|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2020:D454
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΙΤΗΣΗ Αρ. 217/2020
30 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ, 2020
(Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.)
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 KAI 30 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ
(ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ 2018
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ K. ΤΣΙΚΟΥΡΗ ΚΑΙ M. ΤΣΙΚΟΥΡΗ ΓΙΑ ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΘΕΣΜΙΑΣ ΓΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΗ ΑΔΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 16.8.2016 ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΥΠ. ΑΡ. 1498/2016 ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
---------------------
Ν. Θεοδώρου, για τους Αιτητές
---------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ. Οι Αιτητές, τέσσερα και πλέον έτη μετά την απόρριψη στις 16.8.2016, της αγωγής τους με αρ. 1498/16 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, αιτούνται επέκταση κατά 10 ημέρες (προφανώς εννοείται από την έκδοση του Διατάγματος) της προθεσμίας των 45 ημερών που προβλέπεται στον Καν. 5(1) του περί Ανωτάτου Δικαστηρίου (Δικαιοδοσίας Έκδοσης Ενταλμάτων Προνομιακής Φύσεως) Διαδικαστικού Κανονισμού του 2018 για καταχώρηση αίτησης για έκδοση εντάλματος Certiorari για ακύρωση της απόφασης ημερ. 16.8.2016 με την οποία απερρίφθη η αγωγή του.
Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς που προβάλλονται στην Ένορκη Δήλωση που υποστηρίζει την αίτηση, η πιο πάνω αγωγή των Αιτητών καταχωρήθηκε στις 23.3.2016 και η Υπεράσπιση στις 2.6.2016. Συνεπώς, σύμφωνα με την Δ.19 θ.11 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, τα δικόγραφα θεωρήθηκαν συμπληρωμένα 7 μέρες μετά, ήτοι στις 16.6.2016. Στις 16.9.2016 καταχωρήθηκε κλήση για οδηγίες η οποία ορίστηκε στις 18.11.2016 και αφού ακολούθησαν διάφορα διαδικαστικά θέματα και εμφανίσεις κατά τις οποίες δόθηκαν διάφορες οδηγίες, η αγωγή ορίστηκε για πρώτη φορά για ακρόαση στις 7.11.2017. Ακολούθησαν ακόμα 7 ορισμοί ακροάσεως με τελευταία την 30.9.2020. Ακολούθησε ορισμός της στις 16.11.2020 για περιορισμό των επίδικων θεμάτων ότε κατ' εκείνη την ημέρα οι δικηγόροι των Αιτητών πληροφορήθηκαν από το Δικαστήριο ότι η αγωγή είχε απορριφθεί στις 16.8.2016. Στις 17.11.2020 που το Δικαστήριο εξέτασε εκ νέου την κατάσταση των πραγμάτων παρουσία του συνηγόρου των Αιτητών και δεν έπραξε οτιδήποτε άλλο παρά τη διαπίστωση ότι η αγωγή είχε απορριφθεί στις 16.8.2016 και όλες οι διαδικασίες που ακολούθησαν ήταν άκυρες. Διέταξε δε όπως τα έξοδα που προέκυψαν μετά την άνω ημερομηνία, να τα επωμισθεί η κάθε πλευρά τα δικά της.
Είναι η θέση των Αιτητών ότι οι Διατάξεις της Δ.30 θ.1(α)-(γ) που ίσχυαν κατά τον επίδικο χρόνο δεν έδιδαν στο Δικαστήριο την εξουσία να απορρίψει την αγωγή και ότι αυτό απορρίπτοντας την ενήργησε ελλείψει ή καθ' υπέρβαση δικαιοδοσίας και/ή υπό πλάνη περί το Νόμο έκδηλη στο πρακτικό. Περαιτέρω, λόγω της παράλειψης να ενημερωθούν οι Αιτητές και οι δικηγόροι τους για την απόρριψη της αγωγής μέχρι και την 16.11.2020 είχε ως αποτέλεσμα την παραγραφή του αγώγιμου δικαιώματος της. Οι Αιτητές αμέσως μετά την πληροφόρηση τους στις 16.11.2020 για την απόρριψη της αγωγής τους και μετά την σύνταξη και παραλαβή των σχετικών πρακτικών στις 24.11.2020 καταχώρησαν την Πολιτική Αίτηση αρ. 203/2020 για λήψη Άδειας για καταχώρηση Αίτησης για προνομιακό Ένταλμα Certiorari για ακύρωση της απόφασης ημερ. 16.8.2016, η οποία όμως απερρίφθη ως εκπρόθεσμη. Ως εκ τούτου καταχωρήθηκε η παρούσα αίτηση για επέκταση της προθεσμίας καταχώρησης της Αίτησης για τον πιο πάνω σκοπό.
Για τους ως άνω λόγους εισηγούνται ότι συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις ώστε να επεκταθεί η προθεσμία καταχώρησης αίτησης για προνομιακό ένταλμα.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος για τους Αιτητές, με την γραπτή αγόρευση του υποστήριξε την αίτηση αναφερόμενος ουσιαστικά στην καλή πίστη των Αιτητών η οποία στηριζόταν στην άγνοια τους για 4 έτη του γεγονότος της απόρριψης της αγωγής τους και τα άμεσα μέτρα που έλαβαν για να ζητήσουν θεραπεία. Επίσης αναφέρθηκε στο βάσιμο της ουσίας του ζητήματος που επιθυμούν οι Αιτητές να εγείρουν με την καταχώρηση αίτησης για εξασφάλιση προνομιακού εντάλματος.
Ο Κανονισμός 5 του Περί Ανωτάτου Δικαστηρίου (Δικαιοδοσία Έκδοσης Ενταλμάτων Προνομιακής Φύσεως) Διαδικαστικού Κανονισμού του 2018 προβλέπει.
"ΠΡΟΘΕΣΜΙΕΣ
5(1) Αίτηση για άδεια καταχωρείται το συντομότερο από την έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης, διατάγματος ή πράξης. Σε κάθε περίπτωση δεν πρέπει να υπερβαίνει τις 45 ημέρες από την έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης, διατάγματος ή πράξης.
(2) Το Δικαστήριο δύναται να επεκτείνει την προθεσμία που αναφέρεται στην παράγραφο (1) του παρόντος Κανονισμού εάν καταδειχθούν εξαιρετικές περιστάσεις που παρεμπόδισαν τον αιτητή να καταχωρήσει την αίτηση του εντός της προβλεπόμενης προθεσμίας."
Στην πολύ πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας, Αίτηση του ΧΧΧ Manuel Puhler, Π.Ε. αρ. 404/2019 ημερ. 10.12.2020, ECLI:CY:AD:2020:A421 λέχθηκαν τα ακόλουθα σχετικά:
"Με δεδομένη τη φύση της διαδικασίας του Certiorari, οι «εξαιρετικές περιστάσεις», που αναφέρονται στον Κ.5, όπως προκύπτει από τη χρήση της λέξης «εξαιρετικές», πρέπει να είναι υφιστάμενες περιστάσεις, οι οποίες παρεμποδίζουν τον αιτητή από του να αποταθεί έγκαιρα στο Δικαστήριο προς διεκδίκηση θεραπείας. Ο λόγος που επιζητείται παράταση, δυνάμει του Κ.5, θα πρέπει, αντικειμενικά κρινόμενος, να αποτελεί έναν ιδιαίτερο, πέραν του συνηθισμένου, λόγο που δεν επέτρεψε στον αιτητή να αποταθεί στο Δικαστήριο για προνομιακή θεραπεία, εντός του χρόνου που προβλέπεται από τον Κανονισμό και το συμφέρον της δικαιοσύνης να απαιτεί την επέκταση του χρόνου.
Ο χρόνος που ο αιτητής έλαβε γνώση ή θα μπορούσε να λάβει γνώση της διαδικασίας που επιθυμεί να ακυρώσει με τη χρήση του προνομιακού εντάλματος, είναι σημαντικό στοιχείο. Όπου, όπως εν προκειμένω, ο αιτητής έλαβε έγκαιρα γνώση της διαδικασίας εναντίον του, η παράλειψή του να ενεργήσει άμεσα προς επιδίωξη θεραπείας, εναποθέτει στον αιτητή επιπρόσθετο βάρος να πείσει ότι ο λόγος που προβάλλει είναι τέτοιος που αποτελεί ένα σοβαρό πρόσκομμα στην επιδίωξη προνομιακής θεραπείας, έτσι ώστε το συμφέρον της δικαιοσύνης να εξυπηρετείται με την επέκταση του χρόνου."
Ασφαλώς δεν είναι δυνατό εκ των προτέρων να προσδιοριστεί τι συνιστά "εξαιρετικές περιστάσεις" που προβλέπονται στον Κανονισμό 5(2). Οι εξαιρετικές περιστάσεις κρίνονται κατά τη γνώμη μου με βάση τα ιδιαίτερα περιστατικά που περιβάλλουν κάθε υπόθεση. Η διαδικασία ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου για έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari θα πρέπει να χρησιμοποιείται με φειδώ, ιδιαίτερα όπου υπάρχουν εναλλακτικές διαδικασίες παροχής θεραπείας ενώπιον πρωτόδικου Δικαστηρίου το οποίο χειρίζεται ή χειρίστηκε το συγκεκριμένο ζήτημα ενώπιον του. Σε αντίθετη περίπτωση η διαδικασία αυτή, λόγω της ταχύτητας που την χαρακτηρίζει θα αποτελούσε την πρώτη επιλογή οποιουδήποτε θεωρούσε τον εαυτό του αδικημένο από την πρωτόδικη απόφαση. Η διαδικασία για έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari αποτελεί κατ' εξαίρεση άσκηση δικαιοδοσίας και ως αποτέλεσμα θα πρέπει να ασκείται με φειδώ. (Βλ. Αίτηση Πετρίδου Π.Ε. 225/2018 ημερ. 13.11.2018, ECLI:CY:AD:2018:A494)
Έχοντας υπόψιν όλα τα πιο πάνω και συνυπολογίζοντας τον κάθε σχετικό παράγοντα, κρίνω ότι η αίτηση θα πρέπει να απορριφθεί. Ο παράγοντας της άγνοιας των Αιτητών της απόρριψης της αγωγής που είχε ως αποτέλεσμα την συνέχιση της πρωτόδικης διαδικασίας δια διάστημα πέραν των τεσσάρων ετών σε συνάρτηση με το τι αποδίδεται στο πρωτόδικο Δικαστήριο, από μόνος του δεν είναι αρκετός στα περιστατικά της παρούσας υπόθεσης να δικαιολογήσει την παροχή της αιτούμενης θεραπείας. Χωρίς να προδικάζω οτιδήποτε οι Αιτητές φαίνεται ότι έχουν στη διάθεση τους άλλες διαδικασίες ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου, ενδεχομένως βάσει της Δ.26 θ.14 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας (βλ. Toumbouros Estates Ltd v. Χαριτίνη Ιωαννίδου κ.α. (1997) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1512, Evagorou v. Christodoulou and another (1982) 1 C.L.R. 771, Παπακόκκινου ν. Χρ. Πελεκάνου Λτδ κ.α. (2009) 1(Β) Α.Α.Δ. 1275) για αποκατάσταση της αγωγής τους και συνεπώς να μην παρίσταται ανάγκη προσφυγής στο εξαιρετικό μέτρο της διαδικασίας ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Συναφώς και κατ' αναλογία των όσων αποφασίστηκαν στην Αίτηση του ΧΧΧ Manuel Puhler (άνω) δεν έχουν αποδειχθεί, κατά τη γνώμη μου, εξαιρετικές περιστάσεις οι οποίες να δικαιολογούν την παροχή της αιτούμενης θεραπείας.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.
/γκ