγης Γεωργιάδης και Ε. Κυριαζή (κα) για Χρήστο και Τηλέμαχο Γεωργιάδη ΔΕΠΕ, για τον Εφεσίβλητο/Καθ' ου η Αίτηση
-------------------------------------
Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη και θα δοθεί από τον Παρπαρίνο, Δ.
----------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ. Ο Εφεσείοντας/Αιτητής με την αγωγή του αξίωσε πρωτοδίκως εναντίον του Εφεσίβλητου/Καθ΄ ου η Αίτηση αποζημιώσεις για επιδειχθείσα ιατρική αμέλεια υπό του τελευταίου. Το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε την αξίωση του. Με την υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο o Αιτητής προσβάλλει την πρωτόδικη απόφαση ως εσφαλμένη.
Με την υπό εξέταση αίτηση του ο Αιτητής αξιοί τις ακόλουθες θεραπείες:
"Α. Άδεια και/ή Διάταγμα του Δικαστηρίου με το οποίο να επιτρέπει την προσκόμιση στην κατ' έφεση διαδικασία νέας και/ή περαιτέρω μαρτυρίας μέσω της κλήτευσης του αστυφύλακα 1xx5 xxx Μαννούρη για να παρουσιάσει τον αστυνομικό φάκελο και να μαρτυρήσει οτιδήποτε γνωρίζει για την καταγγελία της ψευδορκίας του εφεσίβλητου στην πρωτόδικη διαδικασία (Αρ. Αγωγής 1399/04 Ε.Δ. Πάφου), όπως και για την διερεύνηση της καταγγελίας και τα αποτελέσματα της έρευνας του.
Β. Διαζευκτικά με το υπό Α) ανωτέρω, Άδεια και/ή Διάταγμα του Δικαστηρίου με το οποίο να επιτρέπει την προσκόμιση στην κατ' έφεση διαδικασία νέας και/ή περαιτέρω μαρτυρίας του εφεσείοντα.
Γ. Οποιαδήποτε άλλη θεραπεία το Εφετείο κρίνει δίκαιη και/ή εύλογη υπό τις περιστάσεις."
Σύμφωνα με όσα προβάλλει στην Ένορκη Δήλωση, του επί της οποίας στηρίζεται η αίτηση του, πρωτοδίκως κατατέθησαν από τον Καθ' ου η Αίτηση, κάρτα επίσκεψης με υπερηχογράφημα, ως Τεκμ. 88Α και 88Β αντίστοιχα, τα οποία ως ισχυρίστηκε αφορούσαν τον Ενάγοντα/Αιτητή. Ήταν η θέση του τελευταίου ότι αυτά δεν αφορούσαν τον ίδιο και αντεξετάστηκε επί τούτου. Παρόλα αυτά η μαρτυρία του Καθ' ου η Αίτηση κρίθηκε ως αξιόπιστη από το πρωτόδικο Δικαστήριο. Στις 10.10.2019, σύμφωνα πάντοτε με τον Αιτητή, συναντήθηκε με τον xxx Μιχαηλίδη ο οποίος τον πληροφόρησε ότι κατά τον ουσιώδη χρόνο ήτο επίσης ασθενής του Καθ' ου η Αίτηση. Από την συζήτηση τους ο Αιτητής βεβαιώθηκε ότι τα Τεκμ. 88Α και 88Β αφορούσαν τον συνομιλητή του και όχι τον ίδιο. Την επομένη, κατήγγειλε τον Καθ΄ ου η Αίτηση στην Αστυνομία για ψευδορκία στην πρωτόδικη διαδικασία αναφορικά με τα τεκμ. 88Α και 88Β τα οποία κατ' ισχυρισμό του παρουσιάστηκαν ως αφορόντα τον ίδιο ενώ αφορούσαν το πιο πάνω πρόσωπο. Η έρευνα από την Αστυνομία ολοκληρώθηκε πρόσφατα τον Ιούνιο 2020 και βάσει αυτής δικαιώνεται. Στάληκε, μάλιστα, εισήγηση στη Νομική Υπηρεσία για δίωξη του Καθ' ου η Αίτηση η οποία όμως απερρίφθη. Επιδίωξη του είναι η παρουσίαση της μαρτυρίας του Αστυφύλακα xxx Μαννούρη ο οποίος εξέτασε την καταγγελία του ώστε να εξυπηρετηθεί καλύτερα το συμφέρον της Δικαιοσύνης.
Ο Εφεσίβλητος κατεχώρησε ένσταση με την οποία ενίσταται με τρεις λόγους στην έγκριση της Αίτησης.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος για τον Αιτητή αφού αναφέρθηκε στον Νόμο που εφαρμόζεται και σχετική νομολογία εισηγήθηκε ότι δεδομένου ότι η έκβαση της πρωτόδικης απόφασης ήτο το αποτέλεσμα της κρίσης επί της αξιοπιστίας του Εφεσίβλητου η παρουσίαση της νέας μαρτυρίας θα κλονίσει την εκδοχή του τελευταίου αναφορικά με το ιατρικό ιστορικό του Αιτητή.
Αντίθετη, βεβαίως, ήτο η εισήγηση της ευπαιδεύτου συνηγόρου η οποία μεταξύ άλλων ανέφερε ότι η μαρτυρία που επιδιώκει να παρουσιάσει τώρα ο Αιτητής αφορά ζητήματα που έχουν τεθεί, εξεταστεί και αποφασιστεί από το πρωτόδικο Δικαστήριο.
Το θέμα υπό εξέταση έχει απασχολήσει το Ανώτατο Δικαστήριο σε προηγούμενες αποφάσεις του. Στην Oleg Blachin v. Αριστείδου (1997) 1(Α) Α.Α.Δ. 195 λέχθηκαν τα ακόλουθα:
"Η προσαγωγή περαιτέρω μαρτυρίας ενώπιον του Εφετείου διέπεται από το άρθρο 25(3) του περί Δικαστηρίων Νόμου του 1960 το οποίο ισχύει τόσο σε πολιτικές όσο και σε ποινικές υποθέσεις. Σε ό,τι αφορά τις πρώτες, η άσκηση της εξουσίας ακολουθεί τη δικονομική οδό την οποία ορίζει ο καν. 8 της Δ.35. Η δυνατότητα προσαγωγής περαιτέρω μαρτυρίας αποτελεί εξαιρετικό μέτρο. Οι νομολογιακά απαιτούμενες ουσιαστικές προϋποθέσεις τέθηκαν από το Αγγλικό Εφετείο στην υπόθεση Ladd v. Marshall [1954] 3 All E.R. 745 στη σελ. 748 και υιοθετήθηκαν εδώ, αφενός ως εντάξιμες στις δικές μας διατάξεις και αφετέρου ως πρόσφορες προς τούτο ενόψει της ομοιότητας των δύο συστημάτων: βλ. την Trifonides v. Alpan (Taki Bros) (1987) 1 C.L.R. 479 στην οποία περιέχεται εκτενής αναφορά στη νομολογία.
Οι εν λόγω προϋποθέσεις εκτίθενται όπως αρχικά διατυπώθηκαν, αλλά σε ελληνική μετάφραση, στην υπόθεση Μάρτιν v. Δημοκρατίας (Αρ. 1) (1994) 2 Α.Α.Δ. 29 στη σελ. 32. Τις παραθέτουμε:
(α) Η μαρτυρία δεν μπορούσε να εξασφαλιστεί προς χρήση κατά την πρωτόδικη διαδικασία με την επίδειξη εύλογης επιμέλειας.
(β) Η μαρτυρία πρέπει να είναι τέτοια ώστε αν προσαγόταν θα ήταν πιθανό να είχε κάποια σημαντική επίδραση στο αποτέλεσμα της υπόθεσης αν και δεν είναι ανάγκη να είναι αποφασιστικής σημασίας.
(γ) Η μαρτυρία πρέπει να είναι τέτοια ώστε να εμφανίζεται αξιόπιστη αν και δεν είναι ανάγκη να είναι αναντίλεκτη.
(βλ. επίσης Ανδρέα Λοϊζίδη ν. Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ. 145/2013 ημερ. 11.2.2014)
Εξετάσαμε την Αίτηση και όλες τις παραμέτρους που την περιβάλλουν αφού ανατρέξαμε προς τούτο και στα πρακτικά της πρωτόδικης διαδικασίας όπου αυτό ήταν αναγκαίο.
Είναι η κρίση μας ότι η Αίτηση δεν δύναται να επιτύχει και θα πρέπει να απορριφθεί. Όπως φαίνεται από το υλικό που έθεσε ο Αιτητής με την αίτηση του εκείνο που αιτείται είναι να παρουσιάσει ενώπιον του Εφετείου μαρτυρία, προφορική και έγγραφη, την οποία εν συνεχεία να την αξιολογήσει και συσχετίσει με άλλη μαρτυρία που δόθηκε πρωτόδικα. Η διαδικασία αυτή είναι ανεπίτρεπτη. Στην Αγαπίου ν. Δημοκρατία (1989) 2 Α.Α.Δ. 396, 398-399, παρατηρούνται τα ακόλουθα:
"Η ευχέρεια που παρέχεται στο Ανώτατο Δικαστήριο να δεχθεί μαρτυρία στο πλαίσιο της άσκησης της δευτεροβάθμιας δικαιοδοσίας του δεν απαλλάττει το διάδικο που φέρει το αποδεικτικό βάρος από την υποχρέωση να προσαγάγει το σύνολο της μαρτυρίας που στηρίζει την υπόθεση του στο πρωτόδικο δικαστήριο. Το δικαστικό μας σύστημα βασίζεται στην αρχή ότι το πρωτοβάθμιο δικαστήριο είναι ο χώρος για την κατάθεση και την αξιολόγηση της μαρτυρίας. Η εξουσία για τη λήψη μαρτυρίας κατά την άσκηση της δευτεροβάθμιας δικαιοδοσίας δεν σκοπεί στην αλλοίωση της δομής του συστήματος ούτε μειώνει την υποχρέωση των διαδίκων στις πολιτικές υποθέσεις και της κατηγορούσας αρχής και του κατηγορουμένου στις ποινικές υποθέσεις να παρουσιάσουν το σύνολο της μαρτυρίας του στο πρωτόδικο δικαστήριο. (Βλ. μεταξύ άλλων Yiannakis Kyriacou Pourikkos ν Mehmed Fevzi (1962) CLR 283) Η εξουσία του Εφετείου να δεχθεί μαρτυρία έχει συμπληρωματικό χαρακτήρα και περιορίζεται κυρίως σε μαρτυρία η οποία έρχεται σε φως μετά την ολοκλήρωση της δίκης η ύπαρξη της οποίας δεν μπορούσε να εντοπισθεί παρά την λήψη κάθε λογικού μέτρου από το διάδικο ο οποίος επιδιώκει την παρουσίαση της στο Εφετείο.
Η δευτεροβάθμια δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου έχει ως κύριο σκοπό την θεώρηση της ορθότητας της απόφασης και της ετυμηγορίας του πρωτόδικου δικαστηρίου. Ο ρόλος αυτός δύσκολα συμβιβάζεται με την λήψη και αξιολόγηση μαρτυρίας. Γι' αυτό μαρτυρία μπορεί να ληφθεί μόνον σε εξαιρετικές περιπτώσεις και κάτω από τις αυστηρές προϋποθέσεις που έχει καθορίσει η νομολογία."
Οι αρχές που διαγράφονται στην Αγαπίου (ανωτέρω) προκύπτουν από σειρά προηγούμενων αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ερμηνευτικών του Άρθρου 25(3) του Ν.14/60, ωσαύτως διαφωτιστικών για την εφαρμογή του στο πλαίσιο της Δευτεροβάθμιας Δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου - (βλ. Stelios Michael Simadhiakos v. The Police (1961) C.L.R 64, Yiannakis Kyriacou Pourikkos v. Mehmed Fevzi (1962) C.L.R. 283, P.I. Kolias v. The Police (1968) 2 C.L.R. 151, Georghios Arestidou v. The Police (1973) 2 C.L.R. 244, Constantinides v. The Republic (1978) 2 C.L.R. 337, Athinis v. Republic (1989) 2 C.L.R. 9, Athinis v. Republic (1989) 2 C.L.R 214). Σχετική είναι και η μεταγενέστερη της Αγαπίου απόφαση στην Μάρτιν ν. Δημοκρατίας (Αρ.1) 1994 2 Α.Α.Δ. 29. (Καθοδηγητικές για την ερμηνεία του Άρθρου 25(3) είναι και σειρά αποφάσεων σε πολιτικές εφέσεις στις οποίες γίνεται εκτενής αναφορά στις αποφάσεις του Εφετείου Ανδρέου ν. Psaras Shipping Agencies Ltd (1996) 1(Β) Α.Α.Δ. 1379 και Oleg Blachin άλλως Blochine v. Αριστείδου (1997) 1(Α) Α.Α.Δ. 195)
Περαιτέρω, η αίτηση θα πρέπει να απορριφθεί και για τον πρόσθετο λόγο ότι η προτιθέμενη να παρουσιασθεί μαρτυρία δεν προσδιορίστηκε στον αναγκαίο βαθμό. Όπως υποδείχθηκε στην Αγαπίου (άνω):
«Η μαρτυρία της οποίας η προσαγωγή επιδιώκεται πρέπει να προσδιορίζεται με ακρίβεια η σύνοψη της ή όπου είναι δυνατό ολόκληρο το κείμενο της πρέπει να επισυνάπτεται στην αίτηση ώστε το Εφετείο να είναι σε θέση να εκτιμήσει προκαταρκτικά την σχετικότητα, αξιοπιστία και τις πιθανές επιπτώσεις της στο αποτέλεσμα.»
(βλ. Λοϊζίδη ν. Γενικού Εισαγγελέα, Ποιν. Έφ. 145/2013, ημερ. 11.2.14)
Εδώ ο ίδιος ο Αιτητής στην παράγρ. 11 της Ένορκης Δήλωσης του αναφέρει ότι η μαρτυρία του xxx Μαννούρη δεν μπορεί να προσδιοριστεί με ακρίβεια.
Η Αίτηση ως αποτέλεσμα απορρίπτεται με έξοδα εις βάρος του Εφεσείοντα/Αιτητή όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και πληρωθούν στο τέλος της διαδικασίας της Έφεσης.
Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.
Τ.Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.
Ι. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ.
/γκ