|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2021:A160
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Εφεση Αρ. 88/2014)
15 Απριλίου, 2021
[ΛΙΑΤΣΟΣ, ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ, Δ/ΣΤΕΣ]
ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΛΤΔ,
Εφεσείοντες,
ν.
ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΓΙΟΥ ΑΡΣΕΝΙΟΥ
ΤΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΚΥΠΕΡΟΥΝΤΑΣ,
Εφεσιβλήτων.
_ _ _ _ _ _
Α. Βρυωνίδης για Α. Βρυωνίδης & Συνεργάτες ΔΕΠΕ, για τους Εφεσείοντες.
Χρ. Χριστοφόρου για Χρ. Σ. Χριστοφόρου ΔΕΠΕ, για τους Εφεσίβλητους.
_ _ _ _ _ _
Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου
θα δοθεί από τον Λιάτσο, Δ.
_ _ _ _ _ _
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.: Επίδικο θέμα στην πρωτόδικη διαδικασία ήταν δύο εγγυητικές επιστολές, οι οποίες εκδόθηκαν, για λογαριασμό εργοληπτικής εταιρείας, εις όφελος των Εφεσίβλητων - εναγόντων, προς κάλυψη της πιστής τήρησης των όρων συμφωνίας για ανοικοδόμηση εκκλησίας.
Σύμφωνα με την έκθεση απαίτησης, οι εναγόμενοι - Εφεσείοντες θα πλήρωναν τα ποσά των εγγυητικών χωρίς αναφορά στην εργοληπτική εταιρεία και ανεξάρτητα από οποιαδήποτε ένσταση εκ μέρους της, αμέσως με τη λήψη γραπτής απαίτησης των Εφεσιβλήτων, στην οποία θα αναφερόταν ότι η εργοληπτική εταιρεία δεν είχε εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της. Προστίθεται ότι η ευθύνη των Εφεσειόντων θα μειωνόταν σταδιακά - όπως και έγινε σύμφωνα με τα όσα δηλώθηκαν ενώπιόν μας από τους ευπαίδευτους συνήγορους - με ποσό ίσο με το ποσό των μηνιαίων αποκοπών που θα κάλυπταν τα πιστοποιητικά εκτέλεσης εργασίας των αρχιτεκτόνων.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο, με αναφορά στους όρους του συμβολαίου - Τεκμήριο Α18, ημερ. 1.3.2002, μεταξύ Εφεσιβλήτων και εργοληπτικής εταιρείας (το συμβόλαιο), καθώς επίσης και στα διαλαμβανόμενα στις εγγυητικές επιστολές, έκρινε ότι η μη εκπλήρωση των υποχρεώσεων του εργολάβου ήταν αρκετή προκειμένου να δώσει το δικαίωμα στους Εφεσίβλητους να απαιτήσουν την πληρωμή των δύο εγγυητικών επιστολών. Συνακόλουθα, προχώρησε στην έκδοση απόφασης υπέρ των Εφεσιβλήτων και εναντίον των Εφεσειόντων για το συνολικό ποσό των €323.162,51, πλέον νόμιμο τόκο από την ημερομηνία καταχώρησης της αγωγής, πλέον έξοδα.
Εισηγούνται οι Εφεσείοντες, με ένα λόγο έφεσης, ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα κατέληξε στο συμπέρασμα πως οι Εφεσίβλητοι θα μπορούσαν να προχωρήσουν σε είσπραξη της εγγυητικής χωρίς την προηγούμενη λύση του συμβολαίου εργολαβίας. Προεκτείνοντας, θέτουν ότι ενώ η διεκδίκηση εξαργύρωσης των εγγυητικών έγινε στις 24.4.2005, η λύση του συμβολαίου έλαβε χώραν, όπως είναι παραδεκτό, ένα περίπου χρόνο αργότερα, στις 2.5.2006.
Το παράπονο των Εφεσειόντων στερείται ερείσματος. Το άρθρο 37 του συμβολαίου - Τεκμήριο Α18, κάτω από τον τίτλο «Εγγύηση Δέουσας Εκτέλεσης» προβλέπει:
«Πάντοτε νοουμένου ότι η προαναφερόμενη εγγύηση θα περιλαμβάνει επιφύλαξη μέχρι του σημείου (αλλ΄ όχι περαιτέρω) ότι ο εργοδότης θα δικαιούται να εισπράξει το ποσό της εν λόγω εγγύησης νοουμένου ότι προηγουμένως:
(α) ο Αρχιτέκτονας είχε πιστοποιήσει εγγράφως προς τον Εργοδότη ότι ο Εργολάβος συνεχίζει ή επαναλαμβάνει μία ή περισσότερες της μίας από τις παραλείψεις οι οποίες αιτιολογούν τη λύση της εργοδότησης του Εργολάβου βάσει του παρόντος Συμβολαίου από τον Εργοδότη συμφώνως προς τις πρόνοιες του Άρθρου 26(1) των παρόντων Όρων, ή
(β) η εργοδότηση του Εργολάβου βάσει του παρόντος Συμβολαίου είχε λυθεί συμφώνως προς τις πρόνοιες του Άρθρου 26(2) των παρόντων Όρων.»
Το άρθρο 26(1) του ιδίου πιο πάνω συμβολαίου, προβλέπει κάτω από τον τίτλο «Λύση από τον Εργοδότη» τα εξής, μεταξύ άλλων:
«26.(1) Χωρίς βλάβη εις οποιαδήποτε άλλα δικαιώματα ή θεραπείες τα οποία δυνατόν να έχει ο Εργοδότης, εάν ο Εργολάβος διαπράξει οποιανδήποτε μία ή περισσότερες της μίας από τις ακόλουθες παραλείψεις, δηλαδή εάν:
(α) ......................................................................................
(β) παραλείψει να προχωρεί τις εργασίες κανονικά και με επιμέλεια, ή ....................................................................
Τότε ο Αρχιτέκτονας θα δύναται να δώσει εις αυτόν ειδοποίηση με συστημένη επιστολή ή με πιστοποιημένη παράδοση, η οποία θα καθορίζει την παράλειψη και εάν ο Εργολάβος είτε συνεχίσει την παράλειψη αυτή για 14 μέρες μετά τη λήψη αυτής της ειδοποίησης είτε καθ΄ οιονδήποτε χρόνο μετ΄ έπειτα επαναλάβει αυτή την παράλειψη και ακολούθως ο Αρχιτέκτονας πιστοποιήσει γραπτώς προς τον Εργοδότη, ότι η παράλειψη αυτή συνεχίζεται ή επαναλαμβάνεται τότε ο Εργοδότης θα δύναται, κατά συνέπεια των ανωτέρω, διά ειδοποιήσεως με συστημένη επιστολή ή με πιστοποιημένη παράδοση προς τον Εργολάβο να λύσει την εργοδότηση του Εργολάβου βάσει του παρόντος Συμβολαίου, νοουμένου ότι τέτοια ειδοποίηση δεν θα δοθεί παράλογα ή προς παρενόχληση.»
Συνεπώς, όπως ορθά έκρινε και το πρωτόδικο Δικαστήριο, η λύση ή ακύρωση της συμφωνίας δεν ήταν απαραίτητη προϋπόθεση προς είσπραξη του ποσού των εγγυητικών. Το αδιαμφισβήτητο γεγονός της καθυστέρησης στη συμπλήρωση του έργου και της συνακόλουθης παράλειψης του εργολάβου να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του, όπως πιστοποίησε δεόντως ο αρχιτέκτονας, έδιδε το δικαίωμα στους Εφεσίβλητους να απαιτήσουν την καταβολή των επίδικων εγγυητικών.
Υπό το πρίσμα των πιο πάνω, οι τυπικοί όροι των εγγυητικών είχαν καλυφθεί. Συνεπώς, με δεδομένη την αυτοτέλεια εγγυητικής επιστολής, εγγράφου ύψιστης εμπορικής πίστης, η οποία αποτελεί ανέκκλητη επιβεβαίωση ότι θα πληρωθεί στη βάση των όρων της, αναπόδραστα το πρωτόδικο Δικαστήριο κατέληξε στην έκδοση απόφασης προς όφελος των Εφεσιβλήτων ως ανωτέρω.
Η έφεση απορρίπτεται με €2.500 έξοδα προς όφελος των Εφεσιβλήτων, πλέον ΦΠΑ, αν υπάρχει.
Α.Ρ. ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.
Τ. ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.
Δ. ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ, Δ.
ΣΦ.