|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2021:A19
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική ΄Εφεση Αρ. Ε211/2018)
26 Ιανουαρίου, 2021
ΓΙΑΣΕΜΗΣ, ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, ΣΑΝΤΗΣ, Δ/στές
1. xxx ΝΕΟΦΥΤΟΥ,
2. xxx ΝΕΟΦΥΤΟΥ,
3. xxx ΠΑΝΤΕΛΗ,
4. xxx ΛΕΩΝΙΔΟΥ,
Εφεσείοντες-Εναγόμενοι,
ν.
ΠΡΙΝΟΣ ΛΑΧΑΝΑΓΟΡΑ ΛΙΜΙΤΕΔ,
Εφεσιβλήτων-Εναγόντων.
_________________________
Αντ. Γεωργίου, για Φοίβος, Χρίστος Κληρίδης & Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε., για τους Εφεσείοντες.
Γ. Ζαχαρίου, για Ανδρέας Β. Ζαχαρίου & Σία Δ.Ε.Π.Ε., για τους Εφεσίβλητους.
_________________________
Δικαστήριο: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα
δώσει ο Δικαστής Γ.Ν. Γιασεμής.
_________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.: Η παρούσα έφεση προέκυψε ως εκ της απόφασης που εκδόθηκε σε αίτηση ημερομηνίας 15.10.2018, (η αίτηση), στην αγωγή αρ. 1588/2015, του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας, με την οποία οι εφεσείοντες, αιτητές σε αυτήν, ζητούσαν:-
«΄Αδεια και/ή διάταγμα ... για τη διόρθωση ή και τροποποίηση του πρακτικού του Δικαστηρίου ημερ. 27.10.15 ούτως ώστε το εν λόγω πρακτικό να συνάδει με τα όσα πραγματικά ελέχθησαν ή και αναφέρθησαν κατά την 27.10.15 ενώπιον του ...»
Ο Πρόεδρος του Επαρχιακού Δικαστηρίου, ο οποίος εξεδίκασε την αίτηση, διαπίστωσε ότι αυτή δεν μπορούσε να επιτύχει, για διάφορους λόγους, τους οποίους ανέφερε στην απορριπτική απόφασή του. Κατέληξε, ως ανωτέρω, αφού έλαβε υπόψη του, μεταξύ άλλων, και τα όσα ο εφεσείων 1 ισχυρίστηκε στην υποστηρικτική της αίτησης ένορκη δήλωσή του, (η ένορκη δήλωση). ΄Οπως αναφερόταν σε αυτή, στις 27.10.2015, Ανώτερος Επαρχιακός Δικαστής, (ο Δικαστής), τοποθετημένος στο προαναφερθέν Δικαστήριο, επιλήφθηκε αιτήματος των εφεσειόντων για εξαίρεσή του, λόγω αντικειμενικής μεροληψίας, από την εκδίκαση της πιο πάνω αγωγής, καθώς, επίσης, της αγωγής αρ. 1554/2015 του ιδίου Δικαστηρίου. Στις 9.11.2015, ο Δικαστής εξέδωσε την απόφασή του, με την οποία έκαμε δεκτό το αίτημα, ανωτέρω, των εφεσειόντων, για τους λόγους που αναφέρονται σε αυτήν. Η πιο πάνω απόφαση, εξ όσων συνάγεται από την ένορκη δήλωση, είναι οριστική.
Μετά την πάροδο ενός έτους, περίπου, ο εφεσείων 1 ζήτησε τα πρακτικά της διαδικασίας που είχε διεξαχθεί στις 27.10.2015. Τα έλαβε με καθυστέρηση οκτώ μηνών. Από το περιεχόμενό τους, διαπίστωσε, όπως ισχυρίστηκε, ότι αυτά «ήτο καταφανώς παραποιημένα ή αλλαγμένα». Οδηγήθηκε στο πιο πάνω συμπέρασμα από σύγκριση του περιεχομένου τους με τα όσα ο ίδιος είχε ακούσει να λέγονται κατά τη διαδικασία, καθώς, επίσης, από τις σημειώσεις που ο εναγόμενος στην αγωγή αρ. 1554/2015 xxx Σιακόλας είχε κρατήσει κατά τη διεξαγωγή της συγκεκριμένης διαδικασίας. Επιπρόσθετα, σύγκρινε τα πρακτικά με το περιεχόμενο ηχογράφησης της διαδικασίας που είχε ληφθεί από άγνωστό του πρόσωπο, το οποίο, περί τον Ιούλιο του 2017, την απέστειλε, σε ηλεκτρονική μορφή, στον xxx Σιακόλα.
Με την έφεση, προσβάλλεται, ως λανθασμένη, η απόφαση του Προέδρου να απορρίψει την αίτηση, χωρίς να την αποφασίσει επί της ουσίας, ή και λαμβάνοντας άσχετα, προς τούτο, γεγονότα, ή και χωρίς να ενεργήσει, ώστε αυτή να τεθεί ενώπιον του Δικαστή ο οποίος διεξήγαγε τη διαδικασία στις 27.10.2015. Σε απάντηση, οι εφεσίβλητοι προβάλλουν, προδικαστικά, τη θέση ότι η έφεση στερείται αντικειμένου, όπως και η αίτηση πρωτοδίκως. Βασικά, εισηγούνται πως δεν υπάρχει σε εκκρεμότητα οποιαδήποτε διαδικασία, στην οποία τα πρακτικά θα μπορούσε, εφόσον η αίτηση για διόρθωσή τους γινόταν δεκτή, να χρησιμοποιηθούν στη διορθωμένη τους μορφή. ΄Οπως υποδεικνύουν, δεν εγείρεται και οποιοδήποτε θέμα που να αφορά σε αυτά στην έφεση που εκκρεμεί ενώπιον Εφετείου, σε σχέση με την οριστικοποίηση, πρωτόδικα, διατάγματος το οποίο είχε εκδοθεί μονομερώς στην αγωγή αρ. 1588/2015.
Η τήρηση πρακτικών από το δικαστήριο αποσκοπεί, κατ' αρχάς, στην υποβοήθησή του να παρακολουθεί την ενώπιόν του διεξαγόμενη διαδικασία και, ακολούθως, να προβαίνει στην έκδοση της απόφασής του. ΄Οπως, συγκεκριμένα, αναφέρεται στην υπόθεση Ιωαννίδης κ.ά. ν. Oblique Fash. Ltd (2001) 1 Α.Α.Δ. 1119, στη σελίδα 1124: «Τα πρακτικά, για τα οποία γίνεται πρόνοια στο άρθρο 65 του περί Δικαστηρίων Νόμου του 1960 (Ν. 14/60) όπως τροποποιήθηκε και, κατ' ακολουθίαν, στο Διαδικαστικό Κανονισμό Αρ. 3 του 1981, τηρούνται για τις ανάγκες του εκδικάζοντος Δικαστηρίου και του Εφετείου - βλ. τη Δ.35 θ. 6 (όπως τροποποιήθηκε) - ...». Επομένως, αν, στη συνέχεια, καταχωριστεί έφεση κατά της εν λόγω απόφασης, τα πρακτικά αποτελούν «τον αυθεντικό οδηγό» για τα όσα έχουν λάβει χώρα ή και έχουν λεχθεί κατά την πρωτόδικη διαδικασία, (βλ. Ματθαίου ν. Θεμιστοκλέους (1998) 1 Α.Α.Δ. 1372, σελίδα 1374, και Σωτηριάδης ν. Βασιλείου και άλλων (Αρ. 1) (1992) 1 Α.Α.Δ. 801, σελίδα 807). ΄Οπως επισημαίνεται, συναφώς, στην υπόθεση Σοφοκλέους ν. Ταβελούδη κ.ά. (2002) 1 Α.Α.Δ. 92, σελίδα 99, «... το επίσημο πρακτικό της υπόθεσης είναι το μοναδικό έγκυρο υπόβαθρο για συζήτηση της υπόθεσης», εννοείται κατ' έφεση. Τα πρακτικά, τοιουτοτρόπως, βοηθούν στην εξέταση, από το Εφετείο, των εγειρομένων στην έφεση λόγων, στο βαθμό, βέβαια, που αυτοί στοιχειοθετούνται επί τούτων.
Στην προκειμένη περίπτωση, δεν αναφέρεται στην αίτηση, περιλαμβανομένης της ένορκης δήλωσης, ή στην αγόρευση, έστω, του συνηγόρου των εφεσειόντων, σε ποια διαδικασία θα χρησιμεύσει και πώς η επιδιωκόμενη διόρθωση των πρακτικών που λήφθηκαν στις 27.10.2015. Επομένως, ως έχουν τα πράγματα, η διόρθωσή τους, εάν επιτραπεί, θα γίνει επί ματαίω. Ως εκ τούτου, η υπό εξέταση προδικαστική ένσταση των εφεσιβλήτων δεν μπορεί παρά να επιτύχει και η έφεση να απορριφθεί στη βάση αυτή και μόνο.
Παρεμπιπτόντως, μπορεί να λεχθεί πως την ίδια κατάληξη θα είχε η έφεση και στη βάση της, καθ' όλα, εύλογης διαπίστωσης του Προέδρου, στο τέλος της απόφασής του. ΄Οπως αυτός ανέφερε, είναι «ανορθόδοξο να κληθεί Δικαστής να αναγνωρίσει τη διάπραξη από τον ίδιο ποινικού αδικήματος με τη διαδικασία της από τον ίδιο διόρθωσης και/ή τροποποίησης των 'εκ προθέσεως αλλοιωθέντων πρακτικών'.» Στην προκειμένη περίπτωση, οι εφεσείοντες, στη βάση της πεποίθησής τους, όπως αυτή εκφράζεται στην ένορκη δήλωση, ότι υπήρχε «εκ προθέσεως αλλοίωση πρακτικών» από το Δικαστή, προέβησαν σε σχετική καταγγελία στην Αστυνομία. Ως εκ τούτου, σύμφωνα με τα λεχθέντα στην ένορκη δήλωση, κατά το χρόνο καταχώρισης της αίτησης, στις 15.10.2018, υπήρχε σε εξέλιξη αστυνομική έρευνα κατά του Δικαστή, για τα όσα αυτοί τού απέδιδαν με την εν λόγω καταγγελία. Πασιφανώς, πρόθεσή τους ήταν να καταστεί η, κατ' ισχυρισμό, εκ προθέσεως αλλοίωση των πρακτικών από το Δικαστή αντικείμενο ποινικής έρευνας και, ει δυνατόν, δικαστικής διαδικασίας εναντίον του, αφορώσας σοβαρές ποινικές κατηγορίες.
Σημειώνεται, επίσης, πως, σε άλλο σημείο της ένορκης δήλωσης, υπάρχει ισχυρισμός ότι ο Δικαστής προέβη σε πλήρη παραποίηση του πρακτικού, ενδεχομένως, με τη συμμετοχή και της στενογράφου του. Η εν λόγω αστυνομική έρευνα πιθανόν να οδηγούσε είτε σε απόρριψη των καταγγελιών είτε σε ποινική δίωξη κατά του Δικαστή. Παρά ταύτα, ανεξαρτήτως του αποτελέσματός της, η υπό αναφορά αίτηση, στο χρόνο που αυτή υποβλήθηκε, ουσιαστικά, ζητούσε από το Δικαστή να προβεί σε αυτοενοχοποίησή του. Υπό το φως της διαπίστωσης τούτης, η καταχώριση της αίτησης για διόρθωση των πρακτικών ήταν, το ελάχιστο που μπορεί να λεχθεί, πρόωρη. Επομένως, ορθώς αυτή απορρίφθηκε, με το σκεπτικό που έχει προαναφερθεί.
Επ' ευκαιρία και πάλι της εξέτασης της υπό αναφορά απόφασης, σημειώνεται πως δεν ήταν, ωστόσο, ορθό η αίτηση να απορριφθεί, λόγω της μετάθεσης του Δικαστή σε άλλο Επαρχιακό Δικαστήριο. ΄Οταν ζητείται από δικαστήριο η διόρθωση πρακτικών, αρμόδιος να εξετάσει τέτοιο αίτημα, κατά κανόνα, είναι ο Δικαστής ενώπιον του οποίου έχει διεξαχθεί η σχετική διαδικασία, (βλ. Επισ. Παρ. ως εκ. της Apak Agro Ind. Ltd κ.ά. ν. Κυπρ. Τράπ. Αναπτ. Λτδ (Αρ. 1) (2007) 1 Α.Α.Δ. 328). Σύμφωνα με ό,τι λέχθηκε στην υπόθεση Sofocli v. Leonidou (1988) 1 C.L.R. 583, σελίδα 587, η διενέργεια της πράξης αυτής αποτελεί μέρος της συμφυούς εξουσίας του και ασκείται στη βάση της διακριτικής του ευχέρειας. Επομένως, με τον κατάλληλο χειρισμό, τέτοια αίτηση μπορεί να τίθεται προς εξέταση ενώπιον του Δικαστή ο οποίος έχει διεξαγάγει τη εν λόγω διαδικασία. Τέλος, επισημαίνεται πως, στο πλαίσιο, ανωτέρω, αναμφίβολα, ο Δικαστής δε θα μπορούσε να λάβει υπόψη του ηχογράφηση πρακτικών, η λήψη της οποίας, οπωσδήποτε, δεν είναι νόμιμη, υπό το ισχύον καθεστώς λήψης πρακτικών σε δικαστική διαδικασία.
Σε κάθε περίπτωση, για τον προαναφερθέντα λόγο, η έφεση δεν μπορεί να επιτύχει και απορρίπτεται, με έξοδα υπέρ των εφεσιβλήτων και εναντίον των εφεσειόντων, τα οποία καθορίζονται στο ποσό των €2.000,00, πλέον Φ.Π.Α.
Γ.Ν. Γιασεμής, Δ.
Τ. Ψαρα-Μιλτιάδου, Δ.
Ν.Γ. Σάντης, Δ.
/ΜΠ