|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2021:D72
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Aίτηση Αρ. 28/2021)
1 Μαρτίου 2021
[Χ. ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ xxx ΠΑΥΛΟΥ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΤΥΠΟΥ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥΡΓΙΟΔΙΚΕΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ ΜΕ ΑΡ.17785/20 ΗΜΕΡ.25.2.21
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥΡΓΙΟΔΙΚΕΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ Η ΟΠΟΙΑ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΤΗΝ 25.2.2021 ΣΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ ΜΕ ΑΡ.17785/20
--------------
Χριστίνα Χριστοφή (κα) με Πολίνα Νικολάου (κα) για Δημητρίου & Δημητρίου Δ.Ε.Π.Ε., για τον Αιτητή.
------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.: Ο Αιτητής είναι κατηγορούμενος σε ποινική υπόθεση ενώπιον Κακουργιοδικείου. Αντιμετωπίζει, μαζί με άλλα πρόσωπα, σοβαρές κατηγορίες κατά παράβαση του περί Ναρκωτικών και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου του 1977 (Ν.29/1977), ως έχει τροποποιηθεί.
Με την παρούσα ζητά άδεια του Δικαστηρίου για την καταχώριση αίτησης με κλήση για την έκδοση προνομιακού εντάλματος certiorari που να ακυρώνει ή και παραμερίζει την ενδιάμεση απόφαση του Κακουργιοδικείου ημερ.25.2.2001 με την οποία «δεν ενέκρινε τη διεξαγωγή δίκης εντός δίκης για παρανόμως ληφθείσα μαρτυρία». Περαιτέρω, την αναστολή της ποινικής δίκης «μέχρι την έκδοση απόφασης στην παρούσα».
Στην ποινική δίκη η Κατηγορούσα Αρχή είχε επιχειρήσει να παρουσιάσει ως τεκμήριο δύο νάυλον συσκευασίες που περιείχαν ποσότητα ξηρής φυτικής ύλης, που, σύμφωνα με την μαρτυρία, είχε ανευρεθεί, κατόπιν έρευνας δυνάμει δικαστικού εντάλματος έρευνας, σε εμπορευματοκιβώτιο. Το εμπορευματοκιβώτιο βρισκόταν κατά πάντα ουσιώδη χρόνο φορτωμένο σε καρότσα, που ήταν ακινητοποιημένη σε οδό μέσα στα όρια των βρετανικών βάσεων Ακρωτηρίου.
Το δικαστικό ένταλμα έρευνας, που εκδόθηκε από Δικαστή των βρετανικών βάσεων, εξουσιοδοτούσε τη διεξαγωγή έρευνας του εμπορευματοκιβωτίου («This is therefore to authorize and require you forwith, with power of assistance, to search the metal container under identification reference TCxxxxxx579»), χωρίς να γίνεται σε αυτό αναφορά στην καρότσα, παρά το ότι, όπως το θέτουν οι δικηγόροι του Αιτητή, στην ένορκη δήλωση που υποστήριζε την αίτηση για την έκδοση του αναφερόταν ότι το εμπορευματοκιβώτιο είχε εντοπιστεί να επικάθεται πάνω σε καρότσα («they located the said container sitting on a trailer under identification number 19xxxxT parked along Ayiou Nicolaou street at Ipsonas Limassol»).
Οι δικηγόροι του Αιτητή ήγειραν ένσταση και καταχώρισαν γραπτή αγόρευση τιτλοφορούμενη «Αίτημα για διεξαγωγή δίκης εντός δίκης». Ήταν η θέση τους ότι οι συσκευασίες αποτελούσαν μαρτυρία που είχε εξασφαλιστεί παράνομα και κατά παράβαση συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων. Αναλυτικότερα, ότι εφόσον δεν είχε εκδοθεί ένταλμα έρευνας για την καρότσα, που ήταν ιδιοκτησίας τρίτου προσώπου, δεν ήταν επιτρεπτό να ερευνηθεί οτιδήποτε ήταν φορτωμένο σε αυτή. Κατά την εισήγηση τους, η καρότσα αποτελούσε «ανεξάρτητο τόπο» και το ένταλμα δεν εξουσιοδοτούσε είσοδο και έρευνα στον τόπο αυτό. Με την έρευνα όπως έγινε, παραβιάστηκαν τα δικαιώματα τρίτου προσώπου, δηλαδή του ιδιοκτήτη της καρότσας. Πάντα κατά τις εισηγήσεις τους, ο Αιτητής, ως κατηγορούμενος στην υπόθεση, εναντίον του οποίου προοριζόταν η μαρτυρία είχε το αναγκαίο υπόβαθρο ενδιαφερομένου για να επικαλεστεί τη παραβίαση των συνταγματικών δικαιωμάτων του τρίτου προσώπου.
Δεν θα προχωρήσω στην νομική επιχειρηματολογία που ανέπτυξαν οι δικηγόροι του Αιτητή ενώπιον του Κακουργιοδικείου, γιατί δεν συνιστά αντικείμενο της παρούσας διαδικασίας, με την οποία ζητείται ο έλεγχος της απόφασης με την οποία το Κακουργιοδικείο «δεν ενέκρινε τη διεξαγωγή δίκης εντός δίκης για παρανόμως ληφθείσα μαρτυρία».
Η δίκη εντός δίκης είναι αυτοτελής διαδικασία που σκοπό έχει την εξαγωγή ευρημάτων ως προς τις πραγματικές περιστάσεις κάτω από τις οποίες μαρτυρία, που επιχειρείται να παρουσιαστεί στην κύρια δίκη, έχει περισυλλεγεί. Διατάσσεται η διεξαγωγή της όταν υπάρχει αμφισβήτηση ως προς τις περιστάσεις αυτές, κατά τρόπο που μπορεί να επηρεαστεί η απόφαση για την αποδοχή ή όχι (admissibility) της μαρτυρίας. Εκεί δηλαδή όπου πρέπει να προσδιοριστούν τα γεγονότα πάνω στα οποία το δικαστήριο θα εφαρμόσει τους αποδεικτικούς κανόνες για να αποφασίσει κατά πόσο θα εντάξει την προτεινόμενη μαρτυρία στο αποδεικτικό υλικό της υπόθεσης. Όταν δεν υπάρχει διάσταση ως προς τις πραγματικές περιστάσεις, η διαδικασία της δίκης εντός δίκης είναι αχρείαστη και το δικαστήριο, στη βάση των περιστάσεων που δεν αμφισβητούνται, εφαρμόζοντας τους αποδεικτικούς κανόνες, αποφασίζει το ζήτημα.
Το Κακουργιοδικείο διαπίστωσε ότι προέκυπτε κοινό έδαφος ως προς τις ουσιώδεις περιστάσεις κάτω από τις οποίες παραλήφθηκαν από την Αστυνομία οι δύο συσκευασίες που επιχειρείτο να παρουσιαστούν ως τεκμήριο. Κατέγραψε σε ξεχωριστή παράγραφο της απόφασης του τις επιμέρους περιστάσεις απαριθμώντας τις .
Η βάση της επιχειρηματολογίας που είχε αναπτυχθεί ενώπιον του Κακουργιοδικείου ότι οι δύο συσκευασίες δεν έπρεπε να γίνουν αποδεκτές ως τεκμήριο εδραζόταν στις περιστάσεις που το Κακουργιοδικείο κατέγραψε αναλυτικά ως κοινό έδαφος. Ότι το δικαστικό ένταλμα έρευνας δεν νομιμοποιούσε την έρευνα του εμπορευματοκιβωτίου γιατί το εμπορευματοκιβώτιο ήταν φορτωμένο σε καρότσα ιδιοκτησίας τρίτου προσώπου και το δικαστικό ένταλμα δεν αναφερόταν σε αυτή και δεν εξουσιοδοτούσε την έρευνα της. Δεν είχε υποδειχθεί από πλευράς του Αιτητή και δεν εντοπίστηκε οτιδήποτε, που να συνιστούσε σημείο διαφωνίας αναφορικά με τις ουσιώδης περιστάσεις.
Εφόσον το Κακουργιοδικείο έκρινε ότι είχε ενώπιον του τις ουσιώδεις περιστάσεις κάτω από τις οποίες η μαρτυρία είχε περισυλλεγεί από την Αστυνομία, ό,τι παρέμενε ήταν η ετυμηγορία του στη βάση των αποδεικτικών κανόνων περί της αποδοχής ή όχι της μαρτυρίας. Η δίκη εντός δίκης δεν μπορούσε να εξυπηρετήσει σε οτιδήποτε. Έτσι, προχώρησε το Κακουργιοδικείο και αποφάσισε το ζήτημα της αποδεχτότητας των δύο συσκευασίων με βάση το νόμο και τις αποδέχτηκε ως τεκμήριο 49.
Είναι αυτή η κατάληξη του Κακουργιοδικείου που δεν ικανοποιεί την υπεράσπιση του Αιτητή και είναι ουσιαστικά την ορθότητα αυτής της κατάληξης που δεν ασπάζεται η υπεράσπιση του Αιτητή, ζήτημα που όμως δεν αποτελεί αντικείμενο της παρούσας διαδικασίας.
Το ποινικό δικαστήριο έχει ευχέρεια να διατάξει τη διεξαγωγή δίκης εντός δίκης όπου κρίνει ότι αυτή καθίσταται αναγκαία για τους σκοπούς κρίσης της αποδεχτότητας μαρτυρίας. Στην προκειμένη περίπτωση το Κακουργιοδικείο, μέσα στα πλαίσια άσκησης της εξουσίας του, αποφάνθηκε ότι κάτι τέτοιο δεν ήταν αναγκαίο, ούτε καν χρήσιμο.
Δεν έχει με κανένα τρόπο τεκμηριωθεί συζητήσιμη υπόθεση (Ανθίμου (1991) 1 Α.Α.Δ. 41) ώστε να ήταν δυνατό να χορηγηθεί άδεια για να καταχωριστεί αίτηση με κλήση για την έκδοση προνομιακού εντάλματος για τον παραμερισμό της απόφασης αυτής του Κακουργιοδικείου.
Το Κακουργιοδικείο που αποδέχτηκε τις δύο συσκευασίες ως τεκμήριο, διατηρεί, σε κάθε περίπτωση, την ευχέρεια αποκλεισμού αυτής της μαρτυρίας σε μεταγενέστερο στάδιο (Τ. Ηλιάδης & Ν.Γ. Σάντης «Το Δίκαιο της Απόδειξης, Δικονομικές και Ουσιαστικές Πτυχές», 2014, σελ. 126 και Κωνσταντίνου ν. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 255). Στην περίπτωση που ο Αιτητής καταδικαστεί και η μαρτυρία που έχει γίνει αποδεχτή παρουσιάζεται να έχει συνδράμει στην κρίση για την καταδίκη του, θα έχει την ευκαιρία με την καταχώριση έφεσης να προσβάλει και αυτή την παράμετρο της καταδικαστικής απόφασης.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Χ. Μαλαχτός, Δ.