|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2021:D96
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 24/2021)
12 Μαρτίου, 2021
[Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΤΟΥ 2018
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΛΤΔ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΣΤΙΣ 21/09/2020 ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΜΕ ΑΡ. 2544/2020 ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΝΟΜΟΥ ΚΕΦ. 6 ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ, ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΝΟΜΟΥ ΚΕΦ. 6, ΣΤΙΣ 28/01/2021 ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΜΕ ΑΡ. 2544/2020 ΜΕΤΑΞΥ:
1. I. Π. ΘΕΟΔΩΡΟΥ,
2. Θ. Π. ΘΕΟΔΩΡΗ,
3. A. Θ. ΚΑΤΕΛΑΡΗ,
4. Ε. Ι. ΘΕΟΔΩΡΟΥ,
5. ΕΚΤΥΠΩΣΕΙΣ ΥΦΑΣΜΑΤΩΝ Α/ΦΟΙ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΛΤΔ,
Εναγόντων-Αιτητών,
ΚΑΙ
1. ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΥ ΚΑΙ
ΧΩΡΟΜΕΤΡΙΑΣ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ,
2. ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ
ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΛΤΔ,
Εναγομένων-Καθ' ων η Αίτηση.
________________________
Διομήδης Καλλής, για Καλλής & Καλλής Δ.Ε.Π.Ε., για την Αιτήτρια.
________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.: Με την παρούσα μονομερή αίτηση, ζητείται άδεια για την προώθηση, στη συνέχεια, διαδικασίας έκδοσης εντάλματος certiorari. Με το εν λόγω ένταλμα, θα επιδιωχθεί η ακύρωση του προσωρινού διατάγματος που το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, (το Δικαστήριο), εξέδωσε στις 21.9.2020, στην αγωγή αρ. 2544/2020, (το διάταγμα).
Η μονομερής αίτηση, επί της οποίας εκδόθηκε το διάταγμα, είχε υποβληθεί και από τους πέντε ενάγοντες στην προαναφερθείσα αγωγή. Σε αυτούς, περιλαμβάνεται ο ενάγων 1, ένας εκ των διευθυντών και μετόχων της ενάγουσας 5 εταιρείας, (η ενάγουσα 5). Με το διάταγμα, απαγορεύθηκε η μετεγγραφή επ' ονόματι της εναγομένης 2 στην αγωγή, αιτήτριας στην παρούσα αίτηση, (η αιτήτρια), ακινήτου της ενάγουσας 5. Η αιτήτρια, όπως προκύπτει από την ονομασία της, ασχολείται με τη διαχείριση περιουσιακών στοιχείων. Το εν λόγω ακίνητο ήταν υποθηκευμένο προς εξασφάλιση δανείου, το οποίο ο ενάγων 1 και οι άλλοι τρεις ενάγοντες στην υπό αναφορά αγωγή είχαν συνάψει με συγκεκριμένη Συνεργατική Πιστωτική Εταιρεία.
Το Δικαστήριο, αφού ικανοποιήθηκε ότι δικαιολογείτο η έκδοση του διατάγματος, διέταξε την έκδοσή του, υπό την αίρεση κατάθεσης εγγύησης για ποσό €50.000,00 «από τον ενάγοντα αρ. 1 - αιτητή και διευθυντή της ενάγουσας αρ. 5 - αιτήτριας». Αυτή αφορούσε την κάλυψη ζημιών και εξόδων, τα οποία η αιτήτρια, τυχόν, ήθελε υποστεί από την έκδοση του διατάγματος. Η πιο πάνω πρόνοια στο διάταγμα τέθηκε κατ' επιταγή του άρθρου 9(2) του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 6, το οποίο προβλέπει ότι:-
«(2) Πριν εκδώσει το διάταγμα αυτό χωρίς ειδοποίηση, το Δικαστήριο πρέπει να απαιτεί από το πρόσωπο που ζητά αυτό, όπως αναλάβει προσωπική υποχρέωση, με ή χωρίς εγγυητή ή εγγυητές, όπως το Δικαστήριο θεωρεί σκόπιμο, για να εξασφαλιστεί η υποχρέωση του για αποζημίωση του προσώπου εναντίον του οποίου ζητείται το διάταγμα.»
Με την υπό εξέταση αίτηση, προβάλλεται η θέση ότι η πρόνοια του Δικαστηρίου για κατάθεση εγγύησης προσωπικά από τον ενάγοντα 1 και όχι από την ενάγουσα 5, ιδιοκτήτρια του προαναφερθέντος ενυπόθηκου ακινήτου, είναι αντίθετη με τα προβλεπόμενα στο άρθρο 9(2) του Κεφ. 6. Συνιστά, ως εκ τούτου, πασίδηλο νομικό σφάλμα στο πρακτικό του Δικαστηρίου, το οποίο καθιστά άκυρο το ίδιο το διάταγμα. Με το επιδιωκόμενο δε προς έκδοση ένταλμα certiorari θα ακυρώνεται το εν λόγω διάταγμα, ως εκ του νομικού σφάλματος που έχει προαναφερθεί.
Σημαντικά στην εξέταση της παρούσας αίτησης είναι, επίσης, τα ακόλουθα γεγονότα: Το διάταγμα, με την έκδοσή του, ορίστηκε επιστρεπτέο στις 28.9.2020. Η αιτήτρια, στις 27.10.2020, καταχώρισε ένσταση για τη συνέχιση της ισχύος του. Συνακόλουθα, το Δικαστήριο διεξήγαγε ακρόαση, προς αναθεώρησή του. Στις 28.1.2021, εξέδωσε την απόφασή του, καθιστώντας το απόλυτο. ΄Οπως προκύπτει από την απόφασή του, με την ένσταση, είχε τεθεί και τότε θέμα ακυρότητας του διατάγματος, για τον ίδιο λόγο που έχει προαναφερθεί, το οποίο εξετάστηκε και απορρίφθηκε. Σημειώνεται πως, στο πλαίσιο της παρούσας αίτησης, ζητείται άδεια για καταχώριση αίτησης για έκδοση εντάλματος certiorari, με το οποίο να ακυρώνεται και η απόφαση του Δικαστηρίου ημερομηνίας 28.1.2021, χωρίς να αναφέρεται οποιοσδήποτε λόγος προς τούτο.
Κατά την εξέταση της παρούσας αίτησης, με δεδομένα το χρόνο καταχώρισής της, στις 22.2.2021, και την πρόθεση για ακύρωση του διατάγματος που εκδόθηκε στις 21.9.2020, υποδείχθηκε στο συνήγορο της αιτήτριας ότι αυτή καταχωρίστηκε εκπρόθεσμα. Η υπόδειξη, ανωτέρω, έγινε στη βάση των προνοιών του Κ. 5(1) του περί Ανωτάτου Δικαστηρίου (Δικαιοδοσία ΄Εκδοσης Ενταλμάτων Προνομιακής Φύσεως) Διαδικαστικού Κανονισμού του 2018. Αυτός προβλέπει ότι αίτηση για άδεια, ως η παρούσα, «καταχωρείται το συντομότερο .... Σε κάθε περίπτωση δεν πρέπει να υπερβαίνει τις 45 ημέρες από την έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης, διατάγματος ή πράξης.» Η απάντηση του συνηγόρου δόθηκε με αναφορά στην υπόθεση Ashingdane v. U.K. A 93 (1985) 7 EHRR 528.
Στην υπόθεση εκείνην, εξετάστηκε, υπό το πρίσμα του ΄Αρθρου 6.1 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, (Ε.Σ.Δ.Α.), η εγκυρότητα νομοθετικής διάταξης, διά της οποίας επιβάλλεται περιορισμός αναφορικά με το χρόνο, εντός του οποίου πρόσωπο δύναται να υποβάλει κάποιο αίτημα στο δικαστήριο. Αποφασίστηκε πως το δικαίωμα πρόσβασης στα δικαστήρια δεν είναι απόλυτο και ότι ένα κράτος μπορεί να θέσει περιορισμό ως προς τούτο, προκειμένου να εξυπηρετήσει κάποιο νόμιμο σκοπό, αυτού εκτιμουμένου στη βάση της αρχής της αναλογικότητας και του τρόπου επιδίωξής του. ΄Οπως, επίσης, υποδείχθηκε, σχετικές ως προς τη διενεργούμενη, ως άνω, εξέταση είναι οι συγκεκριμένες περιστάσεις υπό τις οποίες επιδιώκεται η εφαρμογή της εμπλεκόμενης νομοθετικής πρόνοιας. Δέστε, επί τούτου, τις παραγράφους 56 έως 59 της πιο πάνω υπόθεσης.
Στην περίπτωση του υπό αναφορά Διαδικαστικού Κανονισμού, ο καθορισμός, στον Κ. 5(1), του χρόνου των 45 ημερών λαμβάνει υπόψη ότι αίτηση για προνομιακά εντάλματα, ως εκ της ιδιαίτερης φύσεώς της και του συγκεκριμένου, όπως πρέπει να είναι, αντικειμένου της, εξετάζεται εντός πολύ σύντομου χρόνου. Τούτο δικαιολογείται, προπαντός, όταν η προσβαλλόμενη απόφαση, διάταγμα ή πράξη προκύπτουν, όπως εν προκειμένω, στο πλαίσιο μιας υπό εξέλιξη κύριας διαδικασίας ή σε διαδικασία επειγούσης φύσεως. Πέραν τούτου, στην παράγραφο (2) του Κ. 5, παρέχεται δυνατότητα για επέκταση της προθεσμίας των 45 ημερών, εφόσον καταδεικνύεται, όμως, ότι συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις, οι οποίες έχουν εμποδίσει τον αιτητή να καταχωρίσει την αίτησή του για άδεια εγκαίρως.
Στην προκειμένη περίπτωση, η υπό εξέταση αίτηση, σαφώς, δεν καταχωρίστηκε εντός του χρόνου των 45 ημερών, ούτε επιδιώχθηκε επέκταση του χρόνου αυτού. ΄Ισως να μην είχε γίνει αντιληπτό ότι υπήρχε ο πιο πάνω περιορισμός. Εν πάση περιπτώσει, όπως προκύπτει από τα πιο πάνω γεγονότα, όσον αφορά το θέμα που απασχολεί, καθοριστικής σημασίας ήταν το διάταγμα που εκδόθηκε στις 21.9.2020 και όχι η απόφαση του Δικαστηρίου της 28.1.2021. Υπενθυμίζεται δε πως, με την επίδοση του διατάγματος, η αιτήτρια, ενεργώντας διά των δικηγόρων της, καταχώρισε ειδοποίηση ένστασης κατά της παραμονής του σε ισχύ. ΄Ενας δε από τους λόγους της ένστασης αφορούσε το νόμιμο της παρασχεθείσας εγγύησης δυνάμει του άρθρου 9(2) του Κεφ. 6. Το Δικαστήριο, στις 28.1.2021, αποφάσισε και επί του θέματος τούτου. Η απόφασή του δε, σχετικά, ήταν απορριπτική.
Σημειώνεται πως, στην τελευταία απόφαση, δεν προβλέφθηκε, με την οριστικοποίηση του διατάγματος, η παροχή εγγύησης, γι' αυτό και η εν λόγω απόφαση δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο εξέτασης στη βάση που έχει προαναφερθεί. Η πορεία δε που η αιτήτρια επέλεξε να ακολουθήσει, με καταχώριση ένστασης σε σχέση με την εγκυρότητα και παραμονή του διατάγματος σε ισχύ, δεν τής αφήνει άλλη επιλογή παρά την καταχώριση έφεσης κατά της προαναφερθείσας απόφασης. Συνακόλουθα, δε διαπιστώνεται αυτή να έχει αποστερηθεί του δικαιώματος να προσφύγει στο δικαστήριο, πράγμα το οποίο και έπραξε, με τον τρόπο που έχει, προηγουμένως, περιγραφεί. Σε κάθε περίπτωση δε, για τους λόγους που έχουν αναφερθεί, η υπό εξέταση αίτηση κρίνεται εκπρόθεσμη.
Παρεμπιπτόντως, μπορεί, επίσης, να αναφερθεί ότι η θέση εκ μέρους της αιτήτριας πως το πρακτικό του Δικαστηρίου της 21.9.2020 προέβλεπε η εγγύηση να παραχωρείτο προσωπικά από τον ενάγοντα 1 στην υπό αναφορά αγωγή, δε φαίνεται να είναι ορθή. Κάτι τέτοιο δεν επιβεβαιώνεται από την ίδια την εγγύηση. ΄Ο,τι αναφέρεται σε αυτήν είναι το εξής: «Εγώ ο Ι. Π. Θεοδώρου ... υπογράφω την παρούσα εγγύηση ως εξουσιοδοτημένος αντιπρόσωπος της Εκτυπώσεις Υφασμάτων Α/φοί Θεοδώρου ΛΤΔ ... ως η διαταγή του Δικαστηρίου ημερ. 21/09/20 ...», δηλαδή της ενάγουσας 5.
Από την υπόθεση Ο Φιλελεύθερος Λτδ κ.ά. (2003) 1 Α.Α.Δ. 1729, προκύπτει πως, όταν προβάλλεται ότι μια απόφαση είναι νομικά λανθασμένη, όπως στην παρούσα περίπτωση, πιο ασφαλές είναι να εξετάζεται το ίδιο το πρακτικό που τήρησε το δικαστήριο κατά την έκδοσή της, παρά η συνταγμένη απόφαση. Στην προκειμένη περίπτωση, το Δικαστήριο, αφού εξέτασε τη μονομερή αίτηση και ικανοποιήθηκε ότι τηρούνταν οι προϋποθέσεις του σχετικού νόμου επί του οποίου η μονομερής αίτηση είχε βασιστεί, εξέδωσε και την ακόλουθη διαταγή: «Να υπογραφεί εγγύηση ύψους €50.000 από τον διευθυντή της Ενάγουσας - Αιτήτριας 5.» ΄Ο,τι προκύπτει από το κείμενο της πιο πάνω διαταγής είναι πως αυτή απευθυνόταν προς την αιτήτρια 5, ενεργούσης διά του εν λόγω διευθυντή της, εξ ου και το περιεχόμενο της προαναφερθείσας εγγύησης, σχετικά.
Τέλος, σημειώνεται πως, εν πάση περιπτώσει, ο ενάγων 1 ήταν και ο ίδιος αιτητής στη μονομερή αίτηση επί της οποίας εκδόθηκε το διάταγμα. Ως εκ τούτου, θα μπορούσε να είχε ζητηθεί από αυτό να καταθέσει την εγγύηση που προβλέπεται στο άρθρο 9(2) του Κεφ. 6. Επομένως, ούτε και επί της ουσίας έχει καταδειχθεί, από την αιτήτρια, η ύπαρξη συζητήσιμης υπόθεσης.
Η αίτηση, για το λόγο που έχει, αρχικά, αναφερθεί και αφορά στο εκπρόθεσμό της, απορρίπτεται.
Γ.Ν. Γιασεμής,
Δ.
/ΜΠ