|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2021:D152
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση αρ. 61/2021)
20 Απριλίου, 2021
[Ι. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ.]
---------------------------------
Τ. Παντελή με Μ. Βιολάρη (κα.) για Ανδρέας Μ. Σοφοκλέους & Σία ΔΕΠΕ, για τους Αιτητές.
--------------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Ι. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ.: Καταχωρίστηκε στις 6.11.2020, στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού, γενικά οπισθογραφημένο κλητήριο ένταλμα (Δ.2 θ. 1) με το οποίο η εταιρεία Kanika Hotels Limited (Ενάγοντες) αξιώνει εναντίον της εταιρείας E.O.E. Tourist Enterprises Limited (Εναγόμενη 1) και της Bank of Cyprus Public Company Limited (Εναγόμενη 2) δηλωτικές αποφάσεις αναφορικά με μια σύμβαση μίσθωσης ξενοδοχείου (Elias Beach Hotel) που καταρτίστηκε μεταξύ των Εναγόντων (μισθωτών) και της Εναγόμενης 1 εταιρείας (ιδιοκτήτριας του ξενοδοχείου). Στα πλαίσια της εν λόγω σύμβασης, δόθηκε τραπεζική εγγύηση ημερ. 26.9.2006 «. την οποία εξέδωσαν οι Cyprus Popular Bank Public Company Ltd και/ή οι Εναγόμενοι 2 προς όφελος των Εναγομένων 1 .». Με το πιο πάνω κλητήριο ένταλμα, οι Ενάγοντες αξιώνουν και διάταγμα του Δικαστηρίου με το οποίο «να διατάσσονται οι Εναγόμενοι 2 να καταβάλουν, εντός (3) ημερών από την επίδοση προς αυτούς σχετικού διατάγματος, σε τραπεζικό λογαριασμό που θα τους υποδείξουν εγγράφως οι Ενάγοντες, οποιοδήποτε ποσό βρίσκεται κατατεθειμένο σε οποιοδήποτε τραπεζικό λογαριασμό επ΄ ωφελεία των Εναγομένων 2 που διατηρείται σε οποιοδήποτε υποκατάστημα των Εναγομένων 2 και το οποίο είναι προϊόν της εξαργύρωσης της οποιασδήποτε τραπεζικής εγγύησης εξέδωσαν οι Εναγόμενοι 2 κατόπιν οδηγιών των Εναγόντων σε σχέση με την ενοικίαση του ξενοδοχείου Elias Beach Hotel από τους Εναγόμενους 1 προς τους Ενάγοντες».
Στα πλαίσια της πιο πάνω αγωγής, οι Ενάγοντες, στην προσπάθεια τους να αποτρέψουν την εξαργύρωση της τραπεζικής εγγύησης με δικαιούχο την Εναγόμενη 1, η οποία αφορά σε €1.996.288.-, καταχώρισαν μονομερή αίτηση με την οποία αξίωσαν και εξασφάλισαν τα ακόλουθα προσωρινά διατάγματα:
«Γ. Μέχρι νεωτέρας διαταγής του Δικαστηρίου, διάταγμα του Δικαστηρίου το οποίο να διατάζει τους Εναγόμενους 2 και/ή τους εκάστοτε διευθυντές και/ή γραμματέα και/ή αξιωματούχους και/ή υπαλλήλους και/ή αντιπροσώπους και/ή υπηρέτες αυτών, και/ή σε οποιοδήποτε πρόσωπο ενεργεί εκ μέρους και για λογαριασμό τους δυνάμει πληρεξουσίου εγγράφου ή άλλως πως όπως εντός 3 εργάσιμων ημερών από την επίδοση του παρόντος διατάγματος σε αυτούς, να πληρώσουν και/ή μεταφέρουν το συνολικό ποσό της τραπεζικής εγγύησης ύψους €1.996.288,00 (Ενός Εκατομμυρίου Εννιακοσίων Ενενήντα Έξι Χιλιάδων, Διακοσίων Ογδόντα Οκτώ Ευρώ) την οποία εξέδωσε η Cyprus Popular Bank Public Company Ltd την 26.09.2006 και η οποία τροποποιήθηκε βάσει της τροποποιητικής τραπεζικής εγγύησης με αριθμό 00193-02-0334217, ημερομηνίας 04.12.2018, την οποία εξέδωσαν οι Εναγόμενοι 2 στον τραπεζικό λογαριασμό με τα ακόλουθα στοιχεία:
ACCOUNT HOLDER NAME ACCOUNTANT GENERAL
BANK NAME CENTRAL BANK OF CYPRUS
ACCOUNT NO. 6001010
IBAN CY16001000010000000006001010
SWIFT CODE CBCYCY2NACC
Δ. Μέχρι νεωτέρας διαταγής του Δικαστηρίου, διάταγμα του Δικαστηρίου το οποίο να διατάζει τους Εναγόμενους 2 και/ή τους εκάστοτε διευθυντές και/ή γραμματέα και/ή αξιωματούχους και/ή υπαλλήλους και/ή αντιπροσώπους και/ή υπηρέτες αυτών, και/ή σε οποιοδήποτε πρόσωπο ενεργεί εκ μέρους και για λογαριασμό τους δυνάμει πληρεξουσίου εγγράφου ή άλλως πως όπως εντός 3 εργάσιμων ημερών από την επίδοση του παρόντος διατάγματος σε αυτούς, σε περίπτωση κατά την οποία η τραπεζική εγγύηση ύψους €1.996.288,00 (Ενός Εκατομμυρίου Εννιακοσίων Ενενήντα Έξι Χιλιάδων, Διακοσίων Ογδόντα Οκτώ Ευρώ) την οποία εξέδωσε η Cyprus Popular Bank Public Company Ltd την 26.09.2006 και η οποία τροποποιήθηκε βάσει της τροποποιητικής τραπεζικής εγγύησης με αριθμό 00193-02-0334217, ημερομηνίας 04.12.2018, την οποία εξέδωσαν οι Εναγόμενοι 2, έχει εξαργυρωθεί να μεταφέρουν το προϊόν της στον τραπεζικό λογαριασμό με τα ακόλουθα στοιχεία:
ACCOUNT HOLDER NAME ACCOUNTANT GENERAL
BANK NAME CENTRAL BANK OF CYPRUS
ACCOUNT NO. 6001010
IBAN CY16001000010000000006001010
SWIFT CODE CBCYCY2NACC».
Στον όρκο που χρησιμοποιήθηκε για την εξασφάλιση των πιο πάνω προσωρινών διαταγμάτων, γινόταν ρητή αναφορά ότι η Εναγόμενη 1 στις 5.11.2020 υπέβαλε αίτημα για εξαργύρωση της εν λόγω τραπεζικής εγγύησης. Ως εκ τούτου, τα προσωρινά διατάγματα αξιώθηκαν και δόθηκαν, για να αποτραπεί η εξαργύρωση της τραπεζικής εγγύησης από την Εναγόμενη 1.
Μετά την επίδοση των προσωρινών διαταγμάτων, η Εναγόμενη 1 καταχώρισε ένσταση ενώ η Εναγόμενη 2 δήλωσε ενώπιον του Δικαστηρίου ότι είχε συμμορφωθεί πλήρως «με το διάταγμα πληρώνοντας ποσό €1.996.200.- στο λογαριασμό της Κεντρικής Τράπεζας που αναφέρεται σ΄ αυτό ενώ δήλωσε ότι δεν θα καταχωρούσε ένσταση αλλά θα ακολουθούσε το αποτέλεσμα της ακροαματικής διαδικασίας».
Η ευπαίδευτη Πρόεδρος του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, που δεν ήταν αυτή που εξέδωσε τα προσωρινά διατάγματα με μονομερή αίτηση, απέρριψε στις 31.3.2021, κατόπιν ακροαματικής διαδικασίας, την αίτηση των Εναγόντων και ακύρωσε τα εκδοθέντα προσωρινά διατάγματα. Στην ενδιάμεση απόφαση της πραγματεύεται, με αναφορά σε Νομολογία, το θέμα που αφορά σε τραπεζικές εγγυήσεις. Παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα από την απόφαση της:
«Σε περιπτώσεις όπως και η παρούσα, όπου αυτό που ζητείται είναι η έκδοση προσωρινού διατάγματος σε σχέση με τραπεζικές εγγυήσεις, η Νομολογία έχει καθορίσει πιο αυστηρά κριτήρια. Ιδιαίτερα από την Αγγλική Νομολογία, η οποία έχει υιοθετηθεί από την Κυπριακή Νομολογία, προκύπτει η αρνητική διάθεση των Δικαστηρίων να εμποδίσουν την πληρωμή δυνάμει τραπεζικής εγγύησης. Παραπέμπω σε απόσπασμα από τη απόφαση R.D. Harbottle (Mercantile) Ltd v. National Westminster Bank Ltd (1977) 2 All E.R. 86, όπου αναφέρθηκαν τα ακόλουθα:
'It is only in exceptional cases that the courts will interfere with the machinery of irrevocable obligations assumed by banks. They are the life - blood of international commerce. Such obligations are regarded as collateral to the underlying rights and obligations between the merchants at either end of the banking chain. Except possibly in clear cases of fraud of which the banks have notice, the courts will leave the merchants to settle their disputes under the contracts by litigation or arbitration as available to them or stipulated in the contracts. The courts are not concerned with their difficulties to enforce such claims: these are risks which the merchants take. In this case the plaintiff took the risk of the unconditional wording of the guarantees. The machinery and commitments of banks are on a different level. They must be allowed to be honored, free from interference by the courts. Otherwise, trust in international commerce could be irreparably damaged'»
Στην απόφαση της σημειώνει ακόμη πως στο γενικά οπισθογραφημένο κλητήριο ένταλμα που καταχωρίστηκε, δεν γίνεται οποιαδήποτε αναφορά σε δόλο ή σε δόλιες ενέργειες των Εναγομένων 1, και κατ΄ επέκταση δεν αξιώνονται θεραπείες που αφορούν σε δόλο ή δόλιες ενέργειες. Η ευπαίδευτη Πρόεδρος καταγράφει στην απόφαση της, πως είναι στην ΄Εκθεση Απαίτησης που καταχωρίστηκε στις 9.3.2021 (δηλαδή μετά που επιφυλάχθηκε η απόφαση στην αίτηση για έκδοση προσωρινών διαταγμάτων) που οι Ενάγοντες έκαναν, για πρώτη φορά, αναφορά σε «αξιώσεις για δόλιες ενέργειες των Εναγομένων αρ. 1 που αφορούν στην υποβολή αιτήματος για εξαργύρωση της τραπεζικής εγγύησης». Οι Ενάγοντες, ως είχαν κάθε δικαίωμα, έχουν εφεσιβάλει την απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, ημερ. 31.3.2021.
Μετά την έκδοση της ακυρωτικής απόφασης, και αφού τα εκδοθέντα προσωρινά διατάγματα έπαυσαν να ισχύουν, η Εναγόμενη 1 αποτάθηκε, ως δικαιούχος της επίδικης τραπεζικής εγγύησης, με μονομερή αίτηση ημερ. 14.4.2021, στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού, με την οποία αξίωσε την ακόλουθη θεραπεία:
«Διάταγμα και/ή οδηγίες του σεβαστού Δικαστηρίου με τις οποίες να διατάζεται και/ή να δίδονται οδηγίες στον Πρωτοκολλητή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού και/ή στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους και/ή στο Γενικό Λογιστή του Κράτους και/ή στον κάτοχο και/ή δικαιούχο του λογαριασμού με τα στοιχεία:
................................
όπως εντός 3 ημερών από την επίδοση του παρόντος διατάγματος, εμβάσουν στο πιο κάτω λογαριασμό των Εναγομένων το ποσό των €1.996.288,00.- και/ή όποιο άλλο ποσό τηρείται από αυτούς βάσει του μονομερούς διατάγματος του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού στην υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο αγωγή ημερομηνίας 6.11.2020 και το οποίο μονομερές διάταγμα ακυρώθηκε βάσει απόφασης του ιδίου Δικαστηρίου ημερομηνίας 31.3.2021.
...............................»
Με άλλα λόγια, ζητούσε όπως το ποσό της τραπεζικής εγγύησης για την οποία είχε υποβάλει αίτημα για πληρωμή από τις 5.11.2020, και το οποίο αίτημα της ανεκόπη με την έκδοση των προσωρινών διαταγμάτων, τα οποία στη συνέχεια ακυρώθηκαν, εμβασθεί σε δικό της λογαριασμό.
Η Αίτηση βασιζόταν, ανάμεσα σ΄ άλλα, στο άρθρο 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου, Ν 14/60, στα άρθρα 4-9 του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 6 και στις συμφυείς εξουσίες του Δικαστηρίου. Η ευπαίδευτη Πρόεδρος του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, αφού έθεσε ενώπιον της και τη συγκατάθεση των δικηγόρων της Εναγόμενης 2 Τράπεζας, στην οποία καταγράφεται ότι: «Δια της παρούσης επιβεβαιώνω ότι οι πελάτες μου Bank of Cyprus Public Co Limited δεν φέρουν ένσταση σε οποιοδήποτε αίτημα της E.O.E. Tourist Enterprises Limited για έκδοση διατάγματος με το οποίο να διατάσσεται η μεταφορά του όποιου ποσού τηρείται σήμερα βάσει του Διατάγματος στην Αγωγή και το οποίο μονομερές διάταγμα ακυρώθηκε βάσει της Απόφασης, νοουμένου ότι το σχετικό ποσό θα μεταφερθεί στον κατωτέρω λογαριασμό ...», ενέκρινε την αίτηση και/ή εξέδωσε στις 14.4.2021 το αιτούμενο «διάταγμα».
Μετά την έκδοση του εν λόγω διατάγματος, οι Ενάγοντες αντέδρασαν και καταχώρισαν την υπό εκδίκαση αίτηση με την οποία ζητούν να τους επιτραπεί να καταχωρίσουν αίτηση δια κλήσεως για ακύρωση του μονομερώς εκδοθέντος «διατάγματος» με προνομιακό ένταλμα Certiorari.
Έχω θέσει ενώπιον μου το περιεχόμενο της έκθεσης γεγονότων που έχει καταχωριστεί προς υποστήριξη της παρούσας αίτησης, ως επίσης και το περιεχόμενο της ένορκης δήλωσης του κ. xxx Χρυσοστόμου, ημερ. 15.4.2021. Τέλος έθεσα ενώπιον μου και τα όσα ανέφερε ο ευπαίδευτος συνήγορος των Αιτητών με την εμπεριστατωμένη αγόρευση του, και τη Νομολογία στην οποία με παρέπεμψε.
Με κάθε σεβασμό δεν συμφωνώ ότι το εκδοθέν «διάταγμα» ημερ. 14.4.2021 ήταν διάταγμα εν τη εννοία του άρθρου 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου, Ν 14/60, για να εφαρμόζονται όλα αυτά στα οποία έκανε αναφορά ο ευπαίδευτος συνήγορος των Αιτητών (υπογραφή εγγύησης-επιστρεπτέο). Ούτε ετίθετο θέμα διόρθωσης της ακυρωτικής απόφασης ημερ. 31.3.2021 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού. Να επαναλάβω ότι οι Αιτητές για να μην επιτρέψουν στους Εναγόμενους 1 να εισπράξουν ως δικαιούχοι το ποσό της τραπεζικής εγγύησης, ζήτησαν και εξασφάλισαν με μονομερή αίτηση, προσωρινά διατάγματα, τα οποία, ως ελέχθη, ακυρώθηκαν με απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού αφού ακούστηκαν και οι δύο πλευρές. Η μονομερής αίτηση ημερ. 14.4.2021, και οι οδηγίες που ουσιαστικά δόθηκαν δυνάμει αυτής, ήταν απόρροια της πιο πάνω ακυρωτικής απόφασης για να πάρει σάρκα και οστά το αίτημα της Εναγόμενης 1 για είσπραξη της τραπεζικής επιταγής, το οποίο αίτημα είχε υποβάλει πριν από την έκδοση των προσωρινών διαταγμάτων, τα οποία στη συνέχεια ακυρώθηκαν. Μάλιστα πριν ζητήσει το ποσό της τραπεζικής εγγύησης εξασφάλισε επιστολή από την πληρώτρια Τράπεζα η οποία δεν έφερε ένσταση στο αίτημα. Βρίσκω πως δεν ετίθετο θέμα ούτε να ακουστούν οι Αιτητές αλλά ούτε και να οριστεί για επίδοση-επιστρεπτέο «το διάταγμα» που εξέδωσε το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού στις 14.4.2021. Θεωρώ πως η Τράπεζα με την ακύρωση των εκδοθέντων προσωρινών διαταγμάτων, ενομιμοποιείτο να καταβάλει το ποσό της τραπεζικής εγγύησης στην Εναγόμενη 1, ενδεχομένως και χωρίς οδηγίες του Δικαστηρίου. Οι οδηγίες ζητήθηκαν αφού το ποσό της τραπεζικής εγγύησης δεν ήταν στην κατοχή της στις 14.4.2021. Τέλος να σημειώσω ότι για το θέμα της τραπεζικής εγγύησης, και για το εάν το πόσο που αυτή κάλυπτε θα έπρεπε να καταβληθεί ή όχι στην Εναγόμενη 1 εταιρεία, οι Αιτητές ακούστηκαν στα πλαίσια εκδίκασης της αίτησης τους για έκδοση προσωρινών διαταγμάτων, η οποία στο τέλος της ημέρας απερρίφθη.
Υπό το φως των πιο πάνω, βρίσκω ότι δεν νομιμοποιούνται τώρα να αμφισβητούν τις οδηγίες και/ή «διάταγμα» του κατώτερου Δικαστηρίου που δόθηκε στις 14.4.2021. Υιοθέτηση των θέσεων των Αιτητών ουσιαστικά θα ισοδυναμούσε με αναβίωση των προσωρινών διαταγμάτων, τα οποία όμως είχαν ακυρωθεί με δικαστική απόφαση στις 31.3.2021.
Εάν όμως έβρισκα ότι ενομιμοποιούντο, και πάλι δεν θα ήμουν έτοιμος να δώσω την αιτούμενη άδεια αφού σε κάθε περίπτωση το κατ΄ ισχυρισμόν διάταγμα εξεδόθη μονομερώς, δηλαδή χωρίς να ακουστούν, και σε καμιά περίπτωση δεν ήταν διάταγμα το οποίο απευθύνετο σ΄ αυτούς. Είναι γνωστό πως όταν ένα διάταγμα έχει εκδοθεί μονομερώς και από αυτό επηρεάζεται κάποιο πρόσωπο, το τελευταίο μπορεί να αποταθεί με αίτηση στο Δικαστήριο που το εξέδωσε για ακύρωση ή τροποποίηση του. Στην Κωνσταντινίδη (1992) 1(Β) ΑΑΔ, 853 εξεδόθη, στα πλαίσια εκκρεμούσης αίτησης Ενοικιοστασίου, κατόπιν μονομερούς αίτησης των ενοικιαστών, διάταγμα με το οποίο οι Καθ΄ ων η αίτηση διατάσσονταν «να επιτρέψουν εις τους Αιτητάς συνοδευομένους από υπαλλήλους ή τεχνικούς, να ανεβούν εις την οροφήν της οικοδομής προς επιθεώρηση και επιδιόρθωση αντένας ή άλλης εγκατάστασης τους, καθ΄ οιανδήποτε εργάσιμη ημέρα και ώρα». Με την επίδοση του διατάγματος οι Καθ΄ ων η αίτηση προσέφυγαν στο Ανώτατο Δικαστήριο ζητώντας να τους δοθεί άδεια για καταχώριση αίτησης δια κλήσεως για έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari, με το οποίο να ακυρώνεται το εκδοθέν από το κατώτερο Δικαστήριο διάταγμα. Ήταν η θέση τους ότι το κατώτερο Δικαστήριο ενήργησε χωρίς να έχει δικαιοδοσία και κάτω από πλάνη αναφορικά με το περιεχόμενο και την ερμηνεία των νομοθετικών διατάξεων πάνω στις οποίες στηρίχθηκε η αίτηση των ενοικιαστών. Ο αείμνηστος Ι. Πογιατζής, Δ. απορρίπτοντας τη μονομερή αίτηση των ιδιοκτητών σημείωσε τα ακόλουθα:
«Στην παρούσα υπόθεση το προσβαλλόμενο προσωρινό διάταγμα εναντίον των Αιτητών εκδόθηκε χωρίς οποιαδήποτε προηγούμενη ειδοποίηση σ' αυτούς, χωρίς να καθοριστεί η χρονική διάρκεια της ισχύος του και χωρίς να οριστεί ημερομηνία για την εμφάνιση των Αιτητών στο Δικαστήριο για σκοπούς υποβολής τυχόν ένστασής τους είτε κατά της αρχικής έκδοσής του είτε κατά της παράτασης της ισχύος του. Η παρούσα υπόθεση συνιστά κλασσική περίπτωση εφαρμογής της πρόνοιας της παραγράφου (4) του θεσμού 8 της Διαταγής 48 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, η οποία προνοεί τα εξής:
'Any person (other than the applicant) affected by an order made ex parte may apply by summons to have it set aside or varied and the Court or Judge may set aside or vary such order on such terms as may seem just.'
To προσφερόμενο με την πιο πάνω παράγραφο ένδικο μέσο παρέχει στους Αιτητές την ευχέρεια να ζητήσουν την ακύρωση του επίδικου διατάγματος από το Δικαστήριο που το εξέδωσε, για τους Ίδιους ακριβώς λόγους για τους οποίους ζητείται η ακύρωση του στην παρούσα διαδικασία.
Είναι γεγονός παραδεκτό ότι οι Αιτητές δεν έκαμαν χρήση του εν λόγω διαζευκτικού ένδικου μέσου. Τουναντίον, επέλεξαν να επιδιώξουν την ακύρωση του με την έκδοση του αιτούμενου προνομιακού διατάγματος κάτω από το άρθρο 155.4 του Συντάγματος. Είναι επίσης γεγονός ότι οι Αιτητές δεν έχουν προβάλει οποιαδήποτε δικαιολογία για την επιλογή τους επί του προκειμένου. Στην ένορκη δήλωση που καταχωρήθηκε για υποστήριξη της παρούσας αίτησης κανένας απολύτως ισχυρισμός δεν εγείρεται αναφορικά με την ύπαρξη οποιωνδήποτε ειδικών συνθηκών, όπως προβλέπεται στη νομολογία.»
Εδώ με την παράγραφο 29 της ένορκης δήλωσης του κ. Αλέξη Χρυσοστόμου οι Αιτητές αναφέρουν ότι: «Δεν έχουν οποιοδήποτε άλλο αποτελεσματικό εναλλακτικό ένδικο μέσο για να παραμερίσουν το διάταγμα ενώ περαιτέρω συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις αφού αν δεν ανασταλεί ή παραμεριστεί το Διάταγμα, τόσο τα παρακλητικά ΣΤ και Ζ της Έκθεσης Απαίτησης όσο και η Έφεση θα καταστεί άνευ αντικειμένου». Ουσιαστικά με την αναφορά τους ότι δεν έχουν άλλο αποτελεσματικό εναλλακτικό ένδικο μέσο, παραδέχονται ότι υπάρχει άλλο εναλλακτικό ένδικο μέσο αλλά θεωρούν ότι αυτό δεν είναι αποτελεσματικό. Δεν διευκρινίζουν ποιο είναι αυτό και γιατί δεν είναι αποτελεσματικό. Δεν γνωρίζω αν έχουν κατά νου τη Δ.48 θ.8(4) των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας. Έχει ήδη γίνει αναφορά ότι υπάρχει άλλο ένδικο μέσο σε περίπτωση που θεωρούν ότι η απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού ημερ. 14.4.2021, συνιστά διάταγμα εν τη εννοία του Νόμου. Όσον αφορά στη θέση τους ότι η έφεση που καταχώρισαν κατά της απόφασης ημερ. 31.3.2021, θα παραμείνει άνευ αντικειμένου, δεν με βρίσκει σύμφωνο αλλά ούτε θεωρώ ορθό να αξιώνεται προνομιακό ένταλμα για να μην απωλέσει το αντικείμενο της μια έφεση. Όσον αφορά στα παρακλητικά ΣΤ και Ζ της ΄Εκθεσης Απαίτησης, έχει ήδη γίνει αναφορά ότι στο γενικά οπισθογραφημένο κλητήριο ένταλμα ουδεμία μνεία γίνεται σε σχέση με δόλο ή δόλια ενέργεια. Εν πάση περιπτώσει, το κατώτερο Δικαστήριο απορρίπτοντας την αίτηση για προσωρινά διατάγματα και ακυρώνοντας αυτά, ασχολήθηκε και με το εν λόγω θέμα για να καταλήξει ως εξής:
«Οι αναφορές που υπάρχουν στην Αίτηση σε δόλια προσπάθεια εξαργύρωσης της επίδικης Τραπεζικής Εγγύησης από μέρους των Εναγομένων αρ. 1 δεν υποστηρίζονται από οποιαδήποτε μαρτυρία. Προβάλλονται αόριστα και γενικά και χωρίς την απαραίτητη τεκμηρίωση που να παρέχει στο Δικαστήριο ευχέρεια να παρέμβει στην πληρωμή τραπεζικής εγγύησης. Αυτό που προκύπτει από την Ένορκη Δήλωση είναι απλά η έκφραση της πεποίθησης του Ομνύοντα ότι, για να γίνεται απαίτηση επί της Εγγυητικής, συνεπάγεται ότι αυτό γίνεται «δόλια, κακόπιστα, καταχρηστικά και αναιτιολόγητα». Από την Νομολογία, όμως, προκύπτει ότι η, στην απουσία άλλης μαρτυρίας, πεποίθηση δεν αρκεί. Απαιτείται να καταδειχθεί με ξεκάθαρη μαρτυρία ότι το μόνο ρεαλιστικό συμπέρασμα στο οποίο μπορεί να οδηγηθεί κάποιος είναι ότι υπάρχει δόλος εκ μέρους του δικαιούχου. Απαραίτητη προϋπόθεση, περαιτέρω, είναι και η γνώση της Τράπεζας περί τούτου. Από την ενώπιον μου Ένορκη Δήλωση δεν προκύπτει οποιαδήποτε τέτοια αναφορά, ή υπάρχει τέτοια ικανοποιητική μαρτυρία που να μπορεί να οδηγήσει το Δικαστήριο στα πιο πάνω συμπεράσματα.»
Με άλλα λόγια, αποφάσισε και αυτό το θέμα εναντίον των θέσεων των Αιτητών. Η ορθότητα της πιο πάνω προσέγγισης του δεν εξετάζεται τώρα, και κατ΄ επέκταση δεν είναι ορθό τα ίδια θέματα που εξετάστηκαν από το κατώτερο Δικαστήριο και απορρίφθηκαν, να επαναφέρονται με τη διαδικασία του προνομιακού εντάλματος, η οποία αυτό που ουσιαστικά επιδιώκει είναι να αναβιώσει τα προσωρινά διατάγματα που έχουν ήδη ακυρωθεί με δικαστική απόφαση.
Εν κατακλείδι, δεν έχω ικανοποιηθεί ότι υπάρχει εκ πρώτης όψεως υπόθεση και/ή συζητήσιμο θέμα (Ανθίμου (1991) 1 ΑΑΔ, 41, 48). Σε κάθε περίπτωση αν οι Αιτητές θεωρούν ότι η απόφαση του κατώτερου Δικαστηρίου, ημερ. 14.4.2021, συνιστά διάταγμα που τους αφορά, μπορούν να κινηθούν με τη διαδικασία παραμερισμού του στη βάση της Δ.48 θ. 8(4) των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας και να ζητήσουν την ακύρωση, του για τους ίδιους λόγους για τους οποίους ζητείται η ακύρωση του με τη διαδικασία του προνομιακού εντάλματος. Σε κάθε περίπτωση δεν βρίσκω ότι έχουν τεθεί ενώπιον μου τέτοιες εξαιρετικές περιστάσεις που να δικαιολογούν τη χορήγηση της αιτούμενης άδειας.
Η Αίτηση απορρίπτεται.
Ι. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ.
/ΕΑΠ.